Shkruan: Plator Gashi

Në shkrim, fjala «loçkë» osht përdorë për herë të parë nga Pjetër Bogdani në vitin 1685 në fjalinë «i votte ndè lockete εemeressè (i shkon në loçkë të zemrës)». Osht fjalë e dy dialekteve, si dhe e arbëreshëve të Italisë.

Ky kuptim figurativ «pjesa më e brendshme e diçkaje, thelbi; njeri shumë i dashur e i shtrenjtë për dikë» pason kuptimin fillestar: «kokërr e rrumbullakët» qi manej ka dhanë edhe «kokërdhoku i synit, bebja e synit».

Sa i përket prejardhjes, Arjolli (Vladimir Orel) thotë se lidhet me fjalën «loc (mik i dashur)» e cila ma tej vjen prej fjalës «lot», duke e zatetë me synin si diçka i çmuem.

Topalli thotë se osht kompozitë e loqe (kokërr) dhe prapashtesës -kë, si dhe ndërrimit të -q- në -ç-. Pra, sipas tij, kuptimet tjera janë zhvillu prej kësaj.

Vyen me u përmend, Topalli e shënon foljen «loçkoj (brengos në shpirt)».