Bojë dhe gjak

Poezi e shkruar nga André Laude.

E bëj jetën time natë pas nate një grumbull plehrash.
E bëj jetën time një kronikë të mjegullt.
E bëj natën time një kryqëzim fantazmash.
E bëj gjakun tim një lumë të gjatë
që rreh në tëmthat e mi.
E bëj frikën time një zog bardh e zi
E bëj një zog të ngordhur, të kalbur,
fëmijën që do të kisha mundur të jem.
E bëj fëmijën një zjarr të çmendur, një pirg hiri.
E bëj vdekjen time të ardhshme një gosti gjarpërinjsh.
E bëj një gjarpër litar për të varur veten.
E bëj një heshtje të gjatë, të thellë, testamentin
e gjithçkaje që qe shkatërrim, tmerr, mërzi,
ndarje dhe çirrje të pafundme.
Urinoj bojë dhe gjak.
Urinoj bojë dhe gjak.
Këndoj mbi turrën e ndëshkimeve.

Johanna, gruaja të cilën e shpëtuam nga Hitleri (FOTO)

Ajo ishte vetëm 9 vjeçare kur familja e saj i shpëtoi Gjermanisë Naziste, duke u larguar për në Shqipëri.

Johanna Neumann ka qëndruar gjashtë vite në Shqipëri, nga një familje në tjetrën, nga myslimanët e asaj kohe të cilët e shpëtuan dhe po e ruanin nga dora makabre e Evropës e cila lejoi Holokaustin dhe tmerrin.
Neumann e kujton sidomos familjen Pilku, aty ku ajo gjeti ngrohtësinë.

Në një intervistë me United States Holocaust Memorial Museum, Neumann tregon se i kujtohet edhe xhamia ku shqiptarët asokohe luteshin, pesë herë në ditë, dhe se tingulli i lutjeve dhe xhamisë ende ngërthejnë në vete emocion të veçantë.

Tregimin e Neumann po e sjellim pak sot, një ditë para se të shënohet 27 janari, Dita Ndërkombëtare për të kujtuar Holokaustin, shkruan KultPlus.

“Nëna ime e takoi zonjën Pilku, familjen që na shpëtoi gjatë okupimit gjerman. Zonja Pilku ishte gjermane dhe mendoj se kësisoj ato të dyja u takuan mes vete. Zotëri Pilku ishte mysliman. Nëse zonja Pilku është kthyer në myslimane, as që më ka interesuar ndonjëherë. Ajo, si gjermane, e donte Hitlerin dhe kishte fotografinë e tij në dhomë. Por ajo u tha anëtarëve të familjes se ne ishim kushërinj të saj, dhe ishim të mirëpritur aty” tregon Neumann.

Ajo tregon se megjithatë është përjetë falënderuese për miqësinë dhe mikpritjen që shqiptarët i kanë bërë hebrenjve që po largoheshin nga Gjermania për ti shpëtuar Holokaustit.
Situata do të ndryshonte në vitin 1943 kur Gjermania e okupoi Shqipërinë.

(Johanna Neumann ka lindur më 1930 në Gjermani dhe ka ndërruar jetë në prill të vitit 2017, në Shtetet e Bashkuara të Amerikës)

Dhjetë këngët më të mira të grupit Metallica (VIDEO)

Asnjë bend në zhanrin Heavy Metal nuk e ka pasur ndikimin që e ka pasur METALLICA në 30 vitet e fundit.

Që nga publikimi i albumit të parë Kill ‘Em All në vitin 1983, e deri në ditët e sotme, ata janë cilësuar si bend i fuqishëm i rokut, ndonjëherë janë parë me dashuri e lavdërime, e ndonjëherë me urrejtje e kritika.

Ata i ka karakterizuar vetëm një gjë gjatë gjithë karrierës: Ata i kanë bërë gjithnjë gjërat sipas mënyrës së tyre. METALLICA radhiten gjithmonë në mesin e grupeve muzikore më me influencë në botë. METALLICA është nominuar për 23 çmime Grammy dhe ka fituar 9 të tilla.

Përmbledhja e këngëve të tyre në një top 10-she nuk është e lehtë, duke pasur parasysh faktin se këngët e tyre janë dëgjuar, e kënduar në shumë vende të botës. KULTPLUS sot po ju sjellë dhjetë këngët më ‘catchy’ të këtij bendi muzikor. / KultPlus.com

Tre regjisorë kosovarë mbështeten nga Agjencia e Filmit në Maqedoni

Projekti filmik kosovar i mbështetur nga QKK, ‘Zgjoi’ me skenar dhe regji nga Blerta Basholli dhe me producent Yll Uka, gjeti mbështetje edhe në Agjencinë e Filmit në Maqedoni.

Ky film flet për Fahrijen, një grua e re që e ka burrin e zhdukur në luftë dhe që fillon një biznes të vogël bujqësor për ta siguruar mbijetësën e familjes së saj, në një ambient tradicional patriarkal ku ambicia e saj për t’u zhvilluar nuk shihet me sy të mirë.

‘Zgjoi’ gjithashtu në PriFest fitoi çmimin ‘ Best Pitch Award’ në vlerë prej 80,000 € për post-production në Afrikën e Jugut.

Në konkursin e Agjencisë së Filmit të Maqedonisë, kanë gjetur mbështetje edhe projektet e regjisorëve kosovar si: ‘Skender Beg In Skopje’ nga Kastriot Abdyli dhe ‘The Baby’ nga Ben Apolloni. / KultPlus.com

Jo, Noam Chomsky nuk ka thënë se shqiptarët janë ‘barrë e Evropës’

Disa portale serbe këtë javë e kanë shpërndarë lajmin se filozofi amerikan Noam Chomsky e ka quajtur Kosovën “barrën më të madhe të Evropës moderne” dhe qytetarët e saj si “fis i egër”.

Lajmi dukej se po shpërndahej pasi fjalët e tilla filozofi, mes tjerash autor i “How the World Works”, i kishte thënë për Foreign Affairs.

Dhe në fakt, lajmi është i pavërtetë. Vetë Nedeljnik më pas tha se do të ishte e paarsyeshme që një filozof të cilësonte me këtë epitet një popull të tërë.

Chomsky ka folur për Kosovën, por asnjëherë në magazinën Foreign Affairs. Ai ka shkruar për Kosovën gjatë bombardimeve të vitit 1999 ndërsa asokohe ka dhënë edhe intervista për Weekly Man.

Ai ka shkruar në dhjetor të vitit 1999 librin “The New Military Humanism” ku flet edhe për Kosovën dhe veprimet e NATO-s në territorin tonë.

Chomsky është edhe aktivist politik dhe historian, i cili ka shkruar “Who Rules the World”, “Hegemony of Survival”, mes librave tjerë. / KultPlus.com

Mandej bëni dashuri

Poezi nga Alda Merini. Përktheu Beti Njuma

Mandej bëni dashuri.
Jo seks, veç dashuri.
Dhe me këtë nënkuptoj
puthjet në gojë,
në qafë,
në bark,
mbi kurriz,
kafshimet në buzë
duart e pleksura
dhe sytë brenda syve.
E kam fjalën për përqafime kaq të shtrënguara
sa të bëheni një gjë e vetme,
trupa të ngërthyer dhe shpirtra që ndeshen,
përkëdheli mbi gërvishtje,
tesha të zhveshura bashkë me frikën,
puthje mbi ligështi,
mbi blanat e një jete
që deri atë grimë
kish qenë disi e zbehtë.
E kam fjalën për gishtërinj mbi trupa,
të krijoni yjësi,
të thithni aroma,
për zemra që rrahin tok,
frymëmarrje që rendin
me të njëjtin ritëm.
Mandej buzëqeshje,
të sinqerta pas një copë here
që s’ishin më të tilla.
Pra,
bëni dashuri dhe mos kini turp,
sepse dashuria është art,
dhe ju kryevepra.

Në Parlamentin e Kosovës flitet për gjuajtje me armë, popujt e emancipuar flasin për avancim

Shkruan: Ndue Ukaj

Gjuajtja me armë është akt primitiv dhe nuk ka të bëjë asgjë me traditën burimore shqiptare. Është deformim i traditës. Për më tepër, të flitet për traditë të gjuajtjes me armë, në shekullin XXI, dhe në Parlamentin e një shteti që aspiron të bëhet pjesë e familjes së popujve të emancipuar perëndimorë, është marrëzi. Është e turpshme. Është neveritëse.

Popujt e emancipuar të perëndimit, flasin për avancim dhe perfeksionim të rendit demokratik, për zhvillime marramendëse teknologjik, për të drejta të njeriut, për zbulime shkencore, arritje në kulturë e dije, ndërsa në Parlamentin tonë justifikohen dhe arsyetohen aktet jonormale të një zyrtari të lartë të shtetit.

Ky është shembull i shëmtuar që përçohet te rinia e Kosovës. Prandaj, sot, me plot të drejtë, qytetarët e Kosovës, kanë arsye të plotë të ndihen të mërzitur dhe trishtuar me nivelin e përfaqësueseve të tyre, të tubuar rreth një koalicioni qeverisës pa kurrfarë koncepte politike./KultPlus.com

Rita Ora lanson klipin e këngës së re ‘For You’ (VIDEO)

Këngëtarja shqiptare ka lansuar klipin e këngës së saj më të re të quajtur “For You”.

Rita këtë këngë e ka në bashkëpunim me Liam Payne, ndërsa është bërë për filmin e “Fifty Shades Freed” i cili do të lansohet për ditën e të dashuruarve, 14 shkurt.

Rita Ora prapë, sikurse në dy seritë paraprake të këtij filmi, do të ketë rol aktrimi në të. / KultPlus.com

Yll Rugova: Jeta kulturore në kryeqytetin tonë është e veçantë, duhet të ruhet dhe nxitet më tutje

Sapo është emëruar drejtor i Drejtorisë për Kulturë në Komunën e Prishtinës dhe qysh tashti ka prezantuar pikat më të rëndësishme që do të fokusohet përgjatë mandatit të tij. Yll Rugova, në një intervistë të dhënë për KultPlus ka shpjeguar se si e sheh Prishtinën përgjatë mandatit të tij, gjithnjë në fushë të kulturës, duke i specifikuar edhe katër shtylla kryesore. Ai ka folur edhe për investime kapitale, sikurse është ndërtimi i sallës koncertale, por, sipas tij, ndërtimi i sallës nuk mund të bëhet pa u themeluar institucioni, dhe sipas tij, deri më tash kjo çështje është trajtuar mbrapsht. Yll Rugova ka folur edhe për një specifikë tjetër të Prsihtinës, të cilën nuk e kanë vendet e tjera, atë të kafeneve dhe të restauranteve. “Gjatë viteve të nëntëdhjeta, kafeteritë kanë qenë hapësirat e vetme publike që na janë lejuar. Aty kemi themeluar parti politike, kemi themeluar klube sportive, kemi themeluar biznese. Kafja është hapësirë thelbësore për qytetarin e Prishtinës”, ka thënë mes tjerash Yll Rugova.

Ardianë Pajaziti

KultPlus: Ju tashmë jeni drejtori i këtij mandati për Drejtorinë e Kulturës në Komunën e Prishtinës, fillimisht na tregoni se në çfarë gjendje e keni gjetur këtë drejtori?
Yll Rugova:
Në zotimet e programit zgjedhor ne kemi parashikuar disa projekte që do të duhej të ndikonin më rrënjësisht në situatën e kulturës në Prishtinë. Na duhen investime në infrastrukturë të denjë për aktivitete artistike dhe kulturore, na duhen mekanizma që nxisin përkrahjen e talentit dhe kreativitetit, na duhen politika adekuate për zhvillimin e turizmit dhe për ruajtjen e trashëgimisë kulturore. Në mandatin e fundit për shkaqe të ndryshme janë ndërruar 3 drejtorë në këtë drejtori, dhe kjo ka ndikuar që një pjesë e madhe e punëve të mbesin në duar tona për t’u zhvilluar tutje.

KultPlus:Pse e pranuat këtë pozitë?
Yll Rugova:
Kultura, në përgjithësi në Kosovë është e neglizhuar dhe shihet si fushë e parëndësishme që ekziston veçse për të ndarë pozitë gjatë pazareve politike. Në fakt, kultura është e tërë trashëgimia jonë e ruajtur në formë materiale dhe jo-materiale, qoftë në formë historie, në formë vepre arti apo arkitekture. Pra është një përbashkues i identitetit tonë.
Tash 19 vjet pas luftës, ne ende nuk e kemi ndërtuar një narrativë të përballjes sonë gjatë opresionit. Ende nuk e kemi një muze që do të përshkruante çka ka ndodhur gjatë viteve 80 dhe 90, e që do të ishte edukative edhe për gjeneratat e reja, por edhe turistët që vizitojnë. Janë gjëra të tilla që duhet të fillojmë t’i marrim seriozisht.

KultPlus: Ankesat nga komuniteti i artistëve nuk janë të pakta, sa jeni optimistë që të përmirësoni kushtet e këtij komuniteti?
Yll Rugova:
Gjithsesi jam optimist, në të kundërtën nuk do ta pranoja këtë pozitë. Komuniteti artistik megjithatë nuk është grup homogjen, edhe e di që nuk mundet gjithmonë secili të jetë i kënaqur me çasjen dhe punën që bëhet. Por, besoj se me një strategji gjithpërfshirëse, që do të përpilohet në bashkëpunim me komunitetin, do të kemi një udhezues të mirë për kahjen që kultura duhat ta marrë në kryeqytet. Kjo strategji poashtu do të sqaronte detyrat e secilit në pikësynimin e përbashkët.

KultPlus: Dhe për të përmbushë premtimet e juaja në fushën e kulturës, cilën pikë e konsideroni si më të rëndësishmen që duhet të nisni menjëherë me realizim?
Yll Rugova:
Konsideroj që ndërtimi i infrastrukturës fizike dhe strukturore për zhvillim të mirëfilltë kulturor, përfshirë trashëgiminë dhe turizmin është pjesa më e rëndësishme e këtij mandati dhe mandateve që do të vijnë. Duhet të ndërtojmë sistem pune që do të lejonte iniciativat që burojnë nga komuniteti të materializohen në aktivitete të denja kulturore për qytetin. Dhe duhet të pasurojmë jetën kulturore në qytet.
Përveç kësaj, si projekt konkret të preferuar e kam ruajtjen dhe renovimin e Qendrës Historike të qytetit, që do të kthej këtë pjesë të qytetit në hapësirë shumë të frekuentuar për qytetarët dhe për turistët. Ky projekt besoj se do të markojë poashtu një pjesë të historisë së qytetit duke lejuar që shtresat e ndryshme të zhvillimit të vihen në pah. Në një analizë të thjeshtë, mund të shohim se ne sot kemi 3 periudha shumë të dukshme në qytet, periudhën otomane, periudhën moderniste të socializmit, dhe periudhën post 1999. Të gjitha këto periudha janë pjesë e memories kolektive të cilat na japin një ndjesi të identitetit kolektiv në qytet. Në këtë sens, me një shenjëzim adekuat dhe me konservim të duhur të kësaj historie ne do të krijojmë ambiente shumë të këndshme për qytetarët dhe turistët. Duke mundësuar që ngjarjet që kanë ndodhur në këtë qytet të bashkjetojnë me të tashmen.
Sa për kuriozitet, do ta përmend një ngjarje historike, Pjetër Bogdani kryengritjen ndaj perandorisë Osmane e ka organizuar pikërisht në Prishtinë, ku në bashkëpunim me forcat austriake për një periudhë disa vjeçare ka jetuar në këtë qytet. Pas vdekjes nga mortaja, ai është varrosur në Xhaminë e Madhe të Prishtinës, nga ku më pas është zhvarrosur në shenjë hakmarrjeje nga forcat otomane. Pra, në rrugët që sot janë aty te Hamami i Vjetër i qytetit (pjesë e projektit që do të renovohet), në vitet 1600 ka pasur organizim politik, ka pasur konflikt, ka pasur jetë, njësoj si sot.

KultPlus: Po për prioritetet e juaja përgjatë mandatit, çfarë prioritete keni për funksionimin e kulturës sipas strategjisë suaj?
Yll Rugova:
Janë katër shtylla që duhet të fokusohemi: krijimi i konturave për zhvillim të pavarur të aktiviteteve artistike e kulturore, investime në infrastrukturë kulturore, mbrojtje e trashëgimisë dhe zhvillimi i turizmit.

KultPlus: Ju për shumë vite keni vepruar si pjesë e Shoqërisë Civile, e keni më të lehtë që të kuptoni angazhimin e Skenës së Pavarur, apo keni ndonjë planifikim tjetër sa i përket këtyre artistëve?
Yll Rugova:
Gjithsesi ideja është të institucionalizohet bashkëpunimi mes komunitetit dhe komunës, në mënyrë që të krijohen mekanizma të përhershëm drejtues në duar të pjestarëve nga Shoqëria Civile. Kjo, në thelb është një ndërmarrje shumë e rëndësishme dhe delikate, që kërkon vëmendje të madhe në politikat që zhvillohen dhe mënyrat e modelimit. Kur kjo pjesë të bëhet si duhet, strategjia, institucionet e reja dhe vetë raportet në komunitetin heterogjen do të jenë më të mira.

KultPlus: Pikërisht kur jemi te Skena e Pavarur, përgjatë mandatit të juaj, cilët do të kenë më shumë prioritet: institucionet vartëse të Komunës apo ato të Skenës së Pavarur?
Yll Rugova:
Ideja është që t’i jepet përparësi cilësisë, duke e nxitur. Nuk është me rëndësi nëse vjen nga Skena e Pavarur, apo nga institucionet vartëse.

KultPlus: Ju keni përcjellë shumë aktivitete kulturore sa keni qenë edhe pjesë e Shoqërisë Civile, në cfarë pike i vlerësoni krejt këto zhvillime kulturore në vend?
Yll Rugova:
Shumë qytete, duke përfshirë disa qytete të mëdha, kanë mungesë të asaj që disa e quajnë “shpirti i qytetit”. Unë besoj, dhe ashtu ndihem, se në Prishtinë mbretëron një atmosferë shumë e mirë kolektive, e cila kryesisht merr jetë nga baret dhe restaurantet e shumta të vendit. Prishtina tashmë e ka njëfarë tradite me kafeteritë. Gjatë viteve të nëntëdhjeta, kafeteritë kanë qenë hapësirat e vetme publike që na janë lejuar. Aty kemi themeluar parti politike, kemi themeluar klube sportive, kemi themeluar biznese. Kafja është hapësirë thelbësore për qytetarin e Prishtinës. Besoj se kjo kulturë e kafesë vërehet pastaj edhe në organizimet tjera kulturore, prej ekspozitave artistike, e te muzika jazz, elektronika, arkitektura, poezia, madje deri te mënyra qysh Filharmonia e Kosovës organizon koncerte. Besoj se ka diçka të veçantë në jetën kulturore të kryeqytetit tonë që duhet të ruhet dhe nxitet më tutje.

KultPlus: Synon që të rrisësh cilësinë e zhvillimeve?
Yll Rugova:
Gjithsesi, intensitetin, cilësinë por edhe sasinë. Si projekte ma të rëndësishme koncertale është t’i ndërtojmë 2 muzeume të reja për qytetin (njëri nga ta është një lloj galerie e artit) dhe sallën koncertale.

KultPlus: Ndërkohë, salla koncertale është objekti të cilin e kanë premtuar të gjitha partitë, por që asnjëherë nuk është ndërtuar. Dhe pikërisht kjo sallë ka lidhshmërinë e bashkëpunimit të Komunës së Prishtinës dhe MKRS-së, sa jeni optimist që ky mandat do të përmbyllë edhe këtë premtim mbi dhjetëvjeçar?
Yll Rugova:
Procesi si është inicuar kjo sallë ka qenë nga fillimi e destinuar të dështojë. Salla koncertale, megjithatë është një institucion, dhe nuk mund të ndërtohet objekti, pa u themeluar së pari institucioni. Besoj se ka qenë projekt i nisur nga kulmi dhe jo nga themeli. Ne synojmë që të nisim mbarë këtë proces, dhe shpresojmë në bashkëpunim edhe të MKRS-së, por edhe nga komunat tjera të Qarkut të Prishtinës. Prishtina si kryeqytet me një sallë të tillë plotëson nevojat jo vetëm të qytetit, por edhe të gjithë vendit. Kosova është kryeqyteti i vetëm në Evropë që nuk e ka një sallë të mirftillë koncertale.

KultPlus:Më herët është deklaruar se si mundësi të shndërrimit të sallës koncertale është edhe objekti i ATK-së, do të ketë lëvizje në këtë drejtim, apo do të shqyrtohet edhe ndonjë hapësirë tjetër?
Yll Rugova:
Për momentin jemi duke e analizuar këtë mundësi, dhe koston që mund ta ketë. Jemi duke analizuar të gjitha rrugët më të mira për ta bërë të mundur këtë sallë.

KultPlus: Përpos këtij objekti të sallës koncertale, keni edhe ndonjë premtim tjetër madhor që e konsideroni si të domosdoshëm që ta realizoni përgjatë mandatit tuaj?
Yll Rugova:
Jemi duke e zhvilluar planin e veprimit për projektet e premtuara, në kuadër të zotimeve zgjedhore e kemi përmendur Muzeun “Ibrahim Kodra”, Galerinë e qytetit (që me koleksion permantent do të kthehej poashtu në muze), renovimin e Qendrës Historike dhe sallën konertale. Besoj këto 4 projekte janë kryesoret sa i përket madhësisë.

KultPlus: Dhe për fund, sa do të angazhoheni që Komuna të krijojë edhe një shtrirje bashkëpunimi edhe në nivel rajonal?
Yll Rugova:
Personalisht jam idhtar i idesë që Prishtina sa më shumë ta shohë vetën si një qendër e një qarku më të madh që përfshin Fushë Kosovën, Kastriotin, Drenasin, Lipjanin, Artanën dhe Podujevën. Si qark, apo si njihet ndryshe edhe “zonë metropolitane” (megjithëse me ligj nuk njihet me këtë emër) Prishtina i ka mbi 500,000 banorë. Sidoqoftë, së pari jemi në pritje të ligjit për kryeqytetin, por gjithsesi është mirë që të fillojmë edhe ta shohim veten në këtë mënyrë. Besoj se do të ishte interesant që një pjesë e këtyre institucioneve të reja kulturore që do të themelohen të kenë bashkëpunim rajonal që në start./KultPlus.com

Isa Qosja me “Njeriu që mungonte” sjellë fatin e dëshmorit të izoluar në TKK

Publiku i Teatrit Kombëtar të Kosovës, në muajin shkurt do të shijoj premierën e shfaqjes “Njeriu që mungonte”, me regji të Isa Qosës e me tekst të Zymber Kelmendit, shkruan KultPlus.
Të gjithë ata që e kanë parë filmin “Home sweet home”, tashmë ngjarjen e këtij filmi do ta shohin të adaptuar në një medium krejtësisht tjetër, pra në skenën e Teatrit Kombëtar të Kosovës. Personazhet e kësaj drame në TKK, do të jetësohen përmes lojës së aktorëve: Bastri Shala, Doresa Rexha, Teuta Krasniqi, Gani Rrahmani, e Agron Shala.

Gili Hoxhaj

Kjo shfaqje trajton fatin e një njeriu i cili ka qenë luftëtar, për një kohë të gjatë konsiderohet si i zhdukur, e dëshmor derisa papritmas kthehet në shtëpinë e tij. Ky personazh shfaqet i traumatizuar derisa sheh se si familjarët e miqt kishin krijuar jetën e tyre në emër të tij. Për të mos ndërhyrë mbi rrjedhën jetës së tyre, ai për një kohë të gjatë duhet të izolohet brenda dyerve të shtëpisë. Regjisori i kësaj shfaqje Isa Qosja në një intervistë të shkurtër për KultPlus tregoi se ka shfrytëzuar të gjitha mundësitë që i ka ofruar teksti i dramaturgut Kelmendi, ndërsa tha se në këtë shfaqje fokusi bie mbi traumatizmin e personazhit kryesor, ndërsa shtoi se është përpjekur që edhe personazhet e tjera të transformohen gjatë gjithë zhvillimit të ngjarjes.

“Teksti i shkruar nga Zymberi jep shumë mundësi dhe unë kam shfrytëzuar atë mundësinë që më përgjigjet më së miri, dhe unë kam luajtur pak me karakterin kryesor në një mënyrë krejtësisht tjetër. Ky personazh shpërfaq një njeri i cili ka luftuar dhe pastaj ka qenë i burgosur, pa dyshim që duhet të kthehet i traumatizuar, shembuj të tillë ka mjaft në botë. Në këtë shfaqje jemi fokusuar më shumë tek traumatizmi i atij personazhi. Natyrisht që pos kësaj, jemi përpjekur që edhe karakteret e tjera ti quaj kushtimisht, të mos jenë vetëm bardhë e zi po të transformohen gjatë zhvillimit të ngjarjes”, është shprehur regjisori Qosja për KultPlus.

Skenografia e kësaj shfaqje vjen nga Shqipe Kamberi, kurse muzika nga Korab Shaqiri. Lidhur me skenografinë e muzikën, regjisori Qosja tha se kanë arritur të krijojnë një koncept mjaft interesant, pasi që e paraqet edhe personazhin e izoluar në shtëpi, ndërsa është krijuar një koncept që shtëpia të duket si burg.

Dramaturgu Zymber Kelmendi thotë së përmes tekstit të tij si në film, ashtu dhe në shfaqje ka dashur të përçoj mesazhin lidhur me qasjen që ne si popull kemi ndaj të kaluarës tonë, ndërsa shtoi se në fokus të këtij teksti është manipulimi me titujt e dëshmorëve. “Një thënie thotë se nëse ne e harrojmë të kaluarën, kthehemi te pika zero dhe siç duket kjo neve pak po na përsëritet shumë. Ky tekst në një mënyrë trajton manipulimin me titujt e dëshmorëve, pra të njerëzve, të cilët kanë bërë shumë për neve, dhe kur neve na duhen ata, ne thirremi në ta, kur nuk na duhen aq dimë edhe t’i vëmë në harresë të kohës”, tregoi Kelmendi për KultPlus.

Ai tutje shtoi se ndihet i kënaqur me qasjen regjisoriale dhe përkushtimin e aktorëve të cilët po e japin maksimumin për të sjellë këtë shfaqje tek publiku. Kelmendi tha se përkundër suksesit që ka pasur ky tekst në film, qasja autoriale e regjisorit Qosja mundëson që ky tekst të sjellë jo ndryshime në përmbajtje, por të shpërfaqet në një dimension tjetër për publikun dhe të ketë edhe një lexueshmeri më ndryshe.

“Unë jam i kënaqur që unë jam autor i tekstit dhe se këto personazhe janë në duart e një autoriteti siç është Isa Qosja. Ne kemi bashkëpunuar me regjisorin Isa Qosja edhe në fazat e mëhershme të këtij teksti, jemi munduar ta përafrojmë qasjen regjisoriale me atë çfarë përmban teksti, duke qenë se është një zhvendosje prej filmit dhe pasi që mediumi i filmit disa gjëra i toleron më ndryshe, e disa teatri ndryshe”, tregoi Kelmendi. Ai po ashtu thotë se ndihet i kënaqur pasi që jo çdo vepër e huazon vetën në një medium tjetër, ndërsa kjo arrin me një lehtësi më të madhe edhe për shkak të specifikës së filmit që kufizohet në një ambient të mbyllur. Publiku do të ketë mundësi ta shijoj premierën e kësaj shfaqje rreth datës 17 shkurt të këtij viti në Teatrin Kombëtar të Kosovës. /KultPlus.com

“Dita zë fill” e Gentian Koçit u prezantua në Trieste Film Festival (FOTO)

Filmi “Dita zë fill”, me regji të Gentian Kocit është pjesë e edicionit të 29-të në festivalin “Trieste Film Festival”, ku konkurron për çmimin në kompeticionin kryesor (Main Competition), ndërsa mbrëmë atje është shfaqur premiera italiane e këtij filmi, shkruan KultPlus.

Ky film është një dramë sociale që flet për një nënë që bashkë me foshnjën e saj vendosin të jetojnë me një grua të vjetër dhe të sëmurë. Kompromiset morale që njerëzit duhet ti bëjnë kur ballafaqohen me sfida ekonomike dhe ato të mbijetesës, sipas Koçit, janë të pranishme dhe trajtohen në filmin shqiptar. Ngjarja e këtij filmi zhvillohet në lojën e këtyre aktorëve: Ornela Kapetani, Suzana Prifti, Hermes Kasimati dhe Adele Gjoka.

Filmi “Dita zë fill”, tashmë është edhe film i çmimeve, pasi që, aktorja e këtij filmi Ornela Kapetani ka fituar çmimin “Zemra e Sarajevës”, si aktorja më e mirë e festivalit, sikurse që ky film ka fituar edhe çmimin ‘Golden Sun’, filmi më i mirë në Cinedays Fest of European Film./KultPlus.com

“Bukuroshja e Lalës” me çifteli në mes të Parisit (VIDEO)

Olti Vata është pjesë e një shoqate muzikore të Francës, ku edhe shkëmbejnë kulturat e ndryshme ndërkombëtare, shkruan KultPlus.

Dhe pikërisht çiftelia është instrumenti muzikor që ka dërguar Olti në këtë shtet evropian, i cili ka treguar për KultPlus se shumë shpesh me tinguj të çiftelisë i njofton edhe francezët, dhe jo vetëm.
“Francezët janë artistë, e pëlqejnë shumë instrumentin e çiftelisë, ata e duan muzikën e huaj”, ka thënë Olti për KultPlus.

Ai, pikërisht në një organizim të kësaj shoqate ka zgjedhë këngën “Bukuroshja e Lalës” dhe “Vallën e Kukësit”, i cili nëpërmjet tingujve ka bërë që muzika shqipe të jehojë edhe në Francë, përkatësisht në Strasburg.

“Asgjë nuk më bën më krenar se sa kur dëgjoj të rinj nga: Bosnja, Mali i Zi, Sllovenia, Serbia, Ukraina e Franca, Gjermania e Venezuela të luajnë një ndër pjesët më të bukura të muzikës shqipe”, ka thënë Olti Vata.

Ai ka thënë para se të shkojë në Francë, ka qenë pjesë e Ansamblit të Mirditës, kurse përvojën e Shqipërisë tashmë po e ndanë me adhurues të kulturës në Francë./KultPlus.com


Pa territoret shqiptare, Mali i Zi, Maqedonia, Greqia dhe Serbia do ishin vetëm “shprehje gjeografike”

Shkruan: Spartak Ngjela

Ku është nisur të shkojë Shqipëria dhe çfarë po bën korrupsioni shtetëror shqiptar sot për të shpëtuar kokën dhe paratë?

Shqipëria është nisur të shkojë drejt një progresi perëndimor; kurse korrupsioni është bashkuar që ta ndalojë. Dhe sërish, si gjithmonë, edhe sot i është drejtuar fqinjëve që kanë pushtuar territore të tëra shqiptare, për ta ndihmuar që të krijojë pështjellim destabilizues në Shqipëri.

l.
Janë katër shtete që, pa territoret shqiptare, do të ishin sot vetëm “shprehje gjeografike”: Mali i Zi, Maqedonia, Greqia dhe madje edhe vetë Serbia.
Të katër këta shtete kanë njëqind e pesëdhjetë vjet që ëndërrojnë shkatërrimin dhe shuarjen e Shqipërisë, sidomos pas pavarësisë së saj, sepse mbijetesa e tyre mund të ndodhte në Ballkanin Perëndimor vetëm pas shfarosjes së shqiptarëve.

Këta sllavë dhe grekë, e dinë miopinë europiane, dhe i kanë quajtur shqiptarët “turq që duhen shfarosur”; dhe shumë kanë vrarë me këtë devizë; por Shqipërisë i morën të keqen. Ku ka turq në Shqipëri mor injorantë e maskarenj njëherësh!

Dhe duhet ta themi hapur se një ndihmë të madhe në këtë shpresë të kotë që kanë pasur, “strategëve” të tyre kryeministra, ua kanë dhënë gjithmonë vetë krerët e blerë të Shqipërisë; bëma këto që tani dihen mirë nga shqiptarët.
Blejini! Këlthiste në Beograd kryeministri i Serbisë Pashiç; dhe gjithë të tjerët pas tij, duke përfshirë edhe Milosheviçin.

Po kjo po ndodh edhe sot.
Ja, Shqipëria është nisur drejt Perëndimit kurse korrupsioni kryeministror shqiptar, i ri dhe i vjetër, është hedhur në sulm që ta ndalojë: njëlloj si qëmoti.

Shihni se çfarë po ndodh realisht.
Berisha me taborin e tij; kërkon të ndezë një kryengritje si trazirë të brendshme; që të dëbojë nga Shqipëria prezencën amerikane, njëlloj si Haxhi Qamili dhe Esat Toptani në vitin 1914, kur zbuan nga Shqipëria Princ Vidin.
Kjo kërkon të jetë edhe revolta e 27 janarit. Me të cilën shqiptarët po qeshin.
13
Kurse kryeministri Rama inaguron varrezat e trupave pushtuese greke të Metaksait, diktatorit antishqiptar grek, që drejtonte trupat e tij në territorin shqiptar me theksin që: Synimi i tyre nuk duhej të ishte lufta me italianët, “por çlirimi i Vorioepirit”: “Atje duhet të çlironi Vorio-Epirin”- iu drejtohej trupave të tij, rreth 140 000, gjenerali grek Aleksandro Palagos. Ndërsa në Korçë vendosën minoritarët grekë të drejtonin bashkinë e Korçës, dhe nuk lejuan të festohej dita e pavarësisë, 28 nëntori, në vitin 1940. Por korçarët iu vunë pushkën; edhe gjirokastritët edhe e gjithë labëria po ashtu. Ata kishin harruar se në atë trevë që ata donin ta pushtonin si tokë grekë, jetonin ata që kishin sjellë në Shqipëri nacionalizmin modern shqiptar.

Po i di Rama këto?
Nëse nuk i di, pse është marrë dhe po merret me politikë ky pellë që nuk di asgjë! Por në fakt ky, nuk se njeh politikën, por ushqen oreksin e reaksionit grek, që, bashkë, të ndalojnë Reformën Shqiptare për Drejtësi, dhe rrugën e Shqipërisë drejt bashkimit kombëtar e drejt Perëndimit.

lll
Ja, kjo është ndërmarrja e tyre sot për të ndaluar progresin e aleancës shqiptaro-amerikane në ecjen e Shqipërisë drejt Bashkimit Europian. E pra, njëlloj si Haxhi Qamili me Esat Pashë Toptani në vitin 1914 kundër Princ Vidit.
Saliu, me shpresën e agjenturës serbë dhe ruse në Shqipëri, dhe Rama me joshjen e politikës reaksionare greke, kërkojnë të sjellin trazira antiametikane në Shqipëri.

Po politika amerikane pasive është?
Jo, përkundrazi, ajo është shumë aktive, dhe e ka gjëndjen në dorë. Prandaj shqiptarët janë të qetë.

Para katër ditësh, ishte ambasadori amerikan në Tiranë, Donald Lu, që i paralajmëroi rreptë krerët e opozitës duke iu thënë se: “Departamenti i Shtetit Amerikan, ju bën me dije se – nëse do të silleni me protestën tuaj të 27 janarit si në atë të dhjetorit; ne si Amerikë do t’iu godasim shumë rëndë “.
Ku e gjen që ta kalojnë masën e të shpëtojnë një herë e mirë shqiptarët nga këta vjedhës që duan të shkatërrojnë Shqipërinë për të shpëtuar paratë e tyre të vjedha!

Janë të humbur. Tani ka rënë gongu i sinjalizimit të fundit të tyre. Shqipëria është në progres perëndimor dhe brenda ombrellës mbrojtëse të Uashingtonit.

Ramush Haradinaj: Shqiptarët e kanë dhënë provimin si popull, duke iu dalur në ndihmë hebrenjve

Kryeministri i Republikës së Kosovës Ramush Haradinaj ka kujtuar hebrenjtë, në Ditën Ndërkombëtare të Holokaustit, shkruan KultPlus.

“Si në çdo vend të botës edhe në Kosovë, në Ditën Ndërkombëtare të Holokaustit kujtohet tragjedia e Luftës së Dytë Botërore, dhembjet e mëdha njerëzore dhe fati i hebrenjve viktimë të asaj lufte. Me kujtimin e tragjedive të së kaluarës dërgojmë porosi, që të gjithë jemi vigjilentë, që asnjëherë mos t’i përsëriten njerëzimit ngjarje të tilla.

Shqiptarët asokohe e kanë dhënë provimin si popull, duke iu dalur në ndihmë hebrenjve. Si Kosovë me ndjeshmëri i kujtojmë dhembjet që sjellë lufta, sepse i kemi ende të freskëta plagët e tragjedisë sonë.
Respekt për të gjitha jetërat, që në mënyrë të padrejtë janë marrë në tragjeditë e të kaluarës!”, ka shkruar Haradinaj./KultPlus.com

Fotografi e rrallë nga hapja e Universitetit të Prishtinës (FOTO)

Hapja e Universitetit të Prishtinës ishte një ngjarje historike për gjithë popullin shqiptar, ndërsa sot numëron një numër të madh studentësh, ne po ju sjellim një fotografi nga ceremonia e hapjes së këtij institucioni, shkruan KultPlus.

Albana Mehmeti ka publikuar një fotografi nga dita e hapjes së këtij universiteti në vitin 1970, ku shihen një numër i konsiderueshëm profesorësh e studentësh të rreshtuar para shkallëve të këtij objekti.

“Viti 1970, me rastin e hapjes së Universitetit të Prishtinës dhe bashkëpunimit me profesorët mysafirë nga Tirana”, ka shkruar Albana Mehmeti. Ajo tutje ka shpjeguar së në këtë fotografi janë të pranishëm profesorët Kolë Popa dhe Kosta Koci bashkë me profesorët vendas profesorët Nexhat Daci dhe Rexhep B. Mehmeti, (me studentët e departamentit të Kimisë. /KultPlus.com

Arben Zharku pjesë e jurisë në festivalin e Rotterdamit

Drejtori i QKK-së, Arben Zharku do të jetë pjesë e jurisë së festivalit ndërkombëtar të filmit të Rotterdamit, në programin e industrisë të CineMart, ku edhe do të ndahet çmimi i Eurimages.

Çmimi për Zhvillimin e Bashkëpunimit Eurimages është një çmim vjetor prej 20,000 €, që i ipet një prej projekteve të përzgjedhura, që është ose do të jetë një bashkëprodhim evropian. Këtë vit rreth 16 projekte filmike kanë aplikuar për çmimin Eurimages dhe përveq drejtorit të QKK-së, pjesë e jurisë është edhe Dorien van de Pas dhe Rachel Ellis.

Tregu ndërkombëtar i bashkëprodhimit, CineMart, ka krijuar këtë platformë për t’u ofruar filmbërësve mundësinë e prezentimit të ideve e tyre në industrinë e filmit ndërkombëtar dhe për të gjetur lidhjet e duhura për financim. Ky treg do të ndaj edhe tri çmime tjera siç janë: ARTE International Prize, Wouter Barendrecht Award dhe Filmmore Post Production Award./KultPlus.com

Fotografia e Kroni Krasniqit zë vend në faqet e “The Sun Magazine”

Fotografia e shkrepur në Liqenin e Batllavës nga fotografi i ri Kroni Krasniqi është publikuar së fundmi në revistën e njohur amerikane “The Sun Magazine”, shkruan KultPlus.

Gili Hoxhaj

Kjo fotografi e pozicionuar në tokën e thatë të Liqenit të Batllavës pasqyron kohën krizës për ujë. Buzë liqenit shihet barka e cila tashmë në mungesë të ujit ka mbetur në tokën e thatë. Kroni Krasniqi, edhe pse i ri në moshë, lidhja e tij me fotografinë është shumë e hershme, madje ai thotë se këtë pasion e ka trashëguar nga familjarët e tij, të cilët përgjatë viteve e kanë ndarë një dashuri të veçantë për fotografinë. Kroni është rritur me këtë pasion për të ngrirë bukuritë e natyrës përmes një fotografie të vetme. Ai si fëmijë i rritur në fshat, edhe si i fëmijë ka poseduar një aparat të vogël me të cilin ka shkrepur pamje të cilat e tërhiqnin. Natyra, gjelbërimi, kafshët e fshatit të tij kishin qenë objektivi kryesor i aparatit të tij të vogël. Kroni tregoi për KultPlus, rrugëtimin e fotografisë së tij deri tek revista “The Sun Magazine”.

“Kam komunikuar me revistën, e kam dërguar fotografinë, e cila më pas është pranuar nga juria. Dhe tash në Janar 2018, kanë vendosur ta publikojnë, duke ia bashkëngjitë një tregim të bukur fiktiv të shkruar nga Brenda Peynado”, tregoi Kroni.

Depërtimi i fotografisë së tij përtej kontinentit, atij i ka dhënë mjaft motiv për ta vazhduar zhvilimin e mëtutjeshëm të këtij pasioni të veçantë.

“Për mua është ndjenjë e mirë që jam pjesë e një reviste me emër në Shtetet e Bashkuara te Amerikës. Kjo me jep motiv për të vazhduar dhe shpresoj qe secili prej nesh që e duam fotografinë të kemi mundësi me e tregu pasionin tonë, kudo qoftë edhe në revistat tona edhe në portalet tona, e pse jo edhe jashtë kufijve”, është shprehur Kroni në një intervistë për KultPlus.


Kroni pasionin për fotografinë fillon e e merr më seriozisht që nga viti 2013, kur ai edhe fillon të interesohet me më përkushtim për funksionimin e aparatit, e anët konceptuale të fotografisë, për të cilën thotë se ende vazhdon të mësoj. Ai thotë se fillimisht preferencat e tij shtriheshin tek peisazhet, bukuritë e pamjeve që të mahnitin, shkrepja e pamjeve të tilla e prekin thellë reagimin e tij artistik. Ai thotë se së fundmi dëshira e tij kryesore është që fotografia e tij të përçoj një mesazh për të gjithë ata që e shohin. Kroni krejt në fund është shprehur se qëllimi i tij është që përmes kontekstit e mesazhit të fotografisë të ndikoj pozitivisht në shoqëri./ KultPlus.com

Fati i një gruaje në skenën e Teatrit të Gjilanit, përmes shfaqjes “Portreti i Pakryer”

Publiku i etur për shfaqje edhe mbrëmë e ka mbushur sallën e Teatrit të Qyteti të Gjilanit, ku në skenë është vënë Monodrama “Portreti i Pakryer”, me autor Besim Rexhaj, me regji të regjisores Elmaze Nura, e me aktrimin e Aurita Agushit. Këtë shfaqje, në Festivalin e Dramës Shqipe “Talia e Flakës”, e solli Teatri Dodona, ndërsa në ekipin realizues ishin edhe Memli Kelmendi – muzika, Agnes Nokshiqi – koreografia, Majlinda Kelmendi skenografia e Samka Ferri – kostumet, derisa për ndriçim ishte përkujdesur Skënder Latifi.

Kjo monodramë zhvillohet në vitet 90-ta të shekullit të kaluar, ku aktorja Aurita Agushi na sjellë personazhin e një gruaje, fatin e saj, përpëlitjen me vetveten, por edhe me të tjerët, për të shpërthyer dufin e revoltës që ka përbrenda vetes. Ajo ishte viktimë e kurtheve të jetës dhe e kurtheve të familjes së saj, të babait, i cili në vitet e 90’ta ishte pjesë e sistemin politik.

Po ashtu, ajo me vite përpiqet ta ruaj dashurinë për njeriun e jetës, një i burgosur politik, por që letra e lamtumirës nga ai, e sjellë atë në një situatë kritike, në një situatë psikologjikisht të rëndë.

Megjithatë ajo përpiqet t’i ngjallë vetës shpresë, duke u përpjekur që të jetë vetvetja, duke u përballë me konfliktet e brendshme e të jashtme, me vetveten e me të tjerët, duke luftuar me zërat brenda vetes që e pushtojnë…, por që në fund tretet brenda errësirës së skenës, derisa në sfond alarmi nxjerrë edhe tragjiken e kësaj shfaqje…

Si rëndom, në debatin pas shfaqjes u dëgjuan edhe përshtypjet e para të publikut dhe kritikëve, me këtë rast, kritiku nga Shqipëria, Mio Gjini, tha se po gëzohet që edhe nata e katërt e këtij Festivali dhe ne, në vazhdimësi po shohim se niveli i shfaqjeve po vije duke u rritur, e me këtë edhe emocionet për të mirë.

Ai vlerësoi dramaturgun Besim Rexhaj, duke thënë se teksti i kësaj shfaqje ishte me karakter meditative e psikologjik, që e ka favorizuar regjinë dhe aktorin.

Gjini ka vlerësuar lartë edhe lojën e aktores Aurita Agushi, për të cilën tha se është profesioniste e vërtetë, ka nur skenik dhe veçoi artikulimin e saj të bukur të fjalës shqipe.

Në lojën e saj ai tha se kishte në vazhdimësi rritje të emocioneve duke na sjell në skenë fatin e një gruaje që përpëlitej me vetveten, por edhe me të tjerët, për të shpërthyer dufin e revoltës që kishte përbrenda vetes.

E, Avni Rudaku, tha se shfaqja ishte e mundimshme dhe e tejkaluar për kohën si e shohim sot teatrin, ndërsa dramaturgu Agron Gërguri vuri theksin e kritikës së tij në tekstin që për të ishte eseistikë, duke shtuar se tekste të tilla ngulfatin aktorin në skenë.

Ai vlerësoi aktoren Aurita Agushi si një profesioniste, por se tha se kishte momente monotone përgjatë shfaqjes dhe se do të donte nga regjisura që shfaqja të kishte thellësinë e saj, me theks të veçantë dramatikën, sepse shfaqja pati vobekësi në këtë drejtim.

Edhe Naim Shaqiri, Qëndrim Kqiku e ndonjë folës tjetër, vlerësuan si tërësi shfaqjen duke i vlerësuar pozitivisht që të tria kompetentet, tekstin, regjinë dhe aktrimin, ndërsa nga paneli, kritiku Ylber Nuredini vlerësoi se teksti për këtë shfaqje ishte psikologjik, i vështirë për tu vënë në skenë, por ka përgëzuar regjisoren Elmaze Nura, për elementet skenike dhe gjetjet regjisoriale, por edhe për gjetjen e duhur të aktores për t’ia besuar këtë rol.

Kurse, ai që si gjithnjë e thotë fjalën e tij i fundit, Josif Papagjoni, kritik nga Shqipëria, i cili ndau mendimin se teksti ishte një ligjërim i bukur letrar, por se do të donte që fjala të mos ishte, siç u shpreh ai, “shumë e krehur”, por të kishte veprim, për t’i dhënë fuqi shfaqjes.

Ai, ndër tjerash, tha se do të donte të shihte në këtë monodramë dialog brenda psikikës së personazhit, të punohej më shumë në pikëpamje regjisoriale dhe aktoreske, të mos kishte një ton aktrimi nga fillimi deri në fund, por do të donte që shfaqja të kishte brenda saj disa “goditje” që do ta rrëmbenin publikun.

Papagjoni vlerësoi dramaturgun dhe regjisoren që kanë potencë për të ofruar për publikun shfaqje të mira, ndërsa tha se i pëlqeu fakti që shfaqja pati në veten e saj pastërti në tekst, regji, e që nuk pati tepri, zhurma të panevojshme e mbivendosje, dhe edhe te aktorja vlerësoi pastërtinë e shqiptimit të fjalës, nga ana e saj…

Përndryshe, në natën e fundit të Festivalit “Talia e Flakës’, do të jepet shfaqja “Në dorë të fatit…”, nga Teatri “Petro Marko” – Vlorë, me autor Ledian Gjeçi e regji të Arben Kumbaro, ndërsa pas shfaqjes, juria do t’i bëjë publike edhe fituesit e çmimeve dhe do të bëhet mbyllja e Festivalit “Talia e Flakës”, për t’i lënë vend aktiviteteve tjera të parapara në kuadër të Manifestimit Kulturor “Flaka e Janarit 2018” që do të vazhdojnë deri më 31 janar./KultPlus.com

Arilena Ara rrëmben çmimin e madh në Paris (VIDEO)

Edicioni i 41-të i “The Best Aëards” është mbajtur në Paris dhe krahas emrave të mëdhenj të fushave të ndryshme të artit, ishte një vend special edhe për këngëtaren shqiptare.

Arilena ka rrëmbyer çmimin “The Best Aëards” për kategorinë e muzikës si “Këngëtarja fenomen e vitit” duke vulosur kështu, për të disatën herë, suksesin e një viti të artë.

Për muzikën, këtë vit, ishte përfaqësuese Arilena Ara, e cila, me hitin e saj “Nëntori”, por edhe me këngët e albumit të ri, ka marrë vëmendjen e të gjithë botës./KultPlus.com


TKK miraton pesë shfaqje për këtë vit, vendosë vetëm për tre regjisorë

Këshilli Drejtues i TKK-së ka miratuar pesë tekste për shfaqje që do të jenë në repertorin e Teatrit Kombëtar të Kosovës, shkruan KultPlus.

Në bazë të vendimit që ka siguruar KultPlus, mësohet se Këshillit Drejtues i janë propozuar 10 tekste, por që kanë kaluar vetëm pesë sosh.

Burbuqe Berisha, kryetare e Këshillit Drejtues të TKK-së ka thënë për KultPlus se tekstet që do të inskenohen këtë vit janë: ‘Kaligula’ nga Albert Kamy, “Destur” nga Musa Ramadani, ‘Karnavalet e Korçës’ nga Spiro Comora, një tekst i Çehovit, ‘Kopshti i Qershive'” dhe “Skënderbeu ose Dashuria dhe Liria” nga Thomas Ëhincop.

Mirëpo, jo për të gjitha shfaqjet është vendosur se cilët regjisorë do ti punojnë. Burbuqe Berisha ka thënë se deri më tashti vendimi është marë vetëm për tre shfaqje dhe tre regjisorë, kurse për dy shfaqje të tjera do të vendoset më vonë se nga cilët regjisorë do të punohen.
Regjisorët që do tëpunojnë shfaqjet janë: Ilir Bokshi, Zana Krasniqi dhe Kushtrim Koliqi./KultPlus.com

Myshketa: Tinka Kurti do të jetë pjesë e shfaqjes operistike “Carmen”

Shfaqja operistike “Carmen”, që do të ngjitet me premierë në Tiranë, me regji të Gëzim Myshketës, ka të përfshirë edhe aktoren e madhe shqiptare Tinka Kurti, shkruan KultPlus.

Mirëpo,pas disa problemeve shëndetësore të aktores Kurti, e cila tashmë është e shtrirë edhe në spital, kjo shfaqje gjithsesi do të ketë të përfshirë aktoren në këtë premierë, pikërisht më 30 janar.

Regjizori i veprës Gëzim Myshketa ka thënë për KultPlus se roli i aktores së madhe që në krye të herës ka qënë i konceptuar në disa extracte audio dhe video tashmë të realizuara.

“Kjo ide ishte e tillë, sepse pata menduar të realizoj një version për të mos ta munduar çdo natë të shfaqjeve artisten e madhe”, ka thënë ai, duke potencuar se gjëja më e rëndësishme mbetet rehabilitimi i plotë i shëndetit të artistes me të cilën është në kontakt të vazdueshëm nëpërmjet vizitave dhe telefonatave te përditshme.

“Dëshiroj të falenderoj ekipin e mrekullueshëm të spitalit Amerikan dhe doktor Adrian Jorgji në veçanti për dedikimin e veçantë si dhe shpresoj dhe uroj që Tinkën Kombëtare ta kemi në sallë në ditën e premierës”, ka thënë ai.

I pyetur për vijimin e provave, Myshketa shprehet se po bëhet një punë gjigante e drejtuar nga Zana Çela dhe bashkëpunëtorët e saj të cilët i falenderon pa masë.

“Carmen” vjen me regji të baritonit të njohur shqiptar Gëzim Myshketa e nën dirigjimin e Ricardo Casero. Kjo operë që vjen premierë më 30 janar, sjellë në skenë aktoren Tinka Kurti, pastaj i ftuari special, koreografi me famë ndërkombëtare Gheorghe Iancu, të ftuar special janë edhe balerinët: Anbeta Toromani dhe Alesandro Macario ndërsa Carmen vjen nën interpretimin e Vikena Kamenica dhe Ivana Hoxha. /KultPlus.com

Bashkia e Tiranës kërkon apartamentet e Kadaresë e Agollit për ti shndërruar në Muze

Bashkia e Tiranës do të blejë dy apartamentet ku kanë jetuar shkrimtarët e njohur Ismail Kadare dhe Dritëro Agolli për ti kthyer në shtëpi muze. Projektvendimi është përgatitur nga administrata e Bashkisë dhe pritet të kalojë për miratim në mbledhjen e parashikuar për në 31 Janar.

“Shtëpitë e tyre janë në fakt dy apartamente respektivisht në katin e tretë dhe të katërt të një pallati në Rrugën e Dibrës. Ky pallat u ndërtua pranë mapos në Rrugën e Dibrës nga arkitekti Maks Velo në vitin 1972. Ndërtesa u vu në qendër të akuzave të kohës dhe regjimit të atëhershëm duke u quajtur moderniste dhe kubiste”, thuhet në relacionin e projektvendimit.

Sakaq, kthimi në muze i apartamenteve është një ide joshëse për familjet e shkrimtarëve, po aq sa e vështirë. Është shumë e vështirë për ta, të ndahen me kujtimet e një jetë të tërë, mes atyre mureve.

E pyetur nga “GSh”, Sadije Agolli, bashkëshortja e Dritëro Agollit, tha në linjë telefonike se “e kam shumë të vështirë të ndahem prej shtëpisë. Nuk e di a do mundem. Kam një jetë këtu dhe nuk e nëse kam fuqi të iki prej saj”./KultPlus.com

Shkëlqimi i këngës së Shpresës

(Kultura e interpretimit artistik)
Gjuha e saj ka një theks melodik që karakterizohet me një ngritje dhe ulje të pahetueshme të zërit që të bën për vete. Znj. Shpresë, ka një repertor të zgjedhur e të pasur muzikor, i cili dallon nga të tjerët. Këngëtarja e nderuar, vepron si pjesëtare e një shoqërie të emancipuar tradicionalisht të edukuar prej kohësh. Ajo qëmoti e ka tejkaluar fazën embrionale dhe është shndërruar në një profesioniste më zë të shkolluar që tashmë reflekton rreze të veçanta në fushën e të kënduarit me një vokal artistik.

Shkruan: Remzi Limani

Kur mendojmë për fjalët e ngrohta të këngës së bukur shqipe, muzikën e lehtë që rrjedhë si kroi i kulluar me interpretimin e zërit të ëmbël, të dashur, të shtruar, të butë e të pjekur – atëherë patjetër do të na kujtohet kënga dhe zëri i artistës sonë të mirënjohur, Shpresa Gashi, e cila, me përkushtim e shpirt nostalgjik, nxjerr një zë me të gjitha ngjyrat e timbrit shqip. Kënga e saj i shpirtëzon të tjerët, u jep jetë dhe e vënë në lëvizje shpirtgjerësinë e adhuruesve të saj. Pra, kënga e saj vë në veprim dhe ringjallë ndjenjat dhe dëshirën për të luftuar jetën…

Zëri i saj, prirë nga një dhunti unike, posedon një tonalitet të veçantë melodik, ngase e karakterizon personalitetin artistik. Interpretimi i saj është i pëlqyer dhe i këndshëm, me tinguj harmonishëm të lidhur, të cilët të rrethojnë dhe të rrembejnë me dashuri e lurtim, të kënaqin në shpirt bashkë me imazhin e saj. Mënyra e të kënduarit dhe interpretimi i këngës së lehtë që shkëlqen në mes traditës dhe modernes, ka një vijë melodike e të ëmbël, për veshin dhe për zemrën e trazuar – gjithmonë qetëson dhembjen shpirtërore, zbut hidhërimin e monotonisë së kohës dhe jep ngushëllimin e duhur…Dhe, siç thot, Hegeli: “Muzika është art i zemrës dhe, si tillë, ajo i drejtohet drejtpërdrejt zemrës”.

Gjuha e saj ka një theks melodik që karakterizohet me një ngritje dhe ulje të pahetueshme të zërit që të bën për vete. Artistja jonë. Shpresa Gashi, ka një repertor të zgjedhur e të pasur muzikor që dallon nga të tjerët. Këngëtarja e nderuar, vepron si pjesëtare e një shoqërie të emancipuar tradicionalisht të edukuar prej kohësh. Ajo qëmoti e ka tejkaluar fazën embrionale dhe është shndërruar në një profesioniste më zë të shkolluar e cila me vite të tëra ndrit në skenën e këngës shqipe me të cilën edhe sot reflekton rreze të veçanta në fushën e të kënduarit me një vokal artistik. Tek ajo, herë-herë, vërehet një shprehtësi dalluese e fjalëve të dalura nda teksti i këngës dhe të interpretimit që i japin një pasqyrim e rrjedhë refleksi e cila lëvizë vlerën dhe rëndësinë e fjalës së bukur shqipe, emocionalisht të lidhur me një ndjeshmëri të lartë artistike të shprehjes poetike. Shpresa, ka një veti natyrore, një dhunti e aftësi për të bërë çudira dalluese, në formë e krijim, në fushën e artit që ngushtësisht lidhet me karakterin e saj të një talenti të lindur, i cili shpërthen në kohën e duhur… Shpresa Gashi, tanimë e stolisur me shumë mirënjohje të merituara për kontributin e saj në fushën e interpretimit, pa dyshim ia doli të bëhet emër dhe figurë e veçantë, shumë e lakmueshme në profesionin e vet – gjithmonë këndshëm të befasuar nga zëri, nga kënga dhe nga interpretimi i saj me një origjinalitet burimor të cilin e kultivoi me kujdesin e veçantë dhe respektin e duhur për këngën dhe traditën.

Nëse arti dhe kultura flasin për të kaluarën dhe të sotshmen tonë, atëherë kënga e saj ka një zhvillim dialektik artistik në mbështetje të një bazamenti vlerash të përditshmërisë sonë të pasur, sepse kënga e lehtë vazhdimisht lartësohet në shkallë kombëtare me një evoluim artistikisht shqip. Shpresa Gashi, pra, në vazhdimësi, e ruan, e zhvillon dhe e pasuron trashëgiminë tonë artistike. Muzika dhe kënga e saj, me një përputhje të plotë, korrespondojnë njëzëshëm me njëra – tjetrën të bashkuara e të ndërthurura bashkë dhe në mënyrë koherente, ndërtojnë kulturën e një fryme të re të interpretimit artistik me ngjyrime lirike që puqen e shkrihen në një tërësi harmonike. Kënga e saj, për shumë raste përjetohet me emocione të këndshme, krejtësisht të veçanta nga artistët tjerë të këtij lëmi…
Në këtë kuptim, artistja jonë e nderuar, ka një përcaktim gjenealogjik ngase rrjedh nga një familje e vjetër qytetare në të cilën është kultivuar dhe trashëguar dashuria për muzikën dhe artin në pëgjithësi. Gjyshja e Shpresës, Nicë Gashi, shkëlqyeshëm ka luajtur në intstrumentet harkore. E ëma, Gjina Nduelleshi – Gashi, ishte këngëtare, kurse tezja, Jozefina, po ashtu kushërira e parë e qujtur Gonxhe, ishte soprane e njohur që kishte bërë emër në trojet kosovare, ndërsa babai i saj – Kristë Gashi, e kishte pasion jetësor mjeshtërinë e fotografisë. Prandaj, Shpresa Gashi – nuk hyri rastësisht në botën e artit muzikor – ajo vazhdon të jetë degë e lidhjes së një trungu familjar me traditë artistike e trashëgimi kulturore.

Shpresa Gashi (1950) u lind në Pejë. Aty mbaroi shkollimin fillestar, ndërsa Shkollën e Mesme të Muzikës e kreu në Prizren. Pas shkollës së mesme, një kohë punoi mësuese e muzikës në qytetin e lindjes. Në vitin 1970, fillon studimet në Akademinë e Muzikës në Zagreb, ku edhe mbaroi shkallën e parë të studimeve në Degën e Teorisë së Muzikës. Më pastaj, transferohet në RTP, në cilësinë e bashkëpunëtores të muzikës seriose, si ilustratore dhe drejtuese e emisioneve muzikore. Vitin e tretë të studimeve, i mbaroi në Akademinë e Muzikës në Shkup, kurse studimet përfundimtare, me sukses të lakmueshëm, i mbaroi në Akademinë e Arteve në Universitetin e Prishtinës, më 1974. Ajo këndoi në shumë festivale të hapësirës shqiptare dhe jashtë saj, në vendet ballkanike, në Evropë, SHBA dhe në Australi. Gjatë karrierës në profesionin e saj, ka realizuar 60 incizime, shumë prej të cilave, falë zërit të një sopranoje lirike, është vlerësuar me çmime të ndryshme. Shpresa, është edhe kantautore e tetë këngëve të tjera. Ajo ka edhe disa këngë në duet me Bashkim Paçukun, Xhelal Bakraçin dhe me të birin e saj – Edmondin.

E tërë kjo është vetëm një pjesë e disa karakteristikave më kryesore për veprimtarinë e begatë të kësaj artisteje të merituar./KultPlus.com

Rita Ora dhe Dua Lipa do të këndojnë në Brit Awards 2018!

Këngëtarja Rita Ora do të jetë një prej këngëtareve që do të këndojë në ceremoninë e ndarjes së çmimeve britanike – Brit Awards 2018.

Me datë 21 shkurt, ceremonia do të mbahet në Londër.

Rita Ora kësisoj i shtohet Dua Lipës, Ed Sheeran, Jorja Smith, Sam Smith, Foo Fighters dhe emrave tjerë që do të performojnë në ndarjen e çmimeve.

“Jam shumë e lumtur, ka qenë gjithmonë ëndërr për mua të jem pjesë e këtij organizimi muzikor” ka thënë Rita.

Rita ka qenë katër herë e nominuar për këto çmime muzikore.

Moderimin e Brit Awards këtë vit e ka marrë përsipër Jack Whitehall. / KultPlus.com