Nga Ilir Muharremi

Mustafa Arapi ishte artist i cili davarinte mjegullën që shpërfaqte krijimin dhe i jepte kuptim efekteve të dritës me ngjyra që përplaseshin në krejt arkitekturën e në objekte lokale tjera.

Ky ishte njëri prej efektve që përpilonte ballafaqimin e ngjyrave dhe përfitimin e thellë shpirtëror. Hija e ngjyrës që shpërfaqej nga qielli veçanërisht rretë ishin gri dhe nuk shqetësohej fare a kapte atë realitetin objektiv siç ishte, por më tepër ashtu siç e ndjente në një formë subjektive. Zëri i tij i brendshëm refelktonte në krejt pikturën dhe rrezet e diellit binin në çdo pjesë të saj dhe hija që krijohej merrte ngjyrën gri, okër dhe blu. Peizazhet e Arapit ishin të veçanta dhe krejt ajo ngjyrë dukej si meteor dhe rreze drite e ti sapo kuadron dhe soditë njërin nga peizazhet e tij ndjen shumë emocion, dëlirë, ekstazë, metafizikë, të rritet ritmi i zemrës dhe nga pulsimi i madh përjeton atë ekstazën e dehjes greke. Sapo vështron lëvizjet e brushës që jep atë lëvizjen dhe luhatjen ose përplasjen qoftë të lehtë qoftë të ngadaltë, gjithmonë endesh matanë kodrave drejt horizontint pafund dhe ndjehesh shumë mirë, i relaksuar dhe i qetë e krejt kjo qetësi dhe mrekulli ndodhej në shpirtin e artistit.

Peneli i tij ishte simfoni dhe këto tinguj shkundnin gjethet nga pemët duke krijuar melodi dhe ritëm nëpër fusha të pikturuara ose peizazhe afër qyteteve që binte një arkitekturë e shtrirë në një kompozicionon sa horizontal aq edhe vertikal. Brusha e tij ishte filozofi e brendshme e shpirtit me plot tregime. Janë tregime të ngjeshura me ngjyrë u bën pjalm, ndjesi dhe pikturë e në këtë pikturë që pak kush ka vënë re forma çudake nga infiniti, mistike, lojë nga agnostikja drejt një labirinthi të realiteteve nga ëndrrat e në esencë eshtrat dhe tuli i tyre dukej real. Këto forma janë tej konkretes, reales, aspak të rëndomta, poetike që i bashkon surealja.

Mustafa Arapi dje iku nga kjo botë për t’u përjetësuara krijimtaria e tij. I lehtë të qoftë dheu!

Mustafa Arapi ka lindur më 23 korrik 1950 në Tiranë. Ai u diplomua në Akademinë e Arteve në vitin 1979 për pikturë. Pas studimeve ai filloi të punonte si restaurues i veprave të artit bizantin në Institutin e Monumenteve të Kulturës në Tiranë.

Ka punuar si profesor në Akademinë e Arteve nga viti 1985 deri më 1991. Pastaj, gjatë viteve 1993-2006 ishte shef i Departamentit të Punëve të Artit në Institutin e Monumenteve të Kulturës. / KultPlus.com