Muaj: Qershor 2024

Fadil Vokrri njihet si “Legjenda e futbollit shqiptar” dhe mbetet futbollisti më i njohur dhe i adhuruar në Kosovë.

Në vitet ’80 Fadil Vokrri arriti kulmin e karrierës se tij. Ai e filloi karrierën e tij si futbollist me KF Llapi të Podujevës dhe më vonë kaloi tek KF Prishtina dhe luajti për një periudhë edhe me KF Partizani i Beogradit. Ai pati mundësi të arrinte edhe më shumë në karrierën e tij. Në vitin 1987 klubi i futbollit Juventus ishte i interesuar për të dhe i propozoi nënshkrimin e një kontrate disa vjeçare. Në atë vit Fadil Vokrri ishte vlerësuar si futbollisti më i mirë i vitit në Jugosllavi. Mirosllav Bllazhevic, trajneri i KF Prishtina  e vlerësonte Fadil Vokrrin si sulmuesin e qendrës më të mirë në Jugosllavi. Mirëpo, në atë kohë Fadil Vokrri u thirr për të kryer shërbimin e detyruar ushtarak. Sipas ligjit jugosllav, sportistët jugosllavë nuk mund të luanin jashtë Jugosllavisë në qoftë se ata nuk kishin kryer shërbimin e detyruar ushtarak përpara moshës 27 vjeç.

Fadili i rrethuar nga tifozët

Gjatë periudhës së shërbimit ushtarak ai luajti për KF Partizani i Beogradit. Në atë kohë Fadil Vokrrit iu propozua të luante edhe për Dinamo e Zagrebit. Fadil Vokrri e shpjegon kështu pse vendosi të luante për KF Partizani dhe jo Dinamo e Zagrebit: “Pikërisht “Partizani”, ka qenë ekipi i parë që ka shprehur interesim për mua. Arsyeja për të kaluar në radhët e “Partizanit”, së pari ka vendosur afërsia kilometrazhe Prishtinë-Beograd, pastaj siç dihet atëbotë të ish-Jugosllavisë, “Partizani”, ka pasur shumë simpatizues në Kosovë, sepse ky ekip gjithnjë kishte ndonjë shqiptar të aktivizuar në klub. Për nga shikueshmëria “Partizani” ka pasur Kosovën, Malin e Zi, Maqedoninë, tri qendra kryesore për rekrutimin e lojtarëve. Edhe unë si fëmijë, si çdo moshatar i imi isha simpatizues i “Partizanit” të Beogradit, d.m.th. si shumica e kosovarëve, andaj këto ishin arsyet që unë kalova në radhët e ekipit të “Partizanit”. Kushtet që më pat ofruar ky ekip ishin shumë të mira, e qe besa edhe “Prishtina”, me transferimin tim tek “Partizani”, nuk është ndarë keq për nga “leku”, kështu që të gjitha komponentët u përmbushën që unë të bëhem lojtar i ekipit të “Partizanit”. Kam kaluar mirë në këtë ekip, mirëpo nuk kanë munguar edhe provokimet e ndryshme. Si p.sh. atëbotë kur minatorët e Trepçës, hynë në zgafellë, TV Vesti nga Beogradi, në emisionin në gjuhën shqipe në orën 17:00, më kanë ftuar që unë të bëja thirrje, që minatorët të dalin nga zgafella (kjo është hera e parë që këtë po e bëj publike), më janë paraqitur dy-tri herë emra të ndryshëm të sferës së politikës, mirëpo unë u thashë se nuk merrem me politikë dhe se janë politikanët të cilët mund të bëjnë thirrje …”.

Flamurtari – Partizani i Beogradit

Petro Ruci, lojtar i Flamurtarit të Vlorës e kujton kështu atë ndeshje dhe Fadil Vokrrin: “Detyra që na dha trajneri Leonidha Çuri ishte që unë dhe Rrapo Taho të koordinojmë veprimet tona për të ruajtur mirë sulmuesit më të rrezikshëm të Partizanit të Beogradit Milko Gjurovski dhe Fadil Vokrri. Për vetë mënyrën e lojës, që u krijua, më takoi mua të luaj ndaj bashkatdhetarit tim Vokrri. Ai ishte një lojtar i shpejtë, i fortë fizikisht, kërcente shumë në ajër dhe e godiste mjaft mirë topin me kokë. Ai ishte një futbollist mjaft i vështirë për çdo mbrojtje kundërshtare. Si i tillë, ai ishte i vështirë edhe për ne.”

Fadil Vokrri kujton nga këto 2 ndeshje: “Në takimin e parë që e zhvilluam në Vlorë, ekipi i “Partizanit”, ka qenë shumë i dobët, ku humbëm 2:0. Në Kavajë i kam 30 familje kushëri, babai im komunikonte me ta nëpërmjet letrave dhe ekipi ynë më të arritur në Vlorë, një natë para ndeshjes, kanë qenë 2000 tifozë, që më prisnin. Për mua ishte diçka madhështore, me këtë rast dua të falënderoj trajnerin tim në atë kohë Fahredin Jusufin (ish-trajner i Partizanit), i cili më dha leje speciale që të dal dhe të përshëndetem me atë tifozëri që më prisnin. Tani kur po flas po më rrëqethet trupi dhe bashkë me ta kam bërë dikund 1000 fotografi, ndoshta dikush brenda nga klubi më ka përcjellë, mirëpo lejen ma dha Jusufi. Ndërsa sa i përket lojës ““Flamurtari”, me plotë meritë fitoi 2:0″, ndërkaq në ndeshjen e kthimit në Beograd, Fadil Vokrri, shënoi golin e dytë, si dhe në Vokrrin shkaktohet penalltia, “Partizani” udhëheq 2:0, ekipi ynë luan shumë mirë, e po ashtu edhe Fadil Vokrri, njëri ndër lojtarët më të mirë në terren, mirëpo në fund të takimit Sokol Kushta shënoi gol, pastaj portieri i “Flamurtarit”, Arapi, ka qenë në formë shumë të mirë, kështu që “Partizani”, u eliminua nga garat. Humbja e “Partizanit” ka qenë shumë e rëndë, u pasqyrua shumë keq, ku thuhej se si është e mundur që një ekip si “Flamurtari”, ta eliminojë ekipin e “Partizanit” të Beogradit, me famë të madhe, kështu që vërtet humbja në Beograd, u përjetua shumë rëndë. Kjo u pasqyrua menjëherë në lojën për Kupën e ish-Jugosllavisë, kundër “Iskres” (anëtar i Ligës së Dytë), ku humbëm, kështu që humbja ndaj “Flamurtarit”, na destabilizoi në tërësi”.

Vokrri ka luajtur 12 ndeshje me ekipin përfaqësues të Republika Socialiste Federative e Jugosllavisë dhe ka shënuar 5 gola.

Fadil Vokrri luan për një periudhë kohe për NIM, Francë.

Në vitet 1990-1992 luajti për ekipin e futbollit Fenerbahçe të Turqisë dhe korri shumë suksese për këtë ekip.

Pas përfundimit të karrierës si futbollist, Fadil Vokrri u vendos me banim në Francë, ku u bë trajner i një ekipi futbolli të ligës së dytë.

Pas një kohe të suksesshme atje, Fadili u kthye në Kosovë dhe u bë president i Federatës së Futbollit Kosovar, FFK.

Vdiq në Prishtinë papritmas më 9 qershor 2018, pas një ataku kardiak.

Pas vdekjes së Vokrrit, stadiumi në vitin 2018 u riemërtua nga Stadiumi i Qytetit në Stadiumin “Fadil Vokrri”. Ndërsa, kujtojmë se sot shtatorja e legjendës së sportit shqiptar dhe ish-presidentit të Federatës së Futbollit të Kosovës (FFK), do të përurohet në stadiumin “Fadil Vokrri”. / KultPlus.com

Me parqe kombëtare të lavdishme dhe një mënyrë tradicionale jetese, vendi ballkanik tregon se si nga udhëtimi i gjelbër mund të përfitojnë si vendasit ashtu edhe vizitorët.

Në kodrat mbi fshatin Tragjas në Vlorë, në jugperëndim të Shqipërisë, po vrapoj pas një fermeri të quajtur Sofo, me një gotë raki në njërën dorë dhe një trekëndësh me petulla të freskëta në tjetrën. Muzgu po nxjerr dritën e ditës nga qielli, ne jemi vonë dhe dhitë duhet të mjelen.

Sofo dhe gruaja e tij Dhurata po na presin për darkë në “restorantin” e tyre në fshat. Ne ecim deri në fermë nga rruga përmes barit me nyje, grykës dhe sherebelës së shfrenuar – dhe na presin me raki. Dhurata më jep petulla të mbushur me djathë dhie të bërë vetë dhe unë nxitoj pas Sofos.  

“Kjo është ajo që ndodh në Shqipëri”, thotë udhërrëfyesi ynë, Elton Caushi. “Njerëzit duan t’ju japin gjëra gjatë gjithë kohës dhe kjo ju ngadalëson.”

Është e vërtetë. Kudo që shkojmë, dyert hapen dhe biseda dhe oferta për freskim na vijne. Duke udhëtuar përreth takoj alpinistë, udhëtarë në kamp, ​​një grup studentësh nga Universiteti i Bristolit që eksplorojnë me makinë dhe një çift britanik gjysmë pensionist që po ecin me biçikletë. Të gjithë ata nuk kanë veçse lëvdata për mikpritjen shqiptare.

Unë jam këtu me operatorin turistik Intrepid, për të provuar një pjesë të udhëtimit të tyre nëntë-ditor, të drejtuar në partneritet me Meet (Përvoja Mesdhetare e EkoTurizmit). Meet inkurajon banorët në zonat e mbrojtura dhe të cenueshme që të zhvillojnë përvoja autentike nga të cilat përfitojnë projektet e ruajtjes dhe komunitetet lokale. Akomodimi është në bujtina, hotele të vogla dhe agroturizëm, dhe përvojat udhëhiqen në vend.

Vitet e fundit Shqipëria ka filluar të joshë kërkuesit e diellit në vendpushimet bregdetare duke përfshirë Sarandën, Himarën dhe Vlorën. Por është një vend me bukuri natyrore mbresëlënëse dhe rëndësi ekologjike, siç zbulon së shpejti vizita jonë.

Itinerari i plotë merr ujërat e kaltërta të liqenit të Komanit dhe lumit të qetë të Shalës, në veri të vendit, për zhytje sublime. Ka gjithashtu një shëtitje fakultative në Mollë në ultësirën e Alpeve Shqiptare, si dhe kohë në kryeqytetin Tiranë dhe në plazhin turistik të Vlorës.

Përveç matjes dhe monitorimit të gjurmës së vizitorëve, përfshirja e Meet në turne ka rritur angazhimin me njerëzit vendas dhe ka shpërndarë shpenzimet në komunitetet lokale. Vendi ku qëndrojmë, aktivitetet tona, çfarë hamë dhe si lëvizim (me automjete elektrike dhe në këmbë, biçikletë dhe varkë) janë vlerësuar shume.

Udhëtimi ynë përfshin një ndalesë në kompleksin e kalasë në majë të kodrës së Beratit, i cili i ka rrënjët që në antikitet; është po aq e bukur sa çdo tjetër që kam parë, me shumicën e ndërtesave që datojnë nga shekulli i 13-të. Qendra historike dhe dy kodikë të Beratit të zbuluar në Muzeun e njohur Onufri mbrohen nga Unesco. Kisha më e vjetër e qytetit, Trinia e Shenjtë, ka pamje panoramike mbi luginën e lumit Drinos dhe masivin e Shpiragut.

Ndërsa Liqeni i Shkodrës, i cili ndahet me Malin e Zi, është një nga rezervatet më të mëdha të shpendëve në Evropë, ne vizitojmë një rezervat më pak të njohur, por po aq të rëndësishëm në parkun kombëtar Divjakë-Karavasta, dy orë me makinë në jug të Tiranës. I pasur në biodiversitet, parku ka identifikuar rreth 25 lloje gjitarësh, 29 lloje zvarranikësh (përfshirë breshkat e detit), 29 amfibësh dhe 230 lloje shpendësh. Qendra e saj e rehabilitimit të shpendëve, e vetmja në Shqipëri, ka trajtuar pelikanë, shqiponja, kukuvajka, zuzar dhe lejlek.

Ekosistemi i lagunës së Karavastasë, brenda parkut, është shtëpia e pelikanit dalmat nën kërcënim – një nga zogjtë më të mëdhenj të ujërave të ëmbla në botë – dhe një strehë për speciet shtegtare. Kalojmë nja dy ditë duke eksploruar grykëderdhjet dhe shtigjet e tij me varkë dhe biçikletë, duke kaluar natën në hotelin e vogël me tre yje Hotel Pelikan, buzë parkut.

Pamja jonë e parë e ligatinave dhe zogjve është nga maja e një kulle shikimi prej druri gjatë një drekë pikniku. Rrugës për atje, Eltoni thërret në një shtëpi fshati për një lakror (një byrek popullor shqiptar) dhe një enë me kos të kripur të shkumëzuar, ose dhallë .

 “Është një vend joortodoks,” thotë Eltoni, “Por peizazhi është i mrekullueshëm.” E ndjek me dhallën në njërën dorë. Eltoni shpalos një qilim dhe ne ulemi nën rrezet e diellit duke ngrënë pastë të mbushura me qepë dhe domate, të lara me qumësht të thartë. Më pas një shkëlqim flamingosh më të mëdhenj ngrihet në qiell.

Në qendrën e rehabilitimit, rojtari në detyrë, Ervin Allushi, na tregon se grupi i parë i entuziastëve britanikë të zogjve e ka vizituar në vitin 2016. “Kemi kormoranë pigme, çafka të vogla dhe 255 palë çakall të artë. Një grup erdhi vetëm për t’i parë ata,” thotë ai.

Numri i pelikanit dalmat është rritur nga 27 fole në 2014 në 85 në 2020, por lajmet se një aeroport i ri do të hapet në fund të vitit të ardhshëm në Vlorë, 45 milje në jug të Divjakë-Karavasta dhe brenda peizazhit të mbrojtur që rrethon një lagune, ka befasuar organizatat e ruajtjes. Ance Švajnzger i Intrepid Travel thotë: “Aeroporti jo vetëm që përbën një rrezik potencial për jetën e egër, ai gjithashtu nuk do të ketë një ndikim pozitiv në Shqipërinë rurale nëse udhëtarët nuk hanë, qëndrojnë dhe blejnë me biznese në pronësi lokale”.

Ne marrim një varkë të vogël përgjatë një delta të një lumi të njelmët për të dalluar jetën e shpendëve, duke ndalur për të parë me dylbi ishullin me rërë ku kanë folenë pelikanët.

Të nesërmen në mëngjes ecim me biçikletë në një shëtitore nëpër një pyll me pisha për në fshatin Babunjë, ku Eva dhe Adriatik na mirëpresin në shtëpinë e tyre. Adriatik, një punues druri dhe gurgdhendës, na tregon punën e tij dhe ne pimë kafe turke ndërsa shikojmë sesi ai gdhend gurin.

Dreka është pilaf pule, patëllxhan i mbushur dhe rosë në supë me kos. Sigurisht që është i sapopërgatitur: “Dje vrava pulën dhe rosën”, thotë Adriatiku. “Vera është nga fqinji im. Komshiu im tjetër është me pushime. Herën tjetër do t’ju shërbej verën e tij – është më mirë.” Ikim me krahët plot me shegë të freskëta.

Zhytja jonë në natyrë, veçanërisht në parkun kombëtar, ka qenë një pikë kryesore; njohuritë tona mbi thjeshtësinë rurale një bonus i papritur. Në fermën e Sofos dhe Dhuratës, ku djathi piqet në lëkurë dhie, tenxheret gatuhen mbi thëngjill dhe flakë dhe fermerët fqinjë luajnë në fyell, më duket sikur jam kthyer pas në kohë.

Në Mbretërinë e Bashkuar, kur flas me Arnau Teixidor nga Meet, ai më thotë se është i emocionuar për partneritetet e organizatës në Shqipëri – jo vetëm për shkak të punës për të mbrojtur lagunën e Karavastasë: “Ka këtë veçanti dhe një karakter që vështirë të gjendet në Evropa tani – mënyra tradicionale për të bërë gjërat dhe artizanë që ofrojnë një kuptim të vendit.” Pas pesë ditësh në vend, e dija saktësisht se çfarë donte të thoshte. /The Guardian/ KultPlus.com

Presidenti i Shqipërisë, Bajram Begaj shkoi sot te familja Haradinaj në Gllogjan të Deçanit, ku bëri edhe nderime për të dëshmorët.

Kryetari i AAK-së, Ramush Haradinaj, u shpreh i nderuar me vizitën e shefit të shtetit shqiptar, të cilit tha se ia iu dha titulli “Qytetar nderi i Deçanit”.

“Sot na nderoi me vizitë në familje në Gllogjan dhe në komunë në Deçan, Presidenti i Shqipërisë, Shkelqësia e tij, Gjeneral Bajram Begaj. Komuna e Deçanit nderoi Presidentin Begaj duke i dedikuar titullin “Qytetar nderi i Deçanit””, shkroi Haradinaj në Facebook.

“Gjaku s’bëhet ujë, së bashku me Presidentin e Shqipërisë nderuam të rënët për liri në kompleksin memorial “Dëshmorët e Kombit” në Gllogjan. Lavdi të rënëve për liri! Faleminderit President Begaj! Faleminderit“, shtoi ai. / KultPlus.com

Kryeministri Edi Rama ka ndarë sot në rrjetet sociale pamje nga plazhi i Darëzezës, në Fier.

Bregdeti i Darëzezës në Fier është një nga zonat më të bukura buzë detit Adriatik, me një rërë kurative. Me 18 km vijë bregdetare ende për t’u shfrytëzuar, Qarku i Fierit ofron një potencial të vërtetë për zhvillimin e turizmit veror.

Kryeministri Edi Rama zgjodhi sot disa pamje nga zona e Darëzezës, për të promovuar këtë pjesë të bregdetit të Adriatikut.

Plazhi i Darzezës, rreth 20 km larg Fierit, po frekuentohet gjithnjë e më shumë nga pushues vendas e të huaj. Darzeza, Semani, Ndërnënasi, Pish Poro janë vetëm disa nga plazhet e vijës bregdetare të Fierit, që në pjesën më të madhe të tyre janë ende të panjohura, edhe pse shumë të bukura dhe me pak shpenzime.

Plazhe ranore me shtrirje të konsiderueshme dhe brezi i pyllit të pishave që bashkëshoqëron vijën bregdetare të ofrojnë qetësi dhe argëtim në të njëjtën kohë.

Hapësira pafund bregdetare me rërë të imët kurative, plazhe familjare me ujëra të ngrohta dhe të cekëta, të pasura me gjallesa ujore, janë ato që të ofron kjo pjesë e Adriatikut.

Ndërkohë gatimet tradicionale me prodhime vendase dhe çmime të përballueshme mbeten joshja e pushuesve në bregdetin e Fierit.

Vija bregdetare e Fierit nuk ofron vetëm plazhe, por edhe vende fantastike për aventurë, për qitje me pjatel në pyll, eksplorim, peshkim apo sporte ekstreme. / KultPlus.com

Me ujërat e saj ngjyrë bruz, plazhet me rërë të artë dhe shkëmbinjtë e saj të gjelbër, Riviera Shqiptare është plot me atraksione!, shkruan Fatima Haim në një artikull të botuar në revistën franceze “EnVols”.

Ne ju rekomandojmë të zbuloni Ksamilin, plazhin më të bukur në Shqipëri.

Me pamje nga ishulli grek i Korfuzit, plazhi i bukur i Ksamilit është një nga destinacionet më të njohura bregdetare në vend.

Me 300 ditë diell në vit, Shqipëria është shumë tërheqëse.

Ky xhevahir i Rivierës Shqiptare, i kufizuar nga deti Jon, është një vend i paharrueshëm.

Ksamili ofron restorante, shezllone, madje edhe varka të vogla për të eksploruar brigjet. Një cep i vërtetë i vogël i parajsës në zemër të Ballkanit!

Ksamili, një plazh me bukuri mahnitëse!

Në jug të Shqipërisë, Ksamili është një destinacion mjaft i preferuar për shqiptarët dhe turistët e huaj!

I vendosur përballë Korfuzit, vetëm 2 kilometra nga kufiri grek, ky fshat i vogël bregdetar është një vend që nuk duhet humbur!

Ksamili ofron një peizazh që ngjason me një kartolinë: një plazh me ujëra të kristalta, rërë të imët, masivë shkëmborë të rrethuar nga bimësia …

Në distancë mund të shihni edhe ishuj të vegjël të shpërndarë në detin Jon.

Ka një atmosferë të butë dhe paqësore që frymëzon qetësinë. Një destinacion perfekt për pushime në bregdet!

Aty do të gjeni shumë restorante ku mund të shijoni specialitete lokale, kryesisht peshk ose produkte deti.

Për aktivitete si zhytje, Ksamili është vendi ideal: shtrati i detit është plot mrekulli për t’u zbuluar!

Gjiri i Ksamilit është gjithashtu shtëpia e vendeve të shumta të zhytjes!

Zbuloni zonat përreth Ksamilit…

Gjatë vizitës tuaj në Ksamil mund të eksploroni disa vende tërheqese në zonën përreth:

Ishujt e Ksamilit

Këta ishuj të vegjël të pabanuar, të cilët mund të shihen nga plazhi, janë shumë afër. Në varësi të ishujve, ju mund të arrini atje me varkë ose kajak.

Qyteti i Sarandës

E vendosur rreth 20 kilometra nga Ksamili, Saranda është gjithashtu një destinacion i njohur bregdetar.

Parku Kombëtar i Butrintit

Ky park 9400 hektarësh ndodhet afërsisht 20 kilometra nga Saranda.

Është një vend arkeologjik, i listuar si një sit i Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s, i cili është shtëpia e një qyteti antik të populluar nga grekët dhe më pas romakët.

Ju mund të shihni mbetjet e një teatri romak, një tempull, një akropol, etj.

Plazhet rreth Ksamilit

Përveç plazhit të Ksamilit, i cili është më i bukuri në Shqipëri, ka edhe pika të tjera për t’u zbuluar.

Mund të përmendim disa: Plazhi i Manastirit – i rrethuar nga kodra të gjelbëruara, Plazhi i Pasqyrës -uji i të cilit është aq transparent sa i ngjan një pasqyre, Plazhi i Pemës së Thatë – 6 kilometra nga Ksamili.

Syri i Kaltër

Ky vend ofron një spektakël natyror magjepsës: një burim uji blu që buron nga një shpellë dhe që të sjell imazhin e syrit të njeriut./ KultPlus.com

Ndryshimet klimatike janë duke nxitur valë të rrezikshme të nxehtësisë në hemisferën veriore këtë javë dhe do të vazhdojnë të shkaktojë mot të rrezikshëm për dekada me radhë, sipas një hulumtimi, raporton Reuters.

“Ne tani po vuajnë nga një valë e nxehtit mbarëbotëror”, tha Christiana Figueres, ish-shefe e agjencisë së OKB-së për klimën.

Më poshtë mund të lexoni se si ndryshimet klimatike po e shtyjnë nxehtësinë të arrijë shkallë ekstreme.

Si po e nxisin ndryshimet klimatike nxehtësinë?

Derisa djegia e vazhdueshme e lëndëve djegëse fosile lëshon më shumë emetime të karbonit në hemisferë, ajri mund të mbledhë më shumë të nxehtë nga dielli, dhe kështu e nxit rritjen e temperaturës mesatare globale me kalimin e kohës.

Temperatura mesatare globale është rritur tashmë për gati 1.3 gradë celsius prej se ka filluar Revolucioni Industrial, kur vendet e Perëndimit nisën të djegin thëngjill dhe lëndë të tjera djegëse fosile.

Kjo rritje nënkupton se ndryshimet klimatike janë duke i bërë valët e nxehtësisë më të nxehta sesa do të kishin qenë ato pa ngrohje atmosferike. Ato po bëhen gjithashtu edhe më të shpeshta në përgjithësi – dhe më të rrezikshme si pasojë.

Secila valë e nxehtësisë “është bërë shumë më e mundshme dhe më e nxehtë sesa do të kishte qenë, si pasojë e ndryshimeve klimatike të shkaktuara nga dora e njeriut”, tha në fillim të këtij muaji shkencëtari Daniel Swain nga UCLA.

“Në këtë kohë, ta bësh një deklaratë të tillë është diçka e vogël, sepse ka tepër dëshmi për ta mbështetur këtë”, tha ai.

Cili është ndikimi i ndryshimeve klimatike?

Përveç ngrohjes globale, ka edhe faktorë të tjerë dhe kushte të cilat mund të ndikojnë në valët e nxehtësisë. Fenomenet klimatikë si, El Nino apo La Nina, mund të kenë ndikim të madh, së bashku me sistemin e qarkullimit të erërave.

Edhe mbulimi i tokës mund të luajë rol, sepse sipërfaqet e errëta dhe mjediset ku ka ndërtime bëhet më të ngrohta sesa sipërfaqet e bardha apo mjediset natyrore si, pyjet apo lagaterat.

Për ta kuptuar se sa shumë kanë ndikuar saktësisht ndryshimet klimatike në një valë të caktuar të nxehtësisë, shkencëtarët kryen “hulumtime të atribuuara”.

Ata i kanë kryer qindra studime të tilla në dekadën e fundit duke bërë simulime kompjuterike për t’i krahasuar sistemet e sotme të motit me atë se si do të kishte qenë moti nëse njerëzit nuk do ta kishin ndryshuar kiminë e atmosferës gjatë shekullit të fundit.

Për shembull, shkencëtarët në Atributin e Motit Botëror kanë gjetur se nxehtësia e rrezikshme në Azinë e Jugut në prill, ka gjasë të ketë ndodhur falë ndryshimeve klimatike. Gjatë një vale të nxehtësisë në verilindje të qytetit indian Kolkata, temperatura arriti 46 gradë celsius – që është 10 gradë më lart sesa mesatarja sezonale.

Çfarë mund të presim në të ardhmen e afërt?

Edhe sikur emetimet e karbonit do të ndaleshin sot, bota ka lëshuar mjaftueshëm karbon për të garantuar se ndryshimet klimatike do të vazhdojnë të ndikojnë në rritjen e temperaturave për dekada.

Bota duhet patjetër t’i ulë emetimet përgjysmë nga nivelet e vitit 1995 deri në vitin 2030 – si dhe në shkallë zero deri në vitin 2050 – për ta pasur mundësinë për ta mbajtur rritjen e temperaturës mesatare në rreth 1.5 grandë nën mesataren paraindustriale, sipas shkencëtarëve nga Paneli Ndërqeveritar për Ndryshime Klimatike.

Megjithatë, emetimet globale vetëm sa janë rritur prej vitit 1995. Bota është në binarë për ta arritur mesataren prej 2.7 gradë deri në vitin 2100, që do ta tejkalojë pragun prej 1.5, përtej të cilit shkencëtarët kanë parashikuar ndikime katastrofike dhe të pakthyeshme në klimë.

Fakti se miliona njerëz “në Shtetet e Bashkuara vuajnë nga valë të papara të nxehtësisë, është tregues i faktit se ne ende nuk i kemi adresuar ndryshimet më të këqija klimatike”, tha Figueres për Reuters të enjten. /REL/ KultPlus.com

Kryetari i Lidhjes Demokratike të Kosovës,Lumir Abdixhiku, ka takuar sot ish gjeneralin e NATO’s, Wesley Clark dhe i ka ndarë atij dekoratën “Ibrahim Rugova”.

“Kryetari i Lidhjes Demokratike të Kosovës Lumir Abdixhiku, ka pritur në takim ish-gjeneralin e NATO-s Wesley Clark, me ç’rast i ka ndarë edhe dekoratën ‘Ibrahim Rugova’, për rolin historik dhe kontributin e tij për çlirimin e Kosovës.”

Abdixhiku tha se kontributi i Clark është një gurthemel në historinë e Kosovës.

“Prania juaj sot këtu është një dëshmi e thellë e lidhjeve të qëndrueshme të miqësisë dhe solidaritetit që keni përfaqësuar përmes shërbimit tuaj të jashtëzakonshëm dhe mbështetjes themelore për popullin e Kosovës. Gjeneral Clark, emri juaj është i gdhendur në themelet e historisë së Kosovës si simbol i guximit, lidershipit dhe i një përkushtimi të palëkundur për drejtësi dhe paqe”, tha Abdixhiku.

Abdixhiku tha se gjatë orëve më të errëta të luftës sonë për liri, vendosmëria dhe veprimet veprimtare të gjeneralit Clark i dhanë shpresë dhe forcë një kombi të etur për liri.

“Udhëheqja juaj gjatë ndërhyrjes së NATO-s ishte një pikë kthese që jo vetëm ndryshoi rrjedhën e historisë sonë, por edhe siguroi mbijetesën dhe të ardhmen e jetëve të panumërta – të njerëzve tanë!”, tha Abdixhiku.

“Gjeneral Clark, kjo dekoratë jo vetëm që simbolizon vlerësimin tonë të thellë, por edhe njohjen tonë për vlerat që ju përfaqësoni – vlera që përputhen ngushtë me vizionin e udhëheqësit tonë të nderuar, Dr. Ibrahim Rugova”, tha ai. / KultPlus.com

Gjenerali amerikan në pension, Wesley Clark, sot do të jetë për vizitë në Kosovë.

Ai do të takohet në mëngjes me kryetarin e LDK’së, Lumir Abdixhiku i cili do t’ia ndajë Clarkut dekoratën “Ibrahim Rugova”.

“Nesër (e diel), në Selinë Qendrore, kryetari i Lidhjes Demokratike të Kosovës me bashkëpunëtorë pret në takim Gjeneral Wesley Clark. Kryetari Abdixhiku po ashtu Gjeneralit Clark i ndan Dekoratën dr. Ibrahim Rugova, për rolin historik dhe kontributin e tij për çlirimin e Kosovës.”

Clark shërbeu si Komandant Suprem i Aleatëve në Europë i NATO-s nga viti 1997 deri në vitin 2000, duke komanduar Operacionin e Forcave Aleate gjatë luftës në Kosovë. Ai kaloi 34 vjet në ushtrinë amerikane, duke marrë shumë dekorata ushtarake, disa tituj nderi dhe Medaljen Presidenciale të Lirisë./ KultPlus.com

Presidenti i Shqipërisë, Bajram Begaj, do ta vizitojë sot Deçanin dhe do të shpallet “Qytetar nderi” nga kjo komunë.

“Presidenti i Republikës së Shqipërisë, Bajram Begaj, do të vizitojë Deçanin. Në ora 11:00, Begaj do të bëjë homazhe në Kompleksin Memorial të Dëshmorëve në Gllogjan. Ndërsa nga ora 12:00, do të shpallet “Qytetar Nderi” i komunës së Deçanit. (Gllogjan/ Kuvendi Komunal i Deçanit)”. / KultPlus.com