Në këtë pikturë të vitit 1750, Hogarth na ofron një version të zhurmshëm, kaotik, humoristik të ngjarjeve nga rebelimi jakobit i vitit 1745, pesë vjet më parë. Në krye të Tottenham Court Road, skaji verior i Londrës, Gardistët po mblidhen në përgatitje për marshimin e tyre në kampin në Finchley Common. Zhurma e jetës në Londër intensifikohet nga lajmi se ushtria pushtuese jakobite e ‘Bonnie Prince Charlie’ ka arritur në Derbi dhe ushtarët duhet të jenë në vend për të mbrojtur Londrën.

Piktura është e ndarë në vija morale. E majta e kanavacës përfaqëson Britaninë e shëndoshë, patriotike, protestante, të mishëruar në pirjen e ale në tavernën Adam & Eve dhe boksin burrëror, ndërsa e djathta është një thirrje vesesh. E keqja kryesore e paraqitur është jakobitizmi, lëvizja për të rikthyer Shtëpinë Katolike të Stuartit në fronin britanik. Diku tjetër në të djathtë të pikturës, një ushtar i dehur zgjatet për xhin, shitësit ambulantë që thërrasin mallrat e tyre grabiten dhe sulmohen, ndërsa prostitutat thërrasin lutje dhe lamtumirë ushtarëve që po largohen nga dritaret e një bordelloje, poshtë maceve që qajnë.

Në qendër të Marshimit të Gardës drejt Finchley-t është një grenadier i regjimentit të 1-të të rojeve të këmbës, i kapur në një moment pavendosmërie midis dy palëve – e kaluara dhe e tashmja, jeta dhe vdekja, detyra dhe dezertimi. E varur në krahun e Grenadierit, është e dashura e tij shtatzënë, e cila këndon një nga baladat patriotike që shet. Duke e tërhequr në krahun tjetër është një grua katolike që bërtet dhe tund propagandën jakobite – ndoshta një ish, duke i kujtuar atij besnikërinë e mëparshme.

William Hogarth ishte një artist kryesor britanik i shekullit të tetëmbëdhjetë. Ai njihet më së shumti sot për serinë e tij të pikturave të njëpasnjëshme si The Rake’s Progress dhe Marriage-a-la-Mode, të cilat ai i riprodhoi dhe i shiti si gdhendje, të cilat ishin dhe mbeten jashtëzakonisht të njohura. Puna e Hogarth-it lidhej drejtpërdrejt me botën përreth tij, jo si regjistrime të mirëfillta të vendeve apo ngjarjeve, por si koment kompleks politik, social dhe moral. Ai u përpoq të rriste vlerësimin për Artin Britanik, kështu që ai gëzonte të njëjtin nivel vlerësimi që gëzonin në atë kohë artistët nga Evropa kontinentale.

Hogarth përdori krijimtarinë e tij për të sjellë ndryshime shoqërore dhe për të drejtuar ndërgjegjësimin për shkaqe dhe çështje të veçanta. Mbështetja e tij për Spitalin Foundling ishte e pakursyer dhe praktike, qoftë duke përdorur aftësitë e tij artistike apo duke mbikëqyrur infermierët e lagur që kujdesen për fëmijët për Spitalin në Chiswick dhe përreth tij, ku ai kishte një shtëpi./Liberale.al/KultPlus.com