Poezi nga Ali Huruglica.
Lulen e shëtitë nëna
Me karro nëpër hije;
Zogjtë këndojnë n’degë:
– Çfarë bukurije!
Hëna ia paska falë f’tyrën,
Lulet – kësulën,
Fustanin – ylberi,
Lum nëna për lulen!
Plakat e shikojnë
Dhe ja bëjnë me dorë…
Lulja shkrihet në buzëqeshje
Dhe ua falë t’gaztën kurorë.
“Mos harro, dashuria e sulltan Muratit për mua nuk do të më bëjë kurrë të harroj që dikur ju kam pas dashuruar …”. Me këto rreshta, Melisa, e preferuara e sulltan Muratit, mbyll letrën e shkruar pas mesnate për princin shqiptar, Gjergj Kastriot Skënderbeu. Ndërsa jehona e emrit dhe forcës së tij po rritej brenda Perandorisë Otomane, po kështu po rritej dhe rreziku që vinte nga xhelozitë brenda oborrit. Por Melisa donte ta mbronte me forcën e një gruaje që kërkon ta ruajë nga çdo gjë dashurinë e saj.
Ajo nuk ishte veçse e bukura e sulltan Muratit, por dhe gruaja që kujdesej të kapte në kohë çdo rrezik që mund t’i kanosej të dashurit të saj sekret … “Skënderbeu ose aventurat e princit të Shqipërisë” quhet romani që gjendet në arkivat e Bibliotekës Kombëtare që daton në vitin 1732. I botuar për herë të parë në Francë, për shumë vite libri do të kthehej në një nga romanet më të përfolura në sallonet parisiene.
Kjo, pasi personazhi kryesor i kësaj romance të shkruar thjesht, ishte një prej figurave më të rëndësishme të Europës së shekullit XVI-XVII. E frymëzuar nga heroizmi, por dhe portreti i një burri që kishte mundur të rebelohej ndaj Perandorisë Otomane dhe të ngrinte fortesën në vendlindjen e tij, Shqipëri, kjo shkrimtare anonime ka dashur ta shohë më thellë këtë personazh.
Përtej ambicieve për pushtet, ajo kërkon të hulumtojë brenda psikikës së Skënderbeut si një burrë i pashëm, i gjatë dhe që ëndërrohej nga çdo vajzë e asaj periudhe. Ai ishte princi ideal që çdo vajzë do të donte t’i mbërrinte një ditë në derë. Por në këtë roman, është sulltanesha bullgare me emrin Alzelidë që e dashuron atë. Romani është i ngritur mbi intrigën, gjë e cila ishte normale brenda një perandorie të madhe.
Është Melisa ajo që nëpërmjet një letre e njofton Skënderbeun për dashurinë që Alzelida ka për të. Por qëllimi i Melisës nuk ishte vetëm lumturia e Skënderbeut, por dhe eliminimi i një rivaleje në sytë e sulltan Muratit. Ja çfarë i shkruan ajo: “Nuk mund të rri pa ju lajmëruar, o trimi Skënderbej, që të ruheni nga joshjet e sulltanës Alzelide. Nuk ka në saraj asgjë që të mund të krahasohet me atë për sa i përket bukurisë, ndonëse sulltani nuk ka dhënë akoma asnjë shenjë që të ndiejë dashuri ndaj saj.
Shikimet e saj, ngulur mbi ju, gjatë ndeshjes, ndrojtjen që ajo shfaqte gjatë çdo rreziku që ju kërcënonte, më kanë bindur krejtësisht që ajo ju dashuron. Po kjo ndrojtje po më detyron gjithashtu të zbuloj para jush një dashuri, të cilën ajo nuk do të guxonte kurrsesi t’ua shfaqte vetë. Prandaj shikoje nesër në ballkon, nëse jua lejon shëndeti. Ajo do të gjendet në ballkon po në këtë orë bashkë me mua. Ju lutem që të më njoftoni nëpërmjet të njëjtin eunuk, vullnetin tuaj”.
Pasi lexon këtë letër, Skënderbeu del që të nesërmen në ballkon të sarajit, ku me sy të magjepsur për herë të dytë ai ishte goditur rëndë nga bukuria e sulltaneshës Alzelidë. Ajo iu duk një mijë herë më e bukur nga ç’i ishte dukur, ndonëse kishte rënë tashmë në dashuri me të, që në kohën kur sulltani ia kishte hapur sytë mbi të gjitha kryeveprat e bukurisë.
Më pas ai ulet dhe i kthen përgjigje sulltaneshë Melisës, duke i thënë se: “Skllav i vockël i një Zotërie kaq të Madh, a mundem vallë të shpresoj për të marrë nga dora e saj një thesar kaq të çmueshëm, të cilin tërë gjaku im i derdhur nuk do ta meritonte kurrë? Në rast se fatmirësi e tillë më ndodh, këtë ia detyroj mirësisë tënde, si dhe asaj të tim zoti për tërë çastet e jetës sime, të cilët nuk do t’i shpenzoj veçse për prodhimin e lavdisë së armëve të tij …”. Pasi mori këtë përgjigje Melisa nuk mendonte gjë tjetër veçse si ta çonte deri në fund planin, për të bashkuar Skënderbeun me Alzelidën.
Skënderbeu kthehet i gjithi në një burrë romantik, kur Alzelida mbërrin në sarajin e tij. Ja si e përshkruan shkrimtarja momentin kur ai i duhet t’i ngrejë vellon mbi ballë. “Nëse një fatkeqësi e papritur na godet aq rëndë sa të na ngrijë ndjenjat, befasia dhe gëzimi i qejfeve, për shkak të një akti të kundërt, na merr gojën dhe nuk na lejon që të veprojmë.
Pikërisht një gjë e tillë i ndodhi dhe princit të Shqipërisë, të cilit iu desh shumë kohë që ta merrte veten nga kjo habi e madhe: gjuha e tij penguar e tëra nga emocionet nuk mund të shpjegohej; kishte mbetur fare e palëvizur; por, pas ca kohësh, ai i foli kështu së bukurës Alzelidë: Cila do të ketë qenë ajo Zanë e mirë që, për të më bërë më të lumturin e burrave, ma ka zbritur këtë yll që nga qielli dhe cili delfin mizor, o zonjë e madhe, po e ndryshon fatin tuaj të lumtur për hir të një skllavi fatkeq, të cilin po e lumturojnë me një dhuratë që ai nuk e ka merituar? …
Zonjë e madhe, i tha ai, unë nuk do ta quaja asgjë, lavdinë e një dueli; të cilën i tërë gjaku im nuk do të kishte mjaftuar për t’Ju merituar, në qoftë se nuk do të shpresoja që dashuria ime e pamasë do të më bënte të denjë për një thesar kaq të çmuar? Ah, Alzelida ime e bukur! – vazhdoi ai, të lutem me përgjërime të mos e refuzosh lutjen time për ta hequr atë vello që ma mbulon nurin e bukurisë tënde dhe nuk do të abuzoja aspak me pushtetin e sulltanit, i cili të bën timen, o e bukura Alzelidë, në kundërshtim me dashurinë.
Antonio Xonkarda ka shkruar më shumë se dy shekuj më parë një tjetër roman dashurie për Skënderbeun. Duke treguar rrugën e prijësit shqiptar drejt triumfit ndaj Perandorisë Osmane, ai ndalet në një histori dashurie që e bën të kthejë sytë nga Stambolli. Është Zulejka, vajza e Sulltan Muratit, ajo që i ka rrëmbyer zemrën. “Skënderbeu e deshi Zulejkën. Turkesha me sytë e zinj dhe flokët që i binin lehtë mbi qafën e hollë e kishte magjepsur qysh fëmijë. Mbrëmjeve ai lutej për portretin e saj dhe mëngjeseve nuk mendonte gjë tjetër veç të shihte siluetën e saj larg tek ecte me fustanin e gjatë në kopshtin e oborrit mbretëror. Dashurinë ia shprehu përmes letrash.
Në kartën e bardhë i shkroi me duart që i dridheshin gjithë atë çfarë zemra e tij mbante brenda prej vitesh. I tha se ishte gati të bënte luftëra dhe do të ishte gjithnjë një kalorës i denjë për dashurinë e saj. Ajo i ruante me kujdes letrat të gjitha bri shtratit ku flinte, derisa një mbrëmje doli fshehurazi nga pallati për të shkuar aty ku ushtari i pashëm nga Shqipëria flinte, për t’i thënë se zemra e saj i përket të tijës”, shkruan Xonkada.
Por kthimi në Shqipëri, pas vdekjes së të atit, do të ishte fatal për dashurinë mes tyre. Shkrimtari italian tregon se Skënderbeu i ruajti gjithmonë letrat e shkruara nga Zeljeka. Por ndërsa shkrimtarët e huaj, të ndërtojnë jo vetëm një hero, por edhe një dashnor të madh, në historinë e letërsisë shqipe romanet kushtuar Skënderbeut janë të karakterit patriotik. Janë të shumtë librat kushtuar këtij personazhi. Gjergj Zheji, do të përjetonte këtë personazh në romanin “Kalorësi i Skënderbeut”.
Dramaturgu spanjoll, Luis Velez de Guevara do të shkruante tri komedi rreth Skënderbeut. Komedia e parë do të shkruhej në vitet 1608-1610 me titullin “Ushtari shqiptar”, e dyta “princi Skënderbe”, e shkruar në periudhën 1620-1628, dhe e treta “Princi sllav” më 1629. Më 1634, shkrimtari Giambattisa Basile do të shkruante një libër frymëzuar nga Skënderbeu. Janë të pafundme krijimet letrare frymëzuar nga historia e Skënderbeut, një histori e cila është padyshim krenaria jonë. Një pjesë e tyre janë të pazbuluara bibliotekave të botës, të shkruara nga adhurues, apo shkrimtar që panë tek ai modelin më të mirë për personazhin e tyre…
Letër e sulltanës Melisë dërguar Skënderbeut
Nuk mund të rri pa ju lajmëruar, o trimi Skënderbej që të ruheni nga joshjet e sulltanës Alzelide. Nuk ka në Saraj asgjë që të mund të krahasohet me atë për sa i përket bukurisë, ndonëse Sulltani nuk ka dhënë akoma asnjë shenjë që të ndiejë dashuri ndaj saj. Shikimet e saj, ngulur mbi ju, ngjatë ndeshjes, ndrojtjen që ajo shfaqte gjatë çdo rreziku që ju kërcënonte, më kanë bindur krejtësisht që ajo ju dashuron. Po kjo ndrojtje pò më detyron gjithashtu të zbuloj para jush një dashuri të cilën ajo nuk do të guxonte kurrsesi të ju shfaqte vetë. Prandaj shikoje nesër në ballkon, nëse jua lejon shëndeti. Ajo do të gjendet në ballkon po në këtë orë bashkë me mua. Ju lutem që të më njoftoni përmjet të njëjtin Eunuk, vullnetin tuaj.
Përgjigje e Skënderbeut, Sulltanës Melisë
Skllav i vockël i një Zotërie kaq të Madh, a mundem vallë të shpresoj për të marrë nga dora e saj një thesar kaq të çmueshëm, të cilin tërë gjaku im i derdhur nuk do ta meritonte kurrë? Në rast se fatmirësi e tillë më ndodh, këtë ia detyroj mirësisë tënde si dhe asaj të Tim zoti për tërë çastet e jetës s’ime të cilët nuk do t’i shpenzoj veçse për prodhimin e lavdisë së armëve të tij:
Skënderbej
Letër e Alzelidës
Nuk jua fsheh, Imzot, ngjarjet që pak më parë e tronditën shpirtin tim, katër vjet e mbyllur me kyç në Saraj; e braktisur në dhembjen time, duke përjetuar një jetë lëngimtare, unë e bekoja Zotin që po më jepte vuajtje, për shkak se atë pak kënaqësi që nuk ia detyroja veçse moshës sime të re, fshiheshin, mbuloheshin e humbitnin nga dhembjet dhe rënkimet e mia, e njëheri i largonin nga unë shikimet e sulltanit. Kështu që unë jetoja shumë e qetë në mes të një shtrëngatë të madhe, kur natyra, në kundërshtim me natyrën dhe qëndrimin tim, atë pak bukuri që kisha dikur, më bëri t’u frikësohesha tekave të tij të padenja. E tillë ishte gjendja e ime, Imzot, kur ju pashë për herë të parë. Çmimi me të cilin sulltani urdhëroi të nderonte Lavdinë tuaj, më bëri atëherë që të mos dëshiroja të shihja tjetër gjë dhe t’ju pëlqeja vetëm syve të tu… Nuk do t’u them aspak se ka qenë dashuria që ma ka nxitur këtë dëshirë. Unë nuk ndiqja tjetër qëllim veçse të dilja nga skllavëria ime e tmerrshme. Cilado situatë, që të ishte ajo, do më dukej më e ëmbël. Këto ishin pra ndjenjat e mia… Por, kur ju pashë me armë në dorë dhe të rrezikuar ndaj furisë së Tartarit nuk rri dot pa jua thënë, ca tronditje shpirtërore sekrete më bënë që të interesohesha për fatin tuaj më shumë nga ju vetë. Ndruhesha tmerrësisht se mos ju humbisja me këtë rast. Kuraja e Juaj e shkëlqyer, më dha të kuptoja se cilat ishin ndjenjat e zemrës suaj. Të tilla mendime i gjallëruan pa masë dëshirat e mia. E parandjenja se ndër duart e juaja do mund të shikoja përfundimin e skllavërisë sime. Isha e sigurt se ju nuk do të abuzonit kurrë mbi një viktimë të dobët e të mjerë. Dhe së fundi mendoja se, duke e lëshuar veten në pellgun e lotëve të mi, vetë ndjenja e nderit do të ju bënte të përbuznit një dhuratë të çmuar e madje dhe t’ia zinte frymën fare dashurisë.
Janë bërë pesë vjet qëkur forca të shumta të xhandarmërisë serbe hoqën lapidarin e UÇPMB-së në Preshevë.
Pesë vjet më parë më 19 janar 2013 forca të shumta të xhandarmërisë serbe hoqën pllakën me emrat e ushtarëve të vrarë të UÇPMB-së në Preshevë.
Atëherë, herët në mëngjes pjesëtarët e xhandarmërisë bllokuan sheshin ku ishte i vendosur lapidari, ndërsa më pas një ekskavator e hoqi atë.
Lapidari u ngarkua pastaj në një kamion dhe u largua në drejtim të panjohur.
Gjatë heqjes së lapidarit nuk pati ndonjë incident. / KultPlus.com
Sopranoja Ermonela Jaho do të ngjitet në skenën e Qendrës Kombëtare të Arteve në Pekin në rolin e Thaïs, personazhit kryesor të operës me të njëjtin titull. Ajo do të jetë në krah të baritonit me famë botërore Placido Domingo, që në veprën e kompozitorit francez, Jules Massenet, do të ketë rolin kryesor të murgut, Athanael.
Ngjarjet zhvillohen në Egjiptin bizantin të shekullit të IV para erës sonë. Murgu Athanael që jeton në Aleksandri, përpiqet të konvertojë kurtizanen e quajtur Thais në krishterim, por zbulon mëkatin trupor dhe e gjen veten të nënshtruar ndaj hijeshisë së saj.
“Thaïs është shumë ndryshe, është një vepër më elegante. Do një lloj meditimi. Çdo gjë ka një përgatitje psikologjike, nuk është e drejtpërdrejtë si muzika italiane që shpërthen, siç është tek ‘Madame Butterfly’ apo tek ‘Traviata’, ndërsa ‘Thaïs’ vërtet ka ato shpërthimet e veta, por me një lloj kontrolli. Edhe njerëzit e kontrolluar kanë atë zjarrin e brendshëm që mendoj që karakteri ynë ballkanas e mesdhetar e ndihmon për t’i dhënë një ngjyrë. Ndihem shumë mirë, por përsëri është një sfidë, sepse pavarësisht se i këndon operat me qindra herë, çdo ditë ka gjëra për të zbuluar,” thotë Jaho për CRi Shqip.
“Për një kohë të gjatë, ‘Thaïs’ ka qenë një ndër veprat më të njohura, por që nga mesi i shekullit të XX, ajo dalëngadalë u la në harresë”, thotë konsulenti i teatrit, Giuseppe Cuccia.
Forca krijuese që fshihet pas prodhimit të ‘Thais’-it nga Qendra Kombëtare e Arteve e Pekinit, është regjisori argjentinas Hugo de Ana. Ai është gjithashtu skenografi dhe kostumografi i shfaqjes.
“Opera ndjek rrugëtimin e murgut ndaj do të përdorim multimedian për peizazhet e lëvizshme,” thotë regjisori. “Për publikun, ndjekja e kësaj opere do të krijojë eksperiencën e kalimit nëpër rrugëtimin e mugut, si për shpëtimin e shpirtit ashtu dhe të mëkatit trupor.”
Regjisori De Ana shton se muzika e veprës është “jashtëzakonisht e bukur, si kur përshkuan kufizimet fetare, ashtu dhe betejat e brendshme të karaktereve.”
Opera ‘Thaïs’ është vepra e parë e Qendrës Kombëtare të Arteve të Pekinit për kalendarin e vitit 2018.
Poezi e shkruar nga Basri Çapriqi.
asgjë e re s’ndodh dhe do të shkojmë në fund
në fund të fundit
liria është një mut i madh dhe s’e vlen as jetën
ta japësh për të, as atë cikrrimë lirie si s’i lodh
ata hanë hekur me dhëmbë, liria është faj i
rëndë që bartim lidhur në qafë e shpiejmë diku larg
ku s’dinë as ata që hedhin hapa mamutësh liria
është një mut i madh të lodhin heronjtë dhe kurvat
të mbesin në qafë ata hanë hekur me dhëmbë ato hanë
hekur me dhëmb dhe të shtrydhin me fjalime të gjata
për paqen dhe pastertinë e racës ata i lodh paqja
ma sjellin lirinë në pjatë dhe thikën në tryezë
ma marrin frymën kur u pëlcet lëvozhga nga qetësia
Prishtinë, 1996
Në Mleqan të Malishevës, qytetarët ia bënë nderimet e fundit Ibrahim Gashit.
Ymeri, vëllai i vetëm i gjallë nga katër sa ishin në grupin e njohur si “Bijtë e Sefës” thotë se vendin e 66-vjeçarit nuk mund ta zë askush.
Ibrahimi bashkë me vëllezërit e tjerë kanë kënduar në kohë të vështira duke e mbajtur të gjallë frymën e atdhedashurisë ndër breza.
Ata kënduan këngë patriotike si në kohën e regjimit serb në Kosovë ashtu edhe gjatë luftës.
Pas luftës, për shkak të moshës dhe humbjes së njërit vëlla në luftë, heroit Beqir Gashi, aktiviteti i tyre u zvogëlua.
Ende nuk janë mbushur dy vjet, qëkur ka vdekur edhe vëllai tjetër i Ibrahimit, Osmani.
Klan Kosova ka përgatitur një kronikë nga varrimi i rapsodit të njohur që në popull është njohur si Brahim Sefa.
Camila Cabello ka disa muaj që është pjesë e pothuajse të gjitha emisioneve televizive në Amerikë, ku po i performon live këngët e reja, me qëllim të promovimit të albumit të saj të parë si solo artiste. Dhe secilën herë ajo ka ardhur më e veçantë se kurrë.
Por në paraqitjen e saj të fundit televizive, ajo e sjellë një performancë unike të hitit të saj “Havana”, ku në vend të instrumenteve profesionale melodia e këngës vjen nga instrumentet për fëmijë, derisa Camila e tregon vokalin e saj të fuqishëm live, transmeton emisioni Express në KTV.
Prej se është publikuar videoja e perfomancës së Camilas bashkë me ekipin e instrumentistëve të emisionit “The Tonight Show Starring Jimmy Fallon”, si dhe prezantuesin e këtij shou, videoja është klikuar pothuajse 1 milion herë brenda 24 orëve.
https://www.youtube.com/watch?v=P6K9Y6FWo74
Cabello ishte e suksesshme si pjesë e grupit “Fifth Harmony”, por tashti këngëtarja po shënon suksese edhe më të mëdha si solo artiste, dhe duket se nuk e ka ndërmend të ndalet. Ajo madje po konsiderohet si një prej pop këngëtareve me zërin më të mirë në industrinë e muzikës, për momentin. / KultPlus.com
Poezi e shkruar nga Azem Shkreli.
Natën e mirë, asgjë s’mundi të ndodhë
gjithë ditën, mezi qe e premte, mezi lindi
pak diell vonë pasdreke sa të jetë
data katërmbëdhjetë, sa të flenë
mbi barin e urtë të Tafr Toskës
xixëllonjat, natën e mirë mundime
sendesh të vogla, flini,
unë sonte
vetëm do ta vë një gur fjale nën kokën
e lodhur të ditës, vetëm ujë të verdhë
do të derdh për shëndetin e bimëve
të verdha
e do t’vete se asgjë s’mundi
të ndodhi pos të jetë e premte sa të flenë
mbi barin e urtë të Tafr Toskes
xixëllonjat, datë e lënguar, nëse fyshkesh sate
s’do të përshkohesh lakuriq si krimbi
date e lënguar, po të le mes numrash
harrimit po të lë dhe vetë po nisem
një mendimi qe s’na e fle moshën të premteve.
Në datat 26,27 dhe 28 janar në Zvicër do të mbahet një Akademi përkujtimore për nder të 550 vjetorit të vdekjes së Skënderbeut.
Manifestimi do të përcillet edhe me program artistik e me meshë në Frauenfeld, në selinë e Misionit Katolik Shqiptar në Sirnach, ndërsa do të ligjërojnë At Antonio Bellusci, Arben Arifi dhe Dom Lush Gjergji, me pjesëmarrjen edhe të një ansambli arbëresh nga Kalabria, shkruan KultPlus.
Ky organizim është në vazhdimësi të organizimeve tjera që po mbahen kudo nëpër Evropë, kudo ku ka shqiptarë, për të kujtuar 550 vjetorin e vdekjes së Gjergj Kastriot Skënderbeut.
Grupi Folklorik “Vëllezërit Arbëresh” nga Kalabria dhe këngëtari Sinan Vllasaliu do të jenë njashtu pjesë e kësaj Akademia dhe këtyre ditëve. / KultPlus.com
“Ndërkohë, Gjon Kastrioti kishte krijuar një familje me një karvan fëmijë. Burimet tregimtare pajtohen kur thonë se ai ishte martuar me Vojsava Tribaldën, e bija e sundimtarit të Pollogut (trevë midis Gostivarit dhe Tetovës). c, të lëshuar më 15 mars 1439, e cila do të trajtohet në Kreun VI, sh.6, e shoqja e Gjon Kastriotit quhet Jella, kurse sipas biografëve të Heroit, Jella ishte vajza e tretë e Gjonit. Para se të hidhet poshtë njoftimi i burimeve tregimtare duhet lexuar me kujdes dorëshkrimi në origjinal, i cili në gjendjen e botuar nga L. Malltezi është i palexueshëm. Por edhe nëse në prokure quhet Jella nuk përjashohet mundësia që ajo të kishte dy emra, fenomen të cilin e ndeshim edhe në familje të tjera në radhët e bujarëve mesjetarë. Sidoqoftë për shkak të emrit, disa historianë e konsiderojnë Vojsavën sllave nga familja. Por të tjerë, duke u nisur nga lehtësia me të cilën shqiptarët kanë përdorur emra të huaj, (Karl Thopia dhe Gjergj Arianiti kishin vajza me emrin Vojsava), nuk e gjykojnë kombësinë e tyre as nga emri, as nga mbiemri, ndonëse në këtë rast, mbiemri Tribalda nuk është me origjinë sllave, por ilire. Ndër shkrimtarët e hershëm, Gjon Muzaka e thotë shkoqur se Tribaldët qenë shqiptarë.”
Kristo Frashëri, “Skënderbeu”, Tiranë, 2002, fq. 71
Nga Çapajev Gjokutaj
Mos i qorto të moshuarit. Aq më pak të lejohet t’u bësh gjyq: pse bëre atë e s’bëre këtë, pse thua ashtu e jo kështu.
Plaku e plaka mund të kenë më pak informacion të ri sesa ti, por kanë përvojë me thes dhe i njohin burgjitë e kësaj jete më shumë se ti dhe smartphon-i yt.
Ka edhe një arsye më të thellë, më humane që të grish të jesh i butë dhe mirëkuptues me të moshuarit: vetëqortimet dhe autogjyqet i kanë me shumicë brenda vetes. Zgjasin nga mëngjezi në darkë, madje shpesh s’u shqiten edhe në ëndrra.
Ky vetëqortim s’është huq, por mekanizëm psikologjik. I ndihmon që të zhvleftësojnë veten. Ashtu të vetëzhvleftësuar e kanë më të lehtë ta pranojnë natyrshëm, pa ankth e pa tmerr, vdekjen që u qaset përditë e më afër.
Mendohu dy herë përpara se të qortosh të moshuarin🤠
( Nga cikli ‘Kioska e këshillave’ )
Filmi i shkurtër ‘Përjetësisht Fëmi’ /Eternally Child/ i Lorena Sopit do të jetë pjesë e programeve zyrtare edhe në tri festivale të rëndësishme ndërkombëtare.
Nga data 02 – 09 shkurt do të jetë pjesë e edicionit të 20 jubilar në Spokane International Film Festival – Usa, nga data 20-24 shkurt në I Filmmaker International Film Festival i cili mbahet në Malaga të Spanjes, kurse nga data 03- 09 mars në Sharm El – Sheikh Film Festival në Kajro të Egjiptit.
‘Përjetësisht Fëmi’ deri më tani ka prezantuar Kosovën në 36 festivale të ndryshme ndërkombëtare dhe ka fituar tetë çmime kinematografike.
Çmimet:
Accolade Global Film Competition – La Jola, USA 2017 – Award of Merit
Wendy’s Short Film Festival – Austin, USA 2107 – Best Drama Short
Texas Short Film Festival – San Diego, USA 2017 – Best Foreign Short
Bangalore Short International Film Festival – Bangalore, India 2017 – Special Jury Prize
Gold Movie Awards – London, UK 2017 – Best Short Film
Hellfire Film Festival – Kent, UK – Best Short Film
Pink City International Film Festival – Jaipur, India – Best Director
Montecatini International Short Film Festival – Montecatini, Italy 2017- Special Prize
Filmi Përjetësisht Fëmijë trajton raportin e rrënuar familjar mes babasë autoritar dhe fëmijut të mitur. Moni, një djalë dhjetë vjeçar, jeton me të atin Xhemën në varfëri të madhe. Gjatë një dreke fatale, i ati Xhema vret aksidentalisht djalin e tij, Monin. Gjatë gjithë jetës së tij, Xhema do të ndjenë peshën e mallkimit, duke bartur mbi vete fajin për atë që ka ndodhur. Në ditët e tij të fundit, në moshë të shtyer, Xhema kthehet në shtëpinë ku ka ndodhur vrasja për të kërkuar falje nga djali i tij i vdekur,me shpresë se do të liroj shpirtin nga pesha e fajit dhe do të pushoj i qetë në jetën e përtejme.
Në rolin kryesor paraqitet aktori i njohur Xhevat Qorraj, kurse në rolin e fëmiut Miran Zymberaj. Në rolet e tjera vijnë Sheqerije Buqaj, Beslidhe Bytyqi, Kosovare Hoti, Joni Thimi, etj.
Dejtori i fotografisë është Latif Hasolli. Kompozitor Naim Krasniqi. Montazhier Nexhmi Mehmeti. Kostumografe Samka Ferri. Mjeshtër zëri Gëzim Rama. Skenograf Uran Duli. / KultPlus.com
Fotografia që po qarkullon në rrjetet sociale tregon se ka një interesim të madh para Bibliotekës ‘Hivzi Sylejmani’ në kryeqytet.
Fotografia është realizuar sot, rreth orës 18:00, ndërsa kanë qenë të shumtë komentuesit që kanë menduar e supozuar se po pritet në rend për diçka tjetër, dhe jo për lexim a punë në Bibliotekë.
Fotografia në Facebook është postuar nga Visar Jasiqi.
Biblioteka e qytetit të Prishtinës është institucion kulturor, edukues e informues që grumbullon, pasuron, përpunon, mirëmban dhe ruan koleksionet e veta nga fushat e ndryshme të krijimtarisë dhe të veprimtarisë intelektuale me qëllim që t’ i bëjë të njohura dhe t’ ua vërë në dispozicion shfrytëzuesve për t’i lexuar, hulumtuar e studiuar dhe për t’ i lënë trashëgim gjeneratave të ardhshme.
Edona Lalloshi edhe sot bën pjesë në estradën muzikore.
Megjithatë, një prej këngëve me të cilat Edona shumë moti ka rrëmbyer zemrat e adhuruesve të saj është edhe “Djali i Kosovës sime”.
“Prapë e don kjo zemra ime, djalin e Kosovës time” është një prej vargjeve të këngës së Edonës, realizuar rreth viteve 90-të dhe asokohe incizuar edhe në xhirimet e ndryshme televizive.
Kënga origjinale është kënduar nga Emine Hasimi, ndërsa më pas është marrë nga Edona për tu realizuar në një version tjetër.
Siç kujtojmë shpesh dhe kthehemi në retrospektivë, sonte po e sjellim këtë këngë të Edonës të incizuar vite më parë, për ta sjellë emocionin e asaj kohe dhe për të ndjerë nostalgji me një këngë dhe kohë si kjo. / KultPlus.com
Fadil Kraja është një prej shkodranëve me të cilët duhet krenuar.
Kraja ka mbi 40 drama dhe komedi të shfaqura në të gjithë teatrot profesioniste të Shqipërisë si dhe në Kosovë, Mal të Zi, Maqedoni dhe në diasporë, mes tyre “Fisheku në pajë”, “Sinjalet e natës”, “Shpartallimi”, “Baca i Gjetajve”, “Gjaku i Arbërit”, “Djem të mbarë”, “Çështja e Blertës”, “Flamur në dasëm”, “Rozafa”, “Kur flasin zemrat”, “Luani i shtëpisë”, “Çështje familjare” si dhe shumë drama për fëmijë, librete operash e operetash.
“Zoja Shkodër” në Facebook na e sjellë dramaturgun duke recituar poezinë “Një Cigare”.
Mjeshtri i madh shkodran punoi si mësues i letërsisë në shkolla të mesme dhe më vonë pedagog i letërsisë së huaj në Fakultetin e Gjuhë-Letërsisë të Universitetit “Luigj Gurakuqi” – Shkodër.
Nga viti 1972 gjer më 1992, ai ishte shkrimtar në profesion të lirë duke vazhduar si pedagog i jashtëm në fakultet dhe njëkohësisht Kryetar i Degës së Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve për Degën e Shkodrës.
Vëllimi i parë poetik “Kënga ime” (1954) fitoi çmimin e parë në Konkursin Kombëtar të Letërsisë. Pastaj me radhë ka botuar vëllimet poetike “Melodi malësore”, “Jehona malesh”, vëllimet me tregime “Kandidatja e fundit”, “Fajin e kishte Besa”.
Fadil Kraja ka luajtur një rol të madh edhe në gjallërimin e Gjimnazit të Shkodrës, shkruan KultPlus.
Fadil Kraja është një nga penat më të ndritura të dramaturgjisë tonë kombëtare. / KultPlus.com
Poezi nga VLADIMIR MAJAKOVSKI / Përktheu: FASLLI HALITI
Asgjë s’do ta zhduk dashurinë,
as grindjet
as kilometrat.
Ajo është menduar,
provuar,
kontrolluar.
Duke ngritur solemnasisht vargjet , gishtat e rreshtave,
betohem:
dashuroj
me një dashuri të pandryshueshme dhe besnike.
Me regji të Lionel Konomit, shihni këto rite martesash tek arbëreshët e Italisë në Provincën e Kozencës. Ato janë ritet e të parëve tanë, nipërve, mbesave dhe pasardhësve të Skënderbeut, që janë ruajtur me aq fanatizëm, deri në ditët e sotme.
Kostumet e traditës Arbëreshe janë veshje të identitetit; pëlhurat shumë ngjyrëshe dhe trashëgimia e qëndisjes së pasur me ar e argjend, janë shenja që shënojnë një pasuri të llojllojshmërisë të krijimtarisë kulturore arbëreshe.
Funksioni i traditës është i shumëfishtë; prakticiteti, estetika, imagjinata dhe ritualet, niveli klasor, gjinia, mosha puna, gëzimi, hidhërimi, përkatësia fetare si dhe gjendja martesore.
Këshu është ende edhe sot mënyra e veshjes, e cila e përcjellte gruan italo-shqiptare në të gjitha momentet me rëndësi të jetës së saj. E këto veshje festive, janë bartur me rastin e martesave, festat fetare, etj.
Këngëtarja me origjinë shqiptare ka udhëtuar drejt Hong Kong-ut ku edhe ka mbajtur koncertin e radhës.
Atje është ndjerë mjaft e vlerësuar teksa ka marrë çmimin “Best International Artist Award’ (Artistja më e mirë ndërkombëtare) të Billboard Radio China. Këtë moment e ka ndarë me ndjekësit e saj në Instastory.
Ajo ka treguar stilin e saj të veçantë edhe kur ka peformuar në Hong Kong për Billboard Radio Live.
Rita dukej sensacionale në një kostum dy pjesësh me ngjyrë të bardhë. Këtë kostum ajo e kombinoi me një palë çizme të bardha.
Në fillim të performancës ajo kishte edhe një xhaketë, të cilën e hoqi pak minuta më vonë. / KultPlus.com
Koleksioni “Galaxy” nga Dejzi’s Dresses ka lënë përshtypje të jashtëzakonshme gjatë prezantimit të 30 veshjeve solemne në njërën nga ngjarjet më të mëdha botërore të modës që mbahet çdo vit në Harbin të Kinës.
Organizatorët e kësaj jave të modës janë shprehur shumë të kënaqur me nivelin artistik dhe prezantimin e koleksionit.
Komenti i tyre i parë me përfundimin e sfilatës ka qenë që edhe per vitet e ardhshme kreatorja Diellza Krasniqi nga Kosova ka siguruar pjesëmarrjen në këtë eveniment.
Në anën tjetër, vetë disenjatorja Diellza Krasniqi për KultPlus thotë se organizimi ishte i nivelit tepër të lartë dhe se prezantimi i përgjithshëm i brendit Dejzi’s Dresses dhe shtetit të Kosovës ka qenë shumë profesional.
Java e Modës në Harbin është përcjellur nga mediat më të njohura botërore në fushën e modës, shumica e të cilave edhe janë interesuar rreth zhvillimit të kësaj fushe në Kosovë, gjatë konferencës për media të Diellza Krasniqit.
Kjo është hera e parë që një disejnatore kosovare merr pjesë në këtë eveniment në mesin e 46 shteteve, me më shumë se 130 disejnatorë nga e gjithë bota.
Dejzi’s Dresses është e njohur për kreacione solemne me një dozë rojaliteti, gjë që edhe më herët ka tërhequr vëmendjen e adhuruesve të modës nga gjithë bota. Fustanet e kësaj kreatoreje janë shitur pothuajse në çdo cep të botës, duke përfshirë Evropën, Arabinë Saudite dhe Australinë e largët.
Me këtë prezantim Dejzi’s Dresses ka hapur dyert për shumë bashkëpunime edhe në kontinentin aziatik.
Java e modës në Harbin është mbajtur nga 12 deri më 17 janar, ndërsa koleksioni “Galaxy” është prezantuar me 16 janar. / KultPlus.com
Vargjet e poetit të madh shqiptar Dritëro Agollit tashmë janë ngulitur edhe në këngë të Ilir Shaqirit e Selami Kolonjës, kurse me një emocion të jashtëzakonshëm e sjellë edhe aktorja e madhe shqiptare, Margarita Xhepa, shkruan KultPlus.
Poezia “Poçari”, është shkruar vite më parë nga poeti i njohur shqiptar Dritëro Agolli. “Fjala shqipe s’blihet në Pazar”, është një nga fjalitë e fuqishme të kësaj poezie që tregon rëndësinë e gjuhës për një mërgimtar. Kjo poezi tregon se si në një dyqan në Stamboll, një vazo e thyer nxjerrë një sharje në gjuhën shqipe, e që e shuan mallin e poçarit shqiptar për të dëgjuar qoftë edhe një sharje në këtë gjuhë.
KultPlus ju sjellë tekstin e plotë të kësaj poezie.
Vajta në Stamboll të bëj pazar,
për kujtim të ble një vazo balte:
– Paqe dhe selam, usta poçar,
Vazon më të mirë po e pate
Paqe dhe selam, usta poçar!
Vazoja nga dora shkau e ra
Dhe m’u bë njëzet e pesë copë,
Më erdhi rrotull deti Marmara
Dhe m’u hap dyqani turk si gropë,
Më erdhi rrotull deti Marmara.
Pa më shau poçari keq turqisht,
Unë e shava shqip e mend i rashë;
Për çudi poçari nuk u ligsht,
Veç dy lot në sytë e kuq i pashë,
Për çudi poçari nuk u ligsht!
Mos u çmend ky turk, ky musliman?
Unë e shaj, ai me duar në qafë!
Poçe tjetër mori në dyqan
Dhe më tha: ” Më shaj, për besë, prapë!”
Poçe tjetër mori në dyqan.
Psheretiu si unë: ” Jam shqiptar,
Shqip, vëlla, ti shamë dhe një herë,
Fjala shqipe s’blihet në pazar,
Në dyqan ka vjet që s’e kam ndjerë,
Fjala shqipe s’blihet në pazar!”
Ikën nga dyqani burra e gra,
Unë e një poçar e tjetër s’kishte,
Vazot frynte deti Marmara,
Vazove poçari shqip u fliste,
Vazot mbushte deti Marmara./KultPlus.com
Shkruan: Edison Ypi
Budallenj të bukur kemi pasur edhe më parë. Por ishin të pazararshëm, shihnin punën e vet, budallallëkun e vet. Koha kur njerëzia thoshin, “sa budallenj të bukur ka bota, le ti kemi dhe ne tanët”, iku. Tani që budallenjtë e bukur janë shtuar si hordhia e karkalecave mbi fushën me grurë, duket çudi si ndodhi që tashmë kemi më tepër budallenj të bukur se budallenj të pabukur.
Të veshur, të mbathur, të larë, të krehur, me muhabete të thjeshta dhe të rrafshëta deri në neveri, pa asnjë vullnet për të bërë diçka të dobishme, budallenjt tanë të bukur çfaqen kudo si tulla të njëllojta që sapo kanë dalë nga fabrika.
Me pamje të jashtëme të studiuar gjatë para pasqyrës, qasje nazelie ndaj interesimeve komunitare, budallai ynë i bukur duket si një kërmill i mbështjellë në guackë plot jargë budallallëku.
Budallai ynë i bukur s’ka haber nga puna, lodhja, sakrifica, frymëzimi, ndjeshmëria, dashuria.
Budallai ynë i bukur s’ka muhabet tjetër veçse Euro, aeroplana, orare, pizza, bileta, spagheti, receta, restorante, dreka, darka, pasarela, plazhe, udhëtime nëpër vende të huaja.
Tashmë budallenjtë tanë të bukur i kanë zënë pothuaj të gjitha fërngjitë e politikës, zyrat e ndryshme, Shoqërinë Civile dhe mediat vizive ku budallenjtë tanë të bukur bëjnë hatanë me lëvizje gjymtyrësh, kostume të errëta, kravata me ngjyra, ora të shtrenjta, dhe natyrisht budallallëk të pafundëm.
Budallai ynë i bukur është një tyç i azhornuar, një antikonformist që mposht me llafe mullinjtë e erës, një revolucionar i asgjësë, progresist hipokrit, modern i përvjellur.
Palestra, masazhi, plazhi, vrapi, kqyrja e datave të skadimit mbi kutitë e ushqimeve të ambalazhuara, celulari, kompjuteri, rrjetat sociale, janë shokët e pandarë të budallait tonë të bukur.
Autostradat, aeroportet, tunelet, urat, alumini, Interneti, birra, pijet freskuese, për budallain tonë të bukur nuk janë shpikur dhe nuk janë ndërtuar kurrë. Ato aty kanë qënë në jetë të jetëve në pritje të budallait tonë të bukur për t’ja kollajsuar jetën. / KultPlus.com
Aktori i shquar me prejardhje shqiptare Bekim Fehmiu, ka lenë gjurmë të pashlyeshme në kinematografinë ballkanike dhe në atë botërore, shkruan KultPlus.
Ky aktor i madh rridhte nga një familje e shquar nga Gjakova, ndërsa babai i tij Ibrahim Fehmiu njihej si një aktivist i shquar i gjuhës shqipe. KultPlus ju sjellë një fotografi në të cilën shihet familja e aktorit të madh Bekim Fehmiu, derisa ai ishte ende fëmijë.
Në këtë fotografi shihet nëna, gjyshja, motrat dhe vëllezërit e Bekim Fehmiut kurse vet Bekimi është mes nënës dhe gjyshes, para babait të tij. Fotografia është realizuar rreth vitit 1938./KultPlus.com
Rrëfimi mbi piktorin shqiptar që u arratis duke kapërcyer edhe rrethojat elektrike do të prezantohet në “Queen’s World Film Festival”
Dokumentari “Zois” me regji të Bujar Alimanit, është përzgjedhur të jetë pjesë e edicionit të tetë te festivalit “Queen’s World Film Festival”, shkruan KultPlus.
Ky film dokumentar është bërë me regji të Bujar Alimanit, i përbërë nga prodecentet Damian Pervizi dhe Dritan Haxhia, edituar nga Sabir Kanaqi, kurse muzika është kompozuar nga Fatrin Krajka dhe zërimi nga Elvis Ikonomi.
Filmi përfshin një rrëfim rreth piktorit shqiptar Zois Shuttie, i cili u arratis nga komunizmi, duke kaluar edhe rrethojat elektrike dhe goditjes së plumbave nga rojet kufitare, ndërsa ky ishte vetëm fillimi i një udhëtimi të gjatë nga Evropa Lindore drejt SHBA-së./ KultPlus.com
https://www.youtube.com/watch?v=MLgCeabraqA
Ferma ”Grand Albanik” është një kompleks agro-turistik i ndërtuar mbi një koncept sa modern aq edhe tradicional. E drejtuar nga një çift franko-shqiptar, kjo fermë është një ndërthurje shumë e mirë midis dy kulturave, asaj autentike shqiptare dhe kulturës së pasur e te rafinuar franceze, shkruan Nëntor Oseku, i cili ka shpërndare disa foto të cilat të magjepsin me bukurinë e kësaj ferme, shkruan KultPlus.
Kjo fermë ndodhet 17km, nga Këlcyra, 33 km. nga Përmeti, 58 km. nga Gjirokastra, 33km. nga Berati, e vendosur praktikisht midis dy luginave të rëndësishme turistike të Vjosës dhe të Osumit.
Tutje Oseku ka shpjeguar se kjo Ferma-bujtinë-restorant-kamping etj, është një destinacion ideal për vendpushim nga mund të shijohen bukuritë e pafundme të kësaj zone të mrekullueshme të Shqipërisë. Ndërsa një arsye tjetër fortë për ta vizituar është edhe kuzhina shumë elegante e Madjid-it, shefit francez që aq mirë i ndërthur specialitet franceze me prodhimet e çmuara të kësaj zone, aq shumë e njohur për vlerat kulinare. Ambienti i këndshëm dhe mikpritja e zotëve të shtëpisë do ta bëjnë qëndrimin tuaj shumë të rehatshëm, në mënyrë që të ndiheni si në shtëpinë tuaj./ KultPlus.com
