Poezi nga Arben Duka.

Fevzon s’e kam dashur,
që kur se është dukur,
po ndonjëherë-natën,
ky ta bën të bukur!

Herë e parë-dy orë,
komplet m’i ka vjedhur,
se mbrëmë “Opinioni”,
kish panel të zgjedhur!

Ndaj të gjithë e ndoqa,
Fevzon kësaj here,
sepse kishte zgjedhur,
vërtetë karaktere!

Imazhin e Ramës,
e kishin në qendër,
ndaj ja vlejt të themi,
dy fjalë për çdo emër!

Se ndryshe nga gjyqet,
tek ky emision,
nuk vlen kush gjykohet,
po kush të gjykon!

E nisim nga Preçi,
violinë e parë,
që ende ka mbetur,
gjer në rrënjë fshatar!

Ky gjithnjë ka bërë,
zanatin e minjve,
shërbëtor i flaktë,
i gjithë zotërinjve!

Si për t’ju larguar,
pak genit fshatar,
në çdo tri fjali,
thotë-se jam shkrimtar!

Po jo-more Preçi,
ti je puthador,
sepse një shkrimtar,
s’bëhet shërbëtor!

Edhe që të jemi,
fare të përpiktë,
Vorpsi para teje,
është e çeliktë!

Ajo ende sot,
është një yll në ngjitje,
është ngjitur në majë,
po jo me zvarritje!

Gjysma e shqiptarëve,
janë keq me barkun,
se dëgjojnë shpesh,
Preçin edhe Markun!

Marku kudondodhur,
gjithnjë ja fut kot,
duket një vit larg,
që është një idiot!

Unë ata studentë,
i quaj të gjorë,
që Markun dhe Markun,
e kanë profesor!

Markun do ta quaj,
portret i mjerimit,
që kurrë s’ka hyrë dalta,
e qytetërimit!

Për Gridën nuk them,
ka hije skandali,
se Fevzua e thirri,
si shtyllë morali!

E gjora mundohej,
publikun ta joshte,
por as vetë s’i dinte,
ato që po thoshte!

Nuk është Gridë e shkretë,
për këtë lloj lufte,
se para Ornelës,
është një lilipute!

Më tutje me Gridën,
fjalën s’po e ngasim,
se dy fjalë do themi,
dhe për Luarasin!

Në ambjent të tillë,
mos shko-moj Iris,
se je shumë e bardhë,
edhe bëhesh pis!

Se aty shumë lavde,
i thurren të zezës,
ndaj këtë ja them,
dhe Muçit e Pezës!

Fevzua mbledh kasapët,
që Ramën ta grijnë,
rreth e rrotull Ramës,
gjithë ekranet vijnë!

Sa shumë injorancë,
në tv-ë është mbjellë,
këta diturakë,
të bëjnë për të vjellë!

T’i quash këta,
truri i Shqipërisë,
si titull t’i japësh,
gomarit dhe dhisë!