Robert Frost ishte një poet amerikan i cili përshkroi jetën reale të New England përmes gjuhës dhe situatave të njohura për njeriun e thjeshtë. Ai fitoi katër çmime Pulitzer për punën e tij dhe foli në inaugurimin e John F. Kennedy më 1961.
Robert Frost ishte një poet amerikan dhe fitues i katër çmimeve Pulitzer. Punimet e famshme përfshijnë “Fire and Ice,” “Mending Wall,” “Birches,” “Out Out,” “Nothing Gold Can Stay” dhe “Home Burial”.
Poema e tij e vitit 1916, “The Road Not Taken”, lexohet shpesh në ceremonitë e diplomimit në të gjithë Shtetet e Bashkuara. Si një mysafir special në inaugurimin e presidentit John F. Kennedy, Frost u bë një forcë poetike dhe “laureati i poetit” jozyrtar i Shteteve të Bashkuara.
Frost kaloi 40 vitet e tij të para si i panjohur në botën e shkrimit. Ai shpërtheu në skenë pasi u kthye nga Anglia në fillim të Luftës së Parë Botërore. Ai vdiq nga ndërlikimet nga operacioni i prostatës më 29 janar 1963.
Ai lindi më 26 mars 1874, në San Francisco, California dhe kaloi 11 vitet e para të jetës së tij atje, derisa babai i tij gazetar, William Prescott Frost Jr, vdiq nga tuberkulozi.
Pas vdekjes së babait, Frost u zhvendos me nënën dhe motrën e tij, Jeanie, në qytetin Lawrence, Massachusetts. Ata u transferuan te gjyshërit e tij dhe Frost ndoqi shkollën e mesme “Lawrence”.
Pas shkollës së mesme, Frost ndoqi Kolegjin Dartmouth për disa muaj, duke u kthyer në shtëpi për të punuar një mori punësh të parealizueshme.
Duke filluar nga viti 1897, Frost ndoqi Universitetin e Harvardit por u desh të braktiste shkollën pas dy vitesh për shkak të shqetësimeve shëndetësore. Ai u kthye në Lawrence për t’u bashkuar me gruan e tij.
Në vitin 1900, Frost u zhvendos me gruan dhe fëmijët e tij në një fermë në New Hampshire, pronë që gjyshi i Frost u kishte blerë atyre dhe ata u përpoqën të bënin një jetë në të për 12 vitet e ardhshme.
Megjithëse ishte një kohë e frytshme për shkrimet e Frost, ishte një periudhë e vështirë në jetën e tij personale, pasi dy nga fëmijët e tij të vegjël vdiqën.
Gjatë asaj kohe, Frost dhe Elinor u përpoqën të bënin disa përpjekje, përfshirë blegtorinë, të gjitha ishin mjaft të pasuksesshme.
Përkundër sfidave të tilla, ishte gjatë kësaj kohe që Frost u ambientua me jetën rurale. Në fakt, ai u rrit për ta përshkruar atë mjaft mirë dhe filloi të vendoste atë natyrë në shumë nga poezitë e tij në fshat.
Në moshën 86 vjeçare, Frost u nderua edhe një herë kur u pyet për të shkruar dhe recituar një poezi për inaugurimin e presidentit John F. Kennedy më 1961. / cbc.al / KultPlus.com
Nga shëtitjet në bregdet me limane të fshehur në detin Jon ose Adriatik, në liqenet akullnajore në majat më të larta të Ballkanit, Shqipëria ofron mundësi të tjera për të eksploruar natyrën gjatë pushimeve.
Megjithëse pamjet e Jonit blu i tundojnë udhëtarët të kënaqen me diellin, detin dhe të mos bëjnë asgjë tjetër, disa duan më shumë.
Për fat të mirë, Shqipëria ofron mundësi të pafundme për të organizuar shëtitje në natyrë.
Kërkuesit e aventurave mund të zgjedhin rrugë e shtigje që gjarpërojnë nëpër pyje të harlisura, male të larta dhe liqene të paanë, të gjitha këto me mundësinë për të kombinuar notin në një peizazh frymëzues me kampimin nën yje.
Liqeni akullnajor i malit të Gramozit
Liqeni alpin në Malin e Gramozit, i njohur edhe si Liqeni i Dragoit të Gistovës, ndodhet në 2 365 metra mbi nivelin e detit dhe është një nga liqenet më të larta akullnajore në Ballkan.
Shëtitjen mund ta nisni në fshatin Starje dhe, pas pesë orësh ecje të moderuar, është momenti për një zhytje në liqen.
Ujëvara e Bogovës në Berat
Bogova është një fshat në bashkinë Skrapar, Qarku i Beratit. I shtrirë mes maleve dhe me gjelbërim gjatë gjithë vitit, ai është kthyer në një atraksion turistik për vendasit dhe të huajt.
Në këtë fshat mund të vizitoni edhe Parkun Natyror të Bogovës, që shtrihet në një sipërfaqe prej 3,3 kilometrash katrorë.
Për të arritur te ujëvara, e pozicionuar në anën e majtë të Kanionit të Osumit, duhen afërsisht 45 minuta në këmbë nga fshati.
Kanioni i Gradecit
Kanioni i Gradecit është një destinacion radar i jashtëm që ndodhet në pjesën verilindore të Korovodës, një qytet afër Beratit.
Kanioni ndodhet në 250 metra mbi nivelin e detit, është i gjatë rreth tre kilometra dhe thellësia e tij varion nga 100 në 200 metra.
Gradeci është shtëpia e një ekosistemi interesant ujor karstik. Ky monument natyror ka vlera shkencore, kulturore, ekologjike dhe turizmi.
Një tjetër destinacion interesant në zonë është Shpella e Pirogashit, që nuk është eksploruar plotësisht.
Syri i Kaltër i Thethit
Syri i Kaltër i Thethit është një nga atraksionet më të famshme turistike në veri.
Ai ndodhet në fshatin Kaprre, që vlerësohet si një nga fshatrat më të bukur në Alpet Shqiptare.
Syri i Kaltër është krijuar nga Lumi i Zi që buron nga Maja e Zezë, ka një sipërfaqe të përafërt prej 100 metrash katrorë dhe thellësi prej tre deri në pesë metra.
Është lehtësisht i arritshëm për të gjitha grupmoshat.
Kanioni i fshatit Kryezi në Pukë
Ky fshat është një nga më të bukurit në veri të vendit, i pasur me burime ujore, kanione, ujëvara dhe shumë tradita historike dhe kulturore.
Kanioni i Nivicës
Nivica është vendi i përsosur për ata që e duan natyrën dhe historinë.
Fshati është shtëpia e peizazheve piktoreske dhe dramatike, ku është e mundur të ngjitesh në majën e majave të larta malore, si Kendrevica, 2 121 metra mbi nivelin e detit, ose të eksplorosh kanione dhe ujëvara të panjohura.
Përveç pasurive natyrore, rajoni është gjithashtu shtëpia e monumenteve të kulturës të tilla si fortesa, tempuj paganë, faltore, kisha dhe objekte të tjera që datojnë që nga antikiteti.
Kanioni i Nivicës, në malësitë e Kurveleshit, është një nga kanionet më të gjatë në Europë.
Liqeni akullnajor i Bunit, mali i Jezercës
Në majat veriore të qytetit të Tropojës, turistët mund të vizitojnë liqene akullnajore që datojnë pas epokës së fundit akullnajore, rreth 15 000-12 000 vjet më parë.
Liqene të tilla akullnajore nuk janë vetëm një atraksion turistik, por edhe një objekt studimi për ekspertët dhe natyralistët.
Liqeni i Sylbikës
Një tjetër liqen akullnajor që mund të vizitoni në veri të Shqipërisë është Liqeni Silbikës, rreth 1 900 metra mbi nivelin e detit, në livadhin akullnajor të Sylbikës në Malësinë e Gashit, rajoni i Kukësit.
Livadhi akullnajor i Sylbikës është i njohur për nëntë liqenet e tij akullnajorë, me një lartësi mesatare prej 1 000 -1 500 metra. Secili prej tyre mbulon rreth 40 hektarë sipërfaqe.
Kanioni i lumit të Holtës
Holta ndodhet në verilindje të Gramshit, afër fshatrave Kabash dhe Bardhë.
Kanioni është tre kilometra i gjatë, 150 metra i lartë dhe, në disa vende, ai ngushtohet deri në dhjetë metra gjerësi.
Ai është formuar nga aktiviteti karstik dhe erozioni i lumit Holta.
Në muret e kanionit gjenden disa shpella karstike të pashkelura.
Liqenet e Valamarës
Arsyeja për të vizituar malin Valamara janë tre liqenet akullnajore, që ndodhen rreth 2 200 metra mbi nivelin e detit, pranë fshatit Lenie.
Liqenet kanë madhësi mesatare prej 300 metra të gjatë dhe 200 metra të gjerë, me ujë të ftohtë të pastër si kristal.
Liqenet e Valamarës krijojnë një ekosistem interesant dhe kanë gjithashtu vlera gjeologjike, ekologjike dhe kulturore.
Zona është e përshtatshme për shëtitje, ngjitje në mal, eksplorim shpellash dhe aktivitete të tjera në natyrë.
Liqenet e Kacnias
Pesëmbëdhjetë liqenet akullnajore të Kacnias janë një destinacion i panjohur, edhe pse janë të vendosura jo larg nga liqenet e Lurës.
Aktiviteti akullnajor ka krijuar një terren të dhëmbëzuar me maja të tilla, si Miceku, Arnishta dhe Gurrat e Zeza.
Parku Kombëtar i Lurës
Lura u shpall një park kombëtar i kategorisë së dytë në 1966, për të mbrojtur biodiversitetin dhe ekosistemin e zonës.
Parku mbulon një sipërfaqe totale prej 1 280 hektarë në rajonin e Dibrës.
Lura njihet për liqenet e saj akullnajore, si Liqeni i Luleve, Liqeni i Kallabës, Liqeni i Blakut, Liqeni i Madh, etj.
Banjat termale të Bënjës dhe kanioni i Lengericës
Këtu turistët mund të shijojnë një zhytje relaksuese në ujërat termale, pavarësisht nga stina.
Përveç bukurisë natyrore të zonës së Bënjës dhe kanionit të Lengericës, burimet njihen për vetitë e tyre shëruese.
Kanioni ndodhet rreth 200 metra nga burimet termale dhe lartësia e tij varion nga 30 metra në 150 metra.
Lumi i Valbonës
Lumi i Valbonës është një nga lumenjtë më të bukur dhe është pjesë e Parkut Kombëtar të Valbonës.
Ai buron nga kufijtë e Bjeshkëve të Nëmuna, në veri të Shqipërisë.
Turistët mund të shijojnë bukurinë e lumit dhe të parkut kombëtar, kryesisht gjatë stinëve të pranverës, verës dhe vjeshtës, periudha kur natyra tregon anën e saj më të mirë, me ngjyra të mrekullueshme.
Rrajca
Rrajca është e përkryer për turizëm njëditor ose, nëse planifikoni të qëndroni disa ditë, mund të përfitoni nga bujaria e vendasve.
Kompleksi i qarqeve akullnajore të Rrajcës ndodhet në shpatin verior dhe lindor të Malit Shebenik.
Këto liqene kanë një gjatësi prej 100 metrash, gjerësi 80 metra dhe janë 2 200 metra mbi nivelin e detit.
Lumi i Gashit
Lumi i Gashit, së bashku me Rrajcën, janë pjesë e Pyjeve të Ahut Antik dhe Primitiv të Karpateve dhe Rajoneve të Tjera të Evropës të listuara si Trashëgimi Botërore e UNESCO-s.
Lumi i Gashit ndodhet në verilindje të Shqipërisë, në zonën kufitare me Malin e Zi dhe Kosovën, në zonën e Rripit të Gjelbër Evropian.
Ai i përket Bjeshkëve të Nëmuana ose Alpeve Shqiptare, me maja që arrijnë në 2 694 metra mbi nivelin e detit. / pragueforum.cz / ATA / KultPlus.com
Nesër garon kampionia olimpike e ”Rio 2016”, Majlinda Kelmendi.
Pas suksesit të jashtëzakonshëm të Distria Krasniqit, e cila e fitoi medaljen e artë në kategorinë deri në 48 kilogramë në Lojërat Olimpike “Tokio 2020”, një tjetër medalje olimpike mund të vijë nesër për Kosovën nga xhudistja Kelmendi.
Kelmendi do të garojë në kategorinë deri në 52 kilogramë, teksa garimin e nis nga ora 04:00 pas mesnate, me kohën tonë lokale.
Majlinda Kelmendi në raundin e parë do të takohet me hungarezen Reka Pupp. / KultPlus.com
Komiteti Olimpik i Kosovës (KOK) në bashkëpunim me departamentin e sportit dhe kulturës së Komunës së Prishtinës, kanë organizuar festë në sheshin “Zahir Pajaziti” në Prishtinë në nder të fitores së medaljes të artë të Distria Krasniqit në Lojërat Olimpike ”Tokio 2020”.
Musa Selimi anëtar i Bordit të Komitetit Olimpik të Kosovës, tha se pas Majlinda Kelmendit, tanimë po shndrisin edhe sportistë tjerë kosovarë.
Ai tha se nga Tokio 2020 presin edhe medalje tjera, ndërsa uroi të gjithë shqiptarët për triumfin e Distria Krasniqit.
“Pas Majlindës po shndrisin edhe yjet tjerë. Po shndrit një yll i cili sot i dha botës një kampione të vërtetë. Shpresojmë të kthehemi me numër më të madh të medaljeve pas disa ditëve. Vlerat olimpike po shndërrisin në Kosovë, rinia jonë e shkëlqyeshme po demonstron që Kosova jonë e dashur ka yje, ka njerëz me zemër të madhe që po na përfaqësojnë denjësisht. Urime Prishtinë, urime Kosovë. Urime të gjithë shqiptarëve kudo që janë”, tha ai.
Edhe Fitim Rexhaj nga drejtoria e departamentit të kulturës nga Komuna e Prishtinës, tha se presin nga sportistët tjerë rezultate të njëjta si të Distria Krasniqit. Edhe ky uroi të gjithë shqiptarët për këtë fitore historike.
“Ne presim rezultate të mira edhe nga sportistët tjerë. Ndërsa ne i përkrahim të gjithë sportistët kosovarë pa dallim dhe urojmë që nesër edhe Majlinda të sjell një rezultat të ngjashëm dhe të na gëzojë e të na bëjë krenar. Urojmë Distrian për këtë rezultat dhe shpresojmë që edhe sportistët e tjerë të na gëzojnë kështu. Gëzuar për të gjithë”, tha ai.
Në këtë mbrëmje ku pjesëmarrja ishte e madhe u ekspozuan video nga garat e Distria Krasniqit në ”Tokio 2020”, ndërsa u hodhën edhe fishekzjarrë të shumtë.
Më pas mbrëmja vazhdoi me interpretimin e këngëve nga disa bende të njohura muzikore. / KultPlus.com
Pas një periudhe të gjatë mbyllje për vizitorët për shkak të pandemisë, për herë të parë pas 70 vitesh në Muzeun Kombëtar të fotografisë “Marubi” u hap ekspozita e Pjetër Rraboshtës, njërit prej fotografëve më të njohur të qytetit të Shkodrës gjatë gjysmës së dytë të shekullit të kaluar, imazhet e së cilit sjellin jetën e qytetit në mes të viteve 1949-1959.
Ai vjen me një rrugëtim imazhesh të cilat paraqesin jetën e qytetit, ritet e aktivitetet fetare, tregtare, sportive si dhe manifestimet politike. Nuk mungojnë as temat e ushtrisë, apo ato në malësi që njihen si fotografitë për letërnjoftime.
Në ekspozitën e fotografit Pjetër Rraboshta janë ekspozuar 84 foto dhe rreth 150 imazhe të projektuara, pjesë e koleksionit prej më shumë se 16 mijë imazhesh, të cilat ai j’a dhuroi shtetit shqiptar në fillim të viteve ‘70 të shekullit të kaluar.
Kuratori i ekspozitës, profesori i historisë së artit dhe pikturës Zef Paci, thotë se fotografia e Rraboshtës bart një gjurmë vërtetësie, nganjëherë duke mos u kujdesur shumë për kuadrin, por kjo i jep atyre një lloj grafizmi dhe vërtetësie prekëse.
“Ndryshe prej fotografëve të tjerë ai është i vendosur me aparatin e tij fotografik pranë lulishtes së qytetit, pranë katedrales, duke qenë se ai ndjek shpesh herë ritualet e krezmimeve të fëmijëve të ndryshëm apo ngjarjeve të tjera, që gjithnjë kanë lidhje të ngushtë me fëmijët”, thotë ai.
Fotografët e njohur të Shkodrës të shekullit të kaluar njiheshin nga emërtimet që u kishin vënë banorët. Kështu, Marubin e thërrisnin “fotografi i zotnijve”, Picin “fotografi i malësive”, Jakovën si “fotografi i të rinjve”, ndërsa Rraboshtën si “fotografin e fëmijëve”.
Ndërsa, drejtori i muzeut, Luçian Bedeni, thotë se koleksioni i fotografit Rraboshta ruhet në arkivën e muzeut dhe përbëhet prej më shumë se 16 mijë imazhesh. Ekspozita, thotë ai, ven pas një pune të gjatë për dixhitalizimin e koleksioneve të fotografëve të tjerë, përtej dinastisë Marubi.
“Kjo ekspozitë nuk kërkon për me e shterru prurjen interesante që bjen një fotograf si Pjetër Rraboshta, por kërkon me dhanë një pamje se çfarë përmbajnë këto 80 e sa imazhe të printume dhe disa të projektume. Me dhanë një shije të qëndrimit të tij, botëkuptimit të tij dhe, për pasojë, edhe të Shkodrës së periudhës kur ai operoi si fotograf”, ka thënë Bedeni.
Fotografi Pjetër Rraboshta rininë e tij të hershme e kaloi si nxënës pranë “Dritëshkrojës” së Kel Marubit. Për shumë vite ai punoi te studioja e Marubëve me Gegë Marubin.
Ndërsa, në fillim të viteve ’40, ai hapi në rrugën kryesore të qytetit studion e tij “Foto Rraboshta” ku punoi deri ne vitin 1963, kohë kur në Shqipëri u mbydhën akitvitetet private.
Në imazhet e Pjetër Rraboshtës është një pjesë e konsiderueshme e Shkodrës të atyre viteve që në këto 30 vite shumëçka ka humbur dhe i vetmi ngushëllim janë pikërisht këto foto.
Të shumtë janë sot qytetarët e Shkodrës, që gjejnë fëmijërinë e tyre te fotot e Rraboshtës. / VOA / KultPlus.com
Ka Perëndi zemërake dhe ndërhyrëse në jetën e njerëzve, një gjysmëperëndi që vritet dhe një hero fatkeq, dashuri dhe thyerje zemre, triumf dhe humbje. Nuk është çudi pse “Iliada” ka ndikuar për mijëra vjet në letërsinë perëndimore.
Fjala “Iliad” vjen nga “Ilion”, një emër i lashtë për Trojën dhe historia zhvillohet në ditët e fundit të rrethimit 10-vjeçar të atij qyteti. Zakonisht poema e famshme i atribuohet Homerit, një poeti grek që shkroi në fundin e shekullit VIII-të ose fillimin e shekullit VII-të Para Krishtit.
Homeri mund të ketë qenë autori i vetëm, ose ai ishte ndoshta personi që shkroi i pari një poezi të përshtatur nga një traditë e gjatë gojore. Në çdo rast, ngjarjet e përshkruara në poezi ndodhën disa qindra vjet para se të shkruhej “Iliada”.
Njëlloj si me legjendat mbi mbretin Artur në Britaninë e Madhe, historia e Trojës është treguar në shumë mënyra të ndryshme nga shumë njerëz të ndryshëm. “Iliada” e Homerit është vetëm rrëfimi i një pjese të historisë (dhe nuk përfshin episodin e kalit prej druri). Gjithashtu si legjendat arturiane, është e vështirë të dihet se sa legjenda bazohet në diçka që ka ndodhur vërtetë. A pati Luftë tëTrojës? A ishte Troja një qytet i vërtetë?Gjatë 150 viteve të fundit, arkeologët u janë përgjigjur disa prej këtyre pyetjeve. Por ka akoma shumë për të mësuar rreth Trojës dhe legjendave që rrethojnë qytetin antik.
Në shekullin XIX, studiuesi anglez Frenk Kalvert shkoi si një diplomat britanik në Turqi, dhe u vendos pranë Hisarlik në Turqinë Perëndimore. Si një arkeolog i aftë (edhe pse pa shumë përvojë), Kalvert bëri një gërmim paraprak, duke besuar se do të zbulonte vendndodhjen e Trojës, bazuar në kërkimet e mëparshme të bëra nga gazetari dhe studiuesi skocez Çarls Meklaren.
Por Kalvert nuk kishte para për të financuar një ekspeditë të plotë. Ndërkohë Hajrih Shlieman e pati këtë mundësi. Ai ishte një biznesmen i pasur gjerman dhe arkeolog autodidakt. Gjatë shekullit XIX, shumica e studiuesve mendonin se Lufta e Trojës ishte një legjendë pa asnjë bazë të vërtetë.
Shlieman donte t’u tregonte që ata e kishin gabim. Kur Kalvert i tha Shlieman se Hisarliku mund të ishte në të vërtetë Troja e lashtë, Shlieman hoqi dorë nga interesat e tij në biznes, dhe e përdori të gjithë pasurinë e tij për të gjetur qytetin antik.
Në vitin 1870 ai filloi të gërmonte në vendin që kishte identifikuar Meklaren dhe Kalvert. Dhe ai ishte i sigurt se rrënojat që zbuloi i përkisnin Trojës. Megjithatë, Shliman bëri shumë gabime. Ai nuk ia njohu meritat Meklaren dhe Kalvert për identifikimin e vendbanimit të lashtë.
Po ashtu ai nisi gërmimet para se të kishte leje zyrtare nga qeveria turke. Por gabimet e tij më të rënda ishin të natyrës arkeologjike. Në sezonin e tretë të gërmimeve, ai hapi një hendek të madh 14 metra të thellë. Duke qenë i vendosur të gjente Trojën legjendar, Shliman kaloi nëpër duart shumë shtresa që bartnin dëshmi arkeologjike të rëndësishme, duke hedhur mënjanë gjithçka që nuk ishte në funksion të qëllimit të tij.
Gjithsesi, arkeologët kanë vazhduar gërmimet në këtë sit, dhe kanë bërë shumë zbulime të rëndësishme në mbetjet e qytetit apo qyteteve. Në fakt, ishin 9 lloje relikesh. Sa herë që shkatërrohej Troja, më shpesh nga zjarri apo tërmeti, të mbijetuarit e rindërtonin qytetin mu mbi rrënojat e Trojës së mëparshme.
Pushtimi dhe rindërtimi i vazhdueshëm i këtij qyteti, ka ndodhur ndoshta për shkak të vendndodhjes së tij. Troja pozicionohej në hyrje të Dardaneleve, një ngushticë që lidh Detin e Zi me atë Egje, një pozicion kyç për rrugët tregtare. Ajo kishte një pozitë strategjike edhe për tregtinë në rrugë tokësore, pasi ndodhej përgjatë rrugës midis Anadollit dhe Evropës.
Troja e parë, një fshat i vogël, daton rreth vitit 3.000 para Erës Sonë, në epokën e hershme të bronzit.
Troja e dytë ishte një vendbanim disi më i madh i rrethuar nga një mur i fortë. Rreth viteve 1750-1180 Para Krishtit në Epokën e Vonë të Bronzit, qytetet ishin bërë edhe më të fortifikuara. Troja e VI dhe VII ishin të rrethuara me mure të trashë të pjerrët që përmbanin godina mbresëlënëse.
Por a janë të vërteta legjendat mbi të? Cila nga Trojat ishte ajo e Homerit? Në dallim nga Shliman, arkeologët që studiojnë sot sitin arkeologjik nuk po përpiqen të gjejnë prova që snë një mënyrë apo tjetrën vërtetojnë atë që rrëfen “Iliada”. Gjithsesi, ajo që ata kanë gjetur ofron disa të dhëna.
Shliman mendonte se Troja e dytë ishte në fakt ajo e poezisë së Homerit, por të dhënat nga karboni dhe analiza e qeramikës kanë treguar se ajo është të paktën 1.000 vjet më e vjetër për t’iu përshtatur përshkrimit të“Iliadës”. Më shumë kanë të ngjarë t’i përkasin Troja VI dhe VII, pra deri në Epokën e Bronzit të Vonë.
Troja VI u shkatërrua nga një tërmet, dhe jo nga ushtritë e Agamemnonit. Të mbijetuarit rindërtuan qytetin, por edhe ai u shkatërrua brenda një brezi. Qytetit u dogj dhe u plaçkit, dhe më e rëndësishmja, u rindërtua jo nga të mbijetuarit, por nga një popull tjetër.
A është kjo Troja e Homerit? Ndoshta. Disa arkeologë mendojnë se ka të ngjarë që lufta që e shkatërroi Trojën VII,të ketë qenë pikërisht lufta që frymëzoi “Iliadën” dhe vepra të tjera. Të tjerët nuk janë dhe aq të sigurt. Në çdo rast, letërsia nuk supozohet të jetë histori.
Në kohën kur Homeri shkroi poemën e tij, 500 vjet pas Luftës së Trojës, qyteti ishte tashmë një gërmadhë.
Ka të ngjarë qëkur poeti donte të tregonte një histori të Perëndive dhe heronjve njerëzorë, ai të përdorte si frymëzim dhe si mjedis rrënojat e Trojës. Pavarësisht nëse poema bazohet në një histori të vërtetë apo ishte thjesht një trillim i shkëlqyer, historia e Trojës është ende e dashur gati tre mijë vjet më vonë. / Discover Magazine / KultPlus.com
Në mbi pesë shekuj arbëreshët kanë pësuar arritje të rëndësishme kulturore dhe letrare.
@LekëMatrënga
Lekë Matrënga është emri i parë që u dokumentua si autori i veprë së parë në gjuhën arbëreshe në historinë letrare shqiptare, dhe inicues në fillim të viteve 1600 të shkollës së parë në të cilën mësohej shqip. Italia e thërriste Luca Matrënga, i lindur më 1567, puna e tij, megjithëse një përkthim modest, mbetet një dokument besnik i dialektit të lashtë toskan në Piana.
Disa mbishkrime në gjuhën shqipe të gjetura dhe të botuara nga Giuseppe Schirò, i përkasin kësaj periudhe, ndërsa afresket nga piktori i njohur Pietro Novelli dhe disa nga ikonat e pikturuara nga murgjit Kretas të Mezzojuso, të ruajtura tani në Piana, datojnë që nga gjysma e dytë e shekullit XVII. Selia e vitit 1937 e Eparkisë së Shqiptarëve të Sicilisë.
@PietroNovelli
Kah gjysma e parë e shekullit të XVIII-të Arbëreshë Pianooti, në një fazë të krizës serioze socio-kulturore, filloi një proces të thellë të rinovimit shpirtëror dhe kulturor falë veprës së Fr. Giorgio Guzzetta, themelues i Seminarit Greko-Shqiptar të Palermos, instituti që siguroi mbështetje vendimtare për ruajtjen dhe zhvillimin e trashëgimisë fetare dhe kulturore të komuniteteve siciliano-shqiptare.
@Giorgio Guzzetta
Seminari kreu funksionin e tij rigjenerues, duke formuar jo vetëm priftërinjtë e ritit greko-bizantin, por të gjithë klasën arbëreshe sunduese dhe intelektuale. Disa nga përfaqësuesit më të shquar të komuniteteve të studiuara atje: Paolo Maria Parrino, Nicolò Chetta, Giuseppe Crispi, Demetrio Camarda, Nicola Barbato, Giuseppe Schirò dhe shumë të tjerë.
Shekujt XIX dhe XX regjistruan përparim të mëtejshëm në kulturën dhe letërsinë italo-shqiptare. Një grup i madh intelektualësh, të shtyrë mbi të gjitha nga parimet romantike, u interesuan për historinë, gjuhën dhe traditat poetike të njohura.
Arbëreshët e Italisë, dhe fushat në veçanti, kontribuan në këtë periudhë me përpjekje të admirueshme për rilindjen historike dhe kulturore të Shqipërisë, e cila u kthye në një komb pas më shumë se pesë shekuj të dominimit turk.
Figura të mëdha të intelektualëve arbëreshë Pianooti luajtën një rol shumë të spikatur në këtë mision. Midis këtyre, shquhet figura dhe personaliteti i Demetrio Camarda (Dhimitër Kamarda), autor i esesë së famshme mbi gramatologjinë krahasuese për gjuhën shqipe (Livorno, 1864) dhe të Shtojcës (Prato, 1866) që përbëjnë monumentet e para të kulturës italo-shqiptare.
@Dhimitër Camarda
Eseja është përpjekja e parë shkencore dhe sistematike për të studiuar gjuhën shqipe bazuar në teoritë më moderne gjuhësore të kohës. Përpjekja e Camarda-s, megjithëse e vjetëruar shkencërisht sot, kontribuoi në njohjen e kombësisë shqiptare, duke i dhënë gjuhës së tij një dinjitet dhe pavarësi që ishin mohuar deri më tani.
Në shtojcë ai mblodhi më të mirën e poezisë popullore tradicionale të komuniteteve shqiptare të Italisë, duke siguruar një demonstrim të mëtejshëm të lashtësisë së asaj kulture. Camarda, përveç se ishte një dijetar dhe një njeri me besim, ishte edhe një patriot i bindur dhe për këtë arsye së shpejti iu desh të largohej nga Piana për shkak të persekutimeve të Bourbon.
Vazhdues i denjë i veprës së Camarda ishte Giuseppe Schirò. Poet, publicist, historian, gjuhëtar, studiues dhe mbledhës i vëmendshëm i traditave poetike siciliano-shqiptare, profesori i parë universitar i Katedrës së gjuhës shqipe në Institutin Oriental të Napolit, Schirò la një prodhim të gjerë letrar.
Shkrimet e tij u botuan nga 1887 (Rapsodie Albanesi) deri më 1923 (Këngë tradicionale). Ndër prodhimet e tij më të mira poetike janë idili rinor Milo dhe Haidhe që dinin disa botime dhe një përkthim frëngjisht, poezitë, ‘’Te dheu i huaj’’ (“Në një tokë të huaj”) botuar më 1900 dhe 1947, dhe Këthimi (“Kthimi”) Botuar pas vdekjes më 1965. Në qendër të reflektimeve të tij poetike të munduara janë motivet e letërsisë italo-shqiptare të iniciuara nga kalabrezo-shqiptari Jeronim de Rada.
Hulumtimi i parë historiografik në lidhje me komunitetet shqiptare të Siçilisë dhe botimi i dokumenteve të shumta të pabotuara janë për shkak të veprimtarisë kulturore shumëplanëshe dhe të pashtershme të Schirò. Falë koleksioneve të saj të letërsisë popullore, sot ekziston një material i çmuar që ndriçon trashëgiminë e pasur poetike dhe etnike të siciliano-shqiptarëve.
Ky profil i përfaqësuesve kryesorë të kulturës dhe letërsisë arbëreshe të Pianës nuk është i kompletuar pa kujtuar Cristina Gentile Mandalà, një nga gratë e para arbëreshe që iu përkushtua rritjes së trashëgimisë etnografike të Pianos, Nicola dhe Giuseppe Camarda, vëllezër të Demetrios, përkatësisht, disa vepra të përkthimit të klasikëve grekë dhe të përkthimit në dialektin Piana të Ungjillit të Shën Mateut (Londër, 1868)
Nicola Brancato, Carlo Dolce dhe Trifonio Guidera, poetë që interpretojnë ndjenjat fetare dhe popullore, Zonja Paolo Schirò i cili zbuloi Mesharin e Buzukut, vepra e parë e letërsisë shqipe (1555), dhe botoi fletën e së Dielës Fiala e t’in’Zoti në gjuhën arbëreshe.
Francesco Saluto, magjistrat, autor i eseve juridike dhe themelues i shkollës me të njëjtin emër në Palermo, e cila për vite të tëra, deri në periudhën e dytë të pasluftës, priti studentë të shumtë të varfër të Pianës.
Giorgio Costantini, historian dhe adhurues i kujdesshëm i traditave, Marco La Piana i cili i çoi studimet gjuhësore dhe etimologjike të shqipes në një fazë shumë të përparuar, duke lënë një botim gramatikor historik dhe një fjalor etimologjik të pabotuar.
Vëllezërit Rosolino dhe Gaetano Petrotta, njëri, autor i iniciativave të shumta të promovimit kulturor dhe tjetri, një studiues i shquar i letërsisë shqipe dhe profesori i parë i gjuhës dhe letërsisë shqipe në Fakultetin e Letrave në Palermo, papas Gjergji Schirò, përkthyes i palodhur i teksteve fetare greke në gjuhën arbëreshe.
Në vazhdën e një tradite kaq të rëndësishme është kontributi i tanishëm kulturor i Giuseppe Schirò Di Modica, poet dhe eseist, nga Giuseppe Schirò Di Maggio, poet dhe dramaturg, nga Antonino Guzzetta, gjuhëtar dhe profesor i gjuhës dhe letërsisë shqipe në Fakultetin e Letrave të Universitetit të Palermos.
Së fundmi, ka shumë shprehje të tjera kulturore si biblioteka komunale “Giuseppe Schirò”, muzeu qytetar “Nicola Barbato”, shoqatat kulturore dhe promovuese, institucionet e shkollës publike, ikonografët, piktorët, mozaikistët, artizanët, të cilët në mënyra të ndryshme kontribuojnë në mënyrë të vlefshme për mbrojtjen dhe përmirësimin e trashëgimisë së çmuar shqiptare. /visitpiana/ KultPlus.com
Krerët e shteteve, monarkët dhe udhëheqësit fetarë të botës zotërojnë disa prej automjeteve më të veçanta.
Njihuni me një pjesë të tyre:
Numri një i Shteteve të Bashkuara të Amerikës vozitet me atë që njihet si “Bisha”. Versioni aktual i automjetit tejet të blinduar presidencial është prezantuar më 2018. Është një Cadillac i modifikuar, me përmirësime estetike, që e bëjnë atë më të hollë sesa versioni i mëparshëm më masiv. Sipas mediave amerikane, vetura përmban një frigorifer, për ta bartur gjakun që i përshtatet tipit të presidentit, në rast se nevojitet ndonjë transfuzion emergjent. Automjeti presidencial po ashtu raportohet të ketë doreza të elektrizuara të dyerve, për të zmbrapsur personat e paautorizuar që provojnë të futen brenda. Ndërkaq, për të ruajtur sekretet, versionet e pensionuara të veturës shkatërrohen nga stafi i Shërbimit Sekret amerikan.
Rivali rus i “Bishës” është limuzina Aurus, e cila përdoret nga Vladimir Putin si automjeti shtetëror presidencial i Rusisë, që nga prezantimi i tij më 2018. Versioni i veturës që përdoret nga Putin rëndohet nga veshja mijëra kilogramëshe me blindë, e cila e çon peshën e përgjithshme të veturës në 6.5 tonë. Ekzistojnë edhe versione civile të veturës së prodhuar në Rusi. Versioni më i lirë shitet për 245 mijë dollarë.
Modeli i fundit i limuzinës që përdoret nga presidenti i Kinës, Xi Jinping, është Hongqi N501. Edhe ky automjet presidencial është prezantuar më 2018, dhe Xi është vozitur sefte me të gjatë një turneu në Afrikë. Pothuajse asgjë nuk dihet publikisht për veçoritë e sigurisë që përmban kjo veturë. Hongqi është marka më e vjetër kineze e automjeteve.
Limuzina shtetërore Bentley është automjeti zyrtar i mbretëreshës Elizabeth II të Mbretërisë së Bashkuar. Dy modele të kësaj veture janë ndërtuar më 2002. Që të dyja përmbajnë një stoli të trashë mbi kapakun e motorit, që shfaq Shën Gjergjin duke vrarë një dragua. Rrotat e limuzinës së blinduar, që bart flamurin e monarkisë, janë gjithashtu të mbrojtura nga kevlari, i njëjti material i papërshkueshëm nga plumbat që përdoret në helmetat e ushtarëve britanikë.
Dukja duket të ketë qenë më prioritet sesa siguria gjatë dizajnimit të veturës së perandorit të Japonisë, Naruhito. Toyota ka krijuar një version unik, me çati të hapur, të limuzinës së saj luksoze Century, për paradën e kurorëzimit të udhëheqësit simbolik të Japonisë, në Tokio, në nëntorin e vitit 2019. Vetura pritet të shihet në publik përsëri, gjatë paraqitjeve të perandorit në ceremonitë e Lojërave Olimpike, në kryeqendrën japoneze.
Papa Françesku është vozitur me vetura të ndryshme gjatë vizitave të tij nëpër botë, por ndoshta “papëmobili” më unik është ky automjet Karenjy, i prodhuar në Madagaskar, dhe i përdorur në shtatorin e vitit 2019. Karenjy, që do të thotë shëtitje në gjuhën madagaskane, është një kompani afrikane, e njohur për kamionët e tij që i përballojnë rrugët e vrazhda lokale. Një ekip prej 15 punonjësish kanë punuar pesë muaj për ta krijuar këtë automjet. Ai përmban një ndenjëse rrotulluese, flamuj të Vatikanit, dhe versione të arta të stemës së papës në dyert e tij të pasme./ REL / KultPlus.com
Distria Krasniqi ka fituar medaljen e artë në Lojërat Olimpike në Tokyo 2020, andaj për fitoren e saj do të festohet sonte në Prishtinë, përcjellë KultPlus.
Komiteti Olimpik i Kosovës ka vendosur që të organizojë një festë në sheshin “Zahir Pajaziti” në Prishtinë nga ora 20:00 në nder të fitores së medaljes së artë të Krasniqit.
Kjo festë do të organizohet në bashkëpunim me Departamentin e Sportit dhe të Kulturës së Komunës së Prishtinës.
“Për të shënuar këtë fitore ju ftojmë sonte nga ora 20:00, në sheshin “Zahir Pajaziti”, ku KOK-u në bashkëpunim me Departamentin e Sportit dhe Kulturës së komunës së Prishtinës, do të organizojë një festë për të shënuar medaljen e Artë e që është pjesë e aktivitetit të Festivalit Tokyo 2020”, thuhet në njoftimin e KOK-ut”, thuhet nga Komiteti Olimpik.
Xhudistja kosovare sot arriti të sigurojë medaljen e dytë olimpikë në histori të Kosovës, pas asaj që e fitoi Majlinda Kelmendi në Lojërat Olimpike “Rio de Janeiro” 2016. / KultPlus.com
Distria Krasniqi i ka siguruar medalje Olimpike Kosovës në Lojërat Olimpike “Tokio 2020”, duke e rrëmbyer të artën. Kjo është medalja e dytë Olimpike për Kosovën, pas Majlinda Kelmendit që fitoi të artën në vitin 2016, përcjellë KultPlus.
Krasniqin e ka uruar edhe Presidenti i Republikës së Shqipërisë, Ilir Meta.
Meta e ka quajtur Distrian më të mirën e botës pasi fitoi medalien e artë. Ndërsa, ai ka përgëzuar edhe Driton Kukën, trajnerin e Kosovës në xhudo dhe të gjithë ekipin që sipas tij asnjëherë nuk zhgënjen.
Ai në rrjetin e tij social Facebook ka publikuar katër fotografi të Distrias dhe ekipit, duke e uruar atë teksa është shprehur i lumtur për fitoren e saj. / KultPlus.com
Distria Krasniqi i ka siguruar medalje Olimpike Kosovës në Lojërat Olimpike “Tokio 2020”, duke e rrëmbyer të artën, përcjellë KultPlus.
Kjo është medalja e dytë Olimpike për Kosovën, pas Majlinda Kelmendit që fitoi të artën në vitin 2016.
Krasniqin e ka uruar edhe kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama.
Rama e ka quajtur Distria Krasniqin luaneshë pasi fitoi medalien e artë.
Ai në rrjetin e tij social Facebook ka publikuar dy fotografi të Distrias, duke e uruar atë teksa është shprehur i lumtur për fitoren e saj. / KultPlus.com
“Giornale di Udine” ka botuar, me 11 qershor 1920, në ballinë, letrën që Faik bej Konica i ka dërguar asokohe “Giornale d’Italia”, të cilën, Aurenc Bebja, nëpërmjet Blogut “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar.
Burimi: Giornale di Udine, 11 qershor 1920
Romë, 10 qershor. — “Giornale d’Italia” merr letrën në vijim nga Faik bej Konica, president i Federatës Shqiptare “Vatra” :
“Z. Drejtor. — Lajmet nga Shqipëria, të botuara sot nga “Giornale d’Italia” dhe në gazeta të tjera do të kenë emocionuar të gjithë ata, italianë dhe shqiptarë që kishin ëndërruar për një ngjarje të sinqertë dhe vëllazërore midis dy vendeve.
Që interesi i popullit shqiptar konsiston në mbajtjen e marrëdhënieve të përzemërta me Italinë dhe në mos dëmtimin e interesave më këtë popull të madh të afërt dhe miqësor tradicionalisht, është një fakt i dukshëm dhe i qartë.
Unë dhe miqtë e mi shprehim keqardhje për verbërinë dhe absurditetin e atyre shqiptarëve që janë përgjegjës për këto veprime armiqësore.
Lidhur me pjesën e përgjegjësisë që i bie autoriteteve italiane, ju mbetet juve ta shqyrtoni, artikulli juaj sot dhe mendimet që shumë italianë kanë shprehur me rastin e këtyre incidenteve të mjerueshme më kanë bindur që në Itali njihen disa nga shkaqet e trishta të keqkuptimit.
Ju lutem, z. Drejtor, të siguroni publikun italian për një të vërtetë që në këtë moment po keqkuptohet, domethënë se populli shqiptar ruan akoma, pavarësisht nga gjithçka, ndjenjat e dashura për popullin e madh italian.”
“Gocë Pejane”, është një nga këngët e Bedri Islamit, e cila ka mbetur si embleme e realizimeve të tij.
Kjo këngë ndër vite është përpunuar dhe është kënduar edhe nga këngëtarë të tjerë.
E kësaj kënge duket se i shtohet domethënia edhe më shumë kur vetë gocat pejane arrijnë suksese në fusha të ndryshme. Së fundmi xhudistja kosovare, Distria Krasniqi, fitoi medaljen e artë në Lojërat Olimpike “Tokyo 2020” duke bërë krenarë jo vetëm qytetin e Pejës por edhe Republikën e Kosovës dhe jo vetëm.
KultPlus këtu ju sjell tekstin dhe videon e kësaj kënge:
“Gocë e bukur, gocë Pejane Ma e bukura e kësaj ane Aromë pranvere erë blini Engjellush nga Dukagjini Je e këndshme je mahnitëse Me shikime aq flladiste Ti më more më rrëmbeve Zemrën time ti e theve
[Refreni] Moj gocë Pejane, moj gocë magjike Shumë të deshta prore më ike Sa shumë halle shqetësime t’reja Perëndeshë gocë nga Peja Moj gocë Pejane, moj gocë magjike Shumë të deshta prore më ike Sa shumë halle shqetësime t’reja Perëndeshë gocë nga Peja
[Verse 2] Moj gocë Pejane por si bjeshka Aq krenare sikur bjeshka Ty gjithë jetën të adhurova Që të dua kur s’pushova Oh jo kur nuk pushova
[Refreni] Moj gocë Pejane, moj gocë magjike Shumë të deshta prore më ike Sa shumë halle shqetësime t’reja Perëndeshë gocë nga Peja Moj gocë Pejane, moj gocë magjike Shumë të deshta prore më ike Sa shumë halle shqetësime t’reja Perëndeshë gocë nga Peja Moj gocë Pejane, moj gocë magjike Shumë të deshta prore më ike Sa shumë halle shqetësime t’reja Perëndeshë gocë nga Peja Moj gocë Pejane, moj gocë magjike Shumë të deshta prore më ike Sa shumë halle shqetësime t’reja Perëndeshë gocë nga Peja”./ KultPlus.com
Përkujtojmë sot 91 vjetorin e ndarjes nga jeta të atdhetarit dhe patriotit Bajo Topulli.
Bajo Topulli u arsimua në Stamboll që në moshën 11 vjeçare, ku brumoset me idetë përparimtare dhe patriotike të vëllezërve Frashëri, Samiut dhe Naimit, por edhe Jani Vretos. Sipas këshillave të tyre ai shkon në Selanik, ku fillon një aktivitet të gjerë si propagandues i gjuhës shqipe. Më pas, në vjeshtën e vitit 1904, Bajon do ta shohim në Manastir, ku bëhet pedagog dhe nëndrejtor i gjimnazit të Manastirit. Bashkë me lëndët mësimore, nisi t’iu mësonte edhe gjuhën shqipe djemve të gjimnazit e të shpërndante libra në gjuhën shqipe, edhe pse ishte gjithnjë në shënjestër. Gjatë qëndrimit të tij në Manastir u ngrit “Komiteti për Lirinë e Shqipërisë”(1905), ku mblodhën patriotë shqiptarë. Disa muaj pas krijimit të komitetit, do të ishte vullnetari i parë, në të parën çetë çlirimtare, duke u quajtur “Garibaldi i Shqipërisë”.
Pas aktivitetit në Jug të Shqipërisë dhe vrasjes së Dhespotit të Korçës, për të larë gjakun e Papa Kristo Negovanit, Bajo Topulli e pati shumë të vështirë qëndrimin në Shqipëri, ndaj dhe në fund të nëntorit, Bajo i shoqëruar nga Çerçizi dhe Zeman Haskua udhëtojnë drejt Sofjes, ku e priti një grup shqiptarësh me në krye Shahin Kolonjën. Aty gjejnë një situatë po aq të ndezur patriotike, në Sofje e Bukuresht u njohën me figura të njohura, mes të cilëve dhe Mihal Gramenon (kronikanin e betejave). Ai ndikoi në formimin dhe idetë e veprimtarit Çerçiz Topulli deri në fund. Bajo ndërmerr një udhëtim të gjatë në kryeqendra të Evropës dhe në Amerikë (ku u shoqërua nga Fan Noli), për të gjetur mbështetje për çështjen shqiptare.
Mori pjesë në Kongresin e Manastirit, madje ai u zgjodh në komisionin e ngushtë të Alfabetit, prej 11 vetësh, ku ndër të tjerë bënin pjesë edhe At Fishta, Dom Mjeda, Mit’hat Frashëri, Sotir Peci, etj. Bajo Topulli ishte përkrahës i variantit të alfabetit me gërma latine, i cili u pranua si një nga dy variantet, bashkë me alfabetin e Stambollit, që të përdoreshin mes shqiptarëve. Kjo ngjarje e madhe u pasua me hapjen e shkollave dhe klubeve të gjuhës shqipe.
Pas Shpalljes së Pavarësisë për 15 vjet jetoi e punoi në Turqi, ku pati poste të larta drejtuese në kohën e Mustafa Qemal Ataturkut. Në vitin 1925 ai kthehet në Gjirokastër, ku e propozojnë për kryetar bashkie, të cilën edhe pse i sëmurë e drejtoi për tri vjet radhë. Gjatë kohës së drejtimit ndërmori një sërë reformash, të cilat lanë gjurmë dhe u bënë traditë dhe pjesë e bashkëjetesës qytetare në Gjirokastër.
I sëmurë rëndë, Bajo Topulli u nda nga jeta në 24 korrik të vitit 1930, në shtëpinë e të vëllait në Sarandë. Një ceremoni lamtumire madhështore u organizua që nga Saranda deri në Gjirokastër. Fjalën e lamtumirës e ka mbajtur Eqerem Çabej, i cili ndër të tjera ka thënë: “Në emër të djalërisë vijnë t’i them Bajo Topullit lamtumirën e fundit. Jo me lot grarie do ta varrosim, se sot nuk është ditë për zi. Ne do ta varrosim si burra, sepse edhe ti, o shpirt bujar, derdhe tërë gazin e jetës për këtë Shqipëri dhe tani, hero re dhe do flesh në këtë tokë që t’i e deshe gjithë jetën më tepër sesa shpirtin”!… / KultPlus.com
Ish-presidentja e Kosovës, Atifete Jahjaga ka uruar Distria Krasniqin, për medaljen e artë në Lojërat Olimpike “Tokyo 2020”.
Ajo me këtë rast ka thënë se vajzat kosovare janë të arta dhe të pamposhtura.
Përmes një shkrimi në rrjetin e saj social Facebook, Jahjaga ka thënë se vajzat po shkëlqejnë në sport, artë shkencë e muzikë, duke e përfaqësuar në mënyrën më të dinjitetshme Kosovën.
“Distria e artë në Lojërat Olimpike në Tokio! Majlinda e artë në Lojërat Olimpike në Rio de Janeiro! Vajzat i kemi të arta e të pamposhtura! Ato po shkëlqejnë në sport, art, shkencë e muzikë duke përfaqësuar në mënyrën më të dinjitetshme Republikën e Kosovës. Jeni krenaria jonë!”, ka shkruar ajo. / KultPlus.com
Këngëtarja shqiptare me famë ndërkombëtare, Ava Max, ka publikuar së fundmi klipin e këngës “Every Time I Cry”.
Kënga përndryshe është kompozuar dhe shkruar nga Caroline Pennell, Lauren Aquilina, Sean Myer, Henry Walter dhe vet Ava Max, transmeton KultPlus.
Artistja shqiptare, emri i vërtetë i së cilës është Amanda Koçi, vazhdon të jetë shumë aktive dhe të shijojë suksesin e albumit të saj muzikor më të fundit, “Heaven and Hell”.
Ky album të cilin ajo e publikoi në shtator, u ngjit shumë shpejt në majat e klasifikimit në top listat ndërkombëtare, ndërsa ishte albumi i tretë më i dëgjuar i vitit 2020 nga një artiste femër në Spotify. / KultPlus.com
Reperi kosovar me famë botërore Gashi ka publikuar këngën e tij më të re, të titulluar “Sleeping on my left”.
Kënga e cila është shoqëruar edhe me videoklip, flitet për një dashuri të përfunduar, derisa vjen me një frymë më ndryshe se këngët e tjera të reperit.
Gashi ka publikuar javë më parë edhe këngën “Don’t pass on love” me videoklip. / KultPlus.com
Këngëtarja shqiptare, Dua Lipa në vizitën e saj në Shqipëri, është ndalur edhe në Muzeun ”Gjergj Kastrioti Skënderbeu”, përcjell KultPlus.
Lajmi u bë i ditur në faqen zyrate të Muzeut, ku theksohej se ishte kënaqësi që Dua Lipa dhe familja e saj vizituan këtë Muze.
”Kënaqësi që patëm si vizitore në Muzeun Gjergj Kastrioti Skënderbeu,🎙Dua Lipa-n dhe familjen e saj”, theksohet në postimin e faqez zyrtare të Muzeut. / KultPlus.com
Presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani nga Tokio është shprehur e ngazëllyer për medaljen e artë që xhudistja Distria Krasniqi fitoi sot në Lojërat Olimpike që po mbahen në Japoni.
Osmani tha se Distria Krasniqi i dha Kosovës nderin më të madh jetësor.
“Distria Krasniqi i dha Kosovës nderin më të madh jetësor i dha medaljen e artë olimpike. Jam e bindur që të gjitha vajzat në Kosovë e kanë kuptuar se asgjë s’mund t’i ndalë për të shënuar suksese”, u shpreh Presidentja Osmani për RTK-në
Ajo ka falenderuar sportistët kosovarë që po e bëjnë të mundur shkëlqimin e Kosovës ndërkombëtarisht.
“Dua t’i falenderoj nga thellësia e zemrës për këtë nder që po ia bëjnë shtetit të Kosovës, duke siguruar që shteti i Kosovës të shkëlqejë ndërkombtarisht”, u shpreh ajo. / KultPlus.com
Trajneri i Kosovës në Xhudo, Driton Kuka ka thënë se dy Medalje të Arta në dy Olimpiada, për Kosovën është rezultati më i madh që ka mundur të arrihet në sport.
Kuka ka thënë për KTV-në se shpreson që edhe xhudistët e tjerë të sjellin medalje për Kosovën ndonëse tashmë janë të relaksuar si ekip pas fitores së Distria Krasniqi në kategorinë deri në 48 kilogram, transmeton KultPlus.
“Fjalët kanë mbetur pak në atë brendinë time dhe nuk po dalin. Kam pritur medalje prej Distrisë por Medalja e Artë ka qenë diçka e madhe. Më duket se në fillim të luftës, në dy minutat e para ajo vetëkënaqësia e ka nxënë pak Distrinë dhe mandej pas minutës së dytë ka ardhur në terren të vetin, dhe në momentin kur xhudistja japoneze ka pritur shumë, e kam pasur një ndjesi që po vjen momenti i gjuajtjes, një moment i cili për mua është i jashtëzakonshëm sepse në dy Olimpiadat, dy medalje të arta është rezultati më i madh që ka mundur të arrihet në sport”, ka thënë Kuka në një prononcim për KTV-në nga Tokio. / KultPlus.com
Këngëtarja shqiptare Dua Lipa, vizitoi ditën e djeshme Shqipërinë, ku u takua edhe me shumë figura të njohura politike, përcjell KultPlus.
Lipa vizitoi edhe ”Sunny Hill Kindergarten”, një qendër që do të hapet në shtator të këtij viti për 300 fëmijë, ndërkaq ishte e pranishme edhe në një konferencë për media.
Sot, Lipa ka publikuar disa fotografi të vizitës së djeshme, ku njëherit edhe ka falenderuar Shqipërinë për mikëpritjen e ngrohtë që ju bë asaj dhe familjes së saj.
”Mirënjohëse për mikëpritjen e mrekullueshme, faleminderit Edi Rama dhe Erion Veliaj”, ka shkruar Lipa në mbishkrimin e fotografive të publikuara. / KultPlus.com
Pas fitores së Krasniqit në gjysmëfinale ku xhudistja kosovare mposhti Urantsetseg Munkhat të Mongolisë duke fituar medaljen Olimpike, tani ajo ka arritur të fitojë medaljen e Artë, raporton KultPlus.
Krasniqi fitoi në finale kundër japonezes Funa Tonaki.
Për fitoren e Krasniqit ka shkruar edhe Kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti i cili përmes një statusi në faqen zyrtare në Facebook, është shprehur falenderues për ekipin nga Kosova, që siç ka theksuar ai, po e bëjnë krenar secilin prej nesh.
”DISTRIA E ARTË Në garën e parë në Lojërat Olimpike, Kosova fiton medaljen e artë. Faleminderit që po bëni krenar secilin prej nesh. Me zemër jam me ju në Tokio”, ka shkruar Kurti. / KultPlus.com
