Poezi nga Irsa Ruçi

Një grua e bukur në liri
Është mendimi i zotit për botën
Kur mblidhen tek frym’ e atij shpirti
Aromat e pranverës,
E ajo mbi krye var mendimet
Që thur çdo natë.

A ka kohë me u mbyt në lot
Kur i duhet me qenë femër,
Grua, nënë, motër, mike
Brenda dite?
Teksa shoqëria i kërkon diçka më shumë
Përherë,
I hedh vellon e delikatesës,
Edhe kur rëndesa e takave
Mbi trupin imcak i peshon,
“Të lutem shumë, sillu si zonjë!”

Porse nuk thyhet lehtë
Qenia që jetës i mbjell jetë
Dhe farën e njerëzisë
E fsheh duarve kryqëzuar
Rreth beli.

Gjersa endte pëlhurën e tokës
Zoti desh t’i falte aromë parajse
Dhe bashkë me lulet krijoi gruan
I veshi flladin e erës
Për t’ju arratisur kohës
Kur ethshëm n‘dëshirim krijon veten,

Se veç në liri një grua
Mundet me qenë frymë!

“Kur zoti puthi tokën”, shkruar nga Irsa Ruçi, një nga poezitë finaliste në edicionin e pestë të konkursit mbarëkombëtar të poezisë ‘KultStrofa’, organizuar nga gazeta online për kulturë KultPlus./ KultPlus.com