Poezi nga Ismail Kadare

Të huaj jemi ne prej kohësh,

C’ish për t’u thënë është thënë,

Si gurët që zënë vend në tokë,

Në jetë vend ne kemi zënë.

Drejt njëri-tjetrit kemi mbyllur

Të gjitha rrugët edhe shtigjet,

Si dy qytete mesjetare

Me mure, heshta dhe me pirgje.

Por natën, kur i lodhuri truri,

Portat i mbyll me qetësi,

Ti gjen një shteg dhe futesh brenda,

Nje shteg qe vetëm ti e di.

Pastaj si në rrugica parqesh,

Shëtit mes cirkovolucionesh,

Hyn nëpër ëndrra e shkujdesur,

Fanitesh, qesh, ma bën me dorë.

Por kur mëngjesi zë afrohet,

Nis shqetësohesh befas ti,

Dhe heshturazi del perjashta

Nga shtegu, që del vec ti

E dita vjen. Rrjedh prapë jeta.

Dhe ne të dy si dhe me parë

Te ftohtë rrimë e të pamposhtur

Si dy qytete mesjetare./KultPlus.com