Insitucionet gjermane po vendosin një theks të ri në riatdhesimin e objekteve të ndryshme në pronat e tyre, kështu Muzeu Weltkulturen në Frankfurt tha këtë javë se i kishte dhënë bluzën prej lëkure të prijësit të fisit Lakota, Daniel Hollow Horn Bear, stërnipit të tij, prijësit Duane Hollow Horn Bear.
Në një njoftim për shtyp, muzeu përmendi “arsye morale dhe etike” për këtë kthim, transmeton KultPlus. Këmisha prej lëkure iu dorëzua Duane Hollow Horn Bear më 12 qershor në Rosebud, Dakota e Jugut. Duane Hollow Horn Bear kishte vizituar Muzeun Weltkulturen në vitin 2019 dhe paraqiti një kërkesë për kthimin e fanellës që përfshinte një fotografi historike portret, që daton nga viti 1900, nga John Alvin Anderson.
Në fotografi shihej prijësi Daniel Hollow Horn Bear, i cili vdiq në vitin 1913, i veshur me këmishë. Shefi Daniel Hollow Horn Bear ishte një udhëheqës dhe politikan i respektuar që mbrojti të drejtat e popullit të tij dhe shpesh ishte një negociator kryesor me qeverinë e SHBA. Në vitin 2019, kur ai kërkoi kthimin e këmishës, Duane Hollow Horn Bear tha në një video që dokumenton procesin e riatdhesimit,
“Ka qenë një udhëtim i vështirë vetëm të vish këtu sot. Jam përulur jo vetëm për të parë [këmishën e tij] në një foto, por për ta mbajtur atë në dorën time, sikur ta mbaj dorën e tij. . . . Gjyshi eja në shtëpi. Ne kemi nevoje per ty.” Në një deklaratë, Muzeu Weltkulturen tha, “Këmisha e prijësit është një kulturë specifike, identitet-formuese, objekt me rëndësi fetare për komunitetin indigjen Lakota. Ajo mban modele të veçanta të rruazave të qelqit me ngjyra të ndezura dhe flokët e njeriut, të cilat pa dyshim i atribuohen familjes Hollow Horn Bear dhe dhe dëshmojnë posedimin personal para vitit 1906. . . Për Duane Hollow Horn Bear dhe familjen e tij, kthimi i këmishës është si kthimi i vetë gjyshit. ” Muzeu Weltkulturen mori në zotërim të këmishën në vitin 1908. Për 30 vitet e fundit, bluza ishte në hua të përhershme dhe ishte shfaqur në Muzeun e Lëkurës Gjermane në qytetin afër Offenbach. AMNH kishte marrë këmishën vetëm dy vjet më parë si pjesë e një donacioni të madh nga James Graham Phelps Stokes, një milioner dhe filantrop nga New York-u, pasuria e familjes së të cilit erdhi nga Phelps-Dodge Company.
Në lëshimin e tij duke njoftuar riatdhesimin e këmishës, Muzeu Weltkulturen tha, “Rrethanat nën të cilat këmisha erdhi më parë në zotërim të J.G. Phelps nuk mund të rindërtohej. ” Në një deklaratë, Ina Hartwig, nënkryetare e bashkisë për Kulturë dhe Shkencë në Qytetin e Frankfurtit në Main, tha: “Kërkimi i prejardhjes është një nga sfidat më të mëdha me të cilat përballen muzetë në shekullin 21. Peisazhi i muzeut të Frankfurtit e ka marrë me shumë seriozitet këtë sfidë për vite me radhë dhe po i nënshtrohet koleksioneve të tij me një rishikim sistematik. Edhe nëse përfaqëson një humbje për koleksionin dhe objekti u ble legalisht nga Muzeu Weltkulturen: Unë e shoh kthimin e këmishës prej lëkure tek prijësi Duane Hollow Horn Bear si një detyrim që tejkalon situatën zyrtare ligjore. “./KultPlus.com
E kaluara e vajzës që u shpall “Miss Universe Kosova”, Tuti Sejdiu, ka bërë shumë bujë. Ditën kur e mori kurorën e vajzës më të bukur, ajo deklaroi se babai i saj ndodhet në burg dhe, sipas saj, ai ndodhej prapa grilave për shkak se kishte kërkuar drejtësi për të. Express ka mësuar arsyen e qëndrimit në paraburgim të babait të saj, H.Sejdiu. Gjithashtu është konfirmuar se atij i është ndërprerë masa e paraburgimit.
Burime të Gazetës Express kanë njoftuar se H.Sejdiu është arrestuar më 1 korrik të këtij viti me dyshimet për kryerjen e veprës penale “kanosje”, ndërsa ndaj tij Gjykata Themelore e Gjilanit kishte caktuar një muaj paraburgim, konkretisht deri më datën 31 korrik të këtij muaji.
Por, të njëjtit me kërkesë të Prokurorisë Themelore të Gjilanit i është ndërprerë masa e paraburgimit.
“Më datë 16.07.2021, Prokuroria Themelore ne Gjilan ka bere kerkese per nderprerjen e mases se paraburgimit dhe gjyqtari ka aprovuar kerkesen dhe ka nderprere masen e paraburgimit”, ka konfirmuar për Gazetën Express, zëdhënësi i Gjykatës Themelore të Gjilanit, Sabit Shkodra.
Në aktvendimin për caktimin e masës së paraburgimit ndaj H.Sejdiu, të cilin e posedon Gazeta Express, thuhet se i njëjti ka kanosur Kryetarin e Gjykatës Themelore të Gjilanit, Ramiz Azizi dhe zyrtarë të tjerë lidhur me një vendim gjyqësor.
“Me këtë rast janë lajmëruar organet e rendit dhe me datë 01.07.2021, është arrestuar nga Policia e Kosovës. Me datë 02.07.2021, Prokuroria Themelore e Gjilanit, ka paraqitur kërkesë për caktimin e masës së paraburgimit ndaj të pandehurit, gjyqtarja e procedurës paraprake ka aprovuar kërkesën e Prokurorisë dhe ka caktuar masën e paraburgimit prej një muaj ndaj të pandehurit”, thuhet në aktvendim.
H.Sejdiu është gjykuar dy herë nga Gjykata Themelore e Gjilanit: Në vitin 2019 për veprën penale “kanosje” është dënuar me 90 ditë burgim me kusht për një vit dhe në vitin 2020 për veprën penale “ngacmimi” është dënuar me 7 muaj burgim me kusht për një vit.
Por, çfarë deklaroi Tuti Sejdiu në ditën kur mori kurorën e më të bukurës së Kosovës?
Ajo ka thënë se në moshën 13-vjeçare është përdhunuar dhe është trafikuar, madje është dërguar edhe në Serbi, duke e detyruar të kalojë nëpër duart e shumë meshkujve pa dëshirën e saj.
Fjalët e saj pasi u zgjodh Miss:
“Arsyeja që kam ardhë në Miss Universe janë familja ime, kam apliku, kam ardhë dhe nuk e kam besu që jam fituesja, kjo kurorë i dedikohet vetëm familjes time që kanë sakrifiku shumë për mu, e vazhdojnë që të sakrifikojnë”, u shpreh ajo për ATV.
Pasi pranoi kurorën e më të bukurës në Kosovë e Shqipëri, Sejdiu ka thënë se në eventin e organizuar ka munguar vetëm babai i saj, që është në burg, shkaku që sipas saj, kërkoi drejtësi për të.
“Po e shoh familjen time, vetëm një karrigë e zbrazët është aty. Babai im është sot në burg për mu, vetëm që ka luftu për mu, për padrejtësinë që ma kanë ba mu”, thotë ajo.
“Në moshën 13-vjeçare jam përdhunu e jam trafiku nga persona të ndryshëm nga Kosova në Serbi, derisa prindi jem nuk ka lanë institucion pa kërku drejtësi, ata njerëz që janë mundu me ma marrë mu jetën ata sot janë në liri, nuk janë në burg, babi vetëm pse ka kërku ndihmë për mu, nuk është pranë meje po është në burg, drejtësi nuk ka pas asnjëherë.
“Çka është më e rënda, babin nuk e di a është mirë, nuk e lejojnë as me na thirr në telefon, as me e pa e me i fut rroba në burg, nuk e di në çfarë gjendje mundet me kanë, unë them publikisht se unë do të luftoj për babin jo për veten, e kam me nxjerrë drejtësinë në vend”, është shprehur ajo ndër të tjera. /Gazeta Express/KultPlus.com
Ky vit përkon dhe me 30-vjetorin e eksodit të shqiptaëve në vitete ’90 pas rënies së komunizmit.
Tashmë një pjesë e mirë e atyre emigrantëve janë të mirëintegruar në shoqërinë italiane. “Shqiponjat e Mëndafshta” në Bari janë bashkëorganizatore e një eventi për këtë rast “Shpresa e anijes së ëmbël”, që do të mbahet më 23 dhe 24 korrik.
Në këtë takim do të mblidhen italianë dhe shqiptarë, për të diskutuar për te shkuarën, të tashmen dhe të ardhmen. Nga një iniziativë e Fondazione Migrantes, Ipsaic Istituto Pugliese Storia Antifascismo e Italia Contemporanea, Pastorales së Katolikëve Shqiptare në Itali dhe “Shqiponjave të Mëndafshta”./gazeta diaspora/ KultPlus.com
Komisioni Disiplinor i Ministrisë së Kulturës ka marr vendim që ta pezullojë drejtorin e Qendrës Kinematografike të Kosovës Arben Zharku, shkruan KultPlus.
Një vendim i tillë ka ardhë pikërisht me kthimin e tij nga Festivali i Cannes, ku edhe ishte i pranishëm kryeministri i Republikës së Kosovës Albin Kurti. Nga burime të KultPlus mësohet se ky vendim është marrë që Zharku përkohësisht të mos e ushtrojë këtë pozitë, deri në një vlerësim tjetër./ KultPlus.com
Lojërat Olimpike janë ngjarja më e madhe sportive, ato nuk mund të krahasohen me asgjë tjetër, kan një vend të veçantë në jetën time. Prandaj në këtë pikë një postim pak më i gjatë.
Kam perjetuar aq shumë në kohën time si sportist, duke luftuar për kampionatin e peshave të rënda para mijëra spektatorëve, por nuk ka asgjë më të mirë se javët e 1996 në Atlanta. Ishte një kohë e paharrueshme. Për mua gjëja kryesore ishte qe isha pjesemarres I ketij turniri madheshtor, të fitoja medaljen e bronztë dhe të qëndroja në podium në ceremoninë e ndarjes së çmimeve, ishte një nga ndjenjat më të mëdha që kam pasur ndonjëherë ne jeten time Sportive.
Ekziston një atmosferë shumë e veçantë në Lojërat Olimpike. Ju e kaloni natën në një fshat ku super yjet, elita absolute botërore, të gjithë atletë të suksesshëm, bëhen bashkë. Unë e njihja Steffi Graf nga koha jonë e perbashket në bazën Heidelberg, por pastaj papritmas ishte Monica Seles ose kushdo tjetër. Kam takuar mijëra atletë të tjerë dhe kam takuar kaq shumë personalitete të ndryshme.
Për shembull, në atë kohë kam pasur takimin tim të parë me Muhamed Ali. Ende më kujtohet saktësisht se si erdhi Presidenti i SHBA Bill Clinton, nuk më interesoi aspak sepse isha 25 vjeç thjesht doja të takoja Aliun.
Unë në përgjithësi e dua sportin dhe kam shikuar ngjarje të ndryshme sportive në Atlanta.
Sigurisht që do të shikoj ndeshjet në Tokio në TV – edhe pse boksi nuk do të ketë më statusin që kishte 25 vjet më parë. Por kjo nuk është kaq e rëndësishme. Në Lojërat Olimpike, nuk ka rëndësi se me cilin sport merresh apo nga vjen. Të jesh olimpist është thjesht gjëja më e mirë që mund të arrish ne jeten Sportive.
Sigurisht, rrethanat për shkak të pandemisë janë një veshtërsi e vërtetë. Askush nuk dëshiron gara pa spektatorë. Shpresoj që atletët mund ta shijojnë kete ngjarje te madhe Sportive./ KultPlus.com
Filmi me skenar dhe regji të Blerta Bashollit është pjesë e Cinedays Festival of European Film, ku edhe ka prezantuar premierën në Maqedoni, për ta shënuar kështu fillimin e prezantimit të filmit në rajon, shkruan KultPlus.
Filmi “Zgjoi”, që po konsiderohet si filmi më i suksesshëm i Kosovës, duke triumfuar në Sundance Film Festival me tre çmime, ku në historinë e këtij festivali asnjë film nuk është shpërblyer me tre çmime, flet për historinë e Fahrije Hotit, dhe rolin e saj e ka jetësuar Yllka Gashi.
Ende nuk dihet se në çfarë periudhe, filmi “Zgjoi” do të prezantohet para audiencës kosovare./ KultPlus.com
Është pothuajse e pamumdur që t’i rendisimim filmat më të mirë të Meryl Streep. E cilësuar si një nga aktorët më të mëdha ndonjëherë, 72-vjeçarja mban rekordin për nominimet në Academiy Award të të gjitha kohërave – gjithsej 21, 17 prej të cilave ishin për aktoren më të mirë – falë aftësisë së saj për të mishëruar role rrënjësisht të ndryshme.
Por po aq të pashlyeshme (dhe shpesh çelësi për ndërtimin e karakterit të saj të patëmetë) janë pamjet që ajo ka veshur në ekran. Pak mund të harrojnë veshjet e modës së lartë të Miranda Priestly në The Devil Wears Prada, por ka shumë xhevahirë të tjerë në arkivin Streep.
Nga palltot e saj të paprekura në Kramer vs Kramer, te rotacioni i veshjeve kitschy të viteve ’80 në She Devil, Streep na ka dhuruar me një pasuri të stileve ndër vite, transmeton KultPlus.
Këtu, Vogue shikon momentet më të mira të modës së Meryl Streep në dekada. ‘The Deadliest Season’ (1977) ‘The Deer Hunter’ (1978) ‘Kramer Vs Kramer’ (1979) ‘The French Lieutenant’s Woman’ (1981) ‘Silkwood’ (1983) ‘Falling In Love’ (1984) ‘Plenty’ (1985) ‘Out Of Africa’ (1985) ‘Evil Angels’ (1988) ‘She Devil’ (1989) ‘Postcards From The Edge’ (1990) ‘Defending Your Life’ (1991) ‘Death Becomes Her’ (1992) ‘Bridges Of Madison County’ (1995) ‘The Devil Wears Prada’ (2006)./KultPlus.com
Në vitin 1976, ishte rregulluar që emisioni i përjavshëm satirik, “Saturday Night Live” (Drejtpërdrejt Natën e Të Shtunës) do të filmohej nga Zyra Ovale e Shtëpisë së Bardhë.
President në atë kohë, ishte republikani Gerald Ford.
Për të filmuar skeçin kishin udhëtuar Lorne Michaels drejtuesi i programit si dhe aktorët komikë, John Belushi dhe Dan Aykrod, dy shokët që më vonë do të luanin filmin e famshëm “Blues Brothers”, si dhe Chevy Chase.
Sipas tregimit nga Michaels, kur vetura mbërriti në derën hyrëse të Shtëpisë së Bardhë, oficeri i rojes u kërkoi dokumentet e vizitës si dhe letërnjoftimet personale (ID). Të gjithë i kishin përveç John Belushit që ngriti supet sikur po i kërkonin diçka të pazakontë.
Lorne Michaelsit, i cili kishte luajtur shumë gurë për të të siguruar filmimin, i iku truri.
“Si ka mundësi të vish në Shtëpinë e Bardhë dhe të mendosh se nuk të duhet letërnjoftimi?” i tha ai duke menduar se planet për skeçin mund të anulloheshin ose duheshin rishkruar.
Mirëpo, oficeri i rojes, pasi futi kokën në makinë dhe i pa me radhë, tha për John Belushin. “Ky zotëria këtu nuk ka nevojë për letërnjoftim. E njoh se kush është”.
Në fakt, e gjithë Amerika e njihte.
Pas kësaj hynë lirisht dhe e realizuan filmimin.
Sigurisht në 1976 nuk kishin filluar ende vendosja e masave ekstreme nga frika e sulmeve terroriste. Sot nuk do të kishte ndodhur kurrë sado i famshëm të ishte Belushi.
John Belushi ishte djali i dy emigrantëve shqiptarë në Chicago si dhe vëllai i aktorit tjetër të njohur James Belushi. Vdiq në 1981 aksidentalisht nga një mbidozë droge./ KultPlus.com
Një burg i mërzitur i vjetër nuk është vendi i parë që mund të mendoni të vizitoni nëse ndiheni sikur doni të shihni kultura të reja ose doni të kaloni një natë larg shtëpisë. Por duket se ish-burgjet po bëhen pasuri të patundshme mjaft të dëshirueshme këto ditë, të paktën nëse marrim parasysh tre zhvillime të fundit në Cornwall, Kiev dhe Vilnius.
Nga një hotel luksoz në një qendër kulturore në qendër të qytetit e deri te vendi i një festivali të ri muzikor vallëzimi, këto tre qendra(ish-burgje) janë bërë atraksione turistike të paharruara, transmeton KultPlus.
Bodmin Jail Hotel në Cornwall Një qëndrim gjatë natës në qelitë e një burgu Cornish të shekullit të tetëmbëdhjetë për ne tingëllon si ana kundërt e një pushimi relaksues, por kjo nuk e ka ndaluar një biznesmen rus të mbledhë 60 milionë paund për të transformuar burgun e braktisur Bodmin në një hotel të ri.
Secila prej 70 dhomave të saj të gjumit janë të formuara nga tre qelitë e burgut të rrëzuara dhe kanë vaska të pavarura, ngrohje nën dysheme dhe orendi luksoze. Sanatoriumi Khvylia në Kiev Nën sundimin Sovjetik, punëtorëve u jepeshin kuponë të sanksionuar nga shteti për pushime restauruese në sanatoriumin lokal, por këto komplekse ishin gjithashtu të dobishme për të kufizuar të burgosurit politikë.
Tani, ekipi prapa klubit legjendar Tbilisi Bassiani po sjell një festival të ri muzikor në Khvylia, një sanatorium ende në përdorim, i fshehur në një pyll në periferi të Kievit. Burgu Lukiškės në Vilnius Ky burg shekullor në zemër të kryeqytetit Lituanez u ndërtua kur qyteti ishte pjesë e Perandorisë Ruse dhe u përdor si një vend xhirimi për Stranger Things para se të mbyllej në vitin 2019. Ai u hap muajin e kaluar si Burgu Lukiškės 2.0, tani ai strehon punëtori dhe studio për 250 artistë rezidentë, si dhe një bar dhe hapësirë ekspozite./KultPlus.com
Presidenti Ilir Meta ka pritur përfaqësues të komunitetit Arbëresh.
Me një postim në Facebook Meta shkruan se gjatë takimit me kryetarin e Komunës Arbëreshe San Cosmo Albanese, Kalabri, z.Damiano Baffa ka theksuar nevojën për të mos i ndalur përpjekjet për ripërtëritjen dhe fuqizimin e lidhjeve tona, veçanërisht mes brezave të rinj, në të dy anët e Adriatikut.
Ai shprehu nevojën e trashëgimit të gjuhës Arbëreshe, që flitet prej shekujsh e brez pas brezi, të vazhdojë të jetojë.
“mocion dhe si përherë kënaqësi të takohem me përfaqësues të komunitetit shumë të dashur Arbëresh. E ngrohtë dhe vëllazërore ishte dhe biseda me Kryetarin e Komunës Arbëreshe San Cosmo Albanese, Kalabri, z.Damiano Baffa. Vlerësova kontributin e jashtëzakonshëm të Arbëreshëve në ruajtjen dhe mbajtjen gjallë të figurës së Heroit tonë Kombëtar, Gjergj Kastrioti Skënderbeu dhe theksova nevojën për të mos i ndalur përpjekjet për ripërtëritjen dhe fuqizimin e lidhjeve tona, veçanërisht mes brezave të rinj, në të dy anët e Adriatikut. Trashëgimia e jashtëzakonshme kulturore Arbëreshe, kjo pasuri e përbashkët e Shqipërisë dhe Italisë, meriton të mbrohet e promovohet dhe gjuha Arbëreshe, që flitet prej shekujsh e trashëgohet brez pas brezi, të vazhdojë të jetojë”, shkruan Presidenti./gazeta diaspora/ KultPlus.com
Në kuadër të edicionit të tretë të Autostrada Biennale u hap ekspozita “Herstories”. Autorja Małgorzata Mirga -Tas është një artiste rome e arteve vizuale që vjen nga Polonia, shkruan KultPlus.
Ajo bashkë me anëtarët e komunitetit rom nga Prizreni, e kanë veshur një shtëpi pranë lumit Lumbardh, duke e mbuluar atë me një seri të portreteve të grave të jashtëzakonshme rome, vendase dhe ndërkombëtare.
Shpresa Agushi, Nicoleta Bitu, Zinet Galushi, Delaine Le Bas, Esma Redjepova janë gratë të cilat u portretizuan në mënyrë artistike. Kolazhet nga Mirga -Tas janë krijuar me fragmente të pëlhurave të ndryshme.
Shumica e tyre janë marrë direkt nga gardëroba e grave të portretizuara dhe përbëhen nga pjesë të fundeve, shamive apo bluzave të qëndisura mbi perde, rroba të shtratit dhe lecka.
Pjesë e hapjes së kësaj ekspozitë ishte edhe zëvendësministri i MKRS, z. Sejnur Veshall i cili në fjalimin e tij tha që puna në këtë ekspozitë tregon që për gratë rome të cilat ishin dhe janë aktive, që ato punojnë për ndryshim, luftojnë për edukimin e fëmijëve të tyre dhe duan që zëri i tyre të dëgjohet në mjedisin rom që zakonisht është shumë tradicional. Ekspozita është e hapur për dy muajt e ardhshëm, në Komunën e Prizrenit, në rrugën “Remzi Ademaj”./ KultPlus.com
Shenjat nuk i kam të mira. Tensioni ngrihet e ulet, zemra ngec. Nisem për në zyrë a për shëtitje dhe më priten këmbët, më mbahet fryma. Ndalem e helmohem me ilaçe. Netet i kam skëterrë, siç e di vetë. Këto të gjitha thonë se nuk e kam të gjatë. Pra mos u hidhëro se po të porosit edhe një herë.
1.Kur të vdes mos bëni lajmërime nga ato që ngjiten nëpër muret. Vdekja është një ngjarje që i takon atij që vdes dhe shtëpisë së tij. Pse ta dijë bota? S’dua!
Dikur kisha dashur të varrosesha në Pogradec, pranë babajt e nënës ose lart në gështenjat, në Shën e Djelë. Tani e kam ndryshuar mendjen. Varrimi është një ngatërresë. Varrosmëni këtu, në Tiranë. Gjith Shqipëri është! Nuk dua asnjë shkrim mbi varr. Vetëm një kryq, si babaj, gjyshi, stërgjyshi.
3 (…)
Fëmijët i porosit ta duan vendin dhe gjuhën tonë gjer në vuajtje.
Të mos u shqasë zemra kundër Shqipërisë as kur do të vuajnë pa faj. Atdheu është atdhe, bile atëherë kur të vret. Këtu kanë lindur, këtu të rrojnë me mish e shpirt, qoftë edhe me dhembje. Atalanta dhe Pandeli kanë prirje për letërsi. Le të mbarojnë studimet në ndonjë degë praktike – ajo, fizikë; ay, mjekësi ose ndonjë fakultet tjetër, fjala vjen, për arësimtar – dhe le të merren edhe me letërsi. Por jo si profesjon kryesor.
Profesionismi në letërsi, në vëndin tonë, është, hë për hë, një rrugë vuajtjesh, buka e tij është e hidhur.
E hidhur, them, për atë që s’di marifete dhe hipokrizira. Tereni i letërsisë është një tokë tek gëlojnë gjarprinjtë. Të vrasin shokët, se iu bën hije. Dhe kur nuk u bën hije do të thotë se nuk je i zoti për letërsi. Dorëshkrimet ja u le atyre të dyve, sidomos Pandeliut. Të mos i prekë askush! Ay do të rritet, do lexojë shënimet e parealizuara, do t’i përpunojë. Për këtë duhet të grumbullojë më parë shumë kulturë. Talenti, prirja nuk vlejnë asgjë pa punë, pa kulturë.
Askush të mos më prekë dorëshkrimet para se të më rritet djali! I vini në arkë, i mbyllni!“
(Pjesez, marre nga “Testamenti i Mitrush Kutelit“)/ KultPlus.com
Kam vajtur matanë cepave të rrugëve për t’i shmangur përbindëshat kur të kthehesha sërish dhe prapë më sulmuan prapa shpinës. Pata lëpirë fytyrën time mes dënesash për ta kujtuar shijen e detit përsëri dhe ndjeva veç sëmbime nga sytë e mi. Pata pritur me duart e kryqëzuara për t’u përqafuar ndërsa kacafytesha me trupin tim. Pata gënjyer aq shumë saqë kur thoja të vërtetën nuk i besoja dot as vetes.
Isha arratisur tutje me sytë e hapur dhe e shkuara më kapi befasisht. Symbyllas i pata pranuar shportat e zbrazura dhe duart më qenë ndotur. E pata shkruar gjithë jetën time dhe veten nuk e kisha njohur aspak.
Pata dashuruar aq shumë saqë veten e kisha harruar krejtësisht. Pata harruar aq shumë saqë reshta së dashuri edhe veten time.
Por pata vdekur aq shumë herë saqë tashmë di të ringjallem “vetëm jeta e thotë fjalën e fundit”. Pata qarë aq pareshtursaqë sytë m’u bënë ujë atëherë kur pata qeshur, dhe kur isha puthur. Pata dështuar aq shumë herë saqë tanimë di ta pikas saktësisht të pashmangshmen. eshë mposhtur nga vetvetja mes dhembjesh të vetëdijshme, megjithatë kthimi në shtëpi ishte kaq i ëmbël saqë isha mposhtur me ëndje ngaqë zgjedh ngushëllimin tim kundrejt duartrokitjeve.
E pata humbur ritmin por jetën e njoha në rrugëtim e sipër. Qeshë rrëzuar por yjet i pata soditur gjatë rënies dhe gremisja ishte thjesht një ëndërr.
Isha gjakosur por gjithë gjembat e mi qenë shndërruar në trëndafila.
Piktori dhe karikaturisti Agim Sulaj, jeton dhe ushtron aktivitetin e tij në Rimini, Itali. Artisti shqiptar numëron me dhjetëra çmime ndërkombëtare, për kompozimet dhe projektet.
Së fundmi, Sulaj është vlerësuar me vendin e dytë në kategorinë e vizatimeve humoristike, në ceremoninë e “World Press Cartoon” të zhvilluar në Portugali.
Agim Sulaj në moshën 19-vjeçare fiton çmimin e tij të parë në një konkurs satire dhe humorizmi të organizuar nga “Hosteni”. Në vitin 1985 diplomohet në Universitetin e Arteve në Tiranë, dhe gjatë shkollës e më pas, punon në revistën “Hosteni” , e vetmja revistë satirike e kohës.
Në vitin 1990 në Ankara të Turqisë me veprën e tij “Valixhja e emigrantit” punim i vitit 1989, fiton çmimin special në “Aydin Dogan International Cartoon Competition”. Në vitin 1992 hap një ekspozitë në Rimini e në vitin 1993 një tjetër në provincën e Brindisit. Në vitet ‘90 merr rrugën e mërgimit dhe vendos të shkojë në provincën e Riminit. Fillimisht vetëm, e më pas tërheq familjen.
Në qendër të punëve të tij mbeten temat shoqërore, shumë më lirshëm se më parë, por pa rënë kurrë në “karikaturizimin e personit”. Vazhdon të kritikojë dukuritë, jo mbartësit.
Ndonëse jeton në Rimini, në Tiranë ka blerë një galeri ku ekspozon gjithnjë veprat e veta.
Në vite ka ekspozuar dhe është vlerësuar jo vetëm në të katër anët e Italisë, por edhe në Greqi, Turqi, Belgjikë, Francë, Azerbajxhan, Kinë, Iran, Hungari, Poloni, Bullgari, Luksemburg./ gazeta shqiptare/ KultPlus.com
Regjisori i njohur i operës, Sir Graham Vick ka vdekur “nga ndërlikimet që vijnë nga Covid-19”, siç bëhet e ditur.
Sir Graham, i cili lindi në Birkenhead të Merseyside, themeloi Birmingham Opera Company në vitin 1987 dhe punoi në vende të mëdha, duke përfshirë La Scala të Milanos dhe Royal Opera House të Londrës, transmeton KultPlus.
Në një deklaratë pas vdekjes së Sir Graham, Birmingham Opera Company tha se ishte “shkatërruar”. Sir Graham filloi karrierën e tij në Operën Skoceze, ku ai themeloi një kompani turne për të marrë prodhime nga komunitetet e largëta.
Puna e tij me Birmingham Opera Company e pa atë të krijonte shfaqje inovative që synonin të pasqyronin qytetin. Duke bërë homazhe për të në Twitter, Opera Skoceze tha se Sir Graham la “një trashëgimi të shumë prodhimeve të rëndësishme ndërkombëtare”, ndërsa Opera Kombëtare Angleze e quajti atë “legjendar”./KultPlus.com
Kurt Westergaard, karikaturisti danez, i cili pikturoi karikaturën e Profetit Muhammed duke ndezur debate të shumta në gjithë botën, ka vdekur në moshën 86 vjeqare.
Familja e tij bëri të ditur se ai vdiq pas një beteje të gjatë me një sëmundje të rëndë. Ai ishte një karikaturist që nga vitet 80-ta.
Tutje, Westergaard u bë i njohur në vitin 2005 për mënyrën e çuditshme se si e përshkroi Profetin Muhammed, përmes një karikature në një gazetë. Ai punim ndikoi në masë, ku në Danimarkë u ngritën në protestë për të kundërshtuar këtë veprim të tij.
Në vitin 2015, u shënuan 12 viktima në një atentat në zyrat e revistës satirike, Charlie Hebdo, e cila publikoi ato punime të Westergaard. Pas atyre publikimeve, artisti pati pranuar shumë kërcënime që mund t’i kushtonin jetën.
Si fillim, pas këtyre kërcënimeve ai u fsheh për një kohë, por më vonë vendosi të dalë në publik dhe të vazhdojë rrjedhën e jetës siç e kishte, në një shtëpi në Aarhus të Danimarkës. Në vitin 2008, në Danimarkë u iniciua arrestimi i tre personave të cilët kishin planifikuar ta vrisnin artistin.
Ku një vit më vonë, policia daneze zuri një 28 vjeçar me thikë në shtëpinë e Westergaard, që i njëjti u arrestua në vitin 2011, nën dyshimin e kryerjes së veprës penale vrasje në tentativë dhe terrorizëm. Që nga atëherë, Westergaard u detyrua të kalojë pjesën e mbetur të jetës me truproja, ngaqë nuk ishte më i sigurtë./ KultPlus.com
“Rojtari”, vepër e piktorit të njohur serb, Paja Jovanoviq, është konfiskuar në aeroportin “Nikola Tesla” në Beograd, kanë raportuar mediat në Serbi. Një udhëtar kishte tentuar ta kontrabandonte veprën duke e fshehur në bagazh.
“Një 39-vjeçar nga Beogradi, duke marrë bagazhet u nis drejt daljes së aeroportit nëpër zonën e gjelbër, ku kalojnë ata që s’kanë çfarë të deklarojnë për doganim. Kur bagazhet e tij u kontrolluan, midis gjësendeve personale u gjet edhe vepra e kornizuar ‘Rojtari’, me dimensione 70 me 56 centimetra”, kanë njoftuar autoritetet doganore të Serbisë.
“Rojtari” muajin e kaluar u shit në ankand në “Dorotheum” të Vjenës.
Në fakt, edhe kjo vepër, njashtu si shumë të tjera të Jovanoviqit (16 qershor 1859 – 30 nëntor 1957), paraqet shqiptarin. Piktori i njohur ka një seri veprash ku portretizohen shqiptarët në Egjipt me kostume të dallueshme tradicionale.
Pos veprës, doganierët të premten kanë gjetur te ky udhëtar edhe faturën origjinale me shumën prej 137 mijë eurosh, përfshirë edhe taksat. Më 7 qershor, vepra tashmë e konfiskuar, arriti të shitej për 110 mijë euro në njërën prej shtëpive më të njohura të ankandeve, “Dorotheum”, e themeluar në vitin 1707. Pos “Rojtarit” – në po të njëjtin ankand të veprave të shekullit XIX – u shit edhe vepra tjetër e Jovanoviqit, e titulluar “Albaneze” që paraqet ushtarin shqiptar, me dimensione 16 me 12 centimetra. U vlerësua prej 12 mijë deri në 16 mijë euro, në ankand shpresuan ta shisnin për 20 mijë euro, por e kaloi edhe këtë shifër, tek e arriti çmimin prej 38 mijë eurosh, përfshirë edhe taksat. Edhe “Rojtari” theu rekord. U llogarit të shitej për 20 deri në 30 mijë euro, por arriti trefishin.
Por, një ditë pas konfiskimit, autoritetet e kryeqytetit të Serbisë kanë dalë me plane për “Rojtarin”.
Nënkryetari i Beogradit, Goran Vesiq, të shtunën ka thënë se kjo vepër do të ekspozohet për publikun e gjerë. Ka bërë me dije se ajo do të zërë vend në Muzeun e Qytetit të Beogradit. Ka zbuluar edhe një tjetër detaj: vetë qeveria lokale e kryeqytetit serb, kishte synuar ta blinte atë në ankandin e shtëpisë austriake.
“Nuk kemi guxuar ta zbulojmë faktin që ishim të interesuar ta blejmë këtë vepër, sepse do t’ia rrisnim çmimin. E kemi lutur një kompani perëndimore që vepron në Beograd që ta blejë atë dhe t’ia dhurojë Muzeut të Qytetit të Beogradit. Ajo ishte e gatshme ta paguajë deri në 50 mijë euro në ankand, por ajo arriti çmimin prej 110 mijë eurosh”, ka thënë Vesiq.
Veprat e mjeshtrit Paja Jovanoviq, ka kohë që ofrohen për shitje nga shtëpi të njohura ankandesh. Vetëm “Dorothemum” ka shitur 12 vepra të këtij autori. Muajin e kaluar, Dimitra Reimüller, kuratore e artit të klasicizmit në këtë shtëpi, kishte zbuluar se si kishte arritur te ta vepra “Rojtari”.
“Edhe kjo vepër i përkiste një koleksioni privat. Erdhi te ne nga Italia dhe ishte në pronësi të së njëjtës familje mbi 100 vjet. Hulumtuan për prejardhjen dhe e rikonstruktuam historinë. Sipas të gjitha gjasave, është blerë, gjegjësisht i është porositur direkt artistit”, kishte thënë Reimüller për mediat në Serbi.
Në prillin e vitit 2018, u thye rekordi në çmimin e një pikture të Jovanoviqit. Vepra “Dy bashibozukë para portës” u shit mbi gjysmë milioni euro në ankandin e shtëpisë së njohur londineze të ankandeve, “Sothby’s”. Paja Jovanoviq llogaritet të ketë bërë tetë piktura me temë shqiptare, ndër të cilat veprat: “Lufta e gjelave”, “Zbukurimi i nuses” apo “Shqiptari me duhan”. Edhe në “Dy bashibozukët para portës” dallohen lehtë kostumet shqiptare. /koha/ KultPlus.com
Qytetarët kanë shfrytëzuar rastin që të ironizojë pas përmbytjeve të krijuara si pasojë e reshjeve të shiut në sheshin “Zahir Pajaziti” në Prishtinë të dielën.
Ata, në pamjet e siguruara nga vendi i ngjarjes, shihen duke “peshkuar” në pellgun e krijuar në sheshin “Zahir Pajaziti”.
Erërat e forta dhe reshjet e dendura të shiut kanë shkaktuar probleme edhe nëpër qytete të tjera.
Në Gjilan, disa familje janë obliguar të evakuojnë shtëpitë e tyre si pasojë e përmbytjeve. /gazetaexpress/ KultPlus.com
FSK ka ngritur gjendjen e gatishmërisë të njësive të saj të para reaguese, në rast të nevojës, pas reshjeve që përfshinë vendin tonë.
Lajmin e ka bërë të ditur ministri i Mbrojtjes, Armend Mehaj, i cili thotë se këtë ja ka bërë të ditur edhe Ministrit të Brendshëm, Xhelal Sveçla.
“Qytetarë të dashur të vendit tim, Situata meteorologjike që nga dita e djeshme është në monitorim dhe vlerësim permanent të plotë të autoriteteve profesionale të FSK-së. Sot kam kontaktuar direkt, ministrin Sveçla dhe i kam komunikuar se me direktivën time, FSK ka ngritur gjendjen e gatishmërisë së njësive të saj të para reaguese, në rast të nevojës”, ka thënë ai, përcjell KultPlus.
Ai thotë tutje se FSK është e gatshme që të kryejë detyrat e mbështetjes ushtarake të autoriteteve civile dhe lokale për t’iu dalë në ndihmë qytetarëve.
“Bazuar në Sistemin e Menaxhimit të Integruar të Emergjencave dhe Planit të Reagimit Kombëtar, FSK është e gatshme të realizoj misionin kushtetues dhe detyrat e saj ligjore në mbështetje ushtarake të autoriteteve civile qendrore dhe lokale. Gjithashtu, jemi në gatishmëri të plotë që me të gjitha aftësitë dhe kapacitetet operacionale në dispozicion të ofrojmë shërbimin vetëmohues për ndihmë qytetarëve tanë”, ka shtuar ai. / KultPlus.com
Pasi e torturuan në hetuesi për muaj të gjatë me akuzën si spiune e perëndimit, dëshira kafshërore e shtazëve komunistë arriti pertej të paimagjinueshmes…Biankën e varin nga shpatullat, të lidhur në litarë, lakuriq, në mes të oborrit të burgut të burrave kur shumica e të burgosurve ishin miq të saj e të bashkëshortit. Ndër ta dhe gjyshi ynë Qemal Biçaku, i cili e kujtonte këtë pamje, si një ndër torturat më të tmerrshme për të, pavarësisht se ç’tortura kishte përjetuar ai vetë….
Nga Ervina Toptani
Kur u njoha për herë të parë me historinë e Bianka Balliçit pësova një tronditje të thellë shpirtërore e psikologjike. Unë njoh Zonja të jashtëzakonshme shqiptare që i bënë ballë tmerrit të kmereve të kuq gjate diktatures e që mbeten të paharruara në kujtesen time e dashtë Zoti edhe të shumë të tjerëve. Por Bianka Balliçi, njësoj si Pauline Petrela etj, Zonja të huaja, provuan llavën e urrejtjes në lëkurë sepse kishin një shpirt të madh, plot dashuri e dinjitet, mjaftueshëm për t’u torturuar në meënyrë çnjerëzore nga shtazët e pashpirt veshur me veladonin e vdekjes, me drapër e çekan në dorë.
Bianca Balliçi ishte një gazetare italiane, piktore, artiste, e cila vjen në Shqiperi gjatë Luftës së Dyte Botërore si korrespondente e gazetës ku punonte. Në Shqipëri dashurohet e martohet me Adem Balliçin, djalë fisnik nga një familje e mrekullueshme qytetare, nga Elbasani.
Në vitin 1946 fillon kalvari i llahtarës për Biankën, bashkeshortin e familjen e tyre. Ata arrestohen, torturohen e burgosen. Bianka nuk e takon më bashkëshortin dhe si pasojë dashuria e tyre përskuqet dhunshëm nga hekuri i zjarrit e tortures komuniste.
Bianca ishte ndër Zonjat e para që burgoset në Shqiperi, së bashku me stërgjyshen e bashkeshortit tim, Semiramis Vrionin, dhe për disa kohe ishin të dyja në të njëjtën qeli.
Bianca ishte vërtet siç e kishte emrin, e bardhe në shpirt e lekurë, artiste që e adhuronte të bukurën, i donte njerezit, me një buzeqeshje plot jetë, me flokë bionde e sy të mrekullueshem të kaltër.
Pasi e torturuan në hetuesi për muaj të gjatë me akuzën si spiune e perëndimit, dëshira kafshërore e shtazëve komunistë arriti pertej të paimagjinueshmes edhe për mendjet e sëmura. Biankën e varin nga shpatullat, të lidhur në litarë, në një lloj mënyre torturuese (këtë torturë e kanë provuar shumë njerëz të tjere në këtë periudhe) që pesha e trupit të rëndonte aq shumë sa pjesa e shpatullave dhe e kraheve fillonin e shkeputeshin ngadalë prej pjesës tjeter të trupit, një lloj shqyerje e gjymtyrëve.
Biankën e lidhën kështu, lakuriq, në mes të oborrit të burgut të burrave kur shumica e të burgosurve ishin miq të saj e të bashkëshortit. Ndër ta dhe gjyshi ynë Qemal Biçaku, i cili e kujtonte këtë pamje, si një ndër torturat më të tmerrshme për të, pavarësisht se ç’tortura kishte përjetuar ai vetë.
Bianca e bukur, aq e re, aq e pafajshme, që përveç bashkëshortit nuk kishte asnjeri tjetër në Shqiperi, qëndroi me sy mbyllur në acarin e dimrit, me gjakun që kullonte nga trupi e që ngrinte në currila ngjyre të errët prej të ftohtit. Të gjithë zotërinjtë që vuanin burgun komunist u detyruan të dilnin ta shihnin një nga një si dënim këtë pamje, por askush nuk i ngriti sytë. Të gjithë qëndronin kokëulur me lotët që rridhnin faqeve.
Shumëkush, po atë dite u torturua sepse guxuan të rebelohen për Biankën, e ndërsa muret e birucave përskuqeshin nga gjak intelektualësh, si dënim për mos përlyerjen e tyre në krim, Bianka qëndronte heroikisht e varur, lakuriq me flokët e shpupuritur që kishin ngrirë nga gjaku, e me sytë e mbyllur duke pritur vdekjen, që nuk vinte. Ah, zemra….Nuk ndalon zemra, kur njeriu dëshiron kaq shumë që ajo të mos rrahë më!
Bianka, gruaja me shpirtin e emrin e bardhë, është ikone e kalvarit të vuajtjeve e dhimbjeve pa arsye, pa shkak, pa asnjë filozofi mbështetëse kuptimi. Bianka është viktima e absurdit dhe e urrejtjes shtazore të komunisteve antinjerez ndaj Njeriut!
Në kujtim, nderim e respekt të saj, e të shumë Zonjave si ajo që na mësuan me qëndresën e heroizmin e tyre se “Njeriu është vepra më madhore e Zotit në tokë, dhe një Njeri, nuk e mposhtin dot as dhjetra shtazë antinjerëzore, që Shqiperia pati fatin e tmerrshëm t’i kishte me mijëra në gjirin e saj. /kujto.al/ KultPlus.com
Në kuadër të edicionit të sivjetëm, Festivali i Filmit të Animuar Anibar prezanton 6 panelet e tij të cilat paraqesin tema të ndryshme, transmeton KultPlus.
Këto panele janë:
1. Isolation brings isolation
2. Reliving lullabies through animation
3. Haven’t we noticed
4. Surrounded by four windows
5. Animation for the future
6. F**k it through art
Gjithçka që duhet të dini në lidhje me Panelet e Edicionit të këtij viti të Festivalit Ndërkombëtar të Animacionit Anibar.
Në këtë edicion të festivalit vizitorët kanë mundësi të ndjekin panelet tona edukative, përveç punëtorive, masterklasave dhe mbi 300 filmave nga e gjithë bota. Panelet janë një pjesë e rëndësishme e punës së festivalit pasi ato ofrojnë një platformë të përbashkët ku ne debatojmë dhe dëgjojmë përspektiva mbi tema të ndryshme.
Ky edicion do të sjellë gjashtë panele të ndryshme, të udhëhequra nga profesionistë të fushave të ndryshme ku secili prej tyre i veçantë në mënyrën e vet , do të trajtojë tema të ndryshme diskutimi, duke e sjellur kështu një aspekt të ri të interpretimit dhe vlerësimit të fenomeneve të ndryshme kulturore. Panelet janë një prej mënyra se si ne mund të lidhemi me njëri-tjetrin, por edhe të lidhim audiencën tonë dhe botën e ç’izoluar jashtë Kosovës. Ne ju ofrojmë një ulëse në rreshtin e parë në diskutimet e vazhdueshme ku ndahen idetë dhe ku të gjithë mund të mësojnë se çfarë e bën një film të animuar të shkëlqyer. Në të gjitha format e tij, jo vetëm në aspektin teknik, animacioni është para së gjithash një histori që pret të tregohet: të mësosh se si ta tregosh aty qëndron triku!
Më poshtë, po ju prezentojmë panelet dhe përmbajtjen e tyre:
Isolation brings isolation –
Pa marrë parasysh gjendjen mendore dhe shoqërore të një personi, situata me pandeminë e ka imponuar distancën shoqërore, e cila ka sjellur forma të ndryshme të izolimit. Ky izolim i detyruar ka shpërfaqur probleme të cilat kanë qenë të padukshme për një kohë të gjatë, ndërsa edhe më shumë i ka theksuar shtresezimet e ndryshme të problemeve të shëndetit mendor që e karakterizojnë shoqërinë tonë. Numri i rritur i dhunës në familje dhe vetëvrasjeve kanë qenë dhe vazhdon të jet shqetësues. Mund të thuhet se izolimi fizik ka sjellë edhe izolimin mendor. Në përgjithësi arti dhe kultura njihen të jenë ngushëlluese për shumicën, sepse e thyejne izolimin mendor dhe ndjenën e izolimit fizik. Por, sa arrinë arti ta thyej maksimen që thotë se izolimi sjellë izolimin? Ky panel do të mbahet më 24 korrik në ora 17:00.
Reliving lullabies through animation – Animacioni i parë i serialit “7 lullabies” nga Besa Berberi sjell “Lullaby N” të cilën nëna ia këndon vajzës së saj. Është një përpunim i tingujve që janë në të tashmen dhe do t’i përcjellen brezave të ardhshëm. Besa Berberi, përmes 7 ninullave, dokumenton dhe hap një kapitull të ri mbi trashëgiminë shpirtërore.”Lullaby N” është një variacion folklorik për kohën moderne. Navigim muzikor dhe poetik si ëndërr, një udhëtim muzikor dhe poetik I figurës se nënës duke mirëpritur një fëmijë në jetë. Përjetimi i ndjenjave delikate dhe të pastra. Ky panel do të mbahet me 25 korrik në ora 17:00.
Haven’t we noticed? –
Një njeri i zakonshëm kalon 78,000 orë duke shikuar filma, video, animacione, dhe programe televizive, që i bie deri në tetë vite të një jetëgjatësie mesatare të shpenzuar para ekranit. Duke qenë pjesë kaq vitale e jetës sonë, tani është koha të vëmë në dyshim ndikimin. Çfarë po shikojmë dhe si ndikojnë tek ne ato që i shikojmë? Tregimi i ngjarjes mund të jetë një nga mjetet më të fuqishme, përmes së cilës ne mund të ndajmë informacione, të shprehim pakënaqësi, gëzim, dashuri, vështirësi dhe trishtim. Mirëpo, a jemi duke krijuar vlera, opinione apo a mos jemi edhe duke e jetuar jetën tonë duke qenë të ndikuar nga ngjarjet të cilat i shohim e dëgjojmë? Ose a do të zgjedhnim gjërat që i zgjedhim po qe se ato nuk do të na servoheshin? A nuk e kemi vërejtur vështirësinë e kohës sonë dhe sa jemi të aftë të kontestojmë njohuritë dhe informacionet që po na shërbehen, duke e përdorur animacionin, muzikën, filmin dhe artin në përgjithësi? Për më shumë, a është tregimi i ngjarjes një nga aspektet thelbësore të këtij ndryshimi të nevojshëm? Ky panel do të mbahet më 26 korrik në ora 17:00.
Surrounded by four windows – Ky panel ka të bëj me izolimit artistik. Përmes një periudhe të gjatë të izolimit te vetes artistët mund të shohin përtej sferës së asaj që njerëzit e tjerë mund të shohin. Kjo mundëson zbulimin e aspekteve të ndryshme të procesit të krijimit brenda kohës së izolimit. Ideja prapa këtij panelit është trajtimi i asaj se si artistët futen në izolim të përkohshëm në mënyrë që të zbulojnë dhe shfaqin krijimtarinë e tyre të brendshme. Artistët nuk duhet të jenë të vetmuar që ta ndjejnë izolimin. Për një artist kosovar vetëm duke qenë pjesë e një komuniteti, vetëm duke dëgjuar dhe duke parë nuk mund të jetë e mjaftueshme e as ngushëlluese kur mundësitë janë përtej të prekshmës. . Ky panel do të mbahet më 27 korrik në ora 17:00.
Animation for the future- Një panel që merret me temën e përfshirjes së mësimit audiovizuel në sistemin tonë arsimor. Metodë e mësimit që është vërtëtuar të jetë më e dobishme për të gjitha grupmoshat . Duke e marrë parasysh ndikimin pozitiv që mund të kenë metodat e të mësuarit audioviziv e sidomos thjeshtësinë e shpërndarjes së informacionit që mund ta mbart animacioni, një pyetje duket se domosdo lind: përse ende nuk po e përfshihet animacioni atë në sistemin tonë arsimor? . Ky panel do të mbahet me 28 korrik në ora 17:00.
F**k it through art –.
Përgjatë historisë, arti ka ndihmuar ndryshimet thelbësore në shoqëri dhe është një nga format më të këndshme, paqësore por edhe si formë komunikimi është mjaft revolucionare. Mënyrat e të shprehurit të një qëndrimi, ndjenjeje ose rezistence, mund të jenë aq të fuqishme saqë nuk mund ta imagjinojmë. Njerëzit nuk shqetësohen prej çështjeve të cilat nuk i afektojnë personalisht ata, ndërsa të afektuarit jo gjithmonë gjejnë kanale dhe zë që të shprehin pakënaqësitë e tyre. Pikërisht këtu arti mund të përdorët më së fuqishmi. Në këtë aspekt, ne mund të na shërbejë një thënie e artisti Banksy: “Arti duhet të ngushëllojë të trazuarin dhe të trazojë ata që janë rehat”. Por a duam të trazojmë, në mënyrë qe të bëjmë ndryshimin? Po, me të vetmet armë të nevojshme: fotografitë, mbishkrimet, animacionet, pikturat, filmat dhe instalacionet artistike. Me fjalë tjera: të shpallim të pavlefshëm atë që është e gabuar në shoqëri. Ky panel do të mbahet me 29 korrik në ora 17:00.
Ekzistojnë mendime të ndryshme mbi atë sefare do të thotë të jesh një artist i mirë, të jesh në gjendje të transmetosh mesazhin tënd plotësisht, pa ndërprerje, në mediumin tënd të zgjedhur duke folur me ata që i vlerëson më shumë, me audiencën. Këto panele synojnë t’i përgjigjen asaj se çfarë do të thotë të krijosh, nga të gjitha cepat e dhomës, në mënyrë që publiku të humbet, magjepset e këndjellet përgjatë diskutimeve jashtëzakonisht interesante që do të nisim më 24 korrik e do të mbarojnë më 29!
Që të gjitha panelet do të mbahen Te Liqeni, hapësirë kjo brenda Parkut Karagaq! / KultPlus.com
Kasta e filmit “Indiana Jones 5” pasurohet me një karakter të ri, ai që do të interpretohet nga Antonio Banderas, transmeton KultPlus.
ktori spanjoll bashkohet me Harrison Ford, i cili kthehet në rolin e arkeologut moskokëçarës dhe me Phoebe Waller-Bridge, Mads Mikkelsen, Boyd Holbrook, Shaunette Renée Wilson.
Regjia i është besuar James Mangold, i cili merr postin e Steven Spielberg. Ky është filmi i parë në ekskluzivitetin e Indiana Jones nën siglën e Disney.
Xhirimet tashmë kanë filluar në Londër, por dihet pak për komplotin dhe rolin që do të ketë Banderas. Filmi është planifikuar të dalë në treg më 29 korrik 2022. / KultPlus.com
Dëgjomë siç dëgjohet shiu as vëmendshëm as shkujdesur, hapa të lehtë, rigon, uji që është ajër, ajri që është kohë, dita që s’ka të perënduar, nata që ende s’troket, shëmbëllesa të mjegullës, me të marrë kthesën, shëmbëllesa të kohës, në hark të kësaj prehjeje, dëgjomë siç dëgjohet shiu, pa dëgjuar, mbaj vesh ç’them, duke fjetur por me të pesë shqisat zgjuar, me sytë hapur thellë brenda teje, bie shi, hapa të lehtë, shushurimë rrokjesh, ajri dhe uji, fjalë që s’rënden:
ajo që ishim dhe jemi, ditët dhe vitet, ky çast, kohë e pavlerë, pikëllim i pamatë, dëgjomë siç dëgjohet shiu, llamburin asfalti i lagësht, avulli ngjitet lart, arratinë merr, nata shpaloset dhe më kundron, je ti dhe trupi yt i avullt, ti dhe shëmbëlltyra jote e natës, ti dhe flokët e tu, rrufe e ngadaltë, rrugën përshkon dhe në ballë më vërshon, hapa të njomë mbi qepallat e mia,
dëgjomë siç dëgjohet shiu, llamburin asfalti, ti rrugën përshkon, është mjegulla endacake nëpër natë, është nata e përgjumur në shtratin tend, është fëshfërima e hukamës tënde, gishtat e tu të lagësht njomin ballin tim, gishtat e tu të zjarrtë djegin sytë e mi, gishtërinjtë e tu të ajërt hapin qepallat e kohës, burim vizionesh e ringjalljesh, dëgjomë siç dëgjohet shiu, vitet ikin, çastet kthehen,
a i dëgjon hapat e tu në dhomën ngjitur? jo këtu as atje: i dëgjon, në një kohë tjetër që e tashmja është, dëgjo hapat e kohës, trillues hapësirash pa vlerë të askundit, dëgjo shiun që rrjedh mbi tarracë tash nata më pus është nën korije, mes gjethesh rrufeja ka gjetur strehë, kopsht i mugët që rravgon, – hyr, hija jote mërtis këtë faqe. / KultPlus.com
