Nuk mund ta besoja kur e dëgjova. Kritikat e para për “Sonic the Hedgehog” po vinin kryesisht nga lojtarë dhe komentues të njohur si “YouTubers”, që thoshin se ishte shumë qejf dhe një nga filmat më të mirë bazuar në një videolojë, e ndoshta edhe më i mirë. Nëse keni shikuar ndonjë film të bazuar në videolojëra këto dekadat e fundit, ju e dini se sa gjë e rrallë është kjo, dhe vetëm së fundmi disa filmbërës po del të kenë kuptuar sesi të bëjnë karaktere të bazuara në videolojëra dhe skenarë. (‘Detectiv Pikachu, së fundmi).

Filmi për Sonicun nuk ka ndonjë yll, e në “Rotten Tomatoes” janë hiç më pak se 63 për qind që e kritikojnë.

Pasi që e kam parë këtë, po kam dëshirë që të guxoj e të them se numri i tyre do të ishte më i lartë nëse do të kishte më shumë kritik të moshës sime që janë rritur me iriqin e kaltër të shpejtë, që do të vlerësonin se sa mirë filmi e trajton atë dhe historinë e tij.

Unë e kam parë filmin dhe konsensusi i përgjithshëm është korrekt. “Sonic” është shumë i mirë, dhe po, ju mund ta bëni këtë rast të tillë që është filmi më i mirë i videolojërave që është lansuar, sido që të jenë kriteret vlerësuese. Mua më ka pëlqyer “Detective Pikachu”, mirëpo kjo ishte i çuditshëm, një histori e çuditshme edhe për Pokemonin, dhe mendoj se “Sonic” është një tregim më i drejtë që është më i lehtë për shumicën e audiencës për ta vlerësuar.

Në vend që të bënin një film të tërë CGI (Computer-generated imagery) bazuar në lojën “Sonic”, ne kemi një Sonic që vjen në botën tonë” që miqësohet me policin James Marsden dhe përndiqet nga gjeniu mendërisht i paqëndrueshëm Doctor Robotnik, që luhet me entuziazëm nga aktori Jim Carrey, i njohur për rolin e tij si Ace Venture, i cili me të vërtetë të krijon përshtypjen sikur ka udhëtuar në kohë nga vitet ’90 dhe u jep shikuesve disa nga shakatë e tij klasike. Kjo e bën atë një prej arsyeve kryesore përse filmi funksionon. /KultPlus.com