Poliedrija, apo ndryshe gjithëdija e personaliteteve shqiptare, kufizon ndjeshëm dëshirën e atyre që duan të shkruajnë për to, pasi sikurse thonin grekët e lashtë, është e vështirë që të vdekshmit të shkruajnë për të pavdekshmit. Çfarë sot po marr guximin të bëj, në përvjetorin e lindjes së figurës së shquar të shqiptarisë Atë Shtjefën Gjeçovit, është pikërisht kjo: Një i vdekshëm po shkruan për një të pavdekshëm.
Kur pata fatin të vizitoja disa prej trevave të zonës së Dukagjinit, më bëri shumë përshtypje që në çdo shkollë apo godinë që dikur përdorej si shkollë kishte pllaka të mermerta ku shkruhej emri i një njeriu që nuk ishte edhe emri i shkollës. Në Prekal, fjala bie, ishte emri i Atë Shtjefën Gjeçovit si i pari që çeli një shkollë shqipe atje.
Duke vijuar më tej, këtë emër e shoh të shkruar edhe sa e sa herë, ndër sa e sa pllaka çka pa frikë më bëri të kuptoj diçka: Dukagjini, një trevë e quajtur “e prapambetur” nga dashakeqësit e saj, ka një fat që shumë krahina të tjera të Shqipërisë nuk e kanë: Prej 100 vjetëve ka arsim.
Ky fat, i cili buron nga prania e etërve françeskanë si të vendosur të përhershëm apo vizitues të herë pas hershëm falë programeve të misioneve shëtitëse (të përmendura nga Atë Zef Valentini apo Atë Domenico Pasi në librat e tyre “Misionet Shëtitëse” botuar nga “Plejad”), akoma edhe sot vazhdon të tregojë të mirat që ka sjellë.
Atë Shtjefën Gjeçovi, figura e jashtëzakonshme e kulturës së shqiptarisë, i lindur në Janjevë të Kosovës është ai i cili meriton jo respektin e gjithkujt, pasi me sa e njoh mes shkrimeve të të tjerëve ai nuk synonte të ishte i “gjithëdashur”, por të paktën njohjen nga gjithkush pasi ai qe i pari në shumëçka dhe, për fat të keq, edhe i fundit si punues serioz në thuajse çdo fushë që lëvroi./ KultPlus.com
Olivia Rodrigo i është rikthyer pozitës së parë në listën muzikore “Billboard 200” për të tretën herë, qëkur albumi i saj debutues ishte publikuar në maj.
Albumi i këngëtares 18-vjeçare ka zënë përsëri vendin e parë gjatë fundjavës më 8 korrik, sipas një artikulli të dielën nga “Billboard”.
Albumi “Sour” kishte debutuar në vendin e parë në listë më 5 qershor dhe më pas kishte zënë përsëri vendin e parë në listën muzikore “Billboard 200” më 3 korrik. Olivia ka qenë në treshen e më të mirëve gjatë shtatë javëve në tabelë. Listat muzikore “Billboard 200” listojnë albumet më të famshme të javës në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, duke u bazuar në dëgjueshmërinë e tyre, transmeton KultPlus.
Artistja Doja Cat ka zënë vendin e dytë me albumin “Planet Her” në javën e dytë në listë. G Herbo ka hyrë duke zënë vendin e pestë në listë me albumin e tij të katërt.
Këngëtarja britanike me prejardhje shqiptare, 25-vjeçarja Dua Lipa, është ende pjesë e listës me albumin e vitit 2020, “Future Nostalgia”, duke zënë vendin e tetë.
Olivia ka njoftuar javën e kaluar nëpërmjet mediave sociale se koncerti i quajtur “Sour Prom Concert” do të publikohet të martën në YouTube.
Në të do të paraqitet Olivia duke i kënduar këngët nga albumi “Sour” dhe që e ka quajtur “përvojë alternative e mbrëmjes së maturës”.
Do të jetë edhe një koncert para koncertit të mbrëmjes së maturës, të cilin do ta udhëheqë Olivia. Olivia ka luajtur rolin e Nini Salazar-Robertsit në seritë “High School Musical: The Musical: The Series”.
Albumi i saj i parë “Sour” ka marrë shumë fjalë të mira nga e tërë bota dhe ka thyer rekord në aplikacionin muzikor “Spotify” për javën më të madhe të hapjes nga një album i një artisteje. / KultPlus.com
Fëmijët që e duan futbollin, në disa shkolla angleze të hënën në mëngjes, kanë qenë në gjendje të shkojnë më vonë në klasat e tyre.
Dhe kjo, sipas mediave të huaja, ishte bërë në mënyrë që të mund të qëndrojnë zgjuar dhe të shikojnë Anglinë kundër Italisë në finalen e Euro 2020 të dielën në mbrëmje, përcjell KultPlus.
Megjithatë, skuadra e tyre nuk pati fat as në finalen e tyre të parë të madhe që nga fitimi i Kupës së Botës 1966, një përvojë unike në jetë, jo vetëm për fëmijët e shkollës, por edhe për shumë prej prindërve të tyre.
Sidoqoftë, fillimi i lojës në orën 20:00 sipas kohës lokale (Mbretëria e Bashkuar) do të thoshte një dilemë për prindërit: të përpiqen të marrin fëmijët e tyre të ngazëllyer në shtrat para lojës ose t’i linin ata të shikojnë dhe të rrezikojnë një të hënë të lodhur?
Kështu, në njoftimet për prindërit e nxënësve, drejtorët e disa shkollave u përpoqën ta bënin atë zgjedhje pak më të lehtë duke ofruar një fillim opsional të klasave në 10:30 të mëngjesit me kohën lokale. / KultPlus.com
Fqinjët tanë përtej detit i kanë dhënë shumë botës. Jo pak prej mendjeve më të ndritura të botës kanë qenë pikërisht ata, italianët e artit, shkencës, filozofisë, lista vazhdon gjatë.
Po e sjellim sot një koleksion përfaqësues nga urtësia e këtij populli:
Miku i priftit humbet fenë , miku i mjekut humbet shëndetin, miku i avokatit humbet trashëgiminë.
Ai që nuk ndërron mendje ndoshta nuk ka fare.
Ankohemi për mungesë kohe por e humbim si të ish me tepricë.
Dëshira për të dhjerë dhe për t’u martuar vjen befas.
Durimi është një bimë e mirë, por që nuk del në çdo kopsht.
Dysho te miqtë dhe mos beso tek armiqtë.
Dhelprës nuk i pëlqejnë qershitë sepse s’di të hipë në pemë.
Engjëll në rini, dreq në pleqëri.
Gratë dhe pëlhurat mos i shih në dritën e qiriut.
Janë tre lloje tradhtie: të kënaqur, të zemëruar dhe ata që nuk dinë.
Jeto dhe lëri të tjerët të jetojnë.
Kujtimi i vuajtjave e dyfishon lumturinë.
Kur armiku largohet, lehtësoja rrugën.
Kur liria s’di të mbrojë vetveten, atëherë s’është më e vlefshme.
Kur zemra ngulitet te dashnori, s’ka rëndësi rangu i tij.
Kush di pak e thotë shpejt.
Kush di, urdhëron, kush nuk di, bindet.
Kush hipën më lart se i takon, bie më poshtë sa nuk beson.
Kush ka para dhe lidhje miqësore, nuk ka nevojë të brengoset për shoqërinë.
Kush kërkon grindje gjen menjëherë shkak.
Kush mundet – nuk don, kush don – nuk mundet, kush din – nuk bën, kush bën – nuk din dhe kështu bota shkon mbrapsht.
Kush qesh të premten, qan të dielën.
Kuvendi i dhelprave, batërdija në pula.
Lavdërimet janë të dobishme për të mençurit, ndërsa shumë të dëmshme për të marrët.
Liria e tepruar është nëna e shkatërrimit.
Me art dhe gënjeshtër jeton gjysma, me gënjeshtër e art gjysma tjetër.
Mendimet janë si gratë , më lehtë të ushqesh dhjetë se të veshësh një.
Mënyra më e mirë të bësh para është të kesh një trashëgimi të mirë e të shpenzosh pjesë të saj.
Më mirë të puthësh një grua të shëmtuar se të vetpërkëdhelesh.
Mos i bëj pordhë atij që ka vithe.
Mos i jep këshilla vetëm atij që të kërkon para.
Mulliri i urisë, kur ka ujë, nuk ka grurë.
Ndalohu ku këndohet dhe gëzohet, njerëzit keqberës nuk këndojnë.
Ndershmëria matet me gjëra të vogla.
Nëse vajza të psherëtinë pranë, merre, don të jetë e jotja.
Nuk ka qënie më të dëmshme se njeriu që nuk zbaton ligjet.
Njeriu i mirë nuk mund t’i shpëtojë gjithmonë shpifjes.
Një grimë e vërtetë ndihmon të bluhet gënjeshtra.
Një pamje e jashtme e bukur mund të mbulojë një shpirt të shëmtuar, një shpirt i bukur zbukuron edhe pamjen e jashtme.
Para se të njohësh diçka, as mos e lëvdo, as mos e qorto.
Për bujkun dembel, çdo shatë është i keq.
Për të bërë pasuri, mëso nga milingonat.
Poeti depërton atje ku nuk mund të hyjnë as rrezet e diellit.
Puthjet janë si qershotë: njëra tërheq tjetrën.
Qepja shkon kot nëse peri s’ka nyje.
Stina e verës është stina e të varfrit.
Shpresa është thesari i fukarait.
Shumë kanë vuajtur se kanë folur, asnjë s’ka vuajtur se ka heshtur.
Të fshehtat e grave i di vetëm unë, ju dhe i gjithë fshati.
Të porsanjohurit që shpërthejnë në lëvdata e dashuri, mos i besoni.
Vaji dhe e vërteta sado vonë dalin sipër.
Vajzën dhe vreshtin, kujdes fqinjin.
Vesi që nuk ndëshkohet, rriten pafundësisht.
Xhelozia është një pasion që kërkon me këmbëngulje shqetësimin.
Zemra e gruas si një portokalle, dikujt një thelë, dikujt një cohë.
Dita e parë e bombardimeve, fotografin Hazir Reka e kishte gjetur në fshatin Damanek, ku edhe e kishte shkrepur këtë fotografi, duke fiksuar dhimbjen e këtij djaloshi, shkruan KultPlus.
Fotografi Hazir Reka ka realizuar këtë fotografi përgjatë një ceremonie mortore në fsatin Damanek, andaj i njëjti po kërkon që ta takojë këtë djalë nga kjo fotografi.
Të gjithë ata që e njohin mund të na shkruajnë në adresën tonë, dhe të japin më shumë informata./ KultPlus.com
Bella Hadid mori gjithë vëmendjen në tapetin e kuq, me një nga pamjet më mahnitëse high-fashion të Festivalit të 74 të Filmit në Kanë, deri më tani.
Modelja kishte veshur një fustan avangardë nga koleksioni Schiaparelli Haute Couture Vjeshtë-Dimër 2021/22, i krijuar nga Daniel Roseberry, në premierën e Tre Piani (Tre Kate). Fustani i zi, kishte një dekolte të prerë nën gjoksin e Hadidit, të cilin e kishte mbuluar me një gjerdan ari në formën e mushkërive, të zbukuruar me gurë të çmuar. Kjo varëse është cilësuar nga Schiaparelli si ‘Golden trompe l’œil’.
“Trompe l’œil” përshkruan iluzionin artistik të mashtrimit të syrit, për të perceptuar një detaj të pikturuar ose të sheshtë si një objekt tre-dimensional.
Hadid ka dhënë gjithashtu pamje të mrekullueshme edhe gjatë javës së kaluar të festivalit të filmit. Ajo kishte veshur një fustan të bardhë Jean Paul Gaultier, me një bisht madhështor prej tantelle, në mbrëmjen e hapjes së Kanë./ KultPlus.com
Aktorja kosovare Luana Bajrami, e cila kohët e fundit është parë në filma të tillë si “Portrait of a Lady on fire” dhe “Ibrahim”, flet për filmin e saj të parë artistik të metrazhit të gjatë ‘Luaneshat e Kodrës’, ku është sfiduar edhe si regjisore dhe është paraqitur Directors’ Fortnight në edicionin e 74-të të Filmit në Kanë.
Ky film është xhiruar në Kosovë dhe flet për tri shoqe të pandashme të cilat janë në pritje të rezultateve për Universitet. Të ulura në një kodër, Qe (Flaka Latifi), Li (Era Balaj) and Jeta (Uratë Shabani) ëndërrojnë të shkojnë në një qytet më të madh për t’u pavarësuar e për t’i lënë prapa thashethemet dhe pengesat e tjera në fshatin e tyre.
‘E gjithë gjeneza e projektit fillon nga skena e parë, ku vajzat ulen në një kodër dhe flasin për të ardhmen’, thotë regjisorja Bajrami, e cila më tej njofton se ndonëse kjo skenë nuk është përfshirë, e ka përcaktuar titullin e filmit. “Edhe pse ky rrëfim duhet të ketë temë të përgjithshme, unë dua të shfaqë një Kosovë të cilën njerëzit nuk e dijnë, sepse kur mendojmë për Kosovën ajo që na bie në mend është lufta” shton regjisorja duke thënë se ky projekt është shumë i rëndësishëm për të, që t’i tregojë gjeneratave të reja Kosovën e vërtetë, e që është një vend shumë i bukur.
‘Luaneshat e Kodrës’ është filmi i parë i metrazhit të gjatë nga Kosova që shfaqë premierën në Kanë. Ky film është në garë për Kamerën e Artë “Camera d’or” çmim i Festivalit të Kanës për regjisorët debutues që janë pjesë e programeve të ndryshme të festivalit./KultPlus.com
Me skenar dhe regji të Simon Bogojević Narath kanë filluar xhirimet e filmit artistik të metrazhit të gjatë “Illyricvm”, shkruan KultPlus.
Fatmir Spahiu, njëri nga producentët e filmit ka njoftuar se filmi ka filluar të xhirohet në Bosnjë dhe Hercegovinë, por që xhirimet e këtij projekti do të bëhen edhe në Kroaci dhe Itali.
“Vlen të thuhet që ky është prodhimi i parë kinematografik ku personifikohen ilirët”, ka thënë Spahiu, i cili ka njoftuar edhe për përfshirjen e një kaste të madhe të aktorëve kosovarë, e që janë: Ylber Bardhi, Labeat Bytyçi, Ilir Prapashtica, Dukagjin Podrimja, Kushtrim Hoxha, Armend Smajli, Lulzim Bucolli, Bujar Ahmeti, Rina Krasniqi, Ali Demi, Gani Morina, Selman Lokaj…
Filmi është bashkëprodhim në mes të Kroacisë (Kinorama) Kosovës (Buka) Italisë (LaSarraz) BiH (Pro.ba) dhe Sllovenisë (Forum Ljubljana). Filmi është përkrahur nga këto institucione: Qendra Kinematografike e Kosoves, Hrvatski Audiovizuelni Centar, Slovenski Filmski Centar, FRIULI-VENEZIA GIULIA REGIONAL FUND
VIBA FILM, Euroimages dhe Komuna e Prishtinës, por duke përfshirë edhe kompani të ndryshme.
KultPlus ju sjell edhe pamje nga fillimi i xhirimeve të këtij filmi./ KultPlus.com
Është e vështirë të kesh sekrete kur ke një nga postet më të komentuara në SHBA, por gjithsesi, mos supozoni se dini gjithçka për zonjën e pare, Jill Biden.
Biden, e cila mbushi 70 vjet këtë muaj, është e njohur si një grua e drejtpërdrejtë dhe e sinqertë, por ka akoma më shumë për të se sa ato që i shohim me sy, transmeton KultPlus.
Më poshtë, gjeni pesë nga gjërat më të papritura që mund të mos i dini akoma në lidhje me zonjën e parë të SHBA-së.
1.Ajo kaloi nëpër pesë propozime nga Joe Biden deri sa tha po: “Unë duhej të isha 100% e sigurt që nëse Joe dhe unë do të martoheshim, do të ishte përgjithmonë – për hir të Beau dhe Hunter”, shkroi Biden në 2019, duke shpjeguar se ajo ishte përfundimisht e bindur të thoshte po – dhe nuk është penduar asnjëherë.
2. Ajo është një vrapuese e zjarrtë: Biden filloi të vraponte në fillim të viteve ’90, duke garuar përfundimisht në Maratonën e Marins Corps 1998, ku ajo arriti qëllimin e saj për një kohë përfundimi 4:30:32.
3. Ajo është një person që bën shumë shaka: Në prill të këtij viti, Biden u vesh si një stjuardesë gjatë një fluturimi nga Kalifornia në Uashington, duke mashtruar anëtarët e stafit dhe shtypin duke veshur një paruke të shkurtër të zezë dhe një emër me emrin Jasmine. Një gënjeshtër legjendare për 1 prill.
4. Ajo është një autore e librave për fëmijë: Përveç shumë projekteve të saj të tjera, Biden ishte autore e një libri për fëmijë me titull Joey: The Story of Joe Biden, i cili u botua në qershor të vitit 2020.
5. Ajo është një adhuruese e ‘Blind date’ (dhe mund të mos jetë zonja e parë nëse nuk do të ishte). Biden u takua me Joe kur ajo ishte ende në kolegj, në një ‘blind date’ të organizuar nga vëllai i saj./KultPlus.com
30 vite më parë. Kishte ardhur koha për të dalë në pension. Pas një karriere të gjatë si avokate, Olga Murray vendosi të bëjë një udhëtim në një vend që s’kishte qenë kurrë më parë.
Shkoi në Nepal.
“Rashë në dashuri me atë vend. Buzëqeshja e fëmijëve atje… ata donin të shkonin në shkollë”-kujton e moshuara.
Që nga ajo kohë kanë kaluar 30 vite, por sot Olga, e cila është plot 96 vjeç, e kujton me gëzim udhëtimin e saj. Kjo sepse 30 vite më parë ajo vendosi të bëjë diçka për fëmijët atje. I kushtoi jetën dhe të gjitha energjitë. Ngriti në këmbë një fondacion për fëmijët dhe prej 3 dekadash ka ndihmuar dhjetëra mijëra prej tyre.
“I thashë vetes, e di çfarë do të bësh për pjesën e mbetur të jetës? Do të ndihmosh dhe edukosh këta fëmijë”-thotë 96 vjeçarja në një intervistë për median amerikane.
Fondacioni i kësaj gruaje ka bërë jo pak. Përkundrazi. Ka ndërtuar 72 spitale e shkolla dhe ka ndihmuar në edukimin e mëse 50 mijë fëmijëve në Nepal. Një tjetër punë e madhe është kryer për shpëtimin e mijëra vajzave të mitura, të cilat detyrohen të punojnë në kushte skllavërie.
“Ne s’kishim ndërmend të silleshim si ‘shpëtimtarët e bardhë’ që erdhën për të ndihmuar të varfrit. Qëllimi ynë ishte edukimi dhe trajnimi, që të ishin ata vetë që do të shpëtonin e çlironin motrat e tyre”https://www.cbsnews.com/video/woman-finds-her-calling-helping-nepalese-children/
E përtej 30 viteve në shërbim e në ndihmë të fëmijëve në Nepal, kjo grua që po shkon afër të 100-tave, as që ka ndërmend të ndalojë. Thotë se derisa të ketë fuqi, nuk do të reshtë.
“Nuk kam ndërmend të ndaloj dhe derisa të më punojë mendja e të jem mirë nga shëndeti, do vijoj të punoj, të ndihmoj”-përmbyll rrëfimin e saj 96 vjeçarja./ KultPlus.com
Në “Pozzallo all’ Opera nel Mondo”, të Sicilisë, do të ngjitet me performancë sopranoja shqiptare Marigona Qerkezi, shkruan KultPlus.
Bëhet e ditur se kjo mbrëmje organizohet më 1 gusht, kurse vet Qerkezi e cila është e njohur me paraqitjet ndërkombëtare, e posaçërisht ne Itali është shprehur të jetë e lumtur për këtë paraqitje të saj në këtë Gala Koncert./ KultPlus.com
“La Casa De Papel” (Money Heist) do të publikohet në dy pjesë, pjesa e parë do të dalë më 3 shtator dhe e dyta më 3 dhjetor, ka njoftuar më parë Netflix. Sipas platformës, pikërisht kur duket se asgjë tjetër nuk mund të shkojë keq, një armik del në skenë që është shumë më i fuqishëm se kushdo që janë përballur: ushtria. Fundi i grabitjes më të madhe në histori po afron dhe ajo që filloi si një grabitje do të kthehet në luftë.
Deri në publikimin e serive, fansat kanë shpalosur idetë e tyre për zhvillimin e ngjarjeve dhe këto janë 10 teoritë që qarkullojnë në internet, të cilat janë goxha bindëse për hir të së vërtetës.
1. Profesori do të detyrohet të mashtrojë grupin.
Sezoni 4 përfundoi me Alicia Sierra që ndjek profesorin dhe i drejton një armë. Askush nuk është i sigurt se cila është lëvizja tjetër pasi Sierra është një grua jashtëzakonisht hakmarrëse, e zemëruar për mënyrën se si kanë shkuar ngjarjet. Kjo ka bërë që disa të spekulojnë se Sierra do ta detyrojë Profesorin të kthehet me grupin, duke i mashtruar qëllimisht ata. Teksa disa mund të argumentojnë se Profesori nuk do ta bënte kurrë një gjë të tillë, siç ka thënë edhe Berlini, të gjithë mund të binden. Nëse siguria dhe liria e Lisbonës garantohen, është e mundur që Profesori të jetë i gatshëm të bëjë një marrëveshje.
2. Alicia nuk është shtatzënë.
Alicia duket që është shtatzënë, por nuk merr asnjë nga masat paraprake që marrin zakonisht nënat shtatzëna. Ajo shpesh shfaqet duke pirë duhan, duke pirë kafe dhe duke ngrënë karamele. Ky fëmijë është një lidhje e fortë me bashkëshortin e ndjerë, ndaj fansat mendojnë që ajo do të kujdesej për të nese do të ishte vërtet shtatzënë. Ata mendojnë se ajo është shumë e aftë për të manipuluar të tjerët dhe po e trillon shtatzëninë për të ndikuar te ndjenjat e të tjerëve.
3. Gandia është ende gjallë.
Gandia i shkaktoi shumë telashe bandës kur zbërtheu prangat dhe filloi një kundërsulm. Ai plagosi disa prej tyre dhe vrau Nairobi. Fansat mendojnë që kur Gandia u qëllua dhe ra përtokë, pesonazhet po festonin ardhjen e Lisbonës dhe nuk e kontrolluan vrasjen e tij. Kamera nuk lëvizi mbi trupin e vdekur, ndaj shumë prej tyre mendojnë se që ai është ende gjallë.
4. Alicia bashkohet me bandën.
Alicias nuk i pëlqen të keqtrajtohet. Kur u publikua informacioni rreth torturës që përjetoi Rio, asaj iu bë presion për të marrë përgjegjësi personale për të ruajtur perceptimin e qeverisë. Fansat e kanë të vështirë të besojnë që Alicia do të kthehet dhe të ndihmojë njerëzit që i imponuan fajin.
5. Tatiana do të ndihmojë policinë.
Në pjesët e përqendruara në të kaluarën, Berlini feston martesën me një grua të quajtur Tatiana. Ai ndan informacione me të dhe Profesori vazhdimisht e paralajmëron se sa me rrezik është një veprim i tillë. Tatiana mund të hyjë në lojë në të tashmen. Disa mendojnë se ajo do të ndihmojë policinë.
6. Tatiana do ta shpëtojë Profesorin.
Nëse Tatiana nuk do të paraqitet për të ndihmuar policinë, atëherë mbase do të ndihmojë Profesorin. Sergio ka të ngjarë ta ketë konsideruar këtë fund dhe megjithëse nuk e kemi parë akoma, është e mundur që Tatiana të jetë disi e përfshirë me planin.
7. Tokio është e vetmja e mbijetuar.
Tokio është ajo që tregon historinë, duke folur për ngjarjet në kohën e kaluar. Edhe pse seriali ka shumë personazhe, ajo është e vetmja që rrëfen ngjarjet. Atëherë lind pyetja, sipas fansave, pse është Tokio e vetmja që tregon historinë?
8. Tatiana dhe Alicia kanë lidhje me njëra-tjetrën.
Ekziston një ngjashmëri e midis Tatianës dhe Alicias. Kjo ka bërë që shumë fansa të besojnë se janë i njëjti person. Por kjo teori ka disa mangësi, pasi nuk përputhet mosha dhe njohuritë për ngjarje dhe personazhe. Është më e mundshme që të kenë lidhje me njëra-tjetrën.
9. Banda do t’i hedhë drej turmës copëza ari për të shpëtuar.
Fansat mendojnë se banda po planifikon që të hedhë copëza ari drejt turmës. Pak a shumë si skena kur hedhin para në rrugë.
10. Lisbona do të vritet nga policia
Kur Profesori ishte i ri, babai i tij u qëllua nga policia teksa dilte nga një grabitje. Kjo bëri që ai të jetonte një jetë të izoluar me pak lidhje teksa planifikonte grabitjen e Royal Mint në nder të të atit. Por tani, ai ka thyer rregullin numër 1 dhe ka formuar një lidhje me Raquel. Ka të ngjarë që Lisbona të vritet dhe kjo ngjarje ta kthente Profesorin sërish te jeta e izoluar.
Përsa i përket sezonit të pestë, “Kur filluam të shkruajmë pjesën e 5-të në mes të pandemisë, ne menduam se duhej të ndryshonim atë që pritej nga sezoni me 10 episode dhe përdorëm çdo mjet që mundëm për të krijuar ndjesinë e një finaleje të sezonit ose finaleje të serialit,” tha (via Deadline) Álex Pina, krijuesi i “La Casa De Papel”. “Ne vendosëm të punojmë në një zhanër jashtëzakonisht agresiv.
Krijuesi u shpreh se në pjesën e dytë të sezonit të pestë, janë përqendruar më shumë te situata emocionale e personazheve. “Është një udhëtim në hartën e tyre emocionale që na lidh drejtpërdrejt me largimin e tyre,” tha ai.
“Banda është mbyllur në Bankën e Spanjës për mbi 100 orë. Ata kanë arritur të shpëtojnë Lisbonën, por momenti më i errët është mbi ta pasi kanë humbur njërin prej tyre. Profesori është kapur nga Sierra dhe, për herë të parë, nuk ka një plan arratisjeje.” – shkruan Netflix.
Vepra ‘Salvator Mundi’ e Leonardo da Vincit ka mahnitur botën që nga shitja e saj në vitin 2017 në Christie për 450 milionë dollarë, duke e bërë atë pikturën më të shtrenjtë të shitur ndonjëherë në një ankand.
Historia e saj është tema e filmit ‘The Lost Leonardo’, drejtuar nga Andreas Koefoed, transmeton KultPlus.
E prezantuar nga Sony Pictures Classics, ‘The Lost Leonardo’ debutoi muajin e kaluar në Festivalin e Filmit Tribeca dhe më pas do të prezantohet edhe në New York dhe Los Angeles më 13 gusht.
Rizbulimi i Salvator Mundi ndodhi në vitin 2005, kur piktura u shit në një ankand në New Orleans për 1,175 dollarë. Dy tregtarë të artit amerikan besuan se mund të ishte një kryevepër e humbur, mbase edhe nga një nga vetë Leonardo.
“Janë të njohur vetëm rreth 15 vepra të Leonardos”, thotë Alexander Parish, një nga tregtarët e artit përgjegjës për rizbulimin. Nga atje, Koefoed komploton ngjitjen e pikturës në vlerë, nga restaurimi te shitja me çmim rekord të saj katër vjet më parë. Vëmendje e veçantë i kushtohet të gjitha intrigave që vazhdojnë të rrethojnë pikturën, veçanërisht nga kritikët që mendojnë se restaurimi shkoi shumë larg./KultPlus.com
Me 14 tetor të vitit 1929, derisa po kthehej nga Prizreni në Zym, aty rreth muzgut, Shtjefën Gjeçovi u sulmua në një pritë nga xhandarët serbë. Me dhjetëra plumba u shkrepën mbi të. Vdekja ishte e menjëhershme. Vendimi për vrasjen e tij ishte marrë ne Beograd. Nga viti 1921 Gjeçovi, në mënyrë të hapur dhe aktive, i ishte kundërvënë politikës serbe, e cila synonte deshqiptarizimin total të Kosovës. Kudo që shkonte e predikonte, Gjeçovi fliste hapur kundër kësaj politike. Ai ishte një intelektual tipik i Rilindjes Kombëtare, që besonte se feja ka vlerë vetëm për aq kohë sa i shërben mirëqenies së kombit.
Si një lexues pasionant i dijeve sociologjike të kohës, ai e dinte se identiteti i një kombi është kontratë me të parët e tij, një rigjetje e rrënjëve të tij të mbulura nga stuhitë e historisë. Kështu, ai i vetëm i hyri një pune të madhe: gjetjes së këtyre rrënjëve. Sapo përfundonte liturgjitë fetare, ai shndërrohej në arkeolog dhe etnolog, për t’u dëshmuar bashkëatdhetarëve të tij dhe botës rrënjët evropiane të popullit shqiptar.
Por Gjeçovi nuk kishte shije të sofistikuara vetëm për arkeologjinë, etnologjinë e gjuhësinë. Ai kishte edhe një sens të hollë për zhvillimet politike të kohës. Ai i kuptonte me një qartësi të mahnitshme ngjarjet politike rreth tij, lojërat dhe intrigat që luheshin në kurriz të shqiptarëve. Në vitin 1921 kryeministri dinak serb, Nikolla Pashiq ia kishte dalë ta mashtrojë kapedanin e Mirditës Gjon Marka Gjonin, duke e bindur atë se qeveria e Tiranës ishte thjesht një qeveri islamike e se ai duhej ta shpallte shtetin e tij të pavarur nga shteti shqiptar, të ashtuquajturën “Republika e Mirditës”.
Pashiqi i kishte premtuar se Serbia do ta njihte menjëherë pavarësinë e Mirditës dhe do të ndikonte që edhe Lidhja e Kombeve të bënte të njëjtën gjë. I mashtruar Gjon Marka Gjoni u nis për në Prizren, aty ku ishin bërë përgatitjet për shpalljen e Republikës së Mirditës. Shtjefën Gjeçovi, që ato ditë ndodhej në Zllakuqan, e morri vesh lajmin. Tronditja e tij ishte e madhe. E la në gjysmë liturgjinë që po udhëhiqte, hyri në dhomën e tij private, morri një flamur kuq e zi që e mbante gjithmonë afër vetës dhe i tha ndihmësit të tij se duhej të niseshin menjëherë për në Prizren.
Një gjamë e madhe po i gatuhej kombit dhe ai nuk mund të rrinte duarkryq. Kur arriti në Prizren, kapedani i Mirditës kishte kohë që ndodhej aty. Gjeçovi i kërkoj takim sy me sy për t’ia hapur sytë e çorruar nga mashtrimi i Pashiqit. Gjeçovi i tha kapedanit të Mirditës se ka ra në kurthin e Pashiqit, se qeveria e Tiranës nuk është qeveri antikatolike, por një qeveri kombëtare shqiptare, se qëllimi i Pashiqit është të nxisë luftë ndërfetare midis shqiptarëve dhe kështu të shkatërroj shtetin e sapo krijuar shqiptar dhe pas kësaj t’i bindë fuqitë e mëdha për një ricoptim të tokave shqiptare. Kapedani i Mirditës s’po u besonte veshve, çfarë ishte duke dëgjuar. Gjeçovi u ngrit të dilte nga takimi dhe në derë ia tha fjalët e fundit : “Kjo rrugë që ke marrë është rrugë e tradhtisë kombëtare”.
Një njeri që nuk kishte tjetër mjet në dorë, përveç fjalës, nuk mund të bënte më shumë. Gjeçovi u nis për t’u kthyer në Zllakuqan, por fjalët e tij ndikuan shumë që mashtrimi i Pashiqit të demaskohej dhe turpërimi i Mirditës të përfundonte me pak pasoja. Natyrisht, këtë dhe shumë veprime të tjera, qeveria e Beogradit nuk do t’ia falte kurrë Gjeçovit. Pasi kishte shkatërruar lëvizjen e armatosur antiserbe në Kosovë, kjo qeveri tani i ishte kthyer shkatërrimit edhe të atyre pak individëve që po përpiqeshin për një rezistencë shpirtërore kundër sundimit brutal serb në Kosovë.
Sigurisht i pari që duhej të goditej ishte Shtjefën Gjeçovi dhe kjo gjë ndodhi në muzgun e 14 tetorit të vitit 1929. Gjeçovi, një mendje iluministe dhe guximtare, që po përpiqej të ndriqonte në natën e madhe të robërisë së Kosovës, u shua atë ditë në shpatijet e Zymit nga plumbat e xhandarëve serbë. Pas mbetën fjalët e tij profetike : “Mua edhe mund të më vrasin, por gjuhën dhe kombin shqiptar nuk do të mund t’i vrasin kurrë”./ KultPlus.com
Festivali i Filmit në Kanë filloi javën e kaluar, duke u kthyer në Rivierën Franceze për herë të parë që kur “Paraziti” i Bong Joon Ho goditi çmimin kryesor dhe pushtoi kulturën e kinemasë botërore dy vjet më pare, transmeton KultPlus.
Formacioni i filmave në edicionin e 74-të në Kanë është aq i pasur dhe eklektik si kurrë më parë, duke shfaqur punë nga autorë të njohur dhe autorë të rinj premtues.
Këtu ju sjellim një vështrim të disa nga debutimeve kryesore të festivalit që përfundimisht do të bëjnë rrugën e tyre në teatrot amerikane ose shërbimet transmetuese më vonë këtë vit. “After Yang” Artisti dhe eseisti i videos i njohur si Kogonada, rikthehet me këtë dramë fanta-shkencore me protagonist Colin Farrell si një baba që përpiqet të riparojë mikun e vajzës së tij të vogël: një robot të quajtur Yang. “Annete” regjisori ikonoklastik francez Leos Carax (“Holy Motors”) bën debutimin e tij në gjuhën angleze me këtë opera rock iluzionuese me protagonist Adam Driver si një komedian i stand-up dhe Marion Cotillard si gruaja e tij, një soprano e famshme. ‘Flag Day” Sean Penn drejton dhe bashkëluan në këtë dramë ku bëhet fjalë për një grua të re (Dylan Penn, vajza e aktorit në jetën reale) që lufton për t’u rregulluar me babanë e saj, i cili është një artist. “Flag Day”, bazuar në një kujtim të reporterit Jennifer Vogel, u përshtat për ekranin nga dramaturgu fitues i Tonit, Jez Butterworth (“Ferryman”) dhe përmban muzikë nga Eddie Vedder, Cat Power dhe Glen Hansard. ‘The French Dispatch’ Kultistët e Ues Andersonit, gëzohuni! Autori kthehet me këtë dramë ansambël të vendosur në zyrën franceze të një gazete imagjinare Kansas. ‘Val’ Val Kilmer kaloi dekada duke xhiruar video të shtëpive që tregonin fëmijërinë e tij, karrierën e filmit dhe jetën private – dhe tani ato regjistrime të vjetra janë pjesa kryesore e këtij portreti dokumentar me metrazh të gjatë që e drejton bashkë me Leo Scott dhe Ting Poo. ‘The Velvet Underground’ Todd Haynes, i njohur më shumë për drejtimin e dramave “Far from heaven”, “Carol” dhe drejtues i “Velvet Goldmine”, “I’m not there” kthehet në trillerin për një nga grupet përcaktuese të rrokut të viteve 1960./ KultPlus.com
Italisë i takojnë 34 milionë euro nga fondi shpërblyes i UEFA-s për Euro 2020, njofton AP. Fondi rekord shpërblyes i UEFA është 371 milionë euro. Shuma më e madhe natyrisht i takon kampiones, Italisë.
Anglia do të ketë shpërblim prej 30.25 milionë euro.
Të gjitha 24 përfaqësueset pjesëmarrëse kishin shpërblim bazik të garantuar prej 9.25 milionë euro. Për fitore dhe barazime në fazën grupore ka pasur të hyra shtesë, njëjtë si për kalimin e raundeve nokaut./ KultPlus.com
Arbëreshi Loris Castriota Skanderbegh, pasardhësi i Heroit tonë Kombëtar, Gjergj Kastrioti Skënderbeu ka iniciuar një peticion online për të xhiruar një film për Skënderbeun në platformën gjigande Netflix.
Ai shkruan se prej vitesh flitet për një projekt filmi hollivudian mbi të, por asgjë konkrete nuk është bërë.
“Mes shumë serialeve të disponueshme në Netflix, do ishte bukur të shihnim një të tillë të dedikuar për heroin e madh europian, duke pasur parasysh heroizmat e tij të jashtëzakonshme që janë një realizim i mrekullueshëm për veprën e tij. Prej vitesh flitet për një projekt filmi hollivudian mbi të, por asgjë konkrete nuk është bërë. Le të shohim nëse një peticion do të mundë të tërheqë vëmendjen e rrjetit të njohur”, shkruan Loris Castriota Skanderbegh në llogarinë e tij në Facebook.
Peticioni i nisur ditën e djeshme ka arritur më shumë se 2637 firma në më pak se 24 orë dhe pritet të kalojë limitin e 5 mijë firmave./KultPlus.com
“Bella ciao” është një këngë popullore – protestë italiane që buronte nga vështirësitë e grave punëtore të shtresave më të ulëta, punëtorët e fushës “paddy field” në fund të shekullit XIX që e kënduan për të protestuar kundër punës së ashpër në fushat me gjelbërim të Italisë së Veriut, shkruan KultPlus.
Kënga u modifikua dhe u miratua si një himn i rezistencës antifashiste nga partizanët italianë midis 1943 dhe 1945 gjatë Rezistencës Italiane, rezistencës së partizanëve italianë kundër forcave naziste gjermane që pushtuan Italinë, gjatë Luftës Civile Italiane, dhe luftës partizane italiane kundër Republikës Socialiste Fashiste Italiane dhe aleatëve të saj nazistë gjermanë. Vargjet e “Bella ciao” këndohen në të gjithë botën si një himn antifashist i lirisë dhe rezistencës.
Kësaj kënge shumë njerëz i janë rikthyer edhe përmes serialit të famshëm “La Casa de Papel” ku kënga përdoret si himn i rezistencës.
Teksti i plotë i këngës në gjuhën italiane:
Una mattina mi sono svegliato,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
Una mattina mi sono svegliato,
e ho trovato l’invasor.
O partigiano, portami via,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
O partigiano, portami via,
ché mi sento di morir.
E se io muoio da partigiano,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
E se io muoio da partigiano,
tu mi devi seppellir.
E seppellire lassù in montagna,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
E seppellire lassù in montagna,
sotto l’ombra di un bel fior.
Tutte le genti che passeranno,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
Tutte le genti che passeranno,
Mi diranno «Che bel fior!»
«È questo il fiore del partigiano»,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
Shkencëtarët indianë së fundmi kanë bërë zbulimin e madh të bërë në Antarktidë, ku gjatë gjashtë muajve të kërkimit ata kanë arritur të zbulojnë një bimë.
Të habitur ata vunë theksin te nevojat kryesore që ka një bimë për tu rritur duke përmendur dritën e diellit, kaliumin dhe ujin, të cilat është e vështirë të gjenden në atë kontinent, transmeton KultPlus.
Një nga studiuesit që ishte pjesë e kërkimit ka thënë për mediat se ata kanë mbledhur mostra të algave të llojeve të ndryshme dhe i kanë krahasuar gjatë një periudhe 5 vjeçare me bimë të tjera, gjë që i ka çuar në përfundimin se lloji i bimës së zbuluar rritet në vendet ku shumohen pinguinët.
Ndër të tjera ata kanë shtuar se arsyeja e mbijetesës së bimëve ka të bëjë më jashtëqitjen e pinguinëve cila përmban azot. Bima e re e zbuluar mori emrin Bryum Bharatiensis. / KultPlus.com
Megjithëse ai ishte i mendimit se: “I vetmi ndryshim midis një të çmenduri dhe meje, është që unë nuk jam i çmendur”, bëri një jetë ku, “Të vetmen gjë, për të cilën bota nuk do ta ketë asnjëherë mjaftueshëm, është ekzagjerimi.” Gjithsesi ai mbeti një i “çmendur” që arriti të na magjepste me “çmenduritë” e tij krijuese. Ishte zëri më i buçimshëm i penelit të surrealizmit. Erdhi për të bërë epokë dhe vetë epoka mori emrin e tij. U shndërrua një nga personazhet më të spikatur të shekullit XX.
Ai ishte dhe mbetet një artist shumëdimensional dhe një njeri i padeshifrueshëm, me një jetë larushitëse, dengur gjer në buzë me çmosgjë. Në vërshimin e rrëmetshëm, jeta dhe peneli krijuan më shumë se një vepër të tjetërllojtë, ngjizën dhe na kumtuan një njeri si ai, një prurje galaktike e shkasit për befasi.
Testamentin e tij krijues e përbëjnë plot 1648 piktura, mbivensoi këtij mali kanavacash, libra të ilustruar, dizenjime të skenave dhe kostumeve për teatër, gjithashtu një numër të madh vizatimesh, duzina skulpturash, dhe projekte të tjerë, përfshirë këtu dhe një film vizatimor për Disney.
Por ajo që gjithnjë intrigon është jeta e artistit të këtyre përmasave, e cila shpërfaqet në librin “Jeta ime e fshehtë”.
Nga çfarë ai ka shkruar për veten
Në kolegj vazhdoja të isha një student me vlerësime të mjaftueshme. Të gjithë e këshillonin tim atë të më lejonte të bëhesha piktor. Zoti Nunjes, i bindur në mënyrë absolute për talentin tim, këmbëngulte më shumë nga të gjithë, por babai nuk lëshonte pe dhe nuk donte të bënte asnjë ndryshim. Ai nuk donte që unë të bëhesha piktor. Megjithatë, bënte gjithçka që varej prej tij që t’i zhvillonte prirjet e mia: më blinte libra, revista dhe të gjitha veglat e materialet e nevojshme.
– Do ta vendosim gjithçka, kur të marrë dëftesën e pjekurisë, – thoshte ai.
Sa për vete, unë e kisha vendosur me kohë! Ndërkohë nuk lexoja, por i kapërdija librat e bibliotekës së babait. Gjatë dy vjetëve i lexova të gjitha deri në një. “Fjalori filozofik” i Volterit më bëri një përshtypje të jashtëzakonshme, kurse “Kështu foli Zarathustra” mendoj se unë mund ta shkruaja më mirë. Mësuesi im më i mirë u bë Kanti, nga i cili nuk mora vesh asnjë gjë, por kjo më mbushte me krenari e kënaqësi. Më pëlqente të endesha nëpër labirintet e arsyetimeve të tij, të cilat bënin jehonë brenda meje me një muzikë hyjnore. Njeriu që kishte shkruar të tillë libra të rëndësishëm, mund të ishte vetëm një engjëll dhe asgjë tjetër! Pasioni im për librat, të cilët nuk i kuptoja, e kishte burimin tek etja e madhe shpirtërore. Ashtu siç ndodh me fëmijët, të cilët kur kanë mungesë kalciumi në organizëm shtyhen të hanë gëlqeren e suvasë së mureve, pikërisht ashtu edhe shpirti im kishte nevojë për ata imperativë kategorikë, që unë i përtypja e i ripërtypja në ato vite, por pa i kapërdirë. Por, befas, një herë arrita t’i kapërdija! Deriçka u hap dhe unë e kuptova gjithçka. Nga Kanti kalova te Spinoza dhe u tërhoqa prej tij. Gjithçka që përthitha u bë më pas baza e kërkimeve të mia të mëvonshme metodike dhe logjike. E fillova leximin e filozofisë me të qeshur dhe e përfundova me të qarë. Atë që nuk mundën ta bënin romanet dhe shfaqjet teatrore, u krye atë ditë kur unë zbulova përcaktimin lëbyrës të dijeve aprioritare. Edhe sot e kësaj dite, kur nuk interesohem më për filozofinë e pastër, shembujt që sjell Kanti, teksa flet për arsyetimin praktik, më bëjnë të më dalin lot nga sytë.
Mbrëmjeve, një nga profesorët e kolegjit zhvillonte filozofi sipas dëshirës dhe unë, pa e bërë dy, u regjistrova në të. Atë pranverë ne jetuam veçanërisht shkëlqyeshëm dhe mësimet zhvilloheshin sipas Platonit, në ajër të pastër, poshtë pishës së rrethuar nga myshku. Ndihmëse të profesorit ishin shumë vajza. Unë nuk njihesha me to dhe të gjitha më dukeshin të lezetshme. Gjithsesi unë zgjodha njërën. Vështrimet tona u kryqëzuan. Edhe ajo më zgjodhi mua. Kjo gjë qe aq e dukshme, saqë ne, pa e biseduar qysh përpara, u ngritëm dhe dolëm. Ndjenja që na kishte kapluar ishte aq e fuqishme, saqë nuk folëm asnjë fjalë, vetëm se i përshpejtuam hapat, ia nisëm vrapit si të çmendur dhe mbërritëm deri në majën e kodrës, ndërsa pas kodrës shtrihej një fushë e gjerë, me një udhë midis dy arave me grurë. Vajza më hidhte më të rrallë ndonjë vështrim të zjarrtë, sikur të donte të më nxiste dhe dihaste pa qenë në gjendje të shqiptonte asnjë fjalë. Ndërsa unë munda vetëm t’i thosha:
– Këtu!
Ajo ra në tokë, e shtrirë në të gjithë gjatësinë e saj dhe, befas, m’u duk shumë e rritur, pak më e madhe nga sa e mendoja unë. Ajo ishte shumë e bardhë, me gjoks të bukur dhe, kur e përqafova, e ndjeva se si ata lëviznin poshtë mbajtëseve, si dy qenie të gjalla. Unë e putha gjatë në buzë dhe kur ato u hapën paksa, u ngjesha me gojë te dhëmbët e saj aq fort, saqë ndjeva dhembje. Ajo kishte rrufë të fortë dhe prandaj në dorë mbante një shami të vogël, me të cilën fshinte hundët, aq sa ajo ishte njomur e gjitha. Unë nuk kisha shami me vete që t’ia jepja, prandaj dhe nuk dija çfarë të bëja. Ajo teshtinte shpesh dhe piklat e qurrave dilnin herë pas here nga vrimat e hundëve të saj, kështu që ajo, e zënë ngushtë, kthente kokën dhe teshtinte në palat e fustanit. Unë desha ta puthja edhe një herë, që t’i tregoja se nuk më vinte ndot, gjë që ishte e vërtetë, piklat e lëngshme e të tejdukshme të saj rridhnin njëlloj si lot. Dhe unë harroja që ajo ishte me rrufë, por kujtoja se qante.
– Unë ty nuk të dashuroj, – i thashë për ta ngushëlluar. – Unë, në përgjithësi nuk mundem t’i dashuroj femrat. Kam për të qenë gjithmonë i vetëm… Kur unë ngrita kokën, ajo më pa me një zhgënjim të hidhur.
– Pra, nuk do të shihemi?
Duke e ndihmuar të çohej, e qetësova.
– Nesër, patjetër. Edhe pesë vjet të tjera. Por asnjë ditë më tepër.
I tillë qe plani pesëvjeçar. Dhe me të vërtetë, ajo u bë dashnorja ime përgjatë pesë vjetëve, me përjashtim të pushimeve verore, që unë i kaloja në Kadakes. Gjatë gjithë asaj kohe, ajo ruajti njëfarë besnikërie mistike ndaj meje. Takohesha me të vetëm mbrëmjeve, në kohë të përshtatshme për mua. Ndërsa, kur unë doja të rrija vetëm, i dërgoja asaj një pusullë nëpërmjet ndonjë djali të rrugicës. Ky idil pesëvjeçar më lejoi të vija në punë të gjitha rezervat e ndjeshmërisë së shthurur. Në fillim atë e lidha fort pas vetes. Pastaj, në mënyrë cinike, përcaktova shpeshtësinë e takimeve tona, temat e bisedave, mashtrimet e mia, për sajimin e të cilave unë isha mjeshtër. Ndikimi im tek ajo rritej çdo ditë e më shumë. Ajo ishte një joshje mashtruese metodike, rrethim, shfarosje dhe vrasje. Mjaftonte që unë ta ndieja se kishim arritur deri te “pika”, deri te kufiri, dhe filloja, aty për aty, të kërkoja viktima. A nuk ishte ajo që ma përsëriste vazhdimisht, deri në fund, se ishte gati të vdiste për mua? Epo, mirë, ta shohim nëse ishte vërtet ashtu apo jo! Atyre që mendojnë se suksesi im në këtë pasion ka të bëjë me vetitë e mia prej Don Zhuani, mund t’u them se midis meje dhe asaj vajzës, përgjatë pesë vjetëve, nuk ndodhi gjë prej gjëje. Unë e puthja atë në buzë, ledhatoja gjoksin e saj dhe e vështroja në sy. Kjo ishte e gjitha. Ndjesia e pavlefshmërisë së saj nuk kishte dyshim që e kishte burimin te dita e parë e takimit tonë, për shkak të rrufës së saj të bezdisshme. Ajo ishte e etur ta përligjte veten në sytë e mi dhe sa më i ftohtë tregohesha unë, aq më shumë i nxitej asaj dashuria dhe i shtohej etja për një dashuri gjithnjë e më të hollë në ndjenja, e më të veçantë, gjë kjo që e shtynte në kriza nervore. Pas asaj përvoje, dashuria e paplotësuar ishte për mua jermi më i madh në mitologjinë e ndjenjave. Vetminë time nuk e turbullonte asgjë, madje unë mund t’i pranoja “parimet e mia të veprimeve lirike” si diçka të bukur nga forma estetike. Isha i bindur se të dashuroja ashtu siç adhuroja Galoçkën time, Dulita Redivivën timen, ishte diçka krejt tjetër, domethënë shfarosje e plotë e të gjitha ndjenjave. Dashnorja ime, përkundrazi, më shërbente si shenjë, objekt për goditje.
***
…Një herë në darkë, i kapluar nga përfytyrimet e mia, ndjeva duart e dikujt të më preknin në sup. Brofa në këmbë, u mbyta me pështymën time dhe, i përskuqur në fytyrë, u kollita. E njoha sakaq se djali që rrinte përpara meje ishte Buçakasi. Ai ishte më i madh se unë dhe ia kishin vënë këtë nofkë, që në gjuhën katalanase donte të thoshte “xhep”, për shkak të veshjes së tij të habitshme me një numër të madh xhepash. Ai ishte më simpatik se të tjerët, prandaj edhe më kishte tërhequr vëmendjen, por nuk guxoja ta vështroja veçse vjedhurazi. Sa herë që takoja sytë me të, unë ngrija. Nuk kishte dyshim që kisha rënë në dashuri me të, ndryshe nuk ka se si shpjegohet pse e humbisja fare toruan në prani të tij dhe pse ai zinte vend aq të lartë në ëndërrimet e mia, atje ku nuk mundja ta ngatërroja me Galoçkën, ose me ndonjë person tjetër. Nuk po e dëgjoja se çfarë po më thoshte Buçakasi. Isha gati të më binte të fikët, në veshë kisha një zhurmë të lehtë, që më pengonte të dalloja tingujt e botës së jashtme. Por Buçakasi u bë njëherë e përgjithmonë shoku im më i ngushtë dhe, sa herë që përshëndeteshim për t’u ndarë, e puthnim gjatë njëri-tjetrin në buzë.
Jeta ime, duke qenë në luftë të vazhdueshme për konsolidimin e personalitetit, në çdo kohë ishte një novelë mbi fitoren e “Unit” tim, ndërkohë që njerëzit përreth meje ishin në kompromis të plotë me atë vdekje. Unë nuk pranoja të hyja në ujdi me të. / KultPlus.com
Alisa Perry Johnson pas 30-të viteve të ndërprerjes së studimeve ka realizuar ëndrrën e saj të diplomimit, teksa këtë ditë do ta kujtoj gjithmonë pasi diplomoi në të njëjtën ditë me tre fëmijët e saj.
Ajo kishte ndërprerë studimet pasi ishte bërë nënë teksa humbja e vendit të punës gjatë pandemisë e kishte shtyrë që t’ju rikthet studimeve, shkruan Fox News, transmeton KultPlus.
“E di që jam diplomuar, por ishte emocionuese që pashë fëmijët e mi të diplomoheshin”, tha Johnson.
Ajo ka treguar se i kanë ndihmuar dy vajzat e saja pasi matematika nuk kishte qenë e njëjtë si ajo që e kishte mësuar kur ishte vet në shkollë para 30 vjetësh.
Vajza e vogël, Mia, ka diplomuar nga shkolla fillore si më e suksesshmja e klasës së saj. Vajza e saj e mesme, Makaela, ka diplomuar nga shkolla e mesme dhe është drejtuar për në Universitetin Tuskegee ndërsa djali, Malik, ka diplomuar në Universitetin Georgetown.
Nëna e sapodiplomuar ka thënë se sekreti i saj për të pasur fëmijë të suksesshëm është t’i mbështesësh ata. / KultPlus.com
Agjencia amerikane ka rekomanduar që nxënësit të rrinë të paktën 2 metra larg njëri-tjetrit. Por, e ka bërë të qartë që shkollat duhet të kenë hapësirë të mjaftueshme për ta mundësuar distancën sociale, përcjell KultPlus.
Udhëzimet për distancë, maska dhe vaksinim nga Agjencia e çojnë vëmendjen te viti i ri shkollor.
Pas një muaji do të nisë viti shkollor në shumë shkolla dhe qendrat për parandalim dhe kontrollim të sëmundjeve të premten i kanë publikuar udhëzimet e reja për ta parandaluar përhapjen e COVID-19 në shkolla.
Udhëzimet listojnë disa strategji që shkollat duhet t’i zbatojnë për ta ruajtur sigurinë në shkolla, përfshirë bartjen e maskave, testet javore dhe distancën sociale. Mirëpo, Agjencia ka theksuar se shkollat duhet të rihapen medoemos, edhe nëse nuk i plotësojnë të gjitha kriteret.
Më poshtë janë disa prej pyetjeve më të shpeshta për udhëzimet e reja.
A mund t’i ndjekë fëmija im mësimet me orar të plotë?
Pothuajse po. Rekomandimet e reja sqarojnë se rihapja e shkollave është një përparësi dhe që shkollat nuk duhet të mbesin të mbyllura vetëm sepse nuk mund t’i zbatojnë të gjitha masat e rekomanduara.
Shumë familje kanë pasur ditë të vështira me mësimin online. Sipas studimeve, pandemia ka thelluar pabarazitë në arsim, pasi nxënësit afrikano-amerikanë kanë mbetur më prapa krahasuar me ata të racës së bardhë.
A do të duhet të bartin maska?
Varet. Sipas udhëzimeve, rekomandohet që fëmijët mbi 2 vjeç që nuk janë të vaksinuar duhet të bartin maska në ambiente të mbyllura, por thekson se nxënësit e vaksinuar nuk kanë nevojë të bartin maska në klasë.
Si t’ia bëjmë me distancën sociale?
Agjencia ka rekomanduar që nxënësit të rrinë të paktën 2 metra larg nga njëri-tjetrit. Por, e ka bërë të qartë që shkollat duhet të kenë hapësirë të mjaftueshme për ta mundësuar distancën sociale. Po qe se u mungon, duhet t’i zbatojnë masa shtesë, si maskat dhe ventilimi. Distanca duhet të zbatohet edhe me stafin dhe mësuesit e pavaksinuar.
A do të mund të vaksinohen edhe fëmijët?
Aktualisht, vetëm fëmijët mbi 12 vjeç kanë të drejtë vaksine, gjë që ndikon që një pjesë e madhe e popullsisë të jetë e pambrojtur.
“Rregulli për vaksinë është gjithmonë betejë politike”, ka thënë Dorit Reiss, profesoreshë në Universitetin e Kalifornisë, e cila ka thënë se shtetet duhet të bëjnë çmos derisa vaksinat të jenë në dispozicion për të gjithë nxënësit pa dallim moshe. Por, Shtetet e Bashkuara kanë histori të gjatë të kërkesave që nxënësit të vaksinohen për sëmundje të caktuara – nga poliomieliti deri te fruthi – dhe ekspertët besojnë se COVID-19 ka të ngjarë t’i bashkohet kësaj liste dikur.
Mirëpo, është e mundur që shkollat të mund të pyesin për statusin e nxënësve më të mëdhenj në moshë që kanë të drejtë për ta marrë vaksinën. Për shembull, shkollat publike të Chicagos kanë thënë se planifikojnë t’u kërkojnë familjeve t’i paraqesin informatat për vaksinën kundër COVID-19.
Sa për mësuesit, punëdhënësit zakonisht kanë të drejtë të pyesin për statusin e imunizimit dhe madje kërkojnë vaksinim për punonjësit, kanë thënë ekspertët, megjithëse kjo gjë nëpër shkolla mund të ndërlikohet nga sindikatat e mësuesve.
Sipas udhëzimeve, shkollat mund të ofrojnë “përgjegjësi të modifikuara të punës” për mësuesit ose anëtarët e stafit që nuk janë vaksinuar plotësisht dhe që janë në rrezik më të lartë për COVID-19.
Kur mund të vaksinohen nxënësit e shkollave fillore?
Ndoshta në vjeshtë. Kompania “Pfizer” ka thënë se planifikon ta miratojë autorizimin emergjent për vaksinën e saj për fëmijët e moshës nga 5 deri 11 vjeç.
“Moderna” ka thënë se rezultatet nga studimi klinik me fëmijë pritet të dalin nga fundi i vitit. Kompania muajin e kaluar e ka miratuar autorizimin për përdorim të vaksinës së saj te 12 deri 17-vjeçarët.
Çfarë masash të tjera rekomandon Agjencia?
Agjencia rekomandon atë që e quan qasje “të shtresuar”, duke sugjeruar që shkollat të kombinojnë strategji të shumta zbutëse për ta zvogëluar rrezikun. (Ky gjithashtu është quajtur “modeli zviceran i djathit”.) Përveç maskave, distancës dhe vaksinimit, shkollat mund ta zbatojnë testimin e rregullt për koronavirus. Nxënësit dhe anëtarët e stafit që janë vaksinuar plotësisht nuk kanë nevojë të testohen ose të karantinohen, nëse kanë qenë në kontakt me dikë me COVID-19, vetëm nëse kanë simptoma. Kështu kanë bërë të ditur udhëzimet e reja. / KultPlus.com
Kombanja i është afruar katundit tone, nesër gruni do t’është i fshirë. Verën e kaluar nuk i pashë lulëkuqet nëpër arat me grurë; kot kërkoja nëpër kuti kartoni fotografi të mia, të para disa viteve unë e veshur me fustan të bardhë ndër ato lule Isha njëzet vjeçe? tridhjetë vjeçe? As borën e fundit nuk e pashë tek rrëshqiste faqeve të Lubotenit, sikur uji kur rrëshqet fytyrës, faqës qafës, tërë trupit, e të lanë e të qetëson. Nuk i pashë, sikur vitet që shkuan. Ara e artë tani do të pushojë nga tërë ai zjarr, nga tërë ajo zjarmi. Lulëkuqet do të vyshken si buzë të thara pa puthje. Verë. / KultPlus.com
Pas një pritjeje të gjatë, për shkak të situatës së pandemisë, rikonfirmohet mbajtja e festivalit të aventurës dhe muzikës, “South Outdoor Festival”, i cili do të zhvillohet për të katërtën herë, në Borsh, Himarë (Shqipëri) në datat 3-6 shtator 2021.
Ndryshe nga vitet e kaluara, festivali këtë vit ofron më shumë aktivitete sportive dhe sjell artistë ndërkombëtar në Shqipëri, dhe artistë të njohur nga Shqipëria e Kosova.
“South Outdoor Festival është një kombinim i sportit, kulturës, traditës, muzikës, natyrës dhe ushqimit. Gjatë festivalit 4-ditor, që zhvillohet çdo vit në fshatin Borsh, festivali fton pjesëmarrës nga i gjithë vendi dhe bota, të jenë pjesë e aktiviteteve dhe të argëtohen, duke shijuar dhe përjetuar veçantinë e rivierës së bukur të Shqipërisë.
“South Outdoor Festival” inkurajon pjesëmarrjen e të gjithë sportdashësve dhe atyre të artit dhe kulturës me qëllim për ta bërë Shqipërinë e jugut një destinacion ndërkombëtar të turizmit. Me më shumë se 40 aktivitete të ndryshme në natyrë, të përshtatshme për të gjitha grupmoshat dhe prejardhjet, “South Outdoor Festival” ka diçka për të ofruar për të gjithë. “South Outdoor Festival është një iniciativë e financuar nga Qeveria Gjermane, përmes
GIZ Shqipëri, në bashkëpunim me Bashkinë Himare. Festivali organizohet në bashkëpunim me Organizatën Citrus, në partneritet me operatore turistikë të cilët janë të specializuar në turizmin e aventures. Festivali organizohet në bashkëpunim të ngushtë me Ministrinë e Turizmit dhe Mjedisit, Ministrinë e Bujqësisë dhe Zhvillimit Rural dhe Agjencinë Kombëtare të Turizmit.
Për më shumë informacion se çfarë ofron i gjithë festivali, klikoni në linkun më poshtë: www.southoutdoor.al. / KultPlus.com
