Në Paris, rastësisht, i mbusha pesëdhjetë e sa vjet.
Tani jam një vit më i madh se Naimi, dyfish më i moshuar se Migjeni dhe – mjekërbardhë si Lasgushi.
Për ditëlindjen time pimë nga një gotë verë me Veronikën nga Kili dhe Mihain nga Bukureshti.
Ç’rastësi Të tre kemi njohur nga një diktaturë (unë dy a tri) dhe kemi ëndërruar botën e lirë. I cakërrojmë gotat dhe themi: Gëzuar! Secili në gjuhë të vet; në Paris, në botën e lirë (A thua, vërtet?)
Në ditëlindjen time të njëqindepesëdhjetë! / KultPlus.com
Galeria Qahili, në bashkëpunim me agjencinë kreative Shigi Studio dhe konsulencën gjermane, Work That Period, organizojnë festival 3 ditorë, përcjell KultPlus.
Ky festival, synon të promovojë ndërgjegjësimin dhe edukimin për shëndetin menstrual, të sfidojë stigmatizimin dhe të nxjerrë në pah perspektivën dhe zërin e gruas në shoqëri. Festivali do të zhvillohet në tre ditë, nga data 27 maj deri më 29 maj 2023.
KultPlus ju sjell të plotë edhe agjendën e aktiviteteve të festivalit:
27 maj 2023 Ora 12:00 – Festivali nis në Galerinë Qahili me një seancë joga të titulluar “Eksplorimi përmes lëvizjeve” të drejtuar nga Dodona nga Ananda Yoga. Ky sesion synon të promovojë shëndetin fizik dhe mendor.
28 maj 2023, ora 18:00 – Galeria Qahili organizon një diskutim mbi “Ditën Ndërkombëtare të Shëndetit Menstrual”. Përfaqësues të shoqërisë civile, mjekë dhe psikologë do të marrin pjesë në këtë diskutim, duke trajtuar aspekte të ndryshme të shëndetit menstrual.
Ora 19:00 – Në Galerinë Qahili hapet ekspozita e titulluar “28” e artistëve kosovarë, gjermanë dhe amerikanë. Kjo ekspozitë eksploron temën e shëndetit menstrual përmes artit pamor, duke synuar të sfidojë perceptimet shoqërore dhe të rrisë ndërgjegjësimin.
Ora 19:20 – Adrian Berisha do të performojë muzikë si pjesë e segmentit të festivalit “Exploring Through Sound”.
29 maj 2023, ora 19:30 – Festivali mbyllet në Teatrin Dodona me një aktivitet të quajtur “Exploring Through Stories”, Tregim Pjeshkash do të prezantojë përvoja dhe histori rreth arritjeve, gëzimeve dhe përvojave të grave, duke ofruar një platformë për të ndarë dhe festuar tregime të ndryshme.
Aktiviteti i parë i këtij projekti, i titulluar “Ato”, u zhvillua më 8 mars 2023. Festivali “28” shërben si vazhdimësi e projektit, me fokus në hulumtimin e shëndetit menstrual të kryer në Gjermani, Holandë dhe Kosovë dhe synon për të nxitur dialogun, edukimin dhe shprehjen artistike rreth kësaj teme.
Ky aktivitetet realizohet në partneritet me Galerinë Qahili, Shigi Studio, Work That Period, Tregime Pjeshkash dhe Ananda Yoga, e mbështetur nga Teatri Dodona – Komuna e Prishtinës, Budweiser, Terre Carsiche, Llucija Cake, Period Panty Party, dhe Klan Kosova. / KultPlus.com
Njëqindetre laureatë të Çmimit Nobel kanë nënshkruar një letër duke kërkuar lirimin e fituesit të Nobelit të Paqes për vitin 2022, bjellorusin Ales Byalyatski.
Aktivisti bjellorus për të drejtat e njeriut në këtë letër përshkruhet si simbol shprese dhe frymëzimi për kolegët në mbarë botën.
Apeli për lirimin e tij është publikuar në faqen e klubit ndërkombëtar PEN International.
Në letër theksohet se Byalyatski “ia kushtoi jetën e tij promovimit të demokracisë dhe të drejtave të njeriut në Bjellorusi” duke “guxuar të thërriste Aleksandër Lukashenkan të jepte llogari për shtypjen e tij të pamëshirshme, të vazhdueshme dhe sistematike të zërave të pavarur”.
Në mesin e nënshkruesve janë laureatët e çmimit në kimi, mjekësi dhe fiziologji, fizikë, ekonomi, letërsi dhe paqe.
Dy laureatë – astronomi 87-vjeçar Robert Woodrow Wilson dhe mikrobiologu 91-vjeçar Hamilton Smith – e fituan çmimin në vitin 1978.
Midis nënshkruesve janë dy rusë, fituesi i Çmimit të Paqes Dmitry Muratov dhe fizikani Konstantin Novosyolov.
Autorët e letrës kërkojnë lirimin dhe heqjen e akuzave jo vetëm ndaj Byalyatskit, por edhe ndaj anëtarëve të tjerë të organizatës për të drejtat e njeriut Viasna, të themeluar prej tij.
Gjashtëdhjetë vjeçari Byalyatski u nderua me Çmimin Nobel për Paqe në vitin 2022 për punën e tij për të drejtat e njeriut. Ai ndodhet në burg që nga viti 2021.
Aktivisti veteran u dënua me 10 vjet burg në mars me akuza për kontrabandë dhe evazion fiskal dhe për organizim të protestave kundër sundimtarit autoritar, Alyaksandër Lukashenka.
Mbrojtësit e të drejtave të njeriut dhe qeveritë perëndimore e kanë quajtur dënimin e motivuar politikisht.
Më 21 maj, në Bjellorusi, me iniciativën e aktivistëve të të drejtave të njeriut, shënohet Dita e Solidaritetit me të Burgosurit Politik. Aksione në mbështetje të tyre u zhvilluan në dhjetëra qytete evropiane.
Sipas organizatës Viasna, të paktën 1,525 të burgosur politikë mbahen në burgjet e Bjellorusisë. /REL/ KultPlus.com
24 vite më parë në Burgun e Dubravës ka filluar të kryhet njëra nga masakrat më të mëdha në Kosovë kundër shqiptarëve nga regjimi i Sllobodan Millosheviqit.
Kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti viziton Qendrën Korrektuese të Dubravës, me rastin e 24-vjetorit të masakrës në Burgun e Dubravës.
24 vite më parë, brenda burgut janë vrarë 160 të burgosur shqiptarë dhe janë plagosur më shumë se 300 të tjerë.
Masakra e Burgut të Dubravës është kryer prej 19 deri më 24 maj të vitit 1999.
Brenda Burgut të Dubravës gjendet një pllakë përkujtimore me emrat e të gjithë atyre që janë vrarë në këtë masakër, që konsiderohet si një nga masakrat më të mëdha të regjimit serb të kryer ndaj shqiptarëve.
Ende për këtë masakër nuk është dënuar askush./ KultPlus.com
Kolosi mediatik “Washington Post” i bën jehonë Shqipërisë turistike, e cila u ofrohet lexuesve si alternativa më e mirë edhe krahasuar me Mikonosin në Greqi.
Kryeministri Edi Rama ndau sot artikullin e publikuar nga “Washington Post”, i cili promovon Shqipërinë si paketa më e plotë e turizmit të qëndrueshëm, në vend të destinacioneve të mirënjohura por edhe të mbipopulluara të Mesdheut.
Rama bëri të ditur se në artikull ftohen turistët të provojnë eksperiencën unike përgjatë bregdetit shqiptar me plazhe të kristalta, qytete antike dhe male perfekte për sporte natyrore.
“Ja edhe kolosi mediatik ‘Washington Post’, me jehonën e tij për Shqipërinë turistike e cila u jepet lexuesve si alternativa më e mirë edhe krahasuar me të superfamshmin Mikonosin fqinj, duke i ftuar të provojnë eksperiencën unike përgjatë bregdetit shqiptar me plazhe të kristalta, qytete antike dhe male perfekte për sporte natyrore si paketa më e plotë e turizmit të qëndrueshëm, në vend të destinacioneve të mirënjohura por edhe të mbipopulluara të Mesdheut”, shkruan Rama. / atsh / KultPlus.com
Ndër këto dhoma të errëta ku kaloj ditë të rënda, endem rretheqark për të gjetur dritaret. – Kur të çelë një dritare, do të kem ngushëllim. – Por dritaret nuk gjenden, ose nuk mundem t’i gjej. Dhe ndoshta më mirë të mos i gjej. Ndoshta drita ka për të qenë një tirani e re. Kushedi ç’gjëra të reja do zbulojë./KultPlus.com
La Belle De L’Adriatique”, me 146 turistë nga vende të ndryshme si Francë 119, Kanada 2, Zvicër 6, Belgjikë 16, Britani e Madhe, Marok, u akostua mëngjesin e sotëm në Portin e Vlorës ndërsa afron sezoni veror turistik.
Kroçera vjen nga porti i Sarandës dhe do të qëndrojë 1 ditë në portin e Vlorës ku do të zhvillojë turet e ndryshme dhe me pas do të shkojë në portin e Durrësit.
Thuajse një muaj më parë ‘Bukuroshja e Adriatiakut’ ishte për të disatin vit radhazi hapi siparin e sezonit turistik për kroçierat në Durrës, kur mëngjesin e 24 prillit u ankorua me 134 turistë, kryesisht francezë.
Anija me gjatësi 111 m, e cila lundron nën flamurin belg u ankorua në kalatën 5 të portit. Ky nuk do të jetë lundrimi i saj i vetëm drejt Durrësit për këtë vit, ndërsa mësohet se gjatë këtij sezoni kjo anije turistike do të vizitojë portin më të madh të vendit edhe 5 herë të tjera./KultPlus.com
Thriller-i perëndimor i krimit të vërtetë “Vrasësit e Hënës së Luleve”, (Killers of the Flower Moon) i Martin Scorsese ka të bëjë me vrasjet e fisit Osage në SHBA në fillim të viteve 1920, bazuar në bestseller-in jo-fiction të David Grann, sipas “The Guardian”.
Osage është një fis vendas i Amerikës së Mesme Perëndimore.
Së bashku me shkrimtarin Eric Roth, Scorsese krijon një epikë tmerri, ekzistencial për lindjen e shekullit amerikan, një përrallë makabre të vrasjeve seriale, pothuajse gjenocidale që imitojnë shuarjen më të madhe të amerikanëve vendas nga SHBA-ja.
Drama vendos në plan të parë një martesë të gënjeshtrave dhe dashurisë së helmuar.
Ajo i bën jehonë punës së mëparshme të Scorsese për dhunën e turmës, besnikërinë e turmës dhe shitjen e pashmangshme ndaj autoriteteve federale, besimi i keq i të cilit del gradualisht në pah.
Por, në fund të fundit, ky film ka të bëjë me atë që kanë të bëjnë të gjithë perëndimorët, dhe ndoshta gjithë historia, rrëmbimi brutal i tokës, burimeve dhe pushtetit.
Lily Gladstone jep një performancë me forcë tragjike si Mollie Burkhart, një grua vendase amerikane nga fisi Osage, e cila, si të gjithë njerëzit e saj, papritur është bërë e pasur, sepse toka, në dukje e gurtë dhe pa premtime në Oklahoma, në të cilën autoritetet lejuan fisin Osage të vendoseshin, doli se kishte rezerva të mëdha nafte.
Por, ata janë ende subjekt i një kushti racist dhe infantilizues të kujdesit, për të kërkuar të ardhurat dhe për t’i shpenzuar ato, individët e Osage kanë nevojë për një bashkë-nënshkrues të bardhë.
Dhe ka diçka tjetër, Mollie dhe familja e saj janë thellësisht të shqetësuar nga sëmundjet misterioze që kanë vrarë banorët e fisit Osage, një nga një.
Më vonë gjenden kufomat e viktimave të vrasjes së fisit Osage, përfshirë motrën e pabindur të Mollie, Anna (Cara Jade Myers), autopsia e së cilës kryhet në mënyrë të çuditshme në ajër të hapur, në vendin e krimit.
Në këtë situatë mbërrin një individ i çuditshëm i quajtur Ernest, i luajtur nga Leonardo DiCaprio; një njeri ambicioz, por edhe i nënshtruar dhe thelbësisht i papërshtatshëm, i pangopur, budalla dhe i detyrueshëm.
Ai është kthyer në SHBA-ja pas shërbimit në Luftën e Parë Botërore dhe vjen në pasurinë e madhe të xhaxhait të tij të pasur, i cili i ka ofruar një punë duke punuar së bashku me vëllain e tij të ashpër Bryan, të luajtur nga Scott Shepherd , i cili dukshëm është normalizuar me dhunën dhe korrupsionin mbi të cilin kryeson xhaxhai.
Ky blegtor plutokrat është William Hale, i luajtur nga Robert De Niro, një njeri me pakënaqësi dhe vetëvlerësim të kalcifikuar, i cili mendon për marrëdhëniet e tij të mira me njerëzit e fisit Osage.
Hale punëson Ernest për një pozicion si i afërmi i tij i paqartë, oborrtar që angazhohet në punë të pista, dhe e inkurajon atë të takohet dhe të martohet gjithashtu me Mollie, të cilën Ernest tashmë e ka takuar, gjë që do t’i jepte atij një pretendim ligjor mbi të drejtat e kreut të Mollie”, siç njihen të drejtat e saj në pronësinë e naftës.
Dhe kështu nis martesa e dënuar e Ernest dhe Mollie, e ndërlikuar nga frika e tmerrshme e nënës së sëmurë të Mollie, Lizzie Q (Tantoo Cardinal), e cila ka një skenë vdekjeje të bukur të qetë.
Diabeti i Mollie është gjithashtu një faktor, çuditërisht ajo përkeqësohet nga ilaçi që Hale ka blerë për të, dhe të cilin Ernesti e administron, ndërkohë që gjithmonë e përbuz shqetësimin e tij për shëndetin e saj në rënie.
Kur situata përkeqësohet dhe autoritetet federale nisin ta injorojnë, Uashington DC dërgon një oficer të Byrosë së Hetimeve (më vonë FBI).
Ky është Tom White, i luajtur nga Jesse Plemons.
Por, Scorsese na tregon politikën, pamja e vonuar e byrosë duket të jetë, të paktën pjesërisht, një çështje e mbajtjes së situatës së vështirë që përfshin njerëzit e bardhë dhe popujt e pasur të pashmangshëm Osage, dhe forcimin e kontrollit federal mbi shtetin e ri të Oklahomas.
Siç interpretohet nga Gladstone dhe DiCaprio, marrëdhënia mes Mollie dhe Ernest ka një lloj nauze shpirtërore.
Ernesti është i sinqertë në lidhje me ndjenjat e tij për bashkëshorten e tij, në mënyrën e tij, por ato janë pjesë e një konteksti të keqbesimit dhe dhunës.
Marrëdhënia e tij e vërtetë është sigurisht me dajën e tij, ai është beta për alfa e të moshuarit.
Çuditërisht, DiCaprio fillon të duket si DeNiro, si një qen që i ngjan zotërisë së tij, një version më i ri, viktimë-zuzar, me të njëjtën frikë dhe armiqësi me sy të çuditshëm dhe me të njëjtën gojë-kurth miu me qoshet e kthyera poshtë.
Xhaxhai i tij e ka futur atë në masonët, dhe pikërisht në sallën masonike lokale, me gjithë hijeshinë e saj, që Hale e udhëheq Ernestin e mjerë për një skenë ndëshkimi trupor kur i riu e lëshon atë, ndëshkimi trupor më i jashtëzakonshëm.
Rregulli i Hale, kaq i kujdesshëm dhe i ndjeshëm ndaj Osage, në fakt po krijon një mosfunksionim të madh të depresionit, alkoolizmit, paligjshmërisë, sëmundjes fatale dhe vrasjes.
Gladstone krijon një personazh për Mollie që është me të meta dhe qortuese ndaj vetvetes, me pak turp që ka bashkëpunuar me persekutuesin e saj.
Ajo ka dinjitet dhe qetësi dhe ngrihet mbi mjerimin përreth, por ajo qetësi është edhe palëvizshmëria e goditur nga sëmundja.
Dhe ajo e di që Ernest nuk ishte kurrë i mirë, por ajo ndihej e magjepsur dhe e joshur prej tij njësoj.
Scorsese paraqet një histori mbresëlënëse, me një pajisje të guximshme inkuadrimi të një emisioni radiofonik, krim të vërtetë shumë të pandjeshëm që paraqet personazhe të fisit Osage të luajtur në mënyrë të ashpër nga aktorë të bardhë.
Ky është një film krejtësisht tërheqës, një histori që Scorsese e sheh si një histori sekrete të fuqisë amerikane, një epidemi dhune e fshehur që ndot tavolinën e ujit të njerëzimit./KultPlus.com
Mbrëmja e të premtës në festivalin e muzikës ‘Chopin’ ishte e dedikuar për soprano Kaltrina Miftari, kontratenorin Safet Berisha dhe pianistin Lekë Salihu, një treshe kjo që mjeshtërisht bënë bashkë muzikën e kohërave dhe kompozitoëve të ndryshëm, shkruan KultPlus.
Mbrëmja filloi më veprën ‘Ombra mai fu’ të kompozitorit Xerxes Handei, një vepër kjo e vitit 1738. Ishte Safet Berisha dhe pianisti Salihu, që nisën këtë mbrëmje me pikërisht këtë vepër e që zgjoi emocionet në publik qysh në hapje të koncertit.
E mbrëmja më pas vazhdoi me Berishën i cili solli edhe veprat e tjera si ‘Cara Sposa’, ‘Fac ut porte’ dhe ‘Music for a while’.
Më pas në skenë u ngjit sopranoja Kaltrina Miftari e cila nën shoqërimin e pianos solli veprën ‘Ne poy, krasavita, pri mne’ të kompozitorit ‘Rachmaninoff. E më pas emocion më i madh u transmetua teksa ajo interpretoi veprën e Bejto Halilit ‘Kenke nuri i bukurisë’.
Gjer në fund, sa solo sa në duet, Miftari dhe Berisha arritën të sjellin një mbrëmje të paharrueshme me interpretime të pashoq. E që kjo mbrëmje u mirëprit shumë në publik e dëshmuan edhe duartrokitjet e shumta nga ata që kishin zënë plot ulëset në Amfiteatrin e Bibliotekës Universitare.
Pas koncertit, për KultPlus foli kontratenori, Safet Berisha i cili u shpreh se ishte një mbrëmje që kaloi shumë mirë, marrë parasysh feedback-un që morën në publik.
“Kemi punuar shumë dhe ka qenë goxha sfiduese për shkak të natyrës së veprave, sepse kemi filluar me muzikën e vjetër e cila ishte në pjesën e parë, deri tek këto më të rejat e më të lehtat që i dëgjuat në fund dhe po besoj që edhe publiku e mirëpriti”, tha Berisha.
Më tutje, Berisha foli edhe për programin që kanë zgjedhur të interpretojnë, marrë parasysh faktin që ai si një kontratenor është më i fokusuar në muzikën më të vjetër, muzikës që i përket periudhës nga shekulli i 15-të deri në gjysmën e shekullit të 18-të.
“Muzika që unë si kontratenor e interpretoj është paksa e limituar në atë që mujnd të intepretoj solistikisht sepse stili të cilin unë e kultivoj është kryesisht muzikë e vjetër, e më pas Kaltrina ka mundësinë që të përzgjedhë lloje të ndryshme të muzikës dhe jemi munduar që të zgjedhim veprat që do të jenë më atraktive për publikun’, u shpreh Berisha për KultPlus.
Ndërkaq, në këtë mbrëmje ku u bën bashkë muzikë të kohërave dhe kompozitorëve të ndryshëm, nuk do të ishte e mundur pa shoqërimin e pianistit Lekë Salihu, i cili mes emocionesh pas koncertit tha për KultPlus se pavarësisht sfidave, ishte një koncert i arrirë.
“Ne kaluam shumë mirë, është gjithmonë sfiduese me lujt në një program kaq të gjerë e nga kompozitorë të llojllojshëm dhe të gjitha kontinentet, megjithatë ne ishim shumë të lumtur sepse gjithë kjo punë dhe ky mund u shpërblye në fund,sepse morëm një përgjigje shumë të mirë nga publiku”, tha më tutje ai.
Ndërkaq, ju kujtojmë që publiku do të ketë mundësinë të shijojë vepra të ndryshme në festivalin ‘Chopin’ deri më 9 qershor./ KultPlus.com
Lucius Annaeus Seneca i Ri, i njohur zakonisht si Seneca, ishte një filozof romak stoik, burrë shteti, dramaturg dhe satirist, në epokën pas-Agustiniane të letërsisë latine.
Seneca lindi në Cordoba në Hispania dhe u rrit në Romë, ku u edukuar në retorikë dhe filozofi.
Për kënaqësinë e lexuesve tanë kemi sjellë disa prej thënieve të tij më të njohura, ne presim nga ju të na thoni cilën prej tyre nuk do të doni ta harronit kurrë.
Nëse vërtet dëshironi të shpëtoni nga gjërat që ju shqetësojnë, ajo që ju nevojitet nuk është të jeni në një vend tjetër, por të jeni një person tjetër.
Ndonjëherë edhe të jetosh është një akt guximi.
Fat quhet ajo që ndodh kur përgatitja takon rastësinë.
E gjithë mizoria buron nga dobësia.
Vështirësitë forcojnë mendjen, ashtu siç puna trupin.
Ne vuajmë më shumë në imagjinatë sesa në realitet.
Ju veproni si të vdekshëm në gjithçka që keni frikë, dhe si të pavdekshëm në gjithçka që dëshironi.
Siç është një përrallë, ashtu është edhe jeta: ajo që ka rëndësi është jo sa e gjatë është, por sa e mirë është.
Nëse një burrë nuk e di se në cilin port lundron, asnjë erë nuk është e favorshme.
Eshtë fuqia e mendjes për të qenë e pamposhtur.
Nuk është njeriu që ka shumë pak, por njeriu që dëshiron më shumë, që është i varfër.
Filloni menjëherë për të jetuar dhe llogarisni çdo ditë të veçantë si një jetë të veçantë.
Ai që është trim është i lirë.
Asnjë njeri nuk ishte kurrë i mençur rastësisht.
Ata e humbin ditën në pritje të natës dhe natën nga frika e agimit.
Shoqërohuni me njerëz që ka të ngjarë t’ju përmirësojnë.
Vuan më shumë sesa është e nevojshme, ai i cili vuan para se të jetë e nevojshme.
Unë kurrë nuk do të turpërohem të citoj një autor të keq nëse rreshti është i mirë.
Vetëm koha mund të shërojë atë që arsyeja nuk mundet.
Jeta është si një shfaqje: nuk është gjatësia, por përsosmëria e aktrimit që ka rëndësi.
Nëse jetoni në harmoni me natyrën nuk do të jeni kurrë të varfër; nëse jetoni sipas asaj që mendojnë të tjerët, nuk do të jeni kurrë të pasur.
Shijoni kënaqësitë e tanishme në një mënyrë të tillë që të mos lëndoni të ardhmen.
Pasuria është shërbërtorja e një njeriu të mençuri. Pronarja e një budallai.
Për sa kohë që jetoni, vazhdoni të mësoni se si të jetoni.
Fati i prin vullnetmadhit dhe zvarrit ngurruesit.
Dielli shkëlqen edhe mbi të pabesët.
Çdo fillim i ri vjen nga fundi i një fillimi tjetër.
Shpesh një burrë shumë i moshuar nuk ka asnjë provë tjetër të jetës së tij të gjatë përveç moshës së tij.
Ne mësojmë jo në shkollë, por në jetë.
Një dhuratë nuk konsiston në atë që është bërë ose dhënë, por në qëllimin e dhuruesit ose bërësit.
Ne shpesh trembemi sesa lëndohemi; dhe ne vuajmë më shumë nga imagjinata sesa nga realiteti.
Zemërimi, nëse nuk përmbahet, shpesh është më i dëmshëm për ne sesa dëmtimi që e provokon atë.
Jeta është e gjatë nëse dini si ta përdorni.
Asgjë nuk është më e nderuar sesa një zemër mirënjohëse.
Të dëshirosh të jesh mirë është një pjesë e të bërit mirë.
Ndërsa presim jetën, jeta kalon.
Por jeta është shumë e shkurtër dhe e shqetësuar për ata që harrojnë të kaluarën, lënë pas dore të tashmen dhe i tremben të ardhmes./Shkollaesukeseit/KultPlus.com
Fitnete Rexha, është njëri nga emrat më të shquar të muzikës së mirëfilltë shqipe, me theks të veçantë, muzikës qytetare tiranase, shkruan KultPlus.
Reth 200 këngë popullore të Shqipërisë së Mesme, janë të regjistruara në repertuarin e këngëtares Rexha, ku prej tyre më të zgjedhura janë: “Fërfëlloj fëllënza në ujë’’, “Te selvitë e Namazgjasë”, “Qënke veshur me të bardha”, “Mu aty tek shtatë zymbylat”, “Dy të bukurat në nji derë” etj.
Ajo lindi më 3 prill 1933 në Tiranë. Dëshira për tu marrë me muzikë popullore tiranse kishte lindur qysh në fëmijërinë e hershme të saj, pasi ajo ishte e bija e Rexh Delisë “Hero i Popullit’’, familje kjo që njihej për vlerat e traditës, ku ndër vlera të tjera, kultivohej prej shumë brezash kënga popullore.
Rreth moshës 15 vjeçare, Rexha bën regjistrimin e këngëve të para popullore në Radio-Tirana nën shoqërinë e grupit orkestral të Shqipërisë së mesme të drejtuar nga Muharrem Gura dhe Skënder Reka.
Karrierën e saj si këngëtare e filloi në Estradën e Tiranës, dhe më pas aktiviteti i saj më tutje u zhvillua pranë A.K.V.P-së në Tiranë deri në daljen në pension në vitin 1981.
Për kontributin e saj të madh, në ruajtjen dhe kultivimin e këngës së pastër shqipe Fitnete Rexha u shpall “Artiste e Merituar” nga autoritetet shtetërore të Shqipërisë.
Ajo vdiç më 14 gusht 2003 në Tiranë/KultPlus.com
KultPlus ju sjell këngën mu aty tek shtatë zymbylat:
Kushdo që në kullën e tij mirditase, në fëmijërinë e largët, ka parë të varur një çifteli, nuk e ka të vështirë të kuptojë se Ansambli “Mirdita” më parë se në skenën e pallatit të Kulturës Rrëshen, apo në kalanë e Gjirokastrës, ka qenë i shpërndarë gjithandej ndër mirditorë, shtëpi më shtëpi e vatër më vatër, deri në rrëzë të Munellës. Ndaj ishte aq e dëgjuar shprehja “shtëpi e çifteli”.
Skena e parë ishte oda, veçmas ajo e dasmës, ku njëri nga 11 krushqit duhej të ishte këngëtar. Njeriu i kullës në shkrep shpesh në mbrëmjet familjare, apo të kremtesh popullore, merrte çiftelinë dhe niste t’i luante gishtat dhe t’i thoshte fjalët. Nuk kishte rëndësi sa mirë dinte ta bënte ai këtë gjë, çiftelia, lahuta apo sharkia ishte pjesë e kulturës së tij të jetesës.
Përndryshe malësori kishte shpirt prej artisti dhe ai e shfaqte këtë thelb të tijin herë pas here. Ndaj dhe bariu në mal kishte me vete fyellin dhe merrte melodi baritore njëlloj si në antikitetin ilir, grek, romak. Ai gjithë ditën e ditës pas tufave në kullosë gdhendte dhe bishta frashëri për veglat e punës, dhe bilbila, zumare, me të cilat luante melodi baritore.
Bjeshkët tona janë ateliea e parë për shumë artistë të shquar të folkut, pse jo dhe për kompozitorët që i ulen motivet e bjeshkëve mbi pentagram. Mirditori krijonte melodi e muzikë gjer me kumbonët e bagëtive, ku kishte dhe një punishte të tyre prej bakri te Marlaskajt e Kuzhnenit, ku kumbonët që kishin shtegtuar deri në Shkumbin tingëllojnë prej shumë vitesh në arenën artistike-folklorike të Ansamblit “Mirdita”. Kësisoj Ansambli i sipërthënë është jo vetëm kënga e vallja e traditës, por dhe veshja, kostumet, ritualet, lojërat popullore, shenjat apo elementet dalluese, nga perkrenarja e princërve te kaculita e bariut etj.
Pjesë nga parathënia e Ndue Dedaj për monografinë e Ansamblit “Mirdita”/KultPlus.com
Shqipëria sërish është bërë pjesë e mediave prestigjoze botërore.
Washington Post u ka sugjeruar qytetarëve amerikanë nëntë destinacione pushimesh verore më pak të mbipopulluara me njerëz, mes tyre edhe Shqipërinë.
Media amerikane shkruan që në vend të Mykonosit në Greqi, pushuesit mund të provojnë Shqipërinë, pasi do të gjejnë ujë të pastër kristal dhe çmime të përballueshme.
“Në vend të Mykonosit, provoni Shqipërinë. Greqia renditet lart për udhëtarët amerikanë këtë verë dhe ministri grek i turizmit Vasilis Kikilias po parashikon 10 deri në 20 për qind më shumë vizitorë në vend këtë vit se sa i kaluari. Si fillim, ishulli grek i Mykonos ishte destinacioni kryesor ndërkombëtar në trend i Airbnb për përdoruesit amerikanë. Për një alternativë me ujë të pastër kristal dhe çmime të përballueshme, provoni fqinjin verior të Greqisë, Shqipërinë. Do të gjeni plazhe mesdhetare përgjatë Rivierës Shqiptare, dhe në brendësi, malet janë idilike për ecje, çiklizëm dhe qytete antike”, shkruan media e famshme.
Kryeministri Edi Rama ka shpërndarë në rrjete sociale artikullin e Washington Post.
“JA EDHE KOLOSI MEDIATIK Washington Post, me jehonën e tij për Shqipërinë turistike e cila u jepet lexuesve si alternativa më e mirë edhe krahasuar me të superfamshmin Mikonosin fqinj, duke i ftuar të provojnë eksperiencën unike përgjatë bregdetit shqiptar me plazhe të kristalta qytete antike dhe male perfekte për sporte natyrore si paketa më e plotë e turizmit të qëndrueshëm, në vend të destinacioneve të mirënjohura por edhe të mbipopulluara të Mesdheut”, shkruhet në postimin e Ramës./Top Chanel/KultPlus.com
Nexhmije Pagarusha është një këngëtare shqiptare e cila me zërin e saj të mahnitshëm dhe përgatitjen e saj profesionale, cilësohet si Diva e muzikës shqiptare,shkruan KultPlus.
‘Baresha’ është kënga që e njohin pothuajse të gjithë, e cila konsiderohet edhe si kënga më e dalluar e Pagarushës, të cilën e kompozoi bashkëshorti i saj Rexho Mulliqi.
Nexhmije Pagarusha interpretoi në një koncert të muzikës klasike veprat e përkthyera shqip të Bethovenit, Puçinit, Verdit, si dhe pati koncerte në disa shtete duke përfshirë edhe Shqipërinë, Bullgarinë, Sarajevën etj.
Ajo lindi në fshatin Pagarushë të Komunës së Malishevës më 7 maj 1933 dhe vdiç më 7 shkurt të vitit 2020.
KultPlusju sjell këngën e Nexhmije Pagarushës ‘E kujtoj atë takim’:
Tash po nisemi në mundshim të heshtim pak E të flemë. Po jemi lodhur. Këmbët të ënjtura Nën tryezë. Koka që rëndon. Aspirinë? Tash po nisemi? U bë vonë. Edhe ylli i fundit Ra përmbi tryezë.
Jemi bërë si planeti që kërkon ta pranojnë Si palaço të punojë Në cirkun e verdhë.
Unë hënë e zbehtë ai diell i zjarrtë -që të dy prej letrës së verdhë- Që me nesër na pret takim’ i ri, bisedat për shëndetin Dashurinë, poezinë. E mbaruam bisedën mbi sëmundjen e poetit shëndetlig -të ngrihemi, u bë vonë në këtë tavernë Vetëm tym duhani e fjalë që shkëlqejnë Prej fjalësh të pathëna Dhe prej mëlçisë së zezë.
Shtrati i madh nën një çati diku do të ftohet Në pritjen e vet Rrugicat e përgjumura ritmin e mugën dritareve Të fikura derdhin kot Si një pikë në det Jemi si yje Në qiell. Tash po nisemi në mundshim të heshtim pak Dashuria s’është ilaç as helm. Me kokën time e krijoj Me duart e mia dhe eci nëpër planet. Natën e mirë: Mua më duhet të shkoj atje prej nga mund t’ju gjej./KultPlus.com
Presidenti amerikan Joe Biden ka njoftuar një paketë të re ndihme ushtarake për Ukrainën deri në 375 milionë dollarë.
Ai i tha presidentit të Ukrainës Volodymyr Zelensky – në një takim në margjinat e samitit të G7-ës – se SHBA po bënte gjithçka që mundej për të forcuar mbrojtjen e vendit kundër pushtimit rus.
Paketa do të përfshijë municione, artileri, mjete të blinduara dhe stërvitje, raporton BBC, transmeton Klankosova.tv.
Duke falënderuar SHBA-në, llogaria e Zelensky në Twitter postoi: “Ata diskutuan bashkëpunimin e mëtejshëm për forcimin e aftësive mbrojtëse të vendit tonë, zbatimin e formulës së paqes në Ukrainë dhe projektet e rindërtimit”./KultPlus.com
Pazari i vjetër në Shkodër në kohën e lulëzimit të tij, u bë vërtetë një qytet i madh tregtar midis pjesës së vjetër dhe asaj të re të qytetit, i shtrirë në 1.8 km. gjatësi, ku vlonte tregtia dhe ku madhësia e tij lejonte të punonin dhe të blinin aty mbi 10000 njerëz.
Ndërsa në ditët e pazarit, ditët e diela apo të mërkura, aty mund të ishin prezentë më shumë se 30 mijë vetë, çka e tregonte edhe fakti se shkodranët e kanë pasur traditë dhe janë vlerësuar si “mjeshtërit” më të shkëlqyer në tregti.
Aso kohe në breg të Liqenit dhe lumit Buna ankoroheshin dhjetëra anije të vogla e të mëdha deri te avulloret 1000 tonelata, si dhe kishte edhe një pazar anijesh që ishte në “garë” me “Pazarin e Madh” por që ishte edhe si vazhdim i tij. Aty ishin ngritur magazina të mëdha për hyrje – dalje mallrash, kishte zyra të mëdha doganore si edhe banka dhe afër 1500 dyqane të pa përsëritshme, sot e kësaj dite.
Në të djathtë të Urës së Bunës ka qenë Zyra Doganore, ku kryheshin të gjitha veprimet financiare për import eksportet e mallrave në Shkodër, shkruan “Faktor.al”.
Dyqanet ishin vendosur në mbi 30 sokakët (rrugët) e pazarit, të cilat ishin ndarë sipas zanateve (zejeve) e ku punonin disa qindra zanatçinj e çirakë që mësonin e punonin çdo ditë. Brenda Pazarit të Vjetër kishte rregull dhe disiplinë të veçantë si edhe kryheshin shërbime kafeje, berberhaneje, hekurosje etj.
Në të djathtë të Urës së Bunës ka qenë Zyra Doganore, ku kryheshin të gjitha veprimet financiare për import eksportet e mallrave në Shkodër, shkruan “Faktor.al”.
Dyqanet ishin vendosur në mbi 30 sokakët (rrugët) e pazarit, të cilat ishin ndarë sipas zanateve (zejeve) e ku punonin disa qindra zanatçinj e çirakë që mësonin e punonin çdo ditë. Brenda Pazarit të Vjetër kishte rregull dhe disiplinë të veçantë si edhe kryheshin shërbime kafeje, berberhaneje, hekurosje etj.
Gjatë kohës së punës, tregtarët për nevojat e tyre komunikonin njëri me tjetrin me anë dritaresh të vogla dhe në fund të ditës së punës, dyqanet mbylleshin me taraba, qepena, si dhe siguroheshin me roje dhe elemente të tjerë sigurie.
Vlen të informojmë lexuesit se Pazari i Vjetër përveç anës ndërtimore, ka qenë i sistemuar edhe në pjesën nëntokësore, e konkretisht ka pasur 5 kanale të tillë, të cilët largonin ujin nga pazari dhe ishin afër 1.8 metër të thellë. Kanali i parë mblidhte ujin e kodrave, i dyti përshkonte “sokakun e pemëshitësve”, një i tretë kalonte “skelën e peshkut”, i katërti përshkonte “sokakun e kasapëve” dhe i pesti kalonte përmes “Pazarit të madh”, por që të pesë këto kanale ujin e mbledhur e derdhnin në Bunë. Sigurisht që kanalet pastroheshin çdo vit nga punëtorë të veçantë. Pra, që në atë kohë sistemimit të pazarit i është dhënë një rëndësi e madhe si në anën ndërtimore ashtu edhe në relacion me funksionimin e plotë të tij për zhvillimin e tregtisë e të zejtarisë.
Kështu shumë shpejt Pazari i Vjetër u bë qendra më e madhe tregtare e trevave Shqiptare e më gjerë në eksport – importin e mallrave nga Kosova, Mali i Zi, Serbia, Manastiri, Bullgaria dhe anasjelltas, pra në gjithë Rumelinë e asaj kohe. Në planin tregtar dhe financiar, Pazari i Madh në Shkodër është vlerësuar nga të tjerët si “Hipermarketi” më i madh i asaj kohe në Ballkan, si dhe ka qenë i pakonkurrueshëm për nga madhësia, pasuritë që kishte brenda dhe kapacitetet përpunuese të mallrave, i krahasuar me pazaret e tjerë të fqinjëve tanë, çka vërteton se Shkodra ka qenë Metropoli i Arbërisë. / KultPlus.com
Pas betimit dhe marrjes zyrtarisht të detyrës së kreut të shtetit, gjatë ceremonisë presidentët amerikanë mbajnë një fjalim. Ja cilat janë disa nga citatet e famshme të shkëputura nga fjalimet e tyre.
George Washington (1789–1797)
“Rregulli i sjelljes për SHBA, në lidhje me kombet e huaja, është, të zgjerojmë lidhjet tregtare, për të pasur me ta sa më pak lidhje politike që të jetë e mundur”.
John Adams (1797–1801)
“Asnjë person që ka mbajtur detyrën e presidentit nuk mund të përgëzojë dikë që e cilëson mik për besnikërinë e treguar”
Thomas Jefferson (1801–1809)
“Unë uroj të shikoj këtë pije (birrë) që të zëvendësojë wiskey-n, pije që deri tanika bërë që një në tre persona të jenë të varur dhe më shumë se kaq: ka shkatërruar familjet”.
James Madison (1809–1817)
“Asgjë më shumë nuk ndryshon se sa ndryshon mendja”. (e thënë pak momente përpara se të vdiste).
James Monroe (1817–1825)
“Zonjës time Monroe, nëse i shton të bijën për shoqërinë që i bën, pavarësisht se shkakton goxha rrëmujë, mund ta cilësosh kontribuuese të madhe në zbavitjen e saj”.
John Quincy Adams (1825–1829).
“Katër vitet më të këqia të jetës sime, ishin katër vitet e mia në presidencë”.
Andrew Jackson (1829–1837)
“Nëse një punë në qeveri nuk e bën dot një demokrat, atëherë atë punë nuk mund ta bëjë askush tjetër”.
Martin Van Buren (1837–1841)
“Dy ditët më të lumtura të jetës sime kanë qenë: e para kur mora detyrën e presidentit dhe e dyta kur e lashë atë detyrë”.
William Henry Harrison (1841)
“Disa njerëz si puna ime kanë budallallëkun e mjaftueshëm për t’u shkuar në mendje se mund të bëhen presidentë të Shteteve të Bashkuara”.
John Tyler (1841–1845)
“Unë kam gjithnjë mendimin që popullariteti mund të krahasohet me një vajzë lozonjare apo vajzë koketë – sa më shumë i vini rrotull, aq më shumë ajo ikën”.
James Knox Polk (1845–1849)
“Asnjë president që bën detyrën e tij me besnikëri dhe ndërgjegje nuk mund të ketë kurrë kohë të lirë”.
Zachary Taylor (1849–1850)
“Tregojini atij se si përfundon në ferr” (Në përgjigje të kërkesës së gjeneralit meksikan Santa Anna për t’u dorëzuar).
Millard Fillmore (1850–1853)
“Është turp kombëtar që presidentët tanë, pasi kanë mbajtur postin më të lartë të shtetit, duhet lënë në mëshirë të fatit dhe ndoshta të jenë të detyruar të hapin një dyqan ushqimesh si mjet jetese”.
Franklin Pierce (1853–1857)
“Nuk ka ndonjë gjë në të majtë…. Por ama janë të dehur” (në planet e tij pasi humbi një kandidim të dytë në 1856).
James Buchanan (1857–1861)
“I dashur zotëri, nëse ju jeni po aq i lumtur në momentin kur futeni në Shtëpinë e Bardhë po aq sa edhe edhe kur largoheni prej saj, realisht ju jeni një njeri i lumtur”.
Abraham Lincoln (1861–1865)
“S’di se kur unë do dëgjoj dikë të më argumentojë skllavërinë dhe unë do ndjeja një impuls të fortë për të njohur dhe kuptuar personalitetin e tij”.
Andrew Johnson (1865–1869)
“Nga të gjitha rreziqet që kombi ynë ndeshet akoma një gjë është e vërtetë: Ato nuk janë të njëjta me ato të cilat duhet të rezultojnë nga sukseset e arritjeve më të fundit të afrikanizimit të gjysmës së Jugut të vendit”.
Ulysses S. Grant (1869–1877)
“Puna nuk është turp për njerëzit; për fat të keq herë pas here ka njerëz që turpërojnë punën”.
Rutherford B. Hayes (1877–1881)
“Unë jam tejet i lodhur nga kjo jetë e varësisë së plotë, nga përgjegjësia dhe nga rraskapitja”.
James A. Garfield (1881)
“Zoti im! Në këtë vend ka gjithçka që një njeri i dëshiron t’i ketë. Apo jo?”.
Chester A. Arthur (1881–1885)
“Unë mund të jem president i SHBA, por jeta ime private nuk është çështje e dikujt”.
Grover Cleveland (1885–1889,1893–1897)
“Gratë e ndjeshme dhe të zgjuara nuk dëshirojnë të votojnë”.
Benjamin Harrison (1889–1893)
“Ne amerikanët nuk kemi autorizim nga Zoti për të mbajtur nën kontroll Botën”.
William Mckinley (1897–1901)
“Ne kemi nevojë për Hawai-n më shumë se sa California-n. Kjo është prova e pashmangshme”.
Theodore Roosevelt (1901–1909)
“Fitorja e luftës nuk vlen sa fitorja e paqes”.
William Howard Taft (1909–1913)
“Nuk e ke shfrytëzuar detyrën e presidentit, nëse nuk keni siguruar një tren me një vagon-restorant në të”.
Woodrow Wilson (1913–1921)
“Dobia e një universiteti është se nxjerr aristokratë të rinj, ndryshe nga baballarët e tyre që nuk e kishin këtë mundësi”.
Warren G. Harding (1921–1923)
“Unë jam një burrë me pak talent nga një qytet i vogël; nuk dukem shumë që unë jam president”.
Calvin Coolidge (1923–1929)
“Kur shumë njerëz janë të pazotë të gjejnë punë, ata përfundojnë të papunë ”.
Herbert Hoover (1929–1933)
“Unë jetova më shumë se bastardët” (duke iu referuar shumë njerëzve që e bënin fajtor për Depresionin e Madh).
Franklin Delano Roosevelt (1933–1945)
“Për të qenë i suksesshëm në të folurin publik duhet të kesh parasysh këto rregulla: Të jesh i sinqertë, të jesh konçiz dhe të jesh i përulur”.
Harry S. Truman (1945–1953)
“Unë e shkarkova MacArthur (gjenerali i trupave amerikane të dërguar në Kore) sepse ai nuk respektoi autoritetin e presidentit. Unë nuk e shkarkova atë sepse mendoja se ai ishte maskara. Ai në fakt ishte i tillë. Por është e rëndësishme të them se të qenit maskara nuk është kundër ligjit. Ah, nëse kjo do ishte e kundërligjshme, gjysma e drejtuesëve të ushtrisë do futeshin në burg”.
Dwight David Eisenhower (1953–1961)
“Nuk dua që kur urinoj të kujtoj këtë qelbësirë”.(duke iu referuar senatorit Joe McCarthy).
John Fitzgerald Kennedy (1961–1963)
“Harrojini armiqtë, por mos harroni kurrë emrat e tyre”!
Lyndon Baines Johnson (1963–1969)
“Nëqoftëse popullit ia mbledh mirë rripat, zemrat dhe mendjet e tyre do të të ndjekin”.
Richard Milhous Nixon (1969–1974)
“Kur presidenti bën dicka, kjo do të thotë që ajo nuk është e jashtëligjshme”.
Gerald R. Ford (1974–1977)
“Unë jam një Ford, jo një Lincoln”.
James Earl Carter (1977–1981)
“Unë jam i shqetësuar se si funksionon çdo kristian sepse ndonjë mund të shkojë në ferr”. (duke iu drejtuar Reverend Jerry Falwell)
Ronald Reagan (1981–1989)
“Është e vërtetë që puna e rëndë nuk ka vrarë dikë, por unë ju siguroj që puna e rëndë rrezikon jetën”.
George Herbert Walker Bush (1989–1993)
“Unë kam opinionet e mia. Ka raste që kam opinione të forta, por ama nuk jam në një mendje gjithnjë me to”.
William Jefferson Clinton (1993–2001)
“Lëvizjet e mia për të kryesuar qeverinë do të jenë shoqëruar përherë me ndjenjat aspak të papëlqyera të një fajtori i cili do të vendosë ekzekutimin e vetes së tij”.
George W. Bush (2001–2009)
“Çelsi i politikës së jashtme është të mbështetesh në besim”.
Barack Obama (2009-2016)
“Në 15 muajt e fundit ne kemi udhëtuar në çdo cep të SHBA. Kam qenë deri tani në 57 shtete. Unë mendoj si i majtë kur shkoj”.
Donald Trump (2016 e në vijim)
“Unë do ta bëj Amerikën përsëri të madhe”./Portalishkolloralbas/KultPlus.com
Pas betimit dhe marrjes zyrtarisht të detyrës së kreut të shtetit, gjatë ceremonisë presidentët amerikanë mbajnë një fjalim. Ja cilat janë disa nga citatet e famshme të shkëputura nga fjalimet e tyre.
George Washington (1789–1797)
“Rregulli i sjelljes për SHBA, në lidhje me kombet e huaja, është, të zgjerojmë lidhjet tregtare, për të pasur me ta sa më pak lidhje politike që të jetë e mundur”.
John Adams (1797–1801)
“Asnjë person që ka mbajtur detyrën e presidentit nuk mund të përgëzojë dikë që e cilëson mik për besnikërinë e treguar”
Thomas Jefferson (1801–1809)
“Unë uroj të shikoj këtë pije (birrë) që të zëvendësojë wiskey-n, pije që deri tanika bërë që një në tre persona të jenë të varur dhe më shumë se kaq: ka shkatërruar familjet”.
James Madison (1809–1817)
“Asgjë më shumë nuk ndryshon se sa ndryshon mendja”. (e thënë pak momente përpara se të vdiste).
James Monroe (1817–1825)
“Zonjës time Monroe, nëse i shton të bijën për shoqërinë që i bën, pavarësisht se shkakton goxha rrëmujë, mund ta cilësosh kontribuuese të madhe në zbavitjen e saj”.
John Quincy Adams (1825–1829).
“Katër vitet më të këqia të jetës sime, ishin katër vitet e mia në presidencë”.
Andrew Jackson (1829–1837)
“Nëse një punë në qeveri nuk e bën dot një demokrat, atëherë atë punë nuk mund ta bëjë askush tjetër”.
Martin Van Buren (1837–1841)
“Dy ditët më të lumtura të jetës sime kanë qenë: e para kur mora detyrën e presidentit dhe e dyta kur e lashë atë detyrë”.
William Henry Harrison (1841)
“Disa njerëz si puna ime kanë budallallëkun e mjaftueshëm për t’u shkuar në mendje se mund të bëhen presidentë të Shteteve të Bashkuara”.
John Tyler (1841–1845)
“Unë kam gjithnjë mendimin që popullariteti mund të krahasohet me një vajzë lozonjare apo vajzë koketë – sa më shumë i vini rrotull, aq më shumë ajo ikën”.
James Knox Polk (1845–1849)
“Asnjë president që bën detyrën e tij me besnikëri dhe ndërgjegje nuk mund të ketë kurrë kohë të lirë”.
Zachary Taylor (1849–1850)
“Tregojini atij se si përfundon në ferr” (Në përgjigje të kërkesës së gjeneralit meksikan Santa Anna për t’u dorëzuar).
Millard Fillmore (1850–1853)
“Është turp kombëtar që presidentët tanë, pasi kanë mbajtur postin më të lartë të shtetit, duhet lënë në mëshirë të fatit dhe ndoshta të jenë të detyruar të hapin një dyqan ushqimesh si mjet jetese”.
Franklin Pierce (1853–1857)
“Nuk ka ndonjë gjë në të majtë…. Por ama janë të dehur” (në planet e tij pasi humbi një kandidim të dytë në 1856).
James Buchanan (1857–1861)
“I dashur zotëri, nëse ju jeni po aq i lumtur në momentin kur futeni në Shtëpinë e Bardhë po aq sa edhe edhe kur largoheni prej saj, realisht ju jeni një njeri i lumtur”.
Abraham Lincoln (1861–1865)
“S’di se kur unë do dëgjoj dikë të më argumentojë skllavërinë dhe unë do ndjeja një impuls të fortë për të njohur dhe kuptuar personalitetin e tij”.
Andrew Johnson (1865–1869)
“Nga të gjitha rreziqet që kombi ynë ndeshet akoma një gjë është e vërtetë: Ato nuk janë të njëjta me ato të cilat duhet të rezultojnë nga sukseset e arritjeve më të fundit të afrikanizimit të gjysmës së Jugut të vendit”.
Ulysses S. Grant (1869–1877)
“Puna nuk është turp për njerëzit; për fat të keq herë pas here ka njerëz që turpërojnë punën”.
Rutherford B. Hayes (1877–1881)
“Unë jam tejet i lodhur nga kjo jetë e varësisë së plotë, nga përgjegjësia dhe nga rraskapitja”.
James A. Garfield (1881)
“Zoti im! Në këtë vend ka gjithçka që një njeri i dëshiron t’i ketë. Apo jo?”.
Chester A. Arthur (1881–1885)
“Unë mund të jem president i SHBA, por jeta ime private nuk është çështje e dikujt”.
Grover Cleveland (1885–1889,1893–1897)
“Gratë e ndjeshme dhe të zgjuara nuk dëshirojnë të votojnë”.
Benjamin Harrison (1889–1893)
“Ne amerikanët nuk kemi autorizim nga Zoti për të mbajtur nën kontroll Botën”.
William Mckinley (1897–1901)
“Ne kemi nevojë për Hawai-n më shumë se sa California-n. Kjo është prova e pashmangshme”.
Theodore Roosevelt (1901–1909)
“Fitorja e luftës nuk vlen sa fitorja e paqes”.
William Howard Taft (1909–1913)
“Nuk e ke shfrytëzuar detyrën e presidentit, nëse nuk keni siguruar një tren me një vagon-restorant në të”.
Woodrow Wilson (1913–1921)
“Dobia e një universiteti është se nxjerr aristokratë të rinj, ndryshe nga baballarët e tyre që nuk e kishin këtë mundësi”.
Warren G. Harding (1921–1923)
“Unë jam një burrë me pak talent nga një qytet i vogël; nuk dukem shumë që unë jam president”.
Calvin Coolidge (1923–1929)
“Kur shumë njerëz janë të pazotë të gjejnë punë, ata përfundojnë të papunë ”.
Herbert Hoover (1929–1933)
“Unë jetova më shumë se bastardët” (duke iu referuar shumë njerëzve që e bënin fajtor për Depresionin e Madh).
Franklin Delano Roosevelt (1933–1945)
“Për të qenë i suksesshëm në të folurin publik duhet të kesh parasysh këto rregulla: Të jesh i sinqertë, të jesh konçiz dhe të jesh i përulur”.
Harry S. Truman (1945–1953)
“Unë e shkarkova MacArthur (gjenerali i trupave amerikane të dërguar në Kore) sepse ai nuk respektoi autoritetin e presidentit. Unë nuk e shkarkova atë sepse mendoja se ai ishte maskara. Ai në fakt ishte i tillë. Por është e rëndësishme të them se të qenit maskara nuk është kundër ligjit. Ah, nëse kjo do ishte e kundërligjshme, gjysma e drejtuesëve të ushtrisë do futeshin në burg”.
Dwight David Eisenhower (1953–1961)
“Nuk dua që kur urinoj të kujtoj këtë qelbësirë”.(duke iu referuar senatorit Joe McCarthy).
John Fitzgerald Kennedy (1961–1963)
“Harrojini armiqtë, por mos harroni kurrë emrat e tyre”!
Lyndon Baines Johnson (1963–1969)
“Nëqoftëse popullit ia mbledh mirë rripat, zemrat dhe mendjet e tyre do të të ndjekin”.
Richard Milhous Nixon (1969–1974)
“Kur presidenti bën dicka, kjo do të thotë që ajo nuk është e jashtëligjshme”.
Gerald R. Ford (1974–1977)
“Unë jam një Ford, jo një Lincoln”.
James Earl Carter (1977–1981)
“Unë jam i shqetësuar se si funksionon çdo kristian sepse ndonjë mund të shkojë në ferr”. (duke iu drejtuar Reverend Jerry Falwell)
Ronald Reagan (1981–1989)
“Është e vërtetë që puna e rëndë nuk ka vrarë dikë, por unë ju siguroj që puna e rëndë rrezikon jetën”.
George Herbert Walker Bush (1989–1993)
“Unë kam opinionet e mia. Ka raste që kam opinione të forta, por ama nuk jam në një mendje gjithnjë me to”.
William Jefferson Clinton (1993–2001)
“Lëvizjet e mia për të kryesuar qeverinë do të jenë shoqëruar përherë me ndjenjat aspak të papëlqyera të një fajtori i cili do të vendosë ekzekutimin e vetes së tij”.
George W. Bush (2001–2009)
“Çelsi i politikës së jashtme është të mbështetesh në besim”.
Barack Obama (2009-2016)
“Në 15 muajt e fundit ne kemi udhëtuar në çdo cep të SHBA. Kam qenë deri tani në 57 shtete. Unë mendoj si i majtë kur shkoj”.
Presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani ka folur në ceremoninë e fillimit të ushtrimit më të madh ushtarak ndërkombëtar në rajonin e Ballkanit, “Defender Europe” në Prishtinë, duke iu thënë së pari ushtarëve të FSK-së “ju jeni gardianë të paqes”.
“Forca jonë nuk qëndron vetëm në fuqinë e armëve tona, por në lidhjet që krijojmë, në aleancat që ne i ndërtojmë dhe në vlerat e përbashkëta që çdo ditë po i kultivojmë. Së bashku ne jemi më të fortë kundrejt forcave që kërkojnë të na ndajnë”, tha Osmani.
Osmani tha se objektivi kryesor i ushtrimit “Defender Europe ’23” është “që ta shfaqë aftësinë ushtarake dhe luftarake të Shteteve të Bashkuara dhe forcave aleateve kundër agresorëve të mundshëm dhe për t’i siguruar aleatët dhe partnerët evropianë se kontinenti është i sigurt nga sulmet e mundshme”.
“Ky ushtrim është historik në shumë aspekte, veçanërisht për ushtrinë më të re në kontinentin evropian, për Forcën tonë të Sigurisë”, tha ajo./Rtv21/KultPlus.com
Më 5 gusht në Stadiumin e Prishtinës ‘Fadil Vokrri’ për herë të parë do të zhvillohen ndeshje boksi profesional, shkruan KultPlus.
Kryetari i Prishtinës, Përparim Rama, përmes një postimi në facebook ka bërë të ditur se me 5 gusht në këtë event do të marr pjesë edhe kampioni botëror në boks, Robin Krasniqi.
“Mbrëmje historike boksi: Më datë 5 gusht, stadiumi ‘Fadil Vokrri’ do të mbushet me adrenalinën e një eventi historik të një nate të paharrueshme boksi profesional ndërkombëtar.
Përgatituni për një spektakël të jashtëzakonshëm”, ka thënë Rama në facebook.
Në kuadër të Javës së Bibliotekës, Biblioteka Kombëtare “Pjetër Bogdani” ka organizuar shumë aktivitete të ndryshme në shënimin e kësaj jave, e në mesin e këtyre aktiviteteve do të jetë edhe një mbrëmje letrare për Ernest Koliqin, shkruan KultPlus.
Kjo mbrëmje organizohet nga KultPlus me mbështetje të Bibliotekës Kombëtare, kurse me kumtesa do të paraqiten: Agim Vinca, Albana Mehmetaj dhe Ndue Ukaj.
Kurse studentët e Fakultetit Filologjik do të prezantohen me poezi dhe fragmente nga veprimtaria e Ernest Koliqit.
Mbrëmja do të mbahet më 23 maj, në ora 18:00 në Bibliotekën Kombëtare “Pjetër Bogdani”./ KultPlus.com
