Nga Gjon Keka

Fjala “tatuazh” vjen nga fjala tahitiane “tatau”, nga një formë e përsëritur e fjalës “tau” që do të thotë të bërit shenjën duke shkaktuar plagë.

Studiuesi Cook dhe bashkëmendimtarët e tij e sollën fjalën në Europë si “tatu” e cila pastaj u përdor në shumë gjuhë ,pra kjo fjalë u internacionalizua tek popujt e ndryshëm.

Në lashtësi sidomos tek Ilirët është përdorur vizatimi i trupit apo vendosja e shenjave në trup, në atë kohë nuk njihej fjala tatuazh,por ngjyrosja apo vendosja e ndonjë simboli në trup bëhej për të imituar, pastaj për të adhuruar ,e poashtu edhe si shenjë e dallueshmërisë së fiseve.

Ka pas raste kur simbolet janë vendos në trup për të përcaktuar rendet e fisnikërisë së një race.

Ne mësojmë se edhe në kohën e Herodotit dhe më pas simbolet apo tatuazhet të tilla janë vendos nga njerëz e grupe të caktua të fisnikërisë si dhe të popujve të ndryshëm të asaj kohe. Tatuathi në fakt nuk e bënë dikë fisnik ,por në atë kohë ishte më shumë shenjë e dallueshmërisë dhe e njohjes njëri me tjetrin.

Ndërkaq ,thuhet se Aleksandri i Madh mbante shenjën e pëlqyer të tij simbolike në trupin e tij të vizatuar apo të bërë tatuazhë të asaj kohe, poashtu edhe Konstantini i Madh simbolin e tij, pastaj edhe Gjergj Kastrioti(Skënderbeu) mbante simbolin e tij, madje për Gjergj Kastriotin thuhet të ketë lindur më një shenjë në krahërorin e tij në formën e shpatës etj.

Megjithkëtë tek shqiptarët tatuazhi apo vendosja e shenjave dhe simbolikave të tilla ka qenë pjesë e zakoneve që nga lashtësia, p.sh., pellazgo-ilirët e lashtë mbanin simbolet e diellit, të kryqit të thyer,të dragoit si dhe shumë simbole tjera që njiheshin ndër ta, pastaj iliro- arbërorët poashtu mbanin simbole në vijimësi, si ato të diellit, yllit ,shqiponjës ,kryqit .luanit , hënës etj.

Edhe ky shqiptar që shihet në imazhin e vendosur këtu i botuar në vitin 1872 (I.Z.332,1872)imazhi mund të jetë edhe më i vjetër,por ai është botuar në vitin 1872,trupi i tij është i mbushur me tatuazh e me simbolika të ndryshme të asaj kohe./ KultPlus.com