Muzeu Kombëtar “Shtëpia me Gjethe” përkujtoi sot një nga prozatorët e parë shqiptarë, Kin Dushi, burgosur nga diktatura.
Kin Dushi lindi në Shkodër në fshatin Shirokë, më 27 maj 1922. Studimet i kreu në Shkollën e mesme “Normale” të Elbasanit dhe më pas mori pjesë në Luftën e Dytë Botërore kundër pushtueseve fashistë.
Në vitin 1942-1943 arrestohet nga pushtuesit dhe dërgohet në kampin e Prishtinës. Ditët e përjetuara në kampin e Prishtinës, i shkruante në një ditar të cilin e botoi në vitin 1951. Ky ditar konsiderohet si romani i parë i pasluftës, por historiografia komuniste nuk e cilësoi asnjëherë në studimet për letërsinë. Në vitin 1949-1952, Kin Dushi niset për studime në Bashkimin Sovjetik për Letërsi. Pas kthimit, ai nis të punojë si gazetar tek gazeta “Zëri i Popullit” për zonën e Myzeqesë, nga ku u frymëzua për të shkruar romane të tjera. Në vitin 1955 shkroi “Udha e Velanit” dhe në vitin 1961 “Kronikë e vendit tim”. Është i pari shkrimtar që fitoi çmimin e Republikës në Shqipëri, me romanin “Udha e Velanit”, dhe në vitet 1955-1956 u bë anëtar i “Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve”
Në vitin 1960 shkroi skenarin e dokumentarit të kinostudios “Shqipëria e Re”, “Vallëzimi i Shqipeve”. Dy vite më vonë shkroi komedinë “Banorët e shkallës nr. 5”. Kjo komedi shihet nga kritika si një pasqyrë e hollësishme e shoqërisë shqiptare të viteve të komunizmit. Jeta e Kin Dushit do të ndryshojë përgjithmonë pas botimit të romanit “Një emër mes yjeve”. Romani u botua në vitin 1964 dhe u kritikua për “deheroizëm” dhe spontanitet e konceptim anarkik të luftës nacionalçlirimtare, në plenumin e 15-të të “Komitetit Qendror të Partisë”. Më 3 tetor 1967, Kim Dushi arrestohet dhe dënohet me 8 vite burg politik, si “armik i popullit”. Të gjitha shkrimet e tij deri në atë kohë u hoqën nga qarkullimi.
Në vitin 1975 u lirua nga Burgu i Burrelit dhe punoi si punëtor ndërtimi në Ndërmarrjen “21 Dhjetori” në Tiranë, derisa mbushi moshën e pensionit. Nuk mundi të përfundonte asnjëherë romanin e mbetur në dorëshkrim “Njeriu me proteza”.
Më 6 prill të vitit 1994, Kin Dushi, pasi kishte humbur krejtësisht shikimin, u nda nga jeta./atsh/ KultPlus.com
Një vizatim i Michelanxhelos, i zbuluar në vitin 2019, do të ofrohet për shitje muajin e ardhshëm nga Christie’s dhe mund të arrijë 30 milionë euro, tha të martën shtëpia britanike e ankandeve, transmeton KultPlus.
Vizatimi, një nga veprat e pakta të artistit italian të Rilindje, u shit në vitin 1907 në Paris dhe u faturua si një vepër e shkollës së Mikelanxhelos. Ai u harrua gjerësisht deri në vitin 2019, kur një specialist i Christie’s e njohu atë si një nga vetë Michelangelo.
Vizatimi mendohet të jetë një nga veprat e hershme të artistit, nga fundi i shekullit të 15-të. Ai riprodhon një burrë të dridhur të përshkruar në një afresk, “Pagëzimi i Neofitëve”, nga Masaccio. Dy persona të tjerë qëndrojnë pranë tij në vizatim.
“Ky vizatim mendoj se është një nga zbulimet më emocionuese të bëra në fushën e vizatimeve të Mjeshtrave të Vjetër në një kohë të gjatë,” tha Stijn Alsteens, kreu ndërkombëtar i Christie’s i departamentit për vizatimet e Mjeshtrave të Vjetër.
Autores Cristina Rivera Garza iu deshën dekada për të treguar historinë e motrës së saj Liliana, e cila u vra më 16 korrik 1990, në Mexico City. Për vite me radhë, Liliana po përpiqej t’i jepte fund lidhjes me të dashurin e saj, i cili ishte posesiv dhe i dhunshëm, sipas shënimeve dhe shkrimeve që la pas, shkruan Rivera Garza, profesore në Universitetin e Hjustonit, në librin e saj të ri “Vera e pathyeshme e Lilianës”.
“Disa javë para tragjedisë, Liliana më në fund mori një vendim përfundimtar. … Ajo do ta linte. Ajo do të fillonte një jetë të re. Ajo do të kryente studimet master dhe më pas ato të doktoratës; ajo do të udhëtonte për në Londër. Ai mendonte se ajo nuk do të kishte jetë pa të”, shkruan Rivera Garza.
Çështja e Lilianës nuk është zgjidhur ende, megjithëse kërkimi dhe libri i Rivera Garza-s kanë zbuluar informacione të rëndësishme për rastin.
Në një vend si Meksika, ku rreth 10 gra vriten çdo ditë, libri ka arritur të kapërcejë sferën letrare për t’u bashkuar me debatin intensiv social mbi rritjen e pakontrollueshme të femicideve dhe abuzimeve ndaj grave. Sipas Organizatës Botërore të Shëndetësisë, “femicidi në përgjithësi kuptohet se përfshin vrasje të qëllimshme të grave sepse ato janë gra, por përkufizimet më të gjera përfshijnë çdo vrasje të grave ose vajzave”.
Në vitin 2021, në Meksikë u regjistruan 1004 femicide, një numër që rritet çdo vit që nga viti 2015, kur autoritetet filluan të regjistrojnë raste të tilla.
Pas punës intensive arkivore, intervistave me familjarë, miq dhe autoritete, përveçse bëri një ushtrim të ndershëm të kujtesës, Rivera Garza botoi një vëllim që i çon lexuesit në jetën e studentes së re si dhe në dëshirat dhe ëndrrat e saj. “Ndërsa ishte në këtë botë, ajo mori mundimin për të mbledhur dosjen e saj dhe unë e mora shumë seriozisht, sikur të ishte udhëzimi i saj për të treguar për jetën e saj, e respektova shumë atë që tha, pa u përpjekur të interpretoja”, tha Rivera Garza në një intervistë me Noticias Telemundo.
“Ne kemi vënë një email në dispozicion të publikut në mënyrë që ata të na dërgojnë informacione për rastin. Lexuesit kanë qenë shumë bujarë dhe kemi marrë të gjitha llojet e këshillave, një pjesë e informacionit na çoi tek zbulime të rëndësishme për rastin, ” tha Rivera Garza.
Megjithëse çështja e Lilianës nuk është zgjidhur, ka pasur progres kohët e fundit./ qika.org / KultPlus.com
“Duart që luten” është një trajtësë e tjetërllojtë, e aplikuar nga Albrecht Dürer, një vizatim delikat dhe shumë korrekt në aspektin anatomik, realizuar mbi një letër ngjyrë blu.
Vizatimi rreket të tregojë jo vetëm pozicionin final të aktit të lutjes, por edhe vetë pozicionin e besimtarit, animin e ndrojtur në të djathtë, tregues ky i një devocioni që mëton tension dhe përjetim. Palimi i duarve, tendosja e tendinëve dhe shpalimi i detajuar i gjithë veprimtarisë fizike gjatë aktit të lutjes, fokusuar vetëm te gjymtyrët, janë në vetvete elementi përcaktues dhe më domethënës i besimtarit në tërësi dhe mishërimit që mëton.
Në rastin konkret, Dürer, “Duart që luten” ia dedikon një apostulli, koka e të cilit në 18 punët e skicuara është ravijëzuar dhe është ndarë qëllimisht prej tyre, duke ardhur dhe duke u njohur si e vetme. Njohja e parë publike e “Duart që luten” ishte në vitin 1871, kur ajo është paraqitur në Vjenë.
Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani- Sadriu ka zhvilluar një takim virtual me presidenten e Parlamentit Evropian, Roberta Metsola me të cilën diskutuan një sërë temash, që nga liberalizmi i vizave për Kosovën, situata aktuale në Evropë pas luftës së Rusisë kundër Ukrainës, si dhe përkushtimin e Kosovës për paqe dhe dialog.
Duke e falënderuar Presidenten Metsola për përkushtimin e saj për të përshpejtuar procesin e liberalizimit të vizave për shtetasit e Kosovës, Presidentja Osmani ritheksoi se populli i Kosovës është populli më pro-evropian në botë, prandaj e drejta për të udhëtuar lirshëm duhet garantuar pa vonesë.
“Vlerat evropiane janë të mishëruara në Kushtetutën e Republikës së Kosovës dhe përparimi i vazhdueshëm i vendit tonë në indekset e ndryshme të demokracisë dhe luftës kundër korrupsionit janë dëshmi që e ardhmja jonë e vetme është në familjen evropiane. Ne jemi të përkushtuar që të forcojmë marrëdhënien tonë për një rrugëtim të drejtë e të barabartë drejt Bashkimit Evropian”, ka theksuar Presidentja Osmani.
Në këtë bashkëbisedim, Presidentja Osmani e informoi Presidenten Metsola për synimin e Kosovës për anëtarësim në organizata ndërkombëtare, përpjekjet institucionale për rimëkëmbje nga pandemia dhe rolin konstruktiv të Kosovës në procesin e dialogut me Serbinë. Ndërkaq Presidentja Matsola e falënderoi Presidenten Osmani për bashkërendimin e Kosovës me partnerët perëndimorë për luftën në Ukrainë dhe ritheksoi kërkesën e vazhdueshme të Parlamentit Evropian për përshpejtim të liberalizimit të vizave. / KultPlus.com
Edicionin e tij të 21-të, festivali ReMusica e nisi mbrëmë me një interpretim nga kuarteti i saksofonëve nga Holanda, “Syrene Saxophone Quartet”, që për publikun solli vepra mjaft interesante. Këto vepra që ngërthyen në vete temën e ujit, u interpretuan me një elegancë dhe hijeshi të pakrahasueshme, me ç’rast ky kuartet me të vërtetë lëvizi si rrjedhë e ujit përgjatë gjithë këtij koncerti, për të sjell kështu vepra të cilat aq butësisht hynin në shpirtin e pranishëm, shkruan KultPlus.
Salla e Kuqe ishte vendi i cili mbrëmë mirëpriti koncertin e parë të festivalit, ku me gjithsej dymbëdhjetë reflektorë të kaltër, dritat e ngrohta që vinin nga lart, dhe skena e ndriçuar në një rreth të veçantë për interpretueset, bëri që akoma pa nis ky koncert, publiku të jetë pjesë e tij. Ndërkaq, me shkronja të mëdha dhe perde të zeza të vendosura prapa, ishte emri i festivalit që erdhi në ngjyrë të gjelbër ku pothuajse dukej se po frymonte nga posedimi gjallërues që përmbante.
Hapjen e festivalit ReMusica e nisi drejtoresha artistike, Donika Rudi, e cila është shprehur se po ndjen një kënaqësi të madhe pas mungesës fizike që zgjati për dy vite.
“Është shumë kënaqësi që po ju shoh sonte këtu. Ka dy vite që po e presim këtë natë. Këtë vit shënohet 21 vjetori i festivalit. Vitin e kaluar, me shënimin e 20 vjetorit kemi planifikuar një mori koncertesh e aktivitetesh, por në minutë të fundit, u anuluan të gjitha ngase ato erdhën vetëm në formatin online. Festivali këtë vit trajton një temë të veçantë ku i kemi katër elemente të natyrës si: toka, ajri, uji dhe zjarri. Në këtë formë, është ndërtuar dhe gjithë programi që është para jush. Pra, sonte tematikën e kemi me ujë, prandaj edhe sirenat i kemi sonte këtu”, thotë Rudi.
Sipas saj, netët e tjera do të vazhdojnë me këtë tempo e ritëm. Ndërkaq, në koncertin e fundit e paraparë është edhe një vepër e një kompozitori ukrainas, Maxim Shalygin, që vjen e shkruar qysh vonë, në mënyrë që solidarizimi të jetë i pranishëm edhe në këtë festival.
Fotografia: Rrahman Osmani
Pas kësaj hapjeje, me veshje në ngjyrë të kuqe e të pembe, në skenë doli kuarteti i saksofonëve “Syrene”, që pas pak do të pushtonte skajet e gjithë sallës me tinguj të fuqishëm por edhe të butë e komplekse. Në një ndërlidhje me qetësinë absolute të të pranishmëve, erdhi vepra e parë e titulluar “Water music – Suite No.1 in F Major” e kompozitorit George Frideric Handel si dhe vepra e dytë “The Waves”, nga kompozitori Jacob Ter Veldhuis.
Katër saksofona që shndrisnin në ngjyrë ari arritën që të vjedhin vëmendjen e gjithsecilit. Të lëshuar nga agresiviteti, meloditë e zhveshura që po pasonin, herë vallëzonin në një butësi që rrëshqiste lehtazi në atmosferë e herë tjetër shndërroheshin në një cikël prej lozonjareve.
Pas këtyre dy veprave aq bukur të luajtura, Kuarteti i saksofonëve “Syrene” iu drejtua publikut për t’i thënë se ato me të vërtetë po ndihen krenare që po performojnë për herë të parë në Prishtinë.
“Faleminderit shumë për duartrokitjet tuaja. Jemi shumë të lumtur që luajmë këtu në Kosovë, në këtë mjedis. Ne ndihemi shumë të mirëpritur këtu dhe njerëzit janë shumë të mirë. Është hera e parë që luajmë këtu në Prishtinë, prandaj jemi shumë të nderuara që jemi këtu dhe luajmë për ju. Kemi vizituar edhe Universitetin e Prishtinës, ku i mësuam talenteve të reja, saksofonin”, thotë “Syrene”.
Sipas tyre, ato u ndjenë shumë të lumtura që kanë ndarë njohuritë e tyre për muzikën në ato mësime, pasi në të njëjtën kohë ato kanë ndarë edhe dashurinë e tyre për muzikën.
“Pjesa tjetër quhet “An American in Paris” nga kompozitori holandez George Gershwin. Vendi ynë, Holanda, është i rrethuar nga deti, dhe pjesa më e madhe e tokës është nën nivelin e detit, kështu që kur kemi të bëjmë me ndryshimet klimatike dhe niveli i ujit shkon më lart, shumica e tokës do të jetë në ujë. Për shekuj me radhë, ne po luftojmë kundër ujit ose thjesht po jetojmë me të. Në këtë pjesë po shkojmë vërtet në ‘ujë’, pak a shumë, prandaj është një pjesë e gjatë ku koha zhduket. Ideja është përjetimi i juaj ku ju jeni në ujë dhe deti është i pakohshëm”, thotë tutje “Syrene”.
Fotografia: Rrahman Osmani
Përgjatë pothuajse dy orëve, kuarteti dëshmoi se audioja e çdo dridhjeje që pason nga interpretimi në saksofon, timbri i pasur kualitativ, ndryshimi i dinamikës dhe teknikat e avancuara, janë vetëm disa nga magjitë e vogla të cilat krijojnë një madhështi hyjnore që publiku ka rastin të dëgjojë nga afër.
Energjia e tyre dhe komunikimi që ato kanë mes vete bëri që ky koncert të jehojë dyfish më shumë. Duke nisur nga lëvizjet trupore të tyre që herë afroheshin afër instrumentit dhe herë tjera sa më larg tij, lëvizjet e duarve dhe këmbëve në ritëm me meloditë, shikimet herë pas here në notat para tyre si dhe harmonia që ka zënë vend qysh në sekondën e parë, dëshmoi për talentin e tyre që nën heshtje derdhej dalëngadalë, porsi vala në breg të detit.
Në anën tjetër, përpara se vepra e fundit e kompozitorit Douwe Eisenga të fillonte, kuarteti përsëri mori fjalën.
“Kjo është pjesa e fundit që do të interpretojmë sonte për ju. Kjo vepër është kompozuar nga një kompozitor holandez. Është një material muzikor i vogël i cili ndërtohet mbi njëri-tjetrin. Ne thjesht duam të themi se jemi të lumtura që jemi këtu dhe nëse keni dëshirë që të na merrni me vete në shtëpi, atëherë në dispozicion janë edhe dy CD-të tona që po ashtu përmbajnë pjesët që u interpretuan sonte por edhe mjaft të tjera”, thotë “Syrene”.
Fotografia: Rrahman Osmani
Kështu, krejt në fund koncerti i kuartetit të saksofonëve “Syrene”, përmbylli natën e mahnitshme me një performancë të një vepre e cila me tinguj joshës depërtoi edhe në zemrën e të gjithë të pranishmëve duke i dërguar ata në shtëpi me kujtime aq bukur të krijuara nga ky kuartet.
Ndërkaq, kujtojmë se edicioni i 21-të i festivalit ReMusica, “The Sound of Change”, trajton temën e ndryshimeve klimatike dhe bën thirrje për ndërgjegjësim tek publiku për veprim klimatik. E gjithë kjo, është reflektuar në programin e sivjetmë, duke u kujdesur që përmbajtja e tij të orientohet në këtë temë, me fokus në katër elementet e natyrës – Toka, Uji, Ajri dhe Zjarri.
Festivali ReMusica do të zgjasë deri më 21 prill. Ndërsa, sonte duke filluar nga ora 20:00, vjen koncerti i radhës “ReNEW” me kitaristin Lorik Pylla dhe artistët e ftuar si: Shaban Behramaj dhe Rron Bakalli.
Fotografia në ballinë: Rrahman Osmani/ KultPlus.com
je si kënaqësi e puthjeve të fundme, rrëshqitur regëtimave…
pikon prej Qiellit gjak i padukshëm si nga ulërima e një bishe të plagosur, që është duke vdekur…!
Pse dhemb kaq shumë , përse?
Ah’ ti ngjyrë e melodisë së muzgut, ti shkëlqimi i heshtur.
kënaqësi e puthjeve … mërmërimë …
Ti puthje e dhunshme, shtohesh në melodi mishtore, zbehesh e merr fytyrë prej bishe të lodhur!
Tashmë, më sodit përvjedhur nga ana tjetër e dritares së mjegulluar e më nëm hezituar. Ti puthje, violë e çmëndur, kërcyer mbi buzë.
E paskëtaj si të jem përplasur lakuriq mbi një mur arseniku më përvëlon i gjithë trupi, ndërsa tutjetej si për zili kërcen mahnitshëm Dielli i purpurt i perëndimit.
Debati midis librave elektronikë dhe atyre të printuar, ka shkaktuar prej kohësh diskutime familjare dhe midis miqsh, së bashku edhe me mendimet e kualifikuara të ekspertëve. Në një artikull të fundit, faqja e internetit Book Riot e ka rihapur këtë temë.
Në fakt, një studim i kryer që në fillimin e viteve 1990, kishte treguar se leximi në ekran ishte më i ngadaltë dhe më pak i saktë sesa ai tradicional. Tani le të shohim se si librat elektronikë,po e ndryshojnë perceptimin që kemi mbi një tekst kur lexojmë një libër.
Kuptimi i një teksti
Në vitin 2014, një eksperiment tregoi se fëmijët preferojnë më shumë librat e printuar, në vend të atyre që lexohen nëpërmjet një ekrani dixhital. Prindërit dhe mësuesit kanë vënë re se si rritet vëmendja dhe kurioziteti i të vegjëlve, kur ndërveprojnë me një libër letre, dhe jo me një libër dixhital.
Rëndësia e kontaktit fizik dhe perceptimi i ndryshëm vizual, e bëjnë më tërheqës për një fëmijë librat e printuar. Në të njëjtën linjë, një studim norvegjez vëzhgoi sjelljen e disa fëmijëve në klasat fillore. Ai tregoi se nxënësit që lexonin një tekst në letër, ishin më të aftëqë t’i përgjigjeshin pyetjeve se çfarë kishin kuptuar prej tij.
Një studim nga Universiteti Stavanger në Norvegji, tregoi se pasi 50 njerëz u udhëzuan tëlexonin të njëjtën histori, gjysma në një libër elektronik dhe gjysmën në letër, ata që
kishin lexuar librin prej letre, kishin një ndjeshmëri dhe kujtesë më të madhe sa i përket përmbajtjes. Studiuesit vunë re se lexuesit e librit elektronik, e kishin më të vështirë të rindërtonin fabulën e tregimit.
Fiziciteti i librave
Disa studiues, thonë se ndryshimet midis lexuesve të librave elektronikë dhe atyre të librave prej letre, vijnë për shkak të lodhjes së syve të shkaktuar nga ekrani dixhital. Të tjerë thonë se librit i printuar, është një element kyç për të pasur një përqendrim më të mirë.
Kontakti fizik dhe mënyra përmes së cilës lidhet dikush me një libër tradicional, ështësigurisht e ndryshe nga ajo me një pajisje elektronike, madhësia apo pesha e së cilës, faqja që duhet shfletuar ose shenja që duhet mbajtur, nuk janë të njëjtat.
Për këtë arsye, ndodh shpesh që ata që lexojnë libra në pajisjet dixhitale, nuk e kanë ndjenjën e gjatësisë së asaj që janë duke lexuar. Megjithatë, ky aspekt i fizikës nuk ka të bëjë vetëm me librat, por edhe me filmat. Shikuesit janë më të përqendruar dhe të angazhuar kur shohin një film në kinema, sesa kur e shohin në shtëpi përmes një uebsajti në internet./bota.a/ KultPlus.com
Reperi i famshëm amerikan, Kanye West, është tërhequr nga performanca në festivalin e njohur të muzikës, “Coachella”, ku ishte njëri ndër performuesit kryesorë, raportoi të martën portali “Female”.
Ye, kishte muaj të tërë që i kishte paralajmëruar fansat se do të jetë pjesë e festivalit i cili zë vend në shkretëtirën e Kalifornisë, e ku pritet të performojnë edhe yje tjerë të muzikës, si: Billie Eilish, Harry Styles, Doja Cat, “Swedish House Mafia” dhe të tjerë.
Festivali do të mbahet nga 15 deri më 24 prill.
Sipas uebfaqes “Page Six”, reperi 44-vjeçar nga Chicago, do të zëvendësohet në këtë ngjarje nga këngëtari kanadez, The Weeknd.
“Kanye është tërhequr zyrtarisht nga pjesëmarrja në ‘Coachella’. Ai nuk ka bërë fare prova dhe nuk është përgatitur për një shou të stilit të tij. Travis Scott pritej ta shoqëronte atë në skenë. Kurse tani, praktikisht është e pamundur për të që ta organizojë një performancë të mirë. Besohet se The Weeknd do ta zëvendësojë atë në festival”, deklaroi një burim.
Mediat e huaja gjithashtu raportojnë se, reperi i cili në nëntor të vitit të kaluar e ndërroi emrin në Ye, është tërhequr nga pjesëmarrja në festival, pasi dëshiron të largohet për ca kohë nga vëmendja e publikut. Besohet se tani, West dëshiron ta largojë veten nga dramat e shkaktuara nga vet ai, të kujdeset për shëndetin e tij mendor dhe të kërkojë ndihmë profesionale. / KultPlus.com
Bota e kujton si një nga figurat më te zëshëm në histori, i cili kërkoi të drejtat bazike për njerëzit me ngjyrë në SHBA, shkruan KultPlus.
“I have a dream”, apo në shqip “Unë kam një ëndërr” është titulli i fuqishëm i fjalimit madhështor të King, përmes të cilit la një thirrje e mesazh frymëzues i cili kujtohet edhe sot. Ky fjalim mbahet mend si një nga fjalimet më të mira e frymëzuese në historinë e njerëzimit. Më 1963 në marshin protestues në Washington ai i kërkonte SHBA-së që t’i jepte fund diskriminimit racor. Ai ishte zëri i 250 mijë protestuesve të cilët qëndronin në heshtje duke ndjerë çdo fjalë të këtij fjalimi, ndërsa brohoritnin fort pas çdo fjalie.
“Unë kam një ëndërr, që të gjithë njerëzit të jenë të barabartë. Unë kam një ëndërr, që katër fëmijët e mi do të jetojnë një ditë në një vend, ku nuk do të gjykohen nga ngjyra e lëkurës, por nga karakteri i tyre. Sot unë kam një ëndërr”, ka thënë King gjatë fjalimit të tij.
KultPlus po ju sjellë sonte këtë fjalim të fuqishëm:
Njëqind vjet më parë, një amerikan i madh, nën hijen e të cilit qëndrojmë sot, nënshkroi Shpalljen e Emancipimit. Ky dekret i momentit erdhi si drita e një feneri të madh për miliona skllevër me ngjyrë, të cilët ishin përcëlluar në flakët e padrejtësisë përvëluese. Erdhi si një agim në fund të një nate të gjatë të robërimit. Por njëqind vite më vonë, njerzit me ngjyrë ende nuk janë të lirë. Njëqind vite më vonë, jeta e një njeriu me ngjyrë është ende e sakatuar nga prangat e izolimit dhe zinxhirët e diskriminimit. Njëqind vite më vonë, njerëzit me ngjyrë jetojnë në një ishull varfërie në mes të një oqeani të gjerë me prosperitet material. Njëqind vite më vonë, njerëzit me ngjyrë ende brengosen në qoshe të shoqërisë amerikane dhe e ndjejnë veten si në ekzil në tokën e tyre. Prandaj ne kemi ardhur këtu të dramatizojmë një kusht të turpshëm.
Në një farë kuptimi, ne kemi ardhur në kryeqytetin e kombit tonë për të marrë një çek. Kur arkitektët e republikës sonë shkruan fjalët e mrekullueshme të Kushtetutës dhe Shpalljes së Pavarësisë, ata po nënshkruanin një shënim premtues, sipas së cilit, çdo amerikan duhet të ishte trashëgimtar. Ky shënim ishte një premtim se të gjithë njerëzit, po, njerëz me ngjyrë dhe të bardhë, do t’i garantoheshin të drejtat e patjetërsueshme të jetës, liria dhe kërkimi i lumturisë. Është fare e qartë sot se Amerika nuk i ka plotësuar zotimet e premtuara, për sa i përket qytetarëve me ngjyrë. Në vend që të nderojnë këtë detyrim të shenjtë, Amerika u ka dhënë popullit me ngjyrë një çek të keq, një çek në të cilin shënohen “fonde të pamjaftueshme”.
Por ne refuzojmë të besojmë se banka e drejtësisë ka falimentuar. Ne refuzojmë të besojmë se nuk ka fonde të mjaftueshme në kupën e madhe të mundësive të këtij kombi. Prandaj ne kemi ardhur ta marrim këtë çek, një çek që do të na japë mbi kërkesën e pasurisë, lirinë dhe drejtësinë. Tani është koha t’i bëjmë të vërteta premtimet e demokracisë. Tani është koha ta bëjmë drejtësinë një realitet për të gjithë fëmijët e Perëndisë. Do të ishte fatale sikur ky komb të tejkalonte urgjencën e momentit. Njëmijë e nëntëqind e gjashtëdhjetë e treshi nuk është fundi, por fillimi. Vorbulla e revoltës do të vazhdojë të tundë themelin e kombit tonë deri në ditën e shndritshme që drejtësia do të lindë.
Duhet t’i them diçka atyre që qëndrojnë në pragun e ngrohtë, që i drejton në pallatin e drejtësisë. Në procesin për të fituar vendin tonë të drejtë, ne nuk duhet të ndihemi fajtorë për veprimet tona të gabuara. Le të mos kërkojmë të kënaqim etjen tonë për liri duke pirë nga kupa e zemërimit dhe urrejtjes. Nuk duhet ta ngrijmë përpjekjen tonë në sferën e lartë të dinjitetit dhe disiplinës. Nuk duhet të lejojmë që protestat tona krijuese të degjenerojnë në dhunë fizike. Duhet të ngrihemi përsëri dhe përsëri në lartësinë madhore për të bashkuar forcën fizike me forcën shpirtërore. Jam i vetëdijshëm se disa prej jush kanë kaluar përejtime dhe vuajtje të mëdha. Disa prej jush vijnë direkt nga qelitë e burgjeve. Disa prej jush vijnë nga zona ku kërkimi për liri ju ka lënë të dërrmuar nga stuhia e persekutimeve dhe është tronditur nga era e brutalitetit të policisë. Ne jemi veteranët e vuajtjes krijuese. Vazhdoni të punoni me besimin se vuajtjet e pamerituara janë shpenguese. Shkoni në Misisipi, shkoni në Alabama, kthehuni në Karolinën e Jugut, shkoni në Xheorxhia, kthehuni në Luiziana, shkoni në lagjet e varfra dhe getot e qyteteve veriore, duke ditur se në një farë mënyre situata mund dhe do të ndryshojë. Le të mos zhytemi në lëndinën e dëshpërimit, ju them, miqtë e mi. Edhe pse po përballemi me vështirësitë e të sotmes dhe të nesërmes, unë ende kam një ëndërr. Është një ëndërr e rrënjosur thellë në ëndrrën amerikane.
Unë kam një ëndërr se një ditë ky komb do të ngrihet dhe do të jetojë kuptimin e vërtetë të besimit të tij: Ne mendojmë se këto të vërteta janë të vetëkuptueshme, se të gjithë njerëzit janë krijuar të barabartë. Kam një ëndërr se një ditë në kodrat e kuqe të Xheorxhias yjet e ish-skllevërve dhe bijve të të zotëve të ish-skllevërve do të ulen krah për krah në tavolinën e vëllazërisë.
Kam një ëndërr se një ditë, madje dhe në shtetin e Misisipit, një shtet i djersitur me nxehtësinë e padrejtësisë, do të djersisë nxehtësinë e shtypjes, do të transformohet në një oazë lirie dhe drejtësie.
Kam një ëndërr se poshtë në Alabama, ku sundon racizmi i ligë, ku nga buzët e guvernatorit dalin fjalë pa kuptim, djem dhe vajza të vogla me ngjyrë, do të mund të bashkojnë duart me djem dhe vajza të vogla të bardha, si motra dhe vëllezër. Sot kam një ëndërr! Kam një ëndërr se një ditë çdo luginë do të lartësohet dhe çdo kodër dhe mal do të ulet, vendet e ashpra do të sheshohen dhe vendet e lakuara do të bëhen të drejta, dhe lavdia e Perëndisë do të zbulohet dhe të gjithë do ta shohin së bashku.
Kjo është shpresa jonë. Ky është besimi me të cilin kthehemi në Jug. Me këtë besim do të jemi në gjendje ta kthejmë malin e dëshpërimit në një gur shprese. Me këtë besim do të jemi në gjendje ta transformojmë disharmoninë e kombit tonë në një simfoni të bukur të vëllazërisë. Me këtë besim ne do të jemi në gjendje të punojmë së bashku, për të luftuar së bashku, për të mbrojtur lirinë së bashku, me dijen se një ditë do të jemi të lirë. Dhe kjo do të jetë dita kur fëmijët e Perëndisë të jenë në gjendje të këndojnë së bashku me një kuptim të ri “Vendi im është toka e ëmbël e lirisë. Toka ku stërgjyshërit kanë vdekur, toka e krenarisë së pilgrimëve, nga çdo majë mali le të këndojë liria”. Dhe nëse Amerika do të bëhet një komb i madh, kjo duhet të bëhet e vërtetë.
Kështu lëreni lirinë të kumbojë nga majat e kodrave të Nju Hemshajërit. Lëreni lirinë të kumbojë nga malet e gjera të Nju Jorkut. Lëreni lirinë të kumbojë nga lartësitë e Pensilvanisë. Lëreni lirinë të kumbojë nga shkëmbinjtë me dëborë të Kolorados. Lëreni lirinë të kumbojë nga pjerrësirat e Kalifornisë. Por jo vetëm kaq. Lëreni lirinë të kumbojë nga mali i gurit të Xheorxhisë. Lëreni lirinë të kumbojë nga mali i Tenesit.
Lëreni lirinë të kumbojë nga çdo kodër dhe pirg dheu i Misisipit, nga çdo krah mali, lëreni lirinë të kumbasë! Dhe kur kjo të ndodhë, kur ta lejojmë lirinë të kumbojë, kur ta lëmë të kumbojë nga çdo fshat dhe çdo katundth, nga çdo shtet dhe çdo qytet, do të jemi në gjendje të përshpejtojmë ditën kur fëmijët e Perëndisë, të bardhët dhe të zinjtë, hebrenj dhe paganë, protestantë dhe katolikë, do të bashkojnë duart dhe të këndojnë fjalët e ritmit shpirtëror të njerëzve me ngjyrë “Më në fund të lirë, më në fund të lirë. Lavdi Zotit të Plotfuqishëm, jemi më në fund të lirë”./ KultPlus.com
Shtrirë, duke menduar Mbrëmë nëpër natë Si t’ia gjej shpirtit tim një shtëpi Ku uji etje nuk të jep Dhe feta e bukës s’është gur i thatë Unë dola me një përfundim Dhe mendoj se nuk gaboj Askush Bre askush Nuk mund t’ia dalë kurrë fillikat
Fillikat, krejt fillikat Askush, bre askush Nuk mund t’ia dalë kurrë fillikat.
Na janë do milionierë Me para që nuk i përdorin dot kurrë Gratë e tyre shtrigula vijnë vërdallë Fëmijët e tyre këndojnë këngë bluz Ata kanë marrë mjekë që kushtojnë T’ua kurojnë zemrat gurë të thatë. Por askush, Bre askush Nuk mund t’ia dalë kurrë fillikat.
Tash nëse më dëgjon mirë Unë të tregoj çfarë vetë di Retë e stuhisë po bëhen bashkë Era tashi po fryn e fryn Raca njerëzore po vuan pa masë Dhe unë nuk po ndjej ankim, Pse askush Bre askush Nuk mund t’ia dalë kurrë fillikat.
Fillikat, krejt fillikat Askush, bre askush Nuk mund t’ia dalë kurrë fillikat.
Fjalorët dhe gramatikat vlerësohen si vepra të vështira dhe, pikërisht për atë arsye, i krahasojnë me ndërtimin e veprave arkitektonike. Gjuhëtari i njohur Gjovalin Shkurtaj në ditën e lindjes prezanton edhe fjalorin dedikuar vendlindjes Malësisë së Madhe. Një punë 50 vjeçare e cila u përmbyll përgjatë pandemisë.
Fjalori ka mbi 10 mijë fjalë. E veçanta e kësaj zone sipas Shkurtajt qëndron tek fjalët e bukura dhe të shumta.
Në këtë fjalor janë përfshirë edhe mbi 700 fjalë që ka përdorur në veprën e tij At Gjergj Fishta. Shkurtaj thotë se edhe shumë gjuhëtar të huaj kanë kërkuar veçantit e shqipes në këtë krahinë.
Ndërkohë që fjalët e këtij fjalori do të përfshihen edhe në fjalorin e madh të gjuhës shqipe i cili pritet të përfundoi në 2023.
Këtë fjalor leksikor dhe frazeologjik Gjovalin Shkurtaj e ka ideuar e nisur ta hartoj qysh në fillesat e punës si dialektolog në Institutin e Historisë e të Gjuhësisë, e pikërisht në janar të vitit 1969. E tashmë sheh dritën e botimit nga Akademia e Shkencave./ABCNews/ KultPlus.com
Aktori Kushtrim Sheremeti do të jetë drejtor i përgjithshëm i Teatrit Kombëtar të Kosovës për katër vitet e ardhshme, shkruan KultPlus.
Në mesin e shumë polemikave politike, Sheremeti ka nënshkruar kontratën si drejtor i ri i përgjithshëm i TKK-së.
Këtë gjë për KultPlus e ka konfirmuar Sekretari i Përgjithshëm i Ministrisë së Kulturës, Bislim Bislimi.
“Është e vërtetë, sot Kushtrim Sheremeti ka nënshkruar kontratën si drejtor”, thuhet në përgjigjjen me shkrim të Bislimit.
Të gjithë polemikat që u shfaqën në publik erdhën për shkak të disa shkrimeve që Sheremeti kishte bërë në të kaluarën, mirëpo ato nuk e penguan që ai të nënshkruante kontratën për katër vitet e ardhshme. /KultPlus.com
Qendra Muzeore ”Ndre Mjeda” në Kukël, mban statusin monument kulture të kategorisë së parë, që nga viti 2012.
Drejtoria Rajonale e Trashëgimisë Kulturore Shkodër ka publikuar një material për këtë qendër muzeore. DRTK Shkodër shprehet se pas 30 minutash udhëtim nga Shkodra, arrin përballë portës së madhe të muzeut “Ndre Mjeda”.
“Natyra është e mrekullueshme në Kukël, fshatin midis Shkodrës dhe Lezhës, aty ku Mjeda i madh jetoi dhe krijoi për shumë vite”, thuhet nga DRTK.
Në të gjithë Shqipërinë, sikurse edhe nëpër trevat shqipfolëse, Ndre Mjeda njihet si poet, rilindas, filozof, klerik, studiues dhe pjesën më të madhe të kësaj veprimtarie ai e zhvilloi këtu.
DRTK Shkodër shprehet se kompleksi përbëhet nga kisha dhe nga qela (shtëpia ku ka banuar rreth 30 vite Ndre Mjeda) dhe është ideuar dhe projektuar nga vete Mjeda, sipas stilit neoklasik.
“Qela është e ndërtuar në vitin 1906 dhe kisha në vitin 1913. Në vitin 1962, banesa u kthye në shtëpi-muze, si dege e muzeut të Shkodrës, ku pati të ekspozuara objekte personale të Mjedës, si materiale fotografike, shkrime studimore, botime librash, etj. Në vitin 1991 shtëpia-muze “Ndre Mjeda” u mbyll dhe gjithë materialet e ekspozuara u dërguan në Muzeun Historik të Shkodrës. Në vitin 1993 në kishën e Kuklit shërbyen misionaret e Nënë Terezës, të cilët bënë një shtesë ngjitur me qelen nga ana e pasme e saj, si dhe në hapësirën ndërmjet kishës dhe qelës duke i lidhur këto dy objekte”, shprehet më tej DRTK.
Banesa është e ndërtuar me mur guri dhe e mbuluar me çati me konstruksion druri dhe tjegulla vendi. Gjithashtu edhe ndërkati i banesës është i ndërtuar me konstruksion druri, trarë druri mbi të cilët është vendosur dyshemeja e drurit e katit të sipërm si dhe është fiksuar tavani i katit përdhe.
DRTK Shkodër thotë se duhet vizituar patjetër për vlerat e jashtëzakonshme, që mbart dhe për historinë shekullore. /SOT/ KultPlus.com
Nëse “Squid Game” përmban pamje “të tmerrshme” e “të frikshme”, thjesht prisni, ka paralajmëruar regjisori i serialit, Hwang Dong-hyuk. Kjo pasi, ai tha se po punon në një projekt akoma më “të rëndë”.
I titulluar “Killing Old People Club”, pritet të jetë projekti i radhës i regjisorit jug-korean, që sipas tij, do të ketë skena dhe pamje “më të frikshme”.
“Do të jetë më i dhunshëm se ‘Squid Game’”, tha Dong-Hyuk, raportoi NYPost të martën.
Seriali “Squid Game”, i lansuar vitin e kaluar nxiti shumë debate në media për mënyrën e realizimit. Ai u vlerësua se përmban shumë pamje dhune. / KultPlus.com
Presidenti ukrainas, Volodymyr Zelensky, ka bërë thirrje që pjesëtarët e ushtrisë ruse dhe ata që dhanë urdhra për sulme të gjykohen për krime lufte.
Ai gjithashtu i tha Këshillit të Sigurimit të OKB-së se ai pret që rusët “të fajësojnë të gjithë vetëm për të justifikuar veprimet e tyre” në Ukrainë.
“Ata do të thonë se ka versione të shumta, versione të ndryshme, është e pamundur të përcaktohet se cili prej atyre versioneve është i vërtetë”, tha ai, duke folur përmes një përkthyesi, shkruan CNN.
“Ata madje do të thonë se videot që u publikuan janë gjoja të inskenuara, por tani është vit 2022”.
Zelensky tha se kanë prova edhe nga imazhet satelitore që tregojnë se çfarë ndodhi me të vërtetë gjatë sulmeve në Bucha, duke shtuar “ne mund të kryejmë hetime të plota dhe transparente”. / KultPlus.com
Sonte duke filluar nga ora 21:00 në Teatrin Kombëtar të Kosovës shfaqet premiera e shfaqjes “Kuartet” të autorit Heiner Müller, përcjell KultPlus.
Drama Kuartet e autorit gjerman Heiner Müller përshkon konfigurimin dual të dy personazheve antagonistë që përmes një dramaturgjie të hapur dhe lojës së dyfishtë shpalosin historitë dhe kujtimet e tyre përgjatë relacionit kohor: Sallon borgjez para Revolucionit Francez / Bunker pas Luftës së III-të Botërore.
Bazuar në romanin „Les Liaisons dangereuses“ të autorit Laclos, Kuartet trajton historinë e konfliktit të Merteuil dhe ish të dashurit të saj Valmont, të cilët reflektojnë mbi kohën e humbur, kujtesën, marrëdhëniet historike, trupin, pushtetin, seksualitetin, që tashmë janë ngurtësuar në mite pakohë. Përmes gjuhës së ashpër e retorike, drama/loja e tyre shndërrohet në një tribunal të kujtimeve që përshfaqin një realitet të fragmentuar e kompleks.
Ndërrimi i vazhdueshëm i roleve dhe “zhanreve“, tematizon edhe rolin e teatrit si medium e material që këto struktura të tejkalohen. Në ketë konstelacion shfaqja ka për bazë kujtesën e aktorit që përshkon udhëtimin e vet nëpër përvojën skenike. Ky refleksion i mundëson publikut të përballet me një „teatër të papërcaktuar“, në të cilin provojnë të shkrihen disa plane e dimensione mediale-teatrore.
Më 5 prill 1939, lindi Leka, Princi i Kurorës së Shqipërisë, i vetmi bir i Mbretit Zog I të shqiptarëve dhe bashkëshortes së tij mbretëreshë, e lindur konteshë Géraldine Apponyi de Nagyappony.
Në këtë ditë (vetëm dy ditë para pushtimit italian), gazetat e Tiranës u mbushën me lajme të mëdha: “Shqipëria me trashëgimtarë”, “Skënderbeu II, ka lindur sot”.
Princi Leka I, vdiq më 30 nëntor të vitit 2011./ KultPlus.com
Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit ka bërë të ditur se do të ofrojë mbështetje për organizatat e profilizuara në fushën e artit apo të trashëgimisë kulturore, përcjell KultPlus.
Mbështetja këtë vit do të jetë e ndarë në 5 kategori të mbështetjes.
Objektivat e thirrjes janë këto:
Fuqizimi i skenës së pavarur kulturore përmes zhvillimit të organizatave të dëshmuara të profilizuara në fushën e artit dhe trashëgimisë kulturore.
Rritja e cilësisë së krijimtarisë artistike.
Fuqizimi i partneritetit në mes të institucioneve publike dhe komunitetit kulturor në zhvillimin dhe zbatimin e politikave adekuate publike për fushën e artit dhe trashëgimisë kulturore.
Zhvillimi i diplomacisë publike përmes rritjes së cilësisë së aktiviteteve artistike dhe të trashëgimisë kulturore të cilët prezantohen në sferën ndërkombëtare, dhe përmes përfshirjes në rrjetet ndërkombëtare të organizatave të kulturës.
Shkëmbimi i njohurive dhe ngritja e vetëdijes rreth rolit të artit dhe trashëgimisë kulturore tek qytetarët, me theks të veçantë tek fëmijët.
Nxitja e vullnetarizmit dhe pjesëmarrjes aktive të të rinjve dhe personave me aftësi të kufizuar në fushën e artit dhe trashëgimisë kulturore.
Përmirësimi i kushteve të përshtatshme të operimit të akterëve kyç të skenës së pavarur kulturore, përfshirë këtu hapësirën operuese për ushtrim të veprimtarisë së tyre, kapacitetin e nevojshëm njerëzor menaxhues dhe profesional.
Të drejtë aplikimi kanë OJQ-të e regjistruara në Republikën e Kosovës të profilizuara në fushën e artit dhe trashëgimisë kulturore, me përvojë të dëshmuar në sektorin e kulturës, që plotësojnë kriteret përkatëse të përgjithshme dhe të veçanta.
Kush mund të aplikojë:
OJQ-të e regjistruara në Republikën e Kosovës të profilizuara në fushën e artit dhe trashëgimisë kulturore, me përvojë të dëshmuar në sektorin e kulturës, që plotësojnë kriteret përkatëse të përgjithshme dhe të veçanta.
Shkalla e mbështetjes:
Shuma maksimale e mbështetjes për një përfitues 100,000.00 Euro
Shuma minimale e mbështetjes për një përfitues 50,000.00 Euro
7Arte hapë thirrjen për mbështetjen e 5 artistëve të rinjë nga fusha të ndryshme të artit.
“101 shkallë” është program i promovimit dhe zhvillimit të mëtejshëm profesional për artistët e rinj. Programi përfshinë ofrimin e hapësirës, marketingut, kompenzim për shërbimet e tyre si dhe ofrim të paisjeve të nevojshme për të realizuar performancat dhe projektet e tyre artistike.
Programi synon të përkrahë artistët audio-vizuelë të rajonit të Mitrovicës, me qëllim që të zhvillohen drejt një karriere të qëndrueshme në art.
Ky aktivitet përkrahet nga programi i Fondacionit Kosovar për Shoqëri Civile (KCSF) ‘EJA Kosovë’, bashkëfinancuar nga Agjencia Zvicerane për Zhvillim dhe Bashkëpunim (SDC), Suedia dhe Qeveria e Dukatit të Madh të Luksemburgut. / KultPlus.com
Gjykata Themelore në Gjilan ka aprovuar kërkesën e Prokurorisë Themelore të Gjilanit, duke i caktuar masën e paraburgimit prej 30 ditë të pandehurve F. R. dhe B. K., për sulmin fizik ndaj portierit Stivi Frashëri.
Ekziston dyshimi i bazuar se “me datë 03.04.2022, rreth orës 15:20 minuta në stadiumin e qytetit në Gjilan, derisa zhvillohej ndeshja e futbollit, të pandehurit e lartcekur hynë në fushën e futbollit kinse për festimin e golit të barazimit, bashkë me një turmë të madhe tifozësh, ku bëheshin veprime huligane me gjuajtje sendesh dhe fishekzjarrë, me ç’rast i pandehuri F. R. e rrëzon për tokë të dëmtuarin S. F., ndërsa i pandehuri B. K., vërsulet në drejtim të dëmtuarit dhe e godet me shqelmë në fytyrë, me këtë rast i dëmtuari alivanoset dhe të njëjtin e d.ërgojnë në Emergjencën e Spitalit në Gjilan”, njofton gjykata.
“Me këto veprime, të pandehurit dyshohet se kanë kryer veprën penale pjesëmarrja në turmë që kryen vepër penale dhe huliganizëm, vepër e sanksionuar me Kodin Penal të Republikës së Kosovës (KPRK)”, thuhet tutje në njoftim. / KultPlus.com
Zëvendëskryeministrja e Ukrainës, Iryna Vereshchuk, tha se shtatë korridore humanitare do të hapen më 5 prill për të evakuuar civilët nga disa prej zonave më të goditura nga lufta, përfshirë qytetet jugore të Mariupolit dhe Berdianskas.
Vereshchuk tha përmes një postimi në Telegram se banorët e këtyre dy qyteteve do të lejohen të evakuohen vetëm përmes transportit privat dhe më pas do të udhëtojnë drejt qytetit të Zaporizhjas.
Korridore të tjera do të hapen në qytetin Tokmak, në rajonin Zaporizhja, dhe në qytetet Severdonjecks, Lisiçansk, Popasna dhe Hirske, që gjenden në rajonin e Luhanskut.
“Pavarësisht premtimeve të udhëheqjes së tyre, forcat ruse nuk po lejojnë që askush të udhëtojë për në Mariupol”, tha Vereshchuk.
“Ata kanë bllokuar përfaqësuesit e Komitetit Ndërkombëtar të Kryqit të Kuq në Manhush [rreth 20 kilometra në perëndim të Mariupolit]…. por, pas negociatave, ata u liruar mbrëmjen e kaluar dhe u dërguan në Zaporizhja”, shtoi ai.
Ende është e paqartë nëse Rusia është pajtuar që të ndërpresë luftimet në zonat ku është njoftuar se do të hapen korridoret humanitare.
Përpjekjet e mëhershme nga Ukraina për të evakuuar civilët përmes korridoreve humanitare gjerësisht kanë dështuar për shkak se luftimet kanë vazhduar pavarësisht se disa marrëveshje armëpushimi ishin arritur me Rusinë./REL/ KultPlus.com
Kryetari i bashkisë së Tiranës, Erion Veliaj mori pjesë në Forumin e kryetarëve të Bashkive në OKB Gjenevë (UNECE Forum), ku prezantoi transformimin e Tiranës me një sërë projektesh novatore dhe nismat e gjelbra, për rritjen e cilësisë së jetës në kryeqytet.
Veliaj ishte dhe bashkëdrejtuesi i seancës që hapi sesionin e dytë të Forumit, ku u bënë bashkë kryebashkiakë të shumë qyteteve europiane, si Vilnius, Riga, Madrid, Ghent etj. Në këtë sesion u shfaq vizioni i krerëve lokalë për të ndërtuar komunitete të qëndrueshme.
Në fjalën e tij, në selinë e OKB në Gjenevë, Veliaj theksoi se Tirana vendosi t’i bashkohet qyteteve si Parisi, Milano dhe Londra, të cilat përshtatën strukturën e qyteteve me nevojat pas pandemisë për zhvillim të qëndrueshëm.
Më shumë korsi të dedikuara për biçikletat, trotuare më të gjera, autobusë hibridë për transportin publik, stacione karikimi për makinat elektrike, stimuj fiskalë për lëvizjen elektrike dhe ditët pa makina, Pylli Orbital, mbjellja e 2 milionë pemëve, si dhe lagjet “15 min” të projektuara nga Casamonti dhe Boeri, ishin disa nga nismat që përmendi kryebashkiaku i Tiranës, te cilat po ndodhin në kryeqytetin shqiptar.
Veliaj tha se projekte zhvilluese dhe transformuese si Piramida dhe nisma të tjera që i çojnë të rinjtë drejt teknologjisë, i kanë dhënë një tjetër hov Tiranës së të ardhmes.
Kryebashkiaku nuk la pa përmendur edhe solidaritetin e kryeqytetit shqiptar për çka po ndodh në Ukrainë. “Tirana qëndron në krah të Ukrainës! Në këto kohë dramatike, donim të tregonim miqësinë tonë si dikur për hebrenjtë, vëllezërit tanë kosovarë dhe afganët vitin e kaluar, sepse ne vijmë nga i njëjti djep ku lindi Shën Tereza jonë, një ikonë e shqiptarëve, e dashurisë së Zotit, të varfërve dhe atyre në nevojë në mbarë botën”, tha Veliaj në OKB, duke veçuar faktin se në Tiranë një rrugë pranë ambasadës ruse dhe serbe ka marrë emrin “Ukraina e Lirë”. Ai përmendi se në datën 8 prill në Tiranë është thirrur edhe një manifestim i madh në mbështetje të popullit ukrainas.
Veliaj e mbylli fjalën e tij me një ftesë për të vizituar Tiranën, Kryeqytetin Europian të Rinisë për vitin 2022. /atsh / KultPlus.com
