Foto: IMAGE COPYRIGHT2020 WGBH EDUCATIONAL FOUNDATION
Arthur, shfaqja e dashur televizive për fëmijët e viteve ’90 do të përfundojë pas 25 vjetësh.
Shfaqja, e cila ndjek aventurat e Arthur Aardvark, familjes dhe miqve të tij është seriali televiziv i animuar për fëmijë më i gjatë në historinë e SHBA, transmeton KultPlus.
Transmetuesi amerikan PBS konfirmoi lajmin duke shtuar se episodi i fundit do të transmetohet vitin e ardhshëm.
Arthur ka mbuluar tema të rëndësishme si martesat e të njëjtës gjini.
Shfaqja bazohet në një seri librash të Marc Broën dhe është shfaqur gjithashtu në vende të tjera, përfshirë Mbretërinë e Bashkuar.
Lajmi për anulimin e Arthur u zbulua nga një prej shkrimtareve të tij, Kathy Waugh.
Duke folur në podcast Finding DW, ajo tha se Arthur nuk ishte më në prodhim dhe ekipi kishte pasur tashmë festën përfundimtare të shfaqjes.
Ajo tha se sezoni i 25 -të dhe i fundit i Arthur do të transmetohet vitin e ardhshëm, por shfaqja do të jetë akoma e disponueshme në PBS Kids./ KultPlus.com
Filmi ZGJOI/HIVE i regjisores Blerta Basholli, fitues i trefishtë në festivalin Sundance, do të jetë filmi që hap edicionin e 13-të të PriFest. Ndërsa filmi i mbylljes, një tjetër film vendor i suksesshëm, NË KËRKIM TË VENERËS/LOOKING FOR VENERA i regjisores Norika Sefa. Shfaqjet në PriFest njëherësh do të jenë premiera kosovare të këtyre dy filmave.
Organizatorët e këtij festivali kanë dalë me një komunikatë, të cilët edhe kanë njoftuar për detajet e këtij edicioni, shkruan KultPlus.
“Jemi shumë të lumtur që për herë të parë në 13 vjet të festivalit, do të hapim dhe mbyllim festivalin me filma vendorë të metrazhit të gjatë. Dhe për më shumë, filma që tashmë vijnë me suksese të mëdha ndërkombëtare. Jemi edhe krenarë që pikërisht këta dy filma kanë filluar rrugëtimin e vet në PriFest, duke qenë pjesëmarrës në programet e platformës sonë PriForum, qysh kur ishin në fazën e zhvillimit të projekteve” tha Vjosa Berisha, drejtore e PriFest.
Filmi ‘Zgjoi’ flet për Fahrijen, një grua burri i të cilës është zhdukur që nga lufta në Kosovë, nis një biznes të vogël bujqësor për të siguruar familjen e saj në një mjedis tradicional patriarkal ku ambicia e saj për fuqizimin nuk shihet si një gjë pozitive.
Biznesi i saj fillon mirë pavarësisht nga bletët në kosheret e saj, të cilat duket se janë kaotike dhe agresive ndaj saj. Në udhëtimin e saj për të bërë paqe me bletët, ajo fillon të bëjë edhe paqe me veten e saj, kështu që ajo mund të jetojë dhe të fuqizojë veten në një situatë të re për të përballur me një realitet shumë armiqësor.
Rolin kryesor e luan Yllka Gashi, ndërsa në rolet tjera paraqiten Çun Lajçi, Kumrije Hoxha, Aurita Agushi, Kaona Sylejmani, Mal Noah Safçiu, Adriana Matoshi, Astri Kabashi, Molikë Maxhuni, Blerta Ismaili, Valire Haxhijaj Zeneli, Armend Smajli, Ilir Prapashtica, Xhejlane Terbunja, Shkelqim Islami etj, drejtor fotografie Alex Bloom, montazher Enis Saraçi dhe Félix Sandri, bashkëproducentë Valon Bajgora, Agon Uka, Britta Rindelaub, Kristijan Burovski, Tomi Salkovski, Paskal Semini.
“Zgjoi“ me producent Yll Uka, është një bashkëprodhim filmik në mes të Kosovës, Zvicrrës, Shqipërisë dhe Maqedonisë së Veriut.
Ndërsa një film tjetër kosovarë, gjitashtu tashmë me sukses ndërkombëtarë (fitues i cmimit në Rotterdam), NË KËRKIM TË VENERËS i regjisores Norika Sefa do të jetë filmi përmbyllës i festivalit.
“Nga një takim i çuditshëm, Venera e ndrojtur nis të vë në dyshim familjen e sajë patriarkale dhe të ndjekë Dorinën mendje-hapur, qëndrimi i fortë i së cilës nxit kurreshtjen e Venerës për të eksploruar më shumë.
Derisa Venera persiatet për kuptimin e jetës, filmi gradualisht shprehë një sens absurd të jetës: Me njerëz që fshehin një botë me emocione – nga poshtërimi, faji e zhgënjimi. “Unë kurrë nuk i kam parë prindërit e mi të puthen” – thotë Venera.
Në film luajnë: Kosovare Krasniqi, Rozafa Çelaj, Erjona Kakeli, Basri Lushtaku, Bleon Makolli, Fatushe Nushi, Ajan Zharku, Ermal Bilalli, Tristan Halilaj, Shend Miftari, Anisa Ismajli, Sheqerie Buqaj etj. drejtor fotografie Luis Armando Arteaga, montazhi Stefan Stabenoë, skenografia Arben Shala, zëri Risto Alchinov, kostumografia Desantila Lika, grimi Lidona Berisha.
“Në kërkim të Venerës” me producent Besnik Krapin, është bashkëprodhim në mes të Kosovës dhe Maqedonisë së Veriut. Të dy këta filma janë mbështetur nga Qendra Kinematografike e Kosovës.
PriFest do të mbajë edicionin e 13-të me datat 24-29 gusht. Programi i plotë i filmave të përzgjedhur në gjitha kategoritë e festivalit do të shpaloset në ditët në vijim./ KultPlus.com
Dusty Hill, basisti i grupit amerikan blues rock “ZZ Top”, ka vdekur në moshën 72 -vjeçare.
Shokët e grupit, Billy Gibbons dhe Frank Beard thanë se Hill vdiq në gjumë në shtëpinë e tij në Houston, Teksas. Ata nuk dhanë detaje të tjera.
Në fillim të korrikut, ‘ZZ Top’ kishte njoftuar se Hill nuk do të luante disa shfaqje të ardhshme për shkak të një dëmtimi të kofshës, transmeton KultPlus.
I njohur për mjekrën e tij të butë dhe syzet e diellit, Hill luajti me ZZ Top për mbi 50 vjet.
“Ne, së bashku me legjionet e tifozëve të ZZ Top në të gjithë botën, do të na mungojë prania jote e palëkundur, natyra jote e mirë dhe angazhimi i qëndrueshëm për të ngritur në kulm atë fund monumental”, thuhej në deklaratën e Gibbons dhe Beard.
“Do të na mungosh shumë, amigo.”
I lindur si Joseph Michael Hill, basisti fillimisht luajti kitarë së bashku me vëllain e tij Rocky në Dallas para se të transferohej në Houston dhe të bashkohej me Beard.
ZZ Top u themelua në 1969 dhe luajti koncertin e tyre të parë live vitin e ardhshëm.
Pas lajmit për vdekjen e tij, fansat dhe miqtë muzikantë të Hill shprehën pikëllimin e tyre në rrjete sociale.
“Për 50 vjet të tëra, Dusty Hill mori pjesë në një nga treshet më të mëdha të zhanrit rock që ka ekzistuar ndonjëherë,” shkroi gazetari i muzikës, Corbin Reiff në Twitter./ KultPlus.com
Driton Kuka, trajneri i xhudistëve kosovarë ka njoftuar se me paraqitjen e Loriana Kuka edhe e kanë përfunduar garën në Lojërat Olimpike, gara që rezultuan shumë të arta, pasi që ekipi nga Kosova po kthehet me dy medalje të arta, përcjellë KultPlus.
Më poshtë gjeni postimin e tij të plotë:
Samurajët Shqiptar …
Medaljet Olimpike për popullin Shqiptar së shpejti do zbarkojnë në trojet Shqiptare.
Xhudistët e ekipit tonë me sot i përfunduan garat në Lojëra Olimpike!
Dy Medalje të Arta!
Ende po më duket si ëndërr e mirë 5 garues e dy të arta!
Medaljet janë të krejt ekipit me protagoniste Disin e Noren!
Ashtu siç ishte e arta e Majlindes.
Ekipi jemi ne që stërvisim, gëzohem e qajmë së bashku në fitore e humbje, aty qëndron forca jonë e madhe!
Kemi në krye Agronin që çdo ditë duron tekat e mia të trenerit, por kjo krejt është shpaguar …
2 Olimpiada 3 Medalje të Arta!
Me dhjetra medalje Evropiane e Botërore!
Këta jemi ne!
I gëzofshim medaljet të gjithë ne, Shqiptarët kudo që jemi!
Jam mirënjohës miq për aq shumë mesazhe e urime prej dhjetra mijëra miqve.
Ata që kanë menduar që medalja e artë e Majlindës është e para dhe e fundit, jeni mashtruar në llogari!
Spo flas më shumë për sojin e juaj se s’dua ta prish festën e madhe!
Romani i Jusuf Buxhovit “Shënimet e Gjon Nikollë Kazazit” është roman i situatës, roman i një gjendjeje. Themi kështu meqë motivi kryesor i romanit është një gjendje epidemiologjike e shkaktuar nga futja e murtajës. Kjo situatë bëhet më e veçantë nga e dhëna se epidemia është shkaktuar nga pushtuesi osmanë me pretendimin që të thyejë, pra të nënshtrojë, një ambient të caktuar, që në rastin tonë ka të bëjë me një qytet (Gjakovën). Fjala, pra është për një rast nga e kaluara (shekulli XVIII), kur popullatës së asaj ane i futet murtaja shkatërruese. Dhe, e gjithë atmosfera e kushtëzuar nga futja e sëmundjes zhvillohet në bazë të sistemit të qëndresës: pra që infektimit me murtajë t’i bëhet qëndresë e organizuar. Mbase kjo “mbulesë” e motivit nuk do të ishte gjithaq e rëndësishme po qe se nuk do të bëhej fjalë për idenë e pasojave të mëdha, që rrjedh nga kjo gjendje, që e pasqyruar me fjalorin e sociomaterializmit bëhet fjalë për një sëmundje kolektive, ku fati individual në tërësi varet nga fati kolektiv. Në këtë gjendje sëmundja kolektive e përmasave shkatërruese, ose shfarosëse, inicion një proces aktiv mbrojtës, i cili duhej të ishte i tillë, ngaqë turqit osmanlinj, në kuadër të metodave të tyre shkatërruese, përdornin edhe përhapjen e sëmundjeve, duke e sjellë mikrobin e saj fshehtas, në mënyrë që ia të bëjë punën e tyre. Dhe këtë marifet ata e bëjnë me sjellje dyfytyrëse: në njërën anë, në emër të “etikës” për ta luftuar sëmundjen vdekjeprurëse, haptas shpallën si mbrojtës të popullatës së rrezikuar, ndërkohë që fshehtas e përhapin atë. Po ashtu, në emër të etikës së përkujdesjes, përveç qeveritarëve, popullatës u ndalohet çfarëdo veprimi mbrojtës. Në këto rrethana, pra “të përkujdesjes”, qytetit i vihet shtetrrethimi, duke e shkëputur atë nga pjesa tjetër e botës, në mënyrë që sëmundja të mbahet e mbikëqyrur bashkë me shkatërrimin, që pastaj të bartet, po ashtu e mbikëqyrur, edhe në pjesët tjera. Por, edhe përkundër kësaj, kur qyteti duhej të mbetej në “duart e sëmundjes” dhe të fatit, qytetarët fillojnë t’i kundërvihen kësaj gjendjeje. Me këtë rast shfrytëzohet mençuria e vet dhe vetëdija kolektive. Kështu, në kushtet tepër të rëndë të sprovës të rrosh apo mos të rrosh, me shumë gjeturi, del në pah një atmosferë e veçantë ekzistenciale çfarë është ajo e rrethanave të murtajës. Një atmosferë të tillë, në letërsinë botërore, ndeshim te “Murtaja” e Alber Kamysë, ku shfaqet një gjendje thuajse e njëjtë, por me qëllime fare të ndryshme. Te romani i Kamysë, epidemia e murtajës shfaqet pa ndonjë shkaktar të jashtëm, pra si sëmundje që prek njerëzit, ndërsa në rastin tonë, pra te romani i Buxhovit, shfaqet në mënyrë tepër perfide me qëllim të shkatërrimit fizik dhe të shthurjes psikike të një popullate, gjë që epideminë e kthen në një absurd midis atij biologjik dhe historik.
2. Intelektuali dhe roli i tij
Në këtë gjendje të mbrojtjes kolektive rol të veçantë luan intelektuali, i cili në situatën e dhënë përfaqësohet nga një figurë reale historike – Gjon Nikollë Kazazi. Autori nuk ngurroi që ta inkarnojë figurën e intelektualit real që ta theksojë rolin dhe vendin e intelektualëve në shoqëri, pra në rrethin ku ai jeton dhe vepron. Atij, madje, në roman i takon roli kryesor, ai i rrëfyesit dhe i kronistit, ku nëpër mes tij njihemi me gjithë situatën. Por, me zhvillimin romanesk të ngjarjes ne harrojmë në tërësi intelektualin real dhe kalojmë në sferën teorisë së përgjithshme rreth rolit të intelektualit si personazh artistik. Pra, intelektuali i këtij romani në të vërtetë paraqet tipin e intelektualit që është i lidhur ngushtë me fatin e vendit dhe të mjedisit, dhe në këtë gjendje të rëndë, personaliteti i tij ngrihet në gjithë kompleksitetin.
Në planin praktik të organizimit të mbrojtjes kundër epidemisë, pra kundër murtajës, Kazazi, duke shfrytëzuar ogurin e së keqes së madhe, por mbi të gjitha, përkatësinë e njëjtë etnike, ia del që në atë organizim të përfshijë njerëzit e të gjitha besimeve dhe të profesioneve. Kështu, roli i tij prej intelektuali, del në pah çastin që ai përqendrohet për të gjetur metodën e kundërvënies sëmundjes vdekjeprurëse, duke iu kthyer historisë së shkruar, në mënyrë që prej andej të gjejë përvojën e sjelljes në situatat e ngjashme, me anën e të cilave ishte siguruar mbijetesa, gjë që e gjitha nxjerrë në pah dimensionin historik të ekzistencës. Dhe në saje të përvojës së shkruar, pra të shkrimeve, duke lexuar tekstet latine rreth gjendjeve të njëjta, ai i kthehet antikës, sheh se ajo nëpër të cilën po kalohej, ishte një formë e përsëritur për rrënime të caktuara fizike dhe metafizike shoqërore. Në këtë rropatje me tekstet e vjetra, Kazazi, sheh shumë ngjashmëri midis ideve asimiluese dhe shkatërruese (romakëve dhe osmanëve), që u kanë shërbyer për t’i arritur qëllimet e tyre historike. Aty, jo rrallë, shfaqen sëmundjet si metoda tinëzare, të cilat, në shumë raste, bëjnë më shumë se sa armët. Natyrisht, se duke u ballafaquar me luftërat të tilla të fshehta, popujt e rrezikuar, kanë zhvilluar metodat mbrojtëse, që u kanë mundësuar mbijetim. Natyrisht se Kazazi, do t’u kthehet metodave autoktone, të cilat rrjedhin nga tradita dhe përvoja shekullore. Në këtë punë, Kazazi, pasqyron fuqitë dhe karakterin e intelektualit të njëmendtë, duke vepruar në atë mënyrë që tinzaritetit të pushtuesit, i cili ka në dorë gurin dhe arrën, t’i kundërvihet me punë dhe veprime të hapura publike, të cilat janë në përputhje me të drejtën e mbrojtjes nga sëmundja shkatërruese, të drejtë këtë që as pushtuesi nuk mund ta mohojë publikisht. Natyrisht se Kazazi, punën, pra mbrojtje, do ta marrë në dorë, pasi që do t’ia dalë të zbulojë rrënjët e së keqes që vinte nga jashtë në forma të ndryshme, e ku frika dhe përçarjet shfaqeshin si gjendje psikologjike të veçanta, të cilat i duheshin secilës fushatë. Për t’i eliminuar këtë faktorë, Kazazi, duke i kthyer vlerave të përbashkëta shpirtërore dhe frymës së tyre, do t’ia dalë që t’i bashkojë që të gjithë njerëzit, pa marrë parasysh dallimet e brendshme. Kështu, në planin intelektual përkrah ka poetin Pader Coli dhe këngëtarin popullor Selami Taraku. Te i pari tragjika shfaqet në elementin shpirtëror si fuqi e përbashkët identifikuese, ndërsa te Selamiu ajo paraqitet në një formë ndryshe, e cila nuk largohet nga elementi i përbashkët ekzistencial. Sepse, që të dy i lidh e njëjta vegez e gjendjes ekzistenciale që ka të bëjë me revoltën krijuese, e cila nuk është hiç më e vogël nga gjendja e rezistencës së përgjithshme. Pra, përderisa Kazazi, personazhi kryesor i romanit, paraqet tipin e intelektualit që mendon (racionalistit) – krijuesit dhe studiuesit në funksion të ideologjisë dhe të idesë së qëndrueshmërisë së përbashkët, të dy poetët, në planin tjetër, paraqesin tipin e intelektualëve kreativë, të cilët me amplituda kreative zbulojnë të vërtetë rreth një veprimi tjetër nga ai intelektualit studiues. Në këtë mënyrë, del në pah natyra e intelektualit i cili ndjenë, mendon dhe vepron në përputhje me gjendjen, por edhe me rrethanat që imponon momenti i caktuar. Kështu, rreth personazhit kryesor (Kazazit), zhvillohet organizimi i rezistencës, por që merr jetë në saje të një rrethi të gjerë i bashkëvepruesve, që kthehen në bashkëmendimtarë të tij. Ndërkohë që poetët vetëm sa plotësojnë dhe forcojnë figurën e tij, duke ia krijuar asaj oreolin e punës së përbashkët, si një veprimtari ku bashkëveprojnë dhe bashkëdyzohen shpirtërorja me realen. Kjo vlen veçmas për Padës Colin.
3. Empiria popullore
Gjatë hulumtimeve për të gjetur mundësi që kanë të bëjë me qëndresën, ku mbrojtja kundër epidemisë së murtajës kthehet në një preokupim ekzistencial, personazhi kryesor i romanit, Kazazi, hedh shikimin në fushën e mençurisë popullore, që mbështetet në empirinë e tij, pikërisht te çështjet që kanë të bëjë me përvojën e ekzistencës aktuale dhe asaj historike. Në bazë të kallëzimeve popullore dhe të njohurive të ndryshme, por edhe duke u bazuar në burimet e shkruara, Kazazi vjen deri te përfundimi se në ato troje edhe më parë kishte murtajë ose mort, gjë që kjo do t’ia bëjë me dije se vazhdimi i ekzistencës lidhet me ndonjë fshehtësi e cila ruan çelësin e përballimit të asaj të keqe, siç kishte ndodhur edhe në të kaluarën. Duke hulumtuar, Kazazi, mëson se edhe në të kaluarën, në pjesët e Malësisë murtaja ishte përballuar më lehtë në saje të njëfarë gërrithje, e cila ishte përdorur nga malësorët, dhe se kjo mbrojtje, kishte qenë fare e thjeshtë: kur nga i sëmuri (hundët) ishin nxjerrë dregëza, të cilat pastaj ishin fërkuar në lëkurën e gërrithur të njeriut të shëndoshë, pasi që prej saj të ishte liruar pak gjak, gjë që e gjitha kishte paraqitur një përzierje të mikrobit në organizëm, ku ai ishte kthyer në mbrojtës të saj. Gërrithjen si mënyrë mbrojtëse, që në Malësi ishte ruajtur me fshehtësi, Kazazi, po ashtu, fshehtas e merr dhe e bart në qytet me anën e “plakave gërrithëse”, të cilat veprojnë fshehtas për kundër murtajës. Po qe se kjo “fshehtësi” shpjegohet me anën e mjekësisë së stome, atëherë kjo paraqet një lloj vaksinimi, që populli e ka përdorur për t’u mbrojtur nga sëmundjet shkatërruese.
E kemi përshkruar këtë mënyrë të rezistencës ndaj epidemisë për ta theksuar jo vetëm forcën e një “mrekullie” popullore, por për me tepër të të nxjerrë në pah çështjen e forcës intelektuale si dhe rolit të saj në jetën e një populli, si një faktor i brendshëm, i cili është vendimtar për t’u fituar jo vetëm imuniteti fizik, por edhe ai shpirtëror, mbi të cilin konsiston secila rezistencë dhe secili qëllim.
4. Dokumenti dhe fakti
Konturat e romanit, që i theksuam këtu, në të vërtetë janë fryt i narracionit romansier, e cila formohet dhe ruhet me anën e rrëfimit të personazhit kryesor, Kazazit. Këtu Jusuf Buxhovi tregoi aftësitë e tij, ngaqë me maturi dhe përpikëri shfrytëzoi dokumentin. Dhe ç’është edhe më e rëndësishme, ai ia doli që nga dokumenti të nxjerr dhe të realizojë faktin, që ia mundësoi të formësojë botën e dokumentit si botë artistike të romanit. Këtu bëhet fjalë për “shndërrimin” e dokumentit në dobi të fitimit të faktit, prej nga pastaj kyçja e dokumentit ndërlidhet me aktin e ngritjes artistike. Duke u parë si analogji me prosede real që krijon përshtypjen e “iluzionit të realitetit”, autori krijon “iluzionin e dokumentit” (dokumenti që krijon kronika e Kazazit) sipas prosedeut të romanit bashkëkohor.
Faktor i rëndësishëm i vlerës së rrëfimit artistik të Jusuf Buxhovit gjithsesi është edhe ndërlidhja dokumentare në raport me përmbajtjen: vetë romani është një dokument artistik, që bazohet dhe zhvillohet mbi bazat e dokumetaritetit, pikërisht të atij dokumentariteti që kërkon njohjen e dokumentit. Kjo shihet më së miri nga personazhi kryesor: Kazazi është personazh i dokumentit, i cili mbështet mbi realitetin që buron nga hulumtimi i ekzistencës së vazhdueshme që manifestohet me anën e dokumenteve të shkruara, të cilat njëherësh vinë si pjesë të kujtesës së kozervuar në dëshmi, por që duhet zbuluar në mënyrë që prej tyre të nxirret përvoja e caktuar.
Një faktor tjetër i rëndësishëm është ai që ka të bëjë me atë se Jusuf Buxhovi nuk e komplikon shumë narracionin në dëm të romanit, por se duke shfrytëzuar përshkrimin dhe efektet e dokumentit në planin e linjës lineare, krijon një shkrim analitik, i cili i ndihmon leximit të lirshëm të romanit, duke e bërë atë të afrueshëm dhe të kuptueshëm.
E gjithë kjo shkon në dobi të autorit dhe bën të ditur se ai përnjëmend gjendet në kontakt me të arriturat e romanit tonë bashkëkohor dhe romanit në përgjithësi, gjë që me këtë roman ai dëshmoi se është mjeshtër i trajtimit dhe të përpunimit të dokumentit, në mënyrë që në këtë drejtim edhe më tutje duhet të mbetet.
Duke përmbyllur këtë vështrim të shkurtër për këtë roman, duhet thënë se Jusuf Buxhovi ia ka dalë që faktin e dokumentit ta kthejë në një universalizëm artistik, që tregon se është një romansier tejet me përvojë dhe njëherësh një prozator që shquhet si rrëfimtar tejet i mirë. Nëse në romanet e tij të mëparshme (Matankrena dhe Loja) merret me simbolikën e tekstit, në këtë roman, e vazhdon atë, por me një dozë më të madhe të konkretizimit, çka e dallon nga romanet paraprake. Duke pasur parasysh disa nga elementet që u theksuan më lartë e që lidhen me përvojën krijuese dhe përvojën romaneske në gjithë spektrin artistik të refleksioneve të këtij autori, mund të thuhet pa hamendje se për nga cilësitë, “Shënimet e Gjon Nikollë Kazazit” mund të radhitet ndër romanët tona më të mira bashkëkohore.
(Parathënie për botimin në serbokroatisht të romanit “Shënimet e Gjon Nikollë Kazazit”- ‘Zapisi Đona Nikolle Kazazija’ nga shtëpia botuese “Jedinsvo”Prishtinë dhe “Nolit” e Begoradit, 1986, përkthyer nga dr. Engjëll Sedaj)./ KultPlus.com
ITV ka thënë se nuk ka plane aktuale për një seri tjetër të The X Factor.
Deklarata erdhi pas raporteve në The Sun se krijuesi Simon Cowell ka hequr dorë nga programi pas 17 vjetësh.
Gazeta tha se programi është duke pushuar për të paktën pesë vjet, transmeton KultPlus.
X Factor u transmetua për herë të fundit në 2018 kur Dalton Harris u shpall fitues.
Një zëdhënës i ITV tha në një deklaratë: “Nuk ka plane aktuale për serinë e ardhshme të X Factor në këtë fazë.”
Seria 2018 e X Factor u prezantua nga Dermot O’Leary dhe me juri Louis Tomlinson, Ayda Field dhe Robbie Williams.
Gjykatësit e mëparshëm në këtë program përfshijnë artistë si Sharon Osbourne, Louis Walsh dhe Nicole Scherzinger.
Programi u transmetua për herë të parë në 2004.
X Factor ka ndihmuar në fillimin e karrierës së artistëve që tani përfshijnë top-listat, duke përfshirë One Direction, Little Mix, Olly Murs dhe Leona Lewis.
Muajin e kaluar u zbulua se Cowell do të kthehet në televizionin britanik për të udhëhequr një panel gjyqtarësh në një shfaqje të re muzikore për ITV të titulluar Walk The Line./ KultPlus.com
Loriana Kuka e ka realizuar tashmë ëndrrën e saj. Xhudistja kosovare e ka pasur ëndërr fëmijërore pjesëmarrjen në Lojëra Olimpike dhe ajo e arriti këtë falë punës së madhe që e bëri në vitet e fundit, përcjellë KultPlus.
24 vjeçarja e fitoi normën olimpike dhe nesër në mëngjes, me kohën tonë lokale, do të debutojë në “Tokio 2020”.
Xhudistja e lindur dhe rritur në Zvicër, e cila sakrifikoi shumë duke ardhur për të jetuar dhe për të ushtruar në Kosovë, synon të fitojë medalje olimpike.
Qëllimi i kampiones evropiane U-23 dhe medalistes së bronztë në Kampionat Evropian dhe Botëror është që ta ngrisë në tre numrin e medaljeve të vendit tonë në këtë Olimpiadë, pas Distria Krasniqit dhe Nora Gjakovës.
Për më tepër, deklaratat e Lorianës mund t’i shikoni në videon e mëposhtme, të realizuar nga Komiteti Olimpik i Kosovës. / KultPlus.com
Përflaken yjet dhe ju dua. Nata hap sytë dhe ju dua. Zemrat tona dy njerëz dhe ju dua dy njerëz prej nesh. Dhe sa ju ngjajnë dhe sa më ngjajnë. dhe pastaj sa nuk na ngjajnë. Nga ne më të mirë nga ne më të vegjël nga ne më të guximshëm. Ne jemi goxha më të shtruar se zemrat tona, më të matur ndaj rrëmujës më të prirur. Jemi ne që ushqejmë si dyshime si besëtytni, për në frikërat dhe ndodhitë për ne përmallimi. Dhe jemi sërish ne, në gaz e në dënesë. Ne pezmatojmë zemrat tona, tjetër s’dinë veç dashurisë, Dritë e syve të mi, jeta ime, sulltanesha ime Unë ju dua. zonja Pîrâye, afërmendsh ju dua. / KultPlus.com
Aktori komedian Robin Williams lindi me 21 korrik të vitit 1951, dhe vdiq në moshën 63-vjeçare në vitin 11 gusht të vitit 2014. Ai u vetëvar në shtëpinë e tij në Kalifornia, pasi vuante nga sëmundja e Parkinsonit dhe depresioni i rëndë.
Disa nga rolet dhe filmat që ai mori pjesë janë: Mork në ‘Mork and Mindy’, Xhenin në ‘Aladdin’, Daniel Hillard në ‘Znj. Doubtfire, John Keating në ‘Dead Poets Society’ Sean Maguire në ‘Good Will Hunting’ dhe shumë e shumë të tjerë.
Me rolet e tij ikonike ai ishte fitues i pesë çmimeve Grammy, katër Golden Globes, dy Emmy dhe një Oscar. / KultPlus.com
Komuna e Gjilanit, sot gjatë ditës u ka bërë thirrje banorëve të komunës që të përmbahen nga daljet e panevojshme për t’ju lënë më shumë hapësirë mërgimtarëve që ndodhen në pushime.
Pas këtij njoftimi, komuna ka dalë sërish me një sqarim në faqen e tyre zyrtare, ku thuhet se njoftimi ka qenë në frymën e asaj që qytetarët të tregojnë më shumë kujdes për vetën e edhe për mërgimtarët.
Ndërsa krejt në fund të njoftimit, komuna u drejtohet qytetarëve duke u thënë “dilni sa të doni, duke respektuar masat në fuqi”. / KultPlus.com
Të enjten do të nënshkruhet marrëveshja mes Komunës së Prishtinës dhe UNDP-së për restaurimin e Sahat Kullës, njofton Komuna e Prishtinës.
Marrëveshja do të nënshkruhet me fillim në ora 10:00 në afërsi të këtij objekti.
“Nesër nga ora 10:00 deri ora 10:35, Komuna e Prishtinës dhe UNDP do të nënshkruajnë marrëveshjen për restaurimin e Sahat Kullës, pranë këtij objekti kulturor. Më këtë rast, drejtori i Drejtorisë së Kulturës, Adrian Berisha si dhe përfaqësuesja rezidente e UNDP-së në Kosovë, Maria Suokko do të mbajnë një fjalë rasti”, thuhet nga Komuna e Prishtinës. / KultPlus.com
Përfundon garimi i Briken Caljes në ‘Tokio 2020’. Peshëngritësi shqiptar zhvilloi një paraqitje shumë të mirë, duke u renditur në vend të katërt në Olimpiadë.
31-vjeçari e mbylli me 151 kg të ngritura në stilin e shkëputjes në Lojërat Olimpike të Tokios. Vendi i shtatë për Caljen në shkëputje, teksa ka bërë shumë më mirë në stilin e shtytjes.
Calja çoi 184 kg në tentativën e parë, ndërsa dështoi në të dytën me 188 kg. Fantastike prova e tretë e peshëngritësit nga Elbasani, i cili ia doli të çojë 190 kg.
Sportisti e mbylli dygarëshin me 341 kg të ngritura, duke u renditur në vend të katërt në dygarësh. Vetëm 1 kg ishte Calja larg medaljes së bronztë. / KultPlus.com
Me ndërtimin e segmentit të 165 të kontruksionit të çeliktë, ura e Peleshkit në Kroaci, sot do të lidhet zyrtarisht Komarna me Brijesten, që nënkupton lidhjen e shumëpritur të territorit të Republikës së Kroacisë rrugës tokësore.
“Ura e Peleshkut është projekti më i madh dhe më i rëndësishëm që aktualisht po e realizojmë në Kroaci, e ajo çfarë më së shumti na gëzon se e kemi realizuar në kohë dhe me sukses. Me këtë vendi ynë po lidhet dhe mund të themi që qeveria ka realizuar ëndrrën e kamotshme”, ka deklaruar ministri i Turizmit, Oleg Butkoviq.
Bëhet fjalë për projektin më të rëndësishëm gjeostrategjik në Kroaci, projekt i interesit nacional me të cilin i është dhënë fund “ndarjes” dhe tani përmes rrugëve tokësore do të kalohet në të gjitha anët.
E për të realizuar këtë ëndërr të kamotshme janë nevojitur të kalojnë 300 vite, që kur ky vend ka shfrytëzuar vetëm trafikun ujor për të kaluar në pjesët tjera të Kroacisë.
Kostoja e ndërtimi të projektit vlerësohet se kap shumën e 420 milionë eurove, dhe përfshin ndërtimin e urës dhe autostradës afër saj. / Gazeta Express / KultPlus.com
Arshi Pipa, një prej personazheve kompleks të kulturës shqiptare, shënon sot 101-vjetorin e lindjes.
Në këtë ditë kujtese për një prej figurave të rëndësishme të mendimit shqip, Qendra Kombëtare e Librit dhe Leximit sjell për lexuesin veprën e tij “Politikë dhe letërsi: paradigma Gramshi”, nga botimet “Princ”, një studim i koncepteve, veprës dhe jetës së një figure të lartë intelektuale si Antonio Gramshi. Vepra është lënë në dorësh- krim nga Pipa në anglisht, si një vepër “gati për botim”, por pa mundur të botohet deri sot. Nga leximet që i janë bërë tekstit, mendohet se mund të jetë përfunduar rreth viteve 1985-1986. Vepra ka ardhur në shqip nën përkthimin e Majlinda Bashllarit.
Vetë Pipa tregon zgjerimin e interesit të tij ndaj Gramshit, i cili fillimisht ka qenë i kufizuar vetëm për kritikën letrare. “Qasja ime letrare ndaj mendimtarit të Sardenjës dhe liderit të Partisë Komuniste italiane, gradualisht u zgjerua në përfshirjen e veprës së tij të plotë. Ky libër është rezultat i dy dekadave mësimdhënie dhe studimi, periudhë gjatë së cilës mahnitja ime e fillimit ia la vendin një vlerësimi më të kthjellët dhe objektiv të figurës së tij si një mendimtar e lider marksist”, shkruan vetë Pipa në parathënie.
Por korpusi i veprës së Pipës është mjaft i gjerë duke krijuar nga larg një institucion të kritikës letrare shqipe, një shkollë mendimi. Shkrimtari i madh shqiptar, Ismail Kadare, e vlerëson veprën e Pipës si të pa- shmangshme për të kuptuar mendimin shqiptar të kohës. Më poshtë po botojmë një pjesë nga cikli i bisedave që ai ka bërë me studiuesen Alda Bardhyli.
Z. Kadare, sot shënohet 101-vjetori i një personazhi të rëndësishëm për letrat shqipe, Arshi Pipës. Si do ta vlerësonit figurën e tij në terrenin kulturor shqiptar?
Pa dyshim që Arshi Pipa është një studiues tepër i shquar për kulturën shqiptare. Pjesa kryesore e rezervave të tij ndaj regjimit komunist pa dyshim qëndron, madje tani, pas rrëzimit të këtij regjimi, del nevoja që vepra e tij të studiohet më thellë. Një pikëshikim i thellë dhe objektiv do ta zhvishte atë nga disa dëmtime që i janë shkaktuar prej studimeve, shpesh pasiononte, siç ndodh shpesh nga ithtarët e autorëve. Duke pasur plotësisht të drejtë në analizën kryesore të veprës së tij, për fat të keq kjo analizë e humbet thellësinë e saj, kur bëhet disa herë e njëanshme dhe ndikohet nga skematizmi politik, në gjykimin e një pjese të letër- sisë shqipe. Letërsia shqipe natyrisht me kalimin e kohës duhet të bëhet sa më e ndërgjegjshme për cektësinë e saj, lidhur me gjykimin e regjimit komunist, por nga ana tjetër duhet të kërkohen me ndershmëri rastet kur ajo ka guxuar të shfaqë në mënyrat e saj rezervat ndaj regjimit.
Kjo e nderon thellimin e mendimit shqiptar për letërsinë. Nga të gjitha letërsitë e vendeve lindore që ranë në robërinë politike të sllavizmit, letërsia shqipe ndoshta ka qenë më e përparuara, në mohimin e saj të përgjithshëm, duke vënë në dukje dobësitë e tij. S’ka pse t’i mohohen kësaj letërsie rastet kur ajo është përpjekur të shkëputet nga skllavëria, duke rrezikuar rëndë veten e saj. Në tablonë e përgjithshme botërore të letërsisë së quajtur realizmi socialist botëror, letërsia shqipe ka shumë faqe që e turpërojnë, por nga ana tjetër ka shumë faqe të tjera që e nderojnë. Duke i vënë këto në dukje, ne do të jemi të drejtë me gjykimin e pasurisë shpirtërore të një populli, që u krijua në kushte shtypjeje të pabesueshme.
Megjithatë, z. Kadare, le të kthehemi sërish te Pipa. Ai ka qenë një nga zërat kritik ndaj jush, kam parasysh shkrimin e njohur “Fenomeni Kadare-subversion në komunizëm”, ku ju quan një konformist, duke pranuar botëkuptimin stalinist… Megjithatë, ju nuk i jeni përgjigjur asnjëherë. Si mund ta lexojmë sot heshtjen tuaj?
Nuk është e vështirë të bëhet një gjë e tillë, d.m.th., të heshtësh. Pjesa më e madhe e inteligjencës krijuese shqiptare, edhe pse mund të kritikohet për qëndrime të pa- plota pozitive, por nuk mund t’i mohohet përplasja e saj me regjimin, shpesh e heshtur po, por aq edhe e shprehur disa herë qartë përballë tij. Jam i bindur që me një gjykim të tillë do të ishte dakord vetë Arshi Pipa dhe ne, duke respektuar mendimin e atij që nuk është më, do të ishte mirë ta shtjellonim atë mendim edhe më gjerë.
Jeni takuar ndonjëherë me Pipën?
Fatkeqësisht jo. Them fatkeqësisht, sepse një takim me të do të ishte i vlefshëm, si takimi që kam pasur me Martin Camajn.
A folët për Pipën në këtë takim?
Jo. Arsyet mund të ishin të shumta përse nuk biseduam për të, ndër to, më kryesorja ndoshta, ishte se shteti shqiptar, duke qenë në dijeni për to, ishte në kundërshtim me shtjellimin e tyre. Jam përpjekur gjithmonë ta kuptoj mendimin e tij, sado që kjo ishte e vështirë të bëhej nga larg.
Kritikat e Pipës ndaj jush, janë kritika që vijojnë të artikulohen shpesh edhe sot në diskursin publik?
Kjo është një gjë e kuptueshme, sidomos në rastet kur një sistem i tërë politik bie në humnerë dhe dyshimet dhe enigmat për të vazhdojnë të mbeten për një kohë shumë të gjatë. Unë shpresoj që koha do të shërojë shumë gjëra, koha do të vazhdojë të sqarojë shumë gjëra.
Si duhet ta lexojmë sot Arshi Pipën?
Duhet ta lexojmë si pjesë e tablosë që arriti të dalë nga makina e censurës komuniste. Si e tillë ajo mund të shfrytëzohet në dobi të para- qitjes së nivelit kulturor të kombit shqiptar. Ka vetëm pak kohë që ka ardhur në shqip libri “Poli- tikë dhe letërsi: paradigma Gramshi” një studim i Pipës mbi trashëgiminë e Gram- shit, të cilin Eric Hobsbawm e quante një nga mendimtarët komunist më origjinal të shekullit XX… Qasja e tij ndaj një figure që ka elaboruar ndoshta më shumë idetë marksiste në arte, vjen si një kërkim i munguar i letrave tona… Unë e quaj një kërkim kulturor.
Bota komuniste që u përmbys në Shqipëri ka lënë gjurmë shumë të thella, me të cilat ne do të merremi gjatë. Këmbëngulja në këtë rast i bën mirë së vërtetës. Në këtë kontekst, thellimi ndaj jetës dhe tezave të Antonio Gramshit thjesht pasuron më shumë këndvështrimet europiane mbi këtë vepër. Idetë e Gramshit, të ashtuquajtura marksiste për letërsinë dhe artet në botë, kanë pësuar një shterim të dukshëm. Ky proces do të jetë i vazhdueshëm e mendoj se është një proces i natyrshëm.
A shihni ju sot një shoqëri që po shkon drejt asaj që Gramshi e quante si thelbësore për progresin, që ka një prirje drejt një reforme morale dhe intelektuale?
Kjo prirje e mirë, është e pritshme, por jo aq e lehtë për t’u kryer, megjithatë ne të gjithë duhet të përpiqemi që ajo të mbërrijë. / panorama.al / KultPlus.com
Kritik letrar, poet dhe filozof, Arshi Pipa ka shërbyer për shumë vite si profesor i Letërsisë Italiane në Departamentin e Gjuhëve të Romancës në Universitetin e Minesotës.
Arshi Pipa vuajti në burgjet dhe kampet e shfarosjes nga viti 1949 deri më 1956. Përveç punës së detyrueshme u bë një nga dorëzanët e mësimdhënies së letërsisë, filozofisë dhe gjuhëve përgjatë dënimit, ku shkroi librin me poezi “Libri i Burgut”.
Lirohet më 26 prill 1956 dhe një natë të fundverës së 1957 arratiset bashkë me të motrën, Fehimen.
Nga Vloçishti e Maliqi, ai arriti të merrte poezitë e ferrit në SHBA, ku u vendos pas arratisjes në 1957, siç i kishte shkruar, në letra cigaresh, për t’i botuar më pas si “Libri i Burgut”. Sot, e gjithë biblioteka dhe krijimtaria e tij i është dhuruar Muzeut Historik Shkodër.
Emigroi në Shtetet e Bashkuara më 1958. Në fillim punoi si arkëtar në një hotel të Nju Jork-ut. Emërimi i tij i parë ishte në kolegjin Philander Smith, Little Rock, Arkansas, ku ligjëroi për filozofi më 1960. Vitin akademik pasues, drejtoi departamentin e gjuhës italiane në City University, Georgia, në “Shkollën e Gjuhëve dhe të Gjuhësisë” dhe në të njëjtën kohë jepte mësim filozofi, në “Kolegjin e Arteve të Lira” (verë 1961, dhe ’62). Ka qene pedagog i gjuhës italiane në universitetin Kolumbia në vitet 1961-62, dhe profesor i asociuar i gjuhës italiane, në universitetin e Delfit, Garden City, dhe, në të njajtën kohë, gjatë verës, dha filozofi në Kolegjin e Arteve të Lira..
Në vitet në vazhdim ligjëroi tema filozofike në kolegjin Adelphi Suffolk. Nga viti 1963-66 ishte profesor i asociuar në vitin akademik 1963-64 në departamentin e gjuhës italiane, në universitetin e Kalifornias, Berkley. Atje jepte kursin e letërsisë moderne italiane dhe drejtonte seminaret e kritikës letrare, (De Sanctis, 1963, Kroçe, 1964, Viko, 1965), po ashtu si dhe në gjuhën shqipe, letërsi dhe folklor më 1965, si dhe filozofi romake. Në vitin 1966, drejtoi disertacionet për gradën e doktorit në filozofi (Ph.D).
Përkrahu lëvizjen studentore të Berkley University të Kalifornisë, e njohun si “Free speech movement”, dhe u ba kritik i paanshem i poltikës. Nga viti 1966, ka qenë në fakultetin e Universitetit të Minnesota-s dhe Minneapolis, fillimisht si profesor i asociuar (1966-69), dhe më pas si profesor i gjuhës italiane, në departamentin e gjuhëve frënge dhe italiane (Departamenti i Gjuhëve Romane gjatë vitit 1968). Arriti të jetë pjesëtar i Universitetit të Minesotes, si anëtar me të drejta të plota dhe gjithashtu kontribuonte në planifikimin, hartimin dhe ndarjen e diplomave të studimeve të gjuhës italiane. Programi për gradat e master-it u themelua në vitin 1968, ndërkohë ai ishte drejtues i programit master (“graduate school”) në gjuhën italiane. Temë-diplomat për master dhe disertacionet e PhD u shkruan dhe u miratuan nën drejtimin e tij. U ka dhënë mësim kurseve të ekstrakurrikulare të gjuhëve, të ndara në kurse të ulët dhe të larta, kurseve të qytetërimit dhe të kulturës në anglisht, dhe në veçanti, kurseve ekstra-kurrikulare për shkrimtarët e mëdhenj, (Dante, Bokaçio, Manzoni, Leopardi), në zhanret e “Poezisë kalorësiake”, “Letërsisë Utopike”, dhe temat krahasuese (Marksizmi dhe Ekzistencializmi në tregim dhe dramë), përfshi seminaret (Ungareti dhe Montale, Viko dhe Kroçe ). U ka dhënë gjithashtu mësim bashkërisht, kurseve të diplomuara të gjuhëve Frënge dhe Italiane, (Simbolizmi Francez dhe Hermetizmi Italian, Romantizmi në Francë dhe në Letërsinë Italiane), duke pasuar me themelimin e programeve të master-it, në gjuhët Frënge dhe Italiane (1970), të konceptuar dhe hartuar me iniciativën e tij. Me daljen në pension u vendos përfundimisht në Washington, D. C., pranë së motres.
Gjatë kësaj kohe u intensifikuen lidhjet e tij me “Vatrën” dhe “Diellin”. Gjithnji, ai ka qenë bashkëpunëtor i zellshëm i “Diellit”.
Në pranverë të vitit 1991, Pipa u zgjodh kryetar i “Vatrës”, pa qenë anëtar i saj, detyrë në të cilën qëndroi vetëm një vit.
Pipa ka lënë një trashëgimi të pasur në fushën e përkthimeve poetike nga latinishtja, italishtja, frëngjishtja, gjermanishtja, anglishtja. Vetëm gjatë kohës njëvjeçare që jetoi si refugjat në Jugosllavi, ai përktheu një vëllim poetik me titull “Lyrika Latine”, (rreth 250 faqe të plotësuara me shënime të ndryshme metrike), mbetur në dorëshkrim. Po ashtu, mbetur në dorëshkrim, është edhe një vëllim poetik i shkruar në tri gjuhë evropiane me titull “Autobiografia”. / KultPlus.com
Një libër studimor kushtuar epikës gojore shqiptare nga profesori Zymer Neziri është bërë tashmë pjesë e universitetit të Harvardit.
Në një intervistë për “KlanKosova” profesori Neziraj tregon se për të realizuar një libër që plotëson standartet e Harvardit është dashur një kohë shumë e gjatë.
“Libri brenda ka një parathënie të shkruar nga profesori arbëresh në Universitetin e Milanos Nicola Scaldaferri, etnomuzikolog. Gjithashtu ka dhe paraqitje të punimeve muzikore nga prof. Victor Friedman, John Kolsti. Gjithashtu materiale nga më të mirat të zgjedhura nga epika. Gjithashtu pjesë e librit është historia e lahutarit më të vjetër nga Sanxhaku i Pazarit të ri, që shumë pak e njohin, një vend ku ende flitet shqip në Bosnje. Gjithashtu Ali Hyseni, lahutari nga malësia e Gjakovës. Gjithashtu në libër tregohet dhe historia e lahutarëve të tjerë”, thotë Neziri.
Tutje ai tregon se është një privilegj që për herë të parë në këtë universitet do të ketë një vepër të gjuhës shqipe: ‘Harvardi është në krye të listës së universiteteve më të mira në botë atje çdo gjë bëhet në shkallën e përkryer, ndaj edhe kjo punë u bë që të dalë e përkryer. Kjo punë zgjati shumë sepse përkthimi i disa vargjeve të vështira, kërkohej një punë kolosale’.
Pas një matje në universitetin e Kozercës u kuptua se botimi nuk e nderon epikën shqipe, ndaj është vendosur të nisin punët nga fillimi për përkthimin e vargjeve të vështira. Tashmë ky libër po sheh dritën e botimit dhe shqiptarët pas kaq shumë kohësh për herë të parë kanë një vepër një gjuhën shqipe, por edhe Harvardi ka një libër shqip.
“Ky libër është një vlerë historike, pas një periudhe rreth katër shekuj të Harvardit. Gjithashtu një vlerë që do e shijojnë lexuesit e zakonshëm, por edhe studiuesit që bëjnë studime mbi këto tema. Do kenë mundësi të njihen me lahutarët e vjetër”, tregon Neziri. / KultPlus.com
Artisti i këngëve të cilat janë kthyer në vulë të vlerave artistike, Naser Berisha sapo ka publikuar këngën e tij më të re që mban titullin “Unë heroi yt”, këngë kjo e cila renditet e pesta me radhë në albumin e tij të katërt që do të publikohet në gusht të këtij viti, përcjell KultPlus.
Teksti i këngës “Unë heroi yt” është shkruar nga Naser Berisha dhe Xhelil Haziri, kurse muzika, orkestrimi dhe Mix e Masteri janë punuar nga Naser Berisha, ndërkaq në gitarë dhe bass është Reshat Beqiri.
Bashkangjitur gjeni videon dhe tekstin e këngës.
Më kërko një yll po deshte Më emrin tënd që ta pagëzoj E pastaj për ty në tokë do ta zbres Buzëqeshjen tënde që ta rrezatoj
Dëshiro edhe hënën sonte Natën vonë kur ajo ndriqon Dhe kur gjumi të merr ty lehtas Më tregon se për kënd ënderron
Te lutem thuaj se cka zemra t`do Një mijë deshira une do ti plotesoj
REF: Une do të jetoj në ënderrat e tu Si magjistar i dashuris Një dëshire ti vetem thuaj Dhe unë do të jem heroi yt
Jeta jote një roman dashurie E unë aty jamë kalorsi yt Mbylli sytë që të puthë në faqe E ti në veshë dëshiren ma përshperit
Sikur kjo të ishte nata e fundit Dëshirat ty që ti plotësoj Mos ngurro dhe mi thuaj të gjitha Unë një nga një do ti plotësoj. / KultPlus.com
Ylli i muzikës, The Weeknd, do ta pranojë çmimin “Quincy Jones Humanitatian Award” në ceremoninë e parë shpërblyese “Music in Action Awards”.
Këngëtari i hitit “Blinding Lights” do të jetë ndër artistët e nderuar në ngjarjen e përvitshme të organizuar nga “Black Music Action Coalition”, e që mbahet në një hotel të Hollywoodit më 23 shtator të këtij viti.
Çmimi që do t’i ndahet muzikantit kanadez e nderon angazhimin e tij të madh në fushën e bamirësisë, me ç’rast artisti ka dhuruar miliona dollarë për çështje të ndryshme bamirëse, prej fillimit të pandemisë së koronavirusit.
Ndër organizatat që kanë përfituar nga donacionet e artistit 31-vjeçar, janë: “Black Lives Matter Global Network”, “Colin Kaepernick Know Your Rights Camp Legal Defense Initiative” dhe “National Bail Out”, si dhe fushatat për lehtësimin e pasojave të shkaktuara nga COVID-19, “MusiCares” dhe disa organizata tjera në Etiopi dhe Libi.
Çmimet “Music in Action” do t’i nderojnë artistët, drejtuesit dhe bizneset në industrinë e muzikës, të cilët kanë dhënë kontributet më të rëndësishme për drejtësi sociale, barazi dhe ndryshim, gjatë vitit të fundit. / Koha.net / KultPlus.com
Kolegji Universum në bashkëpunim me kompanitë partnere të teknologjisë informative në kuadër të bashkëpunimit për ndërlidhje të Akademisë dhe Industrisë ofrojnë 30 BURSA të plota për maturantë për studime të dyfishta apo studime dhe praktikë profesionale.
Bursat ofrohen për 3 vite studimi në Programin Shkenca Kompjuterike në Kolegjin Universum. Studentët do të angazhohen në punë praktike gjatë studimeve dhe do ta kenë punësimin e garantuar pas diplomimit. Kjo u mundëson studentëve të marrin diplomë akademike dhe përvojë profesionale gjë që po iu mundëson studentëve kyçjen më të lehtë në tregun e punës.
Të gjithë maturantët e Republikës së Kosovës kanë mundësi të aplikojnë të bëhen pjesë e garës për bursa studimi dhe punësim të garantuar nga Kolegji Universum dhe kompanitë partnere. APLIKO në këtë link: https://cutt.ly/mQiq7ej
Studimet Duale sipas konceptit Gjerman të financimit te studimeve nga kompanitë, studentët përfitojnë:
1. Financim 100% i studimeve për tri vite të studimit;
2.Punë Praktike nga viti i parë, 20 orë në javë;
3.Punësim i Garantuar pas diplomimit.
Puna praktike do të ofrohet në këto pozita: Web Developer, Programmer Analyst, Software Developer, Frontend Developer, Backend Developer, DevOps, Mobile App Developer, QA Tester.
AFATI I FUNDIT PËR APLIKIM 20 GUSHT 2021!
Fito BURSË për 3 vite studimi dhe fillo karrierën që nga viti i parë i studimeve. APLIKO në këtë link: https://cutt.ly/mQiq7ej
Kolegji Universum ka disa vite që po përdor këtë sistemi gjerman të arsimit për studentët dhe vazhdimisht kontaktohet nga institucione të ndryshme për të formuar partneritete dhe bashkëpunime profesionale që synojnë të kontribuojnë në ekonominë dhe zhvillimin e sektorëve në Kosovë.
Kolegji Universum është kolegji më inovativ në Kosovë, i renditur në Top 1000 shkollat më të mira të biznesit në botë nga Agjencia Eduniversal. Institucion lider i ndërkombëtarizimit, i vetmi institucion nga Kosova që ka arritur numrin më të madh të marrëveshjeve të financuara nga Komisioni Evropian. Mëso më shumë www.universum-ks.org
Presidenti Ilir Meta nderon veprimtarët Rexh Xhakli (pas vdekjes), Skënder Perolli dhe Christopher Hyland, për rolin e tyre për përparimin e kauzës kombëtare shqiptare në SHBA dhe forcimin e lidhjeve mes dy kombeve tona.
Nga Ruben Avxhiu
Përveç ceremonisë së përbashkët, ajo që i bashkoi sot tre të dekoruarit nga Presidenti i Shqipërisë është se sa pak janë vlerësuar e nderuar për punën e tyre sidomos kontributin plot 30 vjet më parë.
Kemi kohë që kemi hyrë në një periudhë 30-vjetoresh, që na kujtojnë momente historike kyçe në jetën e shqiptarëve të tri dekadave më parë.
Rexh Xhakli
Rexh Xhakli nuk jeton më, kështu që në vend të tij e mori bashkëshortja Shpresa Xhakli, e cila është gjithashtu një figurë e shquar e komunitetit shqiptaro-amerikan me punën e saj për rritjen e ndërgjegjësimit për çështjen e autizmit.
Rexh Xhaklli, për shembull, është një prej atyre shqiptaro-amerikanëve që ka kontribuar në çdo moment të fundit të viteve 1980 dhe fillimit të viteve 1990, kur shqiptarët po mësonin mjeshtërinë e lobimit modern, kur Kosova po bëhej emër i njohur në SHBA, kur shqiptarët po krijonin së pari Ligën Qytetare, e pastaj LDK-në e organizata të tjera. Në çdo hap, në çdo nismë politike e financiare, Rexh Xhakli ishte aty, pa kursyer asgjë, i gatshëm për ta derdhur pasurinë në të mirë të kombit.
Sa ka dhënë ky njeri për Kosovën e tij e për të gjithë trojet shqiptare? Nuk mund të llogariten dhe ai vetë u tërhoq tërësisht nga jeta publike, pikërisht kur filluan të qetësohen tensionet dhe të fillojë dhënia e meritave dhe matja e kontributeve. Vetëm pas vdekjes mësuam për shembull se kishte dhënë 150,000 dollarë para në dorë (cash) vetëm për UÇK-në. Gjë që të jep një ide të kontributit të tij masiv në vite që nga dekada e viteve 1980.
Kryetari i Shtetit i akordoi Dekoratën “Nderi i Kombit” me motivacionin “Në shenjë vlerësimi të merituar dhe mirënjohjeje për kontributin e spikatur e shembullin e tij të rrallë në forcimin e lidhjeve historike shqiptaro-amerikane, lartësimin e imazhit të popullit shqiptar e vlerave tona kombëtare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, si dhe ndaj humanizmit, ndikimit e kontributit të tij të gjerë shoqëror.”.
Rexh Xhakli nuk jeton më, kështu që në vend të tij e mori bashkëshortja Shpresa Xhakli, e cila është gjithashtu një figurë e shquar e komunitetit shqiptaro-amerikan me punën e saj për rritjen e ndërgjegjësimit për çështjen e autizmit. Mjeke nga profesioni, e lindur në Preshevë, ajo ka ngritur një rrjet të tërë në Kosovë për femijët që vuajnë nga autizmi.
Ajo e pranoi dekorimin në emër të familjes dhe foli për përkushtimin e gatishmërinë për sakrifica të Rexhës sa herë që bëhej fjalë për një çështje kombëtare. Ndonëse nga Kosova, Rexhë Xhakli ka lindur në Fier dhe me këtë rast Shpresa Xhakli i përcolli Presidentit Meta kërkesën e vajzës së saj për t’u bërë nënshtetase e Shqipërisë.
“Im atë e ka vendlindjen në Shqipëri dhe unë e ndjej veten pjesë e këtij vendi”, tha thënë ajo.
Skënder Perolli
Skënder Perolli u nderua me Titullin e lartë “Kalorës i Urdhrit të Skënderbeut”
Një tjetër figurë kontributi i të cilit njihet pak, është Skënder Perolli. Edhe ai lidhet ngushtë me një 30-vjetor që po festojmë, atë të rivendosjes së marrëdhënieve diplomatike mes SHBA-së dhe Shqipërisë.
Për gati gjysëm shekulli Shqipëria komuniste e Enver Hoxhës dhe SHBA nuk kishin marrëdhënie diplomatike. Duke parë se në Shqipëri po frynte era e ndryshimit, ndonëse komunistët ishin ende në pushtet, disa shqiptaro-amerikanë kishin filluar të lobonin për rivendosjen e lidhjeve diplomatike. Ata mendonin se rilidhja mes dy shteteve do ta përshpejtonte vendosjen e demokracisë në Shqipëri. Mes tyre, askush nuk u shqua më shumë sesa Skënder Perolli.
Skënder Perolli nuk ka folur asnjëherë për rolin e tij personal në rivendosjen e marrëdhënieve diplomatike mes Shqipërisë dhe SHBA-së. Ky rol është zbuluar nga intervista dhe shkrime të një prej ekspertëve të njohur në Washington DC, James Hooper që në atë kohë shërbente si diplomat dhe punoi gjatë me këtë proces.
Sipas tij, Departamenti i Shtetit u sinjalizua nga Anthony Athanas se Shqipëria pavarësisht prej retorikës ishte gati për një hapje. Më pas erdhi vizita e Ramiz Alisë në OKB, rihapja e bisedimeve me diplomatët shqiptarë në New York.
Gjatë një interviste me Charles Stuart Kennedy, për ADST, në 2006, James Hooper duke komentuar për mundësitë e hapjes së Kubës komuniste, iu rikthye kujtimeve për hapjen e Shqipërisë komuniste në 1990 dhe rolin që luajtën shqiptaro-amerikanët. “… komuniteti ishte absolutisht kyç, sidomos një njeri me emrin Skënder Perolli, që gjithmonë e gjente një zgjidhje kur kishin nevojë për ndihmë në uheshin dhe rivendosjen e marrëdhënieve dypalëshe me Shqipërinë, po edhe më vonë lidhur me Kosovën. Ai ishte një shtylla që mban çatinë gjatë gjithë procesit”.
Kur u vendos për gjithshka dhe delegacioni i parë zyrtar amerikan u nis drejt Shqipërisë, Skënder Perolli ishte një nga pjesëtarët e delegacionit.
Kur mendon se gjyshi i tij ishte pushkatuar nga komunistët dhe familja e tij ishte arratisur për t’i shpëtuar persekutimit, kjo prani e Skënder Perollit në delegacionin e parë amerikan që po i jepte fund izolimit komunist ishte vërtet simbolike.
Bir i familjes së njohur patriotike Ukperaj, nga Hasi, pjesë e fisit të shquar Binaki, ai është trashëgimtar i njerëzve që kanë luftuar brez-pas-brezi për liri e vetëvendosje. Përmenda më lart pjesëmarrjen e Rexh Xhaklit në ngjarjet themelore të 30 vjetëve më parë, por në të gjitha ka qenë edhe Skënder Perolli. Që nga themelimi i LQSHA, të veprimtaritë me NAAC etj. Sa herë që ka pasur nevojë shqiptaria.
Ai u nderua me Titullin e lartë “Kalorës i Urdhrit të Skënderbeut”, me motivacionin: “Në shenjë vlerësimi dhe mirënjohjeje për kontributin e spikatur në forcimin e lidhjeve historike shqiptaro-amerikane; me mirënjohje për lartësimin e imazhit të popullit shqiptar e vlerave tona kombëtare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.”
Duke folur me këtë rast, Skënder Perolli tha se pranoi sot dekoratën edhe në emër të gjyshit Ramadan Binaki dhe të babait Sadik Ramadani (Ukperaj).
Christopher Hyland
Ambasador Avni Spahiu (majtas) duke marrë dekoratën në emër të Christopher Hyland.
Së fundi, siç u shpreh në ceremoni edhe Presidenti Ilir Meta, suksesi i shqiptarëve të Amerikës në punën e tyre në shërbim të kombit i detyrohet edhe miqve amerikanë që na mbështetën në vite. Një të tillë e nderoi sot me Titullin “Kalorës i Urdhrit të Skënderbeut”: Christopher Hyland.
Rreth 30 vjet më parë, një yll i ri u shfaq në politikën amerikane, guvernatori Bill Clinton nga Arkansas. Jo vetëm shqiptarët por edhe shumë amerikanë nuk dinin asgjë për të. Shqiptarët që kishin miq mes Republikanëve dhe Demokratëve të vjetër druheshin se çdo të ndodhte nëse zgjidhej president ky guvernatori nga Arkansas. Ishte në atë kohë që u shfaq mes tyre Christopher Hyland. I caktuar nga fushata Clinton për t’u lidhur me komunitetet etnike në New York e pastaj në SHBA, ai u mrekullua nga shqiptarët.
Shumë shpejt u kthye nga një emisar ndërlidhës me fushatën e guvernatorit të ri, në një kontribues plot pasion për çështjen e Kosovës dhe të demokracisë në Shqipëri. Hyland ka meritën për krijimin e një lidhje të hershme dhe të shpejtë të shqiptaro-amerikanëve me ekipin e presidentit të ardhshëm Bill Clinton. Ai i prezantoi shqiptarët edhe me Hillary Clinton që do të bëhej më vonë vetë Senatore dhe kandidate për president.
Hyland u takua në atë kohë me Rugovën, Bukoshin e shumë udhëheqës të tjerë me të cilët ruan kujtime të bukura. Një prej tyre është edhe Ambasador Avni Spahiu që mori sot dekoratën në emër të Christopher Hyland që për shkak të moshës dhe rrethanave nuk mund të udhëtonte. Spahiu që është ambasadori i parë historik i Kosovës të pavarur në SHBA,është njohur me Hyland që gati tre dekada më parë, kur udhëtonte shpesh në Washington e New York me Presidentin Rugova dhe delegacione të tjera të Kosovës në përpjekje për lobuar politikën amerikane.
Christopher Hyland
Ai lexoi pasazhe nga letra që Hyland i kishte dërguar me këtë rast presidentit Meta, me modesti falenderonte për dekorimin edhe komunitetin shqiptaro-amerikan që i dha mundësinë të njihej me këtë komb krenar dhe me këtë kauzë të drejtë për të cilën po luftonin e pjesë e të cilës u bë edhe ai.
Hyland u nderua me Titullin e lartë “Kalorës i Urdhrit të Skënderbeut”, me motivacionin: “Në shenjë vlerësimi për punën e palodhur në drejtim të përhapjes dhe lartësimit të vlerave më të mira të shqiptarëve. Me mirënjohje për kontributin e shquar në thellimin dhe konsolidimin e miqësisë mes Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Shqipërisë dhe Kosovës”.
Të tre këto figura kanë shumë më tepër detaje interesante në veprimtarinë e tyre sesa mund të përfshihen në një shkrim të përbashkët. Këtu janë rreshtuar vetëm një përshkrim i shpejtë dhe i përmbledhur i një pune që më në fund po nderohet.
Gazeta “Illyria” ka qenë përkrahëse dhe nxitëse e këtyre dekorimeve, për shkak të meritës historike të harruar për këto personazhe të botës sonë shqiptaro-amerikane. Biznesmeni dhe veprimtari i shquar Skënder Perolli madje falenderoi edhe botuesin Vehbi Bajrami dhe këshilltarin e njohur të Presidentit Meta, Flamur Gashi që kishin qenë pjesë e procesit të nderimit.
Ajo që nuk denim ishte se Presidenti Meta e kishte lënë këtë ditë për dekorimet sepse rastiste me 100-vjetorin e lindjes të Anthony Athanasit, “patriarkut” të shquar të komunitetit shqiptaro-amerikan, ish-mikut të Fan Nolit, që ka frymëzuar vetë një brez të rinj patriotësh shqiptarë në Amerikë për të ecur në gjurmët e tij. / KultPlus.com
Platforma “Netflix” ka publikuar trailerin e parë për sezonin e fundit të “La Casa De Papel”, përcjellë KultPlus.
Sezoni i pestë dhe i fundit i serialit të suksesshëm spanjoll, i cili tërhoqi miliona shikues, do të shfaqet premierë më 3 shtator. Sipas njoftimit zyrtar të platformës, sezoni i ri do të dalë në dy pjesë.
Pjesa e parë vjen premierë më 3 shtator, ndërsa pjesën e dytë, adhuruesit e serialit spanjoll do të duhet të presin deri më 3 dhjetor.
Sipas platformës, pikërisht kur duket se asgjë tjetër nuk mund të shkojë keq, një armik del në skenë që është shumë më i fuqishëm se kushdo që janë përballur: ushtria. Fundi i grabitjes më të madhe në histori po afron dhe ajo që filloi si një grabitje do të kthehet në luftë.
Deri në publikimin e serive, fansat kanë shpalosur idetë e tyre për zhvillimin e ngjarjeve dhe ka shumw teorit që qarkullojnë në internet, të cilat janë goxha bindëse për hir të së vërtetës.
Përsa i përket sezonit të pestë, “Kur filluam të shkruajmë pjesën e 5-të në mes të pandemisë, ne menduam se duhej të ndryshonim atë që pritej nga sezoni me 10 episode dhe përdorëm çdo mjet që mundëm për të krijuar ndjesinë e një finaleje të sezonit ose finaleje të serialit,” tha (via Deadline) Álex Pina, krijuesi i “La Casa De Papel”. “Ne vendosëm të punojmë në një zhanër jashtëzakonisht agresiv.
Krijuesi u shpreh se në pjesën e dytë të sezonit të pestë, janë përqendruar më shumë te situata emocionale e personazheve. “Është një udhëtim në hartën e tyre emocionale që na lidh drejtpërdrejt me largimin e tyre,” tha ai.
“Banda është mbyllur në Bankën e Spanjës për mbi 100 orë. Ata kanë arritur të shpëtojnë Lisbonën, por momenti më i errët është mbi ta pasi kanë humbur njërin prej tyre. Profesori është kapur nga Sierra dhe, për herë të parë, nuk ka një plan arratisjeje.” – shkruan Netflix.
“La Casa de Papel” është një nga serialet më të shikuar në platformë. Sezoni i tij i katërt, i publikuar në Prill 2020 në Netflix, është parë nga rreth 65 milionë njerëz. / KultPlus.com
“International Herald Tribune” ka botuar, me 16 tetor 1979, në faqen n°7, një shkrim në lidhje me incidentin diplomatik të rinovimit të pasaportës australiane të Mbretëreshës Susan, të cilin, Aurenc Bebja, nëpërmjet Blogut “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar.
Gruas së mbretit në ekzil i është mohuar përdorimi i titullit
Burimi : International Herald Tribune, 16 tetor 1979, f.7
Canberra, 15 tetor (Reuters) — Gruas me origjinë australiane të Mbretit Leka të Shqipërisë në ekzil i është refuzuar një pasaportë australiane që mban titullin e saj, tha sot një zëdhënës i punëve të jashtme.
Zëdhënësi tha se Susan Cullen-Ward kishte aplikuar për rinovimin e pasaportës me titullin Mbretëresha Susan e Shqiptarëve, por ajo mori një në emër të Susan Leka.
Komedia erotike “Duke edukuar Ritën” do ngjitet në skenën e Teatrit Veror të Universitetit të Arteve nga Teatri Shëtitës Çajupi , në fundin e muajit korrik 2021.
Vepra teatrore e vlerësuar me çmim, e Willy Russell, e cila ka qënë një sukses botëror në teatër, por edhe në adaptimin e tij në film, e nominuar për çmimin Oskar, merr jetë në skenën e Teatrit Shëtitës në një performance moderne nga Kiço Londo. Mehmet Xhelili luan dhe drejton Laura Nezhën, e cila zgjedh atë si mësuesin që do të ndryshojë jetën e saj përgjithmonë!
Një dashuri “e papërshtashme”, me humor dhe kthesa vjen për të tronditur botën tonë teatrale dhe për të na kujtuar se nuk është kurrë vonë dhe gjithçka është e mundur, kur ndjekim atë që mbrojnë zemrat dhe ëndrrat tona! Një punë thellësisht shoqërore dhe politike që adreson me hollësi tekstet e gabuara dhe shqetësimet për shoqërinë dhe arsimin që karakterizojnë epokën që ne vazhdojmë të jetojmë edhe sot: padrejtësia e klasës, pamjaftueshmëria e sistemit arsimor që nuk promovon të menduarit kritik, procesin e brendshëm të domosdoshëm të vetë-përmirësimit për individin dhe të mirës së përgjithshme!
Ndryshimi dhe transformimi që të gjithë duam, por pakkush e arrin atë, ndodh para syve të spektatorëve përmes ndërveprimit të dy personazheve, të cilët në fund të veprës nuk do të jenë kurrë më të njëjtët!/ dosja.al/ KultPlus.com
