PriBeats në lokacion të ri për episodën IV me Subb-an

Seria e eventeve të muzikës elektronike PriBeats, e cila u themelua në vitin 2017, është kthyer me Episodën IV.

Pasi u mbajtën 3 edicione në ambient të hapur te Amfiteatri i Gërmisë, më 15 nëntor edicioni i radhës kalon në ambient të mbyllur, në Sheshi 21.

Brenda 2 viteve PriBeats e ka zhvilluar misionin e saj për ta kultivuar trashëgiminë e kahmotshme të muzikës elektronike në Prishtinë me qasje të re dhe identitet të dalluar. Njerëzit e kryeqytetit, të uritur për muzikë elektronike, e mirëpritën këtë nismë dhe u kënaqën me teknon minimale që është karakteristike për këtë seri të eventeve. U ftuan për të performuar artistë të mëdhenj të skenës botërore të këti zhanri si Point G (Francë), DJ Honesty (Gjermani), Seuil (Francë), Piticu (Rumani), S.A.M (Danimarkë), Malin Génie (Holandë), Hajdar Berisha (Gjermani), Alban Hi-Dini (Angli), si dhe DJ të shquar të Kosovës si rrrron, Pumio Space, Liburn, Gemza, Altin Boshnjaku, dhe bashkëthemeluesi i PriBeats, Lekë. 

Në Episodën IV është ftuar për të performuar një prej artistëve më të dalluar të skenës, Subb-an. Me prejardhje nga Mbretëria e Bashkuar dhe i bazuar në Berlin, Subb-an ka qenë një figurë kyçe në zhvillimin e muzikës elektronike, prej lansimit të parë të tij në vitin 2004. Bashkë me Adam Shelton, Subb-an e bashkëthemeloi One Records në 2009. Ky record label shembullor i ka 45 publikime në dekadën e fundit, nëpërmjet të cilave kanë kultiuar një nënzhanër unik me artistë si Anthea, Shaun Reeves, Livio & Roby, John Dimas, iO (Mulen) dhe XDB, për t’i emëruar vetëm disa.

Subb-an njihet për aftësitë e shkëlqyera si DJ, dhe poaq mbresëlënëse i ka edhe produksionet muzikore, me një diskografi të gjërë që përfshin labels të mëdha si Crosstown Rebels, Visionquest, Cabinet Records, Fuse dhe Pleasure Zone. Pasioni i madh për ta zgjeruar koleksionin e pllakave vinyl i lindi në moshë të re, dhe klubin ikonik të Londrës, Fabric, e viziton pothuajse çdo vikend. Yjet e skenës Craig Richards dhe Ricardo Villalobos i ka cekur si njerëz që kanë ndikuar në karierën muzikore të tij.

Përveç tij janë edhe katër performues tjerë. Akti hyrës është një sinergji ndërmjet Meriton nga Shtutgarti dhe Artil, themeluesit të Mind+ Records. 

Me prejardhje nga Gjakova, Artili ka qenë aktiv në skenën lokale dhe rajonale të muzikës elektronike për gati dy dekada, duke nisur fillimisht me DJ performanca në qytetin e tij në fillim të epokës së pasluftës në 2002. Prej atëherë, muzikanti pasionant vazhdimisht ka punuar në studio dhe me gramafonat e tij. Gjithmonë i etur për më shumë, Artili e themeloi labelin e tij Mind+ Record në 2014, e prej atëherë ky label i ka 39 publikime – një arritje mbresëlënëse për një periudhë relativisht të shkurtë kohore. Pasi e themeloi Mind+, muzika unike e Artilit filloi të kërkohet nga labels tjerë, dhe kështu ai i publikoi produksionet e tij në Patent Skillz, 99% Robot, Night & Day Ibiza Music, Little Italy Music, Haliaeetus Music dhe Aula Records.

Meriton është një DJ me plot kuptimin e fjalës. Ai është një mjeshtër i miksimit të pllakave vinyl. Performancat e tij e bëjnë të duket sikur ajo punë kryhet lehtë, dhe përzgjedhjen e shijën muzikore e ka magjepsëse. 

Akti që do ta mbyll natën është bashkimi i forcave të Pumio Space – producentit dhe DJ-it të njohur, produksionet e së cilit janë përdorur në performanca nga gjiganti i skenës Richie Hawtin (Plastikman) – dhe bashkëthemeluesit të PriBeats, Lekë, DJ me tetë vjet përvojë në skenën vendore e rajonale, i cili ka performuar në Kosovë, Shqipëri, Maqedoni, Mal të Zi dhe Kroaci. 

Biletat per këtë event kushtojnë 5 euro dhe mund të blehen te dera apo online në www.rave-travel.com

Për më shumë info vizitoni faqen e PriBeats në Facebook (www.facebook.com/PriBeats) apo Instagram (www.instagram.com/pribeats). 

‘Ederlezi’, vendi i tretë në konkursin ‘Poezi për Paqe’

Poezia ‘Ederlezi’ shkruar nga Alketa Spahiu, e shpërblyer me vendin e tretë në konkursin e poezisë ‘Poezi për Paqe’, nga KultPlus dhe UNWomen. Poezia është inspiruar nga kënga ‘Ederlezi’ dhe kultura e komunitetit RAE.

Është natë me hënë, shkelqësia jua,
këmbët e zbathura puthiten në kalldrëmin e pritjes,
yjet dalin nga qilarët e vetmisë,
sa më shijon çelësi sol i tamburinit,
ederlezi
të gjithë miladyt kanë një milord në festën e Shën Gjergjit.

Fitoje kampionatin e hedhjes me shtizë të pengut
vallëzo me muzikë rome derisa kilometrat të zbuten
sfido navigatorin me bukurinë e imagjinatës
këndo derisa  faqet të gravohen me gjilpërat e dërvishëve
me ujin e bekuar nga perënditë ngre dolli,
ederlezi,
të gjithë kanë një pjatë dashuri në sofrën e Shën Gjergjit.

Ederlezi ndez prushin e çdo zemre,
sjell në tavolinë qengjin tek çdo familje
vetëm ne nuk kemi qengj në tavolinë,
sepse jemi të varfër,
milady pret milordin  nga limani i Danubit
të sjellë një pjatë dashuri nga thesaret e kolonive
vetëm ne nuk e kemi luksin rutinor
të racionit të erëzave të dizajnuara nga Venusi,
sepse jemi aq larg,
ne jemi të varfër
edhe në ditën e Shën Gjergjit.

‘Izmir’, vendi i dytë në konkursin ‘Poezi për Paqe’

E shkruar nga Tinka Kurti. Poezia u shpërblye me vendin e dytë nga juria profesionale në konkursin e poezisë ‘Poezi për Paqe’, nata finale e të cilit u mbajt mbrëmë. Tinka Kurti nuk ishte e pranishme por poezia e saj u pëlqye shumë nga audienca e pranishme.

Quhem Izmir
Jam fëmija imagjinar i nënës sime
emrin e mora prej një romi
dashnor i saj,
kur ishin gjashtë vjeç
nëna më tha se poezia është pështjellim fjalësh
babai më dha sallatat e ngrohta të hamburgerëve
të globalizmit
mërzinë e mësova vetë dhe iu thashë
që vuajtja s’është, pos përpëlitja e lindjes së poezisë
mendova gabim
pasthirrmat janë fjalët e vetme të vërteta
e frazat e shkruara mes luftrash
marrin vlerë pa të drejtë
lufta është e përditshmja
me zotrat e ndërgjegjës

quhem Izmir
dhe emri është një shpagim i historisë njerëzore
nëna ime humbi shumë kohë në redaktimin
e letrës së vetëvrasjes
s’e vrau as poezinë
jetoi me mallkimin që e refuzoi romin sepse ishte i zi
të dy do të ishin vrarë rrugës
sikur të kishte pirë ujë nga duart e tij
nën një mal me gështenja
ose do të bënin kurora me ujë ujëvare
dhe kurrë nuk do t’ia mësynin parajsës

quhem Izmir,
s’ka rëndësi sa vjeç
para meje ishte një Izmir tjetër
me alamet sy
me mimikë shumë të gjallë
mirësinë e mori me vete në fatin rom

quhem Izmir
nëna ime nuk bëri asnjë hap
për të flakur tutje asnjë emocion
nga dashuria për Izmirin
lotët i ngacmon me pamje të lajmeve ndërkombëtare
quhem Izmir,
jam pendesa e nënës sime

quhem Izmir
nuk më pëlqen Z-ja në emrin tim
nuk ka zonja e zotërinj në qenien time
nuk ka emocione të drunjta
ka përçmim për ata që iu frikuan fundit
ka veç kujtime si inçizime të turbullta

quhem Izmir
jam zemërgjerësia e babait tim
magjepsja e grave me sytë e zi
jam një poezi e mjegullt
rivale e festivaleve
ma gjasë jam analfabet
por di që poezia është një vdekje e vogël
vargu i saj i fundit
është çasti pasorgazmik
nuk jam purgatori
jam hapësira në mes dy të dashuruarve

‘Copa paqeje’, poezia fituese e konkursit ‘Poezi për paqe’

Poezia fituese e konkursit ‘Poezi për Paqe’ organizuar nga KultPlus dhe UNWomen. Poezia është shkruar nga Vlora Konushevci, e cila mbrëmë e pranoi çmimin nga juria në natën finale të konkursit e cila u mbajt në KultPlus Caffe Gallery.

Në pranverën e vitit ’99 behari
pat harru me çel, tjerat mjegullueshëm i kujtoj
veç territ, shiut, ftohtit e autobombave që
natën shpërthenin n’ Tophane,
podrumin e Rakovicëve në fund të sokaxhikut,
sytë e nanës hamall për lugatët dhe
tankun matanë rrugës.

Në nji çantë shpine pata tregëtu
copa paqeje në fotografitë që i pata mbledh
si guacat në bregdet, me ma kujtu veten se lufta thojshin
të banë me harru kush je.
Bluzës që e mbaja vesh nana ja pat qepë dy jastëk të vegjël
brenda tyne numrat e telefonit
të lirisë, me u gjetë se lufta thojshin
t’i humbë gjurmët.

Çanta jem, mbretnesha e paqes, e kunorëzume
me buzqëshjet në albumin e fotografive,
shtypej, tërhiqej e shtrydhej vagonëve të trenit
për Bllacë, buklore si nji lule e egër plotë jetë,
dimnake e ngulitun pas meje, sfidonte
ngufatjen në vagona si mburojë beteje,
si streha e Rakovicëve, si dielli flakërues
në ledinën fëtyrënamët
t’kufinit.

Si lahuria që u këndon trimave
gjallshëm mbretnesha jem u hap
pasi e pritëm paqen n’kufi
copat e saj i shpuplova
tek ata që
copat e paqes jau kishin djeg,
i ndava
siç i ndan nana kuleçtë e bukës
për t’vegjlit e vet.

Fotografitë nga UNWomen

Krenare Rugova, pjesë e bisedës inspiruese në Shtëpinë e Evropës

Këtë të enjte, duke filluar prej orës 18:00 në Europe House do të mbahet një bisedë inspiruese me Krenare Rugovën.

Krenare Rugova është themeluese dhe kreatore në brendin me emrin e saj, brend i cili fokusohet të krijojë duke i kushtuar kujdes mjedisit, duke mbetur megjithatë gjithmonë përmbledhje e veshjeve bashkëkohore dhe të guximshme.

Gjatë periudhës pesëmbëdhjetë vjeçare, Krenare Rugova ka krijuar një stil të dalluar, të karakterizuar nga aplikimi i teknikave unike të prerjes, shpesh të frymëzuara nga një shkrirje formash natyrale dhe arkitekturore që sjellin shije të reja.

Ngjarja mbahet në Europe House – Shtëpia e Evropës ndërsa është vazhdimësi e bisedave tjera inspiruese të cilat kanë ndodhur gjatë vitit me personazhe të ndryshme të artit, kulturës, ndërmarrësisë e fushave tjera. / KultPlus.com

‘Shkruaj sepse jam tepër i mërzitur me të gjithë ju, me tërë botën’

Orhan Pamuk

Unë shkruaj sepse kam dëshirë të shkruaj. Shkruaj, sepse nuk mund të bëj si të tjerët, një punë normale. Shkruaj që libra si të mi të jenë të shkruar dhe që t’i lexoj. Shkruaj sepse jam tepër i mërzitur me të gjithë ju, me tërë botën. Shkruaj sepse më pëlqen të rri mbyllur në një dhomë, gjatë gjithë ditës. Shkruaj sepse nuk mund ta duroj ndryshe realitetin përveçse duke e ndryshuar. Shkruaj që mbarë bota ta dijë çfarë lloj jete kemi jetuar dhe jetojmë, unë, të tjerët, ne të gjithë, në Stamboll, në Turqi. Shkruaj sepse e dua erën e letrës dhe të bojës. Shkruaj sepse ky është një zakon dhe një pasion. Shkruaj sepse kam frikë të jem i harrueshëm. Shkruaj sepse më pëlqen fama dhe interesi që kjo më sjell… Shkruaj sepse besoj si një fëmijë në pavdekësinë e bibliotekave dhe në vendin që do të zënë aty librat e mi… Shkruaj sepse nuk arrij të jem i lumtur, çfarëdo që të bëj. Shkruaj për të qenë i lumtur.

Një lule sa unë!

Flamur Foniqi

Lozin e qeshin bashkmoshatarët
N’kopsht kujdesur nga baballarë
Një trëndafil ta solla babi…
E lash mbi trupin tënd të vrarë!

Sa njerëz rrotull, në çdo anë
N’sytë e mi buzëqeshje mbollën
Me zë nder lot u bëja pyetjen
“Babin tim pse nuk ma sollën”

A bëj një krim në trëndafil?
Dhe dorë e imja pranë ta sjellë
Kur n’këtë botë pa frikë e vrasin
Edhe atë që lule mbjellë!

E pashë jetën teme tu lshu degë para meje si druni i fikut të gjelbër në rrëfim

Nga Plator Gashi

E pashë jetën teme tu lshu degë para meje si druni i fikut të gjelbër në rrëfim.

Në majë të secilës degë, sikur fik i purpurt i tultë, ni e ardhme e mrekullueshme më grishi e ma shkeli synin. Njani fik ke burrë, shpi e gazmendshme, e fëmijë, e tjetri fik ke poeteshë e famshme, e ni tjetër ke profesoreshë e shkëlqyeshme, e ni fik tjetër ke redaktori i jashtëzakonshëm Ee Gee, e ni tjetër fik ke Evropa e Afrika e Amerika Jugore, e ni tjetër fik ke Konstantini e Sokrati e Atila e ni tufë tjetër dashnorësh me emna të çuditshëm e profesione të pazakonta, e ni tjetër fik ke kampione Olimpike e kanotazhit, e rreth e rrotull këtyne fiqve pat shumë fiq të tjerë që s’un i shquejsha mirë.

E pashë veten të ulun në bigë të kësaj peme, tu dekë uni, veç se s’mu mbushke mendja se cilin fik me e zgedhë. E dojsha secilin prej tyne, po tu e zgedhë njanin i hupsha gjithë të tjerët, e, sa isha ulun e e paaftë me zgedhë, fiqtë nisën me u rrudhë e me u nxi, e, njani mbas tjetrit pikën në tokë pranë kambëve të mia.

—shkëputje nga The Bell Jar e Sylvia Plath, përkthy prej meje.

Nesër mbrëma mbahet nata finale e konkursit ‘Poezi për Paqe’

Nesër mbrëma, të mërkurën e 6 nëntorit, në KultPlus Caffe Gallery në Prishtinë do të mbahet nata finale e konkursit të poezisë ‘Poezi për Paqe’.

Në shënim të Ditës Ndërkombëtare të Paqes, KultPlus mbështetur nga UN Women ka shpallur të hapur konkursin “Poezi për Paqe” ku në adresën e KultPlusi-it çdo ditë kanë ardhur një numër i madh i poezive.

Konkursi ishte i hapur për të gjitha poetet gra dhe vajza të të gjitha moshave, dhe komuniteteve në Kosovë.

Aplikimet janë vlerësuar nga juria profesionale e përbërë nga profesori dhe poeti i njohur Sali Bashota, studiuesi dhe shkrimtari Agron Gashi dhe studiuesja dhe gazetarja Jeta Zymberi, të cilët edhe kanë zgjedhë finalistet e këtij konkursi.

Nesër në këtë ngjarje do të jenë të pranishme autoret e 10 poezive të përzgjedhura. Në këtë mbrëmje poetike, autoret do ti lexojnë poezitë e tyre para të pranishmëve dhe krejt në fund juria do të shpallë vlerësimin për tre poezitë më të mira të këtij konkursit cilat edhe do të shpërblehen nga organizatorët.

Ky aktivitet është pjesë e projektit “Youth for Kosovo” mbështetur nga UN Peacebuilding Fund, dhe zbatuar nga UN Women, UNDP-UNV dhe UNICEF.

Tre filma nga Kosova në Black Nights Film Festival në Tallin të Estonisë

Filmi debutant me skenar dhe regji nga Durim Kryeziu dhe me producent Bardhyl Bejtullahun është një ndër filmat e përzgjedhur Just Film Works in Progress në Black Nights Film Festival në Tallin të Estonisë.

“Familja” përcjellë Lonën, një vajzë 16 vjeçare e rritur në një familje tradicionale, e cila vendos ta ndjek pasionin e ri të saj për muzikën rok. Filmi i trajton raportet kontradiktore familjare mes tradicionales dhe bashkëkohores.

“Po me vjen shumë mirë që në këtë fazë jemi të selektuar në një festival të kategorisë A dhe besoj se do të arrijmë të gjejmë koproducent për ta finalizuar filmin. Jam krenar që puna e gjithë ekipës është vlerësuar” u shpreh Durim Kryeziu, regjisori i filmit.

Rolet i luajnë: Eli Gashi, Hazir Sh. Haziri, Arbnesha Nixha, Xhevat Qorraj, Elvir Tahiri, Lum Veseli, Lulzim Guhelli, Luan Daka, Avdi Gervalla, Labinot Lajçi, Urim Canhasi, Ideal Nrecaj, Rron Ukimeraj, Vjollcë Osmani.

Filmi është prodhim i shtëpisë filmike “2B studio”, dhe është subvencionuar nga Qendra Kinematografike e Kosovës, Komuna e Prishtinës dhe sponzoret: Meridian, Petrol Company, Furra “Qerimi”, Kompania “Loti”, Ujë pika.

Njëkohësisht në po të njëjtin festival filmi ‘Në mes’ nga Samir Karahoda do të shfaqet në kuadër të kategorisë Shorts International Live Action. Tallin-i është vetëm festivali i radhës nga shumë festivalet nëpër të cilat ka udhëtuar filmi kosovar ‘Në mes’ pas premierës së tij në Berlinale në muajin shkurt.

Poashtu në kuadër të kategorisë Shorts New Talents Competition të Black Nights është edhe filmi ‘Bini’ i regjisorit Kosovar Erblin Nushi. / KultPlus.com

Dy grupe muzikore nga Zvicra e një nga Kosova thërrasin në Pejë për liri të lëvizjes për kosovarët

“Visa Freedom For Kosovo” po shtegton edhe në Pejë. Ky turne si lokacion tani ka kinemanë “Jusuf Gërvalla”, ndërsa nis më datë 07 nëntor duke filluar nga ora 20:00. 

Dy grupe nga Zvicra, “DIE DIE BE”, “TERRY BLUE” si dhe një grup muzikor nga Kosova i quajtur “ZWADA”, do të performojnë në kuadër të turneut “VISA FREEDOM FOR KOSOVO”, turne ky ku si qëllim kryesor ka promovimin e lirisë së lëvizjes.

“Përveç kësaj, kjo ngjarje ka për qëllim edhe mbështetjen e të rinjve për të qëndruar të fortë dhe të shëndetshëm deri në realizimin e kësaj të drejte të mohuar për kosovarët. Muzika shënjon një prej formave më të fuqishme të reagimit ndaj padrejtësive, prandaj edhe është mjet përbashkues”, thuhet në njoftimin për media. 

“Die Die Be” janë një kolektiv nga Zvicra. Karakteristikë e këtij grupi janë artistët dhe muzikantët e ndryshëm të cilët e bëjnë unik organizimin e tyre. Në Kosovë, ata do të vijnë për të transmetuar materien dhe shpirtin, dy synime këto që tash e disa vite i ndjekë grupi, thuhet më tej në njoftim.

“Terry Blue” është bend i krijuar në vitin 2015 dhe janë nga Zvicra. Zhanri i tyre është elektro-folk dhe pop.

“ZWADA” është grup muzikor ku tash e sa kohë përmes formave të ndryshme synon të pasurojë skenën e muzikës alternative në Kosovë. Edhe pse të frymëzuar nga zhanret indie-rock, punk e të ngjashme, ata synojnë që muzika e tyre mos të karakterizohet njëanshëm, por të ketë shumë rryma në të.

“Një popull për drejtësi” – nesër në mesditë marsh në përvjetorin e vdekjes së Astrit Deharit

Qindra organizata të shoqërisë civile, por edhe individë të ndryshëm janë bërë bashkë për të mbajtur marsh protestues në kërkim të drejtësisë për aktivistin e Vetëvendosjes.

Marshi mbahet këtë të martë më 5 nëntor dita kur bëhen 3 vjet nga vdekja e Deharit në Qendrën e Paraburgimit në Prizren.

Iniciativa është nisur pas gjetjeve të Institutit të Lozanës, sipas raportit të të cilit, gjasat që Astrit Dehari të jetë vetëvrarë janë të vogla, raporton KTV.

Marshi protestues nis nga ora 12 në sheshin Skënderbeu.

Sipas aktivistit Flamur Pireva, marshi synon të kërkojë drejtësi për vdekjen e dyshimtë të Deharit, por edhe të bëjë presion tek organet e drejtësisë që drejt të shqyrtojnë këtë rast.

Kërkesat kryesore të Marshit për Drejtësi, që do t’u adresohen institucioneve kosovare, përfshijnë caktimin e një grupi të ri e të pavarur hetimor, shkarkimin e të gjithë personave përgjegjës për rastin, si dhe fillimi i menjëherëshëm i një hetimi të ri.

Marshit protestues të së martës, pritet t’i bashkohet edhe familja Dehari, e cila kishte insistuar në një hetim në Zvicër për rrethanat e vdekjes së djalit të tyre.

Rita Ora e kujton Kosovën, por ‘Shine Ya Light’ nuk mund të shihet në Kosovë

Këngëtarja shqiptare Rita Ora sot e ka kujtuar Kosovën në një mënyrë të veçantë.

Në Twitter ajo e ka shpërndarë videon e këngës “Shine Ya Light” – të cilën e ka xhiruar në Kosovë vite më parë.

“Sot është përvjetori i këngës, videoklipin e së cilës e kam realizuar në Kosovë. Kaq shumë kujtime gjatë filmimit në Kosovë, me aq shumë njerëz që më prisnin. Një nga këngët e mia të para, nuk do ta harroj kurrë emoocionin. Faleminderit të gjithëve” ka shkruar Rita në Twitter.

https://twitter.com/RitaOra/status/1191423391091351552

Ajo asokohe u pat pritur në mënyrë spektakolare në Kosovë, kur po xhironte për videoklipin e ri. Rita është ndër ato këngëtare që ka bërë shumë për diplomacinë kulturore dhe për Kosovën. Më vonë ajo është rikthyer në Kosovë disa herë për projekte të ndryshme.

Videoklipi zyrtar nuk mund të shihet në Kosovë, shkaku i ndalesave nga Youtube dhe Vevo. / KultPlus.com

Nga 8-10 nëntor do të mbahet ‘Fiction Fest’

Festivali i Prozës Artistike “FICTION FEST” me datat 08, 09 dhe 10 nëntor, 2019, e zhvillon edicionin e tij të dytë. Organizator kryesor i këtij festivali është Qendra për Kulturë dhe Edukim “SHESHI”, ndërsa organizator ndihmës është “EUROPE HOUSE.” 

Dashamirësit e prozës artistike do të kenë rastin të takohen me këta shkrimtarë, që do të na nderojnë me pjesëmarrjen e tyre, e që janë: Roland Bartezko (Gjermani), Agron Tufa (Shqipëri), Roland Orçik (Hungari), Jurij Hudolin (Slloveni), Agron Y. Gashi (Kosovë), Rrahman Paçarizi (Kosovë), Erenestina Halili (Shqipëri), Ilire Zajmi (Kosovë), Jasna Dimitrijevic (Serbi), Albin Mehmeti (Kosovë), Shefqet Bylykbashi (Kosovë) dhe Elida Rrusta (Shqipëri). Shkrimtarët e mësipërm do të lexojnë pjesë të zgjedhura nga proza e tyre artistike, si dhe do të bashkëbisedojnë me të pranishmit lidhur me artin e tyre krijues dhe projektet e tyre të ardhshme në fushën e prozës.

Mbrëmja e parë dhe hapja e “FICTION FEST”- edicioni i dytë do të mbahet me datën 08 nëntor, 2019, ora 19:00, në ambientet e “EUROPE HOUSE”, rr. UÇK, nr. 90, te Qafa, përballë Komunës së Prishtinës (ish-objekti i ProCredit Bankës). Në mbrëmjen e parë do të kemi rastin dhe kënaqësinë t’i takojmë dhe t’i dëgjojmë këta shkrimtarë: Roland Orscik, Rrahman Paçarizi, Erenestina Halili, Ilire Zajmi, Albin Mehmeti dhe Shefqet Bylykbashi.

Mbrëmja e dytë mbahet me datën 09 nëntor, 2019, ora 19:00, në ambientet e “EUROPE HOUSE” dhe do të kemi rastin dhe kënaqësinë t’i dëgjojmë dhe t’i takojmë këta shkrimtarë: Roland Bartezko, Agron Tufa, Agron Y. Gashi, Ilire Zajmi, Jasna Dimitrijevic dhe Elida Rrusta.

Ndërkaq, në ditën e tretë (10.11. 2019) shkrimtarët do ta vizitojnë Janjevën, fshat-simbol të traditës dhe multikultaralizmit, ku në ora 12:00 në shtëpinë-muze të Shtjefën Gjeçovit do të kemi lexime të prozës artistike nga shkrimtarët pjesëmarrës në “FICTION FEST”

Edicioni i dytë i festivalit të prozës artistike “FICTION FEST” u mbështet nga Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit (MKRS), Drejtoria për Kulturë e Komunës së Prishtinës, programi “Kultura për ndryshim”, i menaxhuar nga Zyra e BE-së në Kosovë dhe i implementuar nga Qendra Multimedia dhe Goethe Institut. / KultPlus.com

Buxhovi në KultPlus Caffe Gallery: Shteti i Kosovës është arritja më e madhe e shqiptarizmit

Arbër Selmani

Historiani Jusuf Buxhovi sonte ka promovuar në kryeqytet trilogjinë gjermane e cila përfshinë romanet “Vdekjet e kolonelit”, “Kujtimet e zonjës von Braun” dhe “Kodi i dashurisë”.

Në ambientet e KultPlus Caffe Gallery, Buxhovi ka folur për librat por duke mos harruar lidhjen e tij të fuqishme me Gjermaninë, kryefjalën e këtyre librave dhe pikën kryesore të bashkimit.

“Mua më ka ndodhur të jem në Gjermani që nga vitet 70-të. Emancipimi im intelektual, profesional por edhe politik lidhet me Gjermaninë dhe pa Gjermaninë edhe qasja ime ndaj problemeve letrare e politike nuk do të ishte kjo që është. Kultura dhe filozofia gjermane është një kapitull i veçantë i kulturës botërore. Për më tepër, ka qenë politika gjermane, një akter në të cilin është luajtur drama, tragjedia e fatkeqësia e asaj që më vonë është histori e Ballkanit” ka nisur kësisoj rrëfimin e tij Buxhovi, para të pranishmëve.

Në një bashkëbisedim që zgjati rreth 90 minuta, historiani e intelektuali Buxhovi, shpesh edhe thumbues e kontravers me hulumtimet dhe gjetjet e tij, ka përmendur Kongresin e Berlinit, Berlinin e Vjenën si referenca mbi të cilat është ndërtuar një trekëndësh i historisë shqiptare.

“Shteti shqiptar do të thotë i ka dy faza me gjermanët. E para konsiderohet të jetë me Kryqëzatën e Barbarosës ndërsa më vonë vjen edhe ajo e Arbërve dardanë me gjermanët. Mos ta harrojmë këtu edhe fjalorin e Arnold Von Harfit, i cili udhëtoi edhe nëpër Gjermani e deri në Palestinë, për të formuluar më pas fjalorin me 52 fjalë dhe me një tekst të vogël, përmbledhje kjo që unë e mendoj si themelin e filologjisë shqiptare” tregoi gjatë promovimit të librave të trilogjisë gjermane, historiani Buxhovi.

“Këtë përmbledhje unë e quaj “Shekulli i mbrapshtë” sepse prej romanit të parë deri tek i fundit kalohet në 100 vite. Për dallim nga Kadare, unë kam përdorur një dimension tjetër të kalimit të shekullit, dhe jo vitit. Gjermaninë e kemi pasur obligim ta lidhim me një qasje edhe letrare dhe rolin e saj ta fusim në letërsi. Kuptohet për mua kjo nuk ka qenë e lehtë sepse letërsia i ka ligjet e veta. Gjermania e Austria, të dyja, i kanë pasur interesat e tyre në Ballkan” ka treguar gjatë promovimit Buxhovi.

Buxhovi, jo i shpeshtë në paraqitjet e tij para publikut, e shfrytëzoi këtë promovim edhe të fliste për aktualitetin kosovar e atë në Shqipëri dhe për limitet ideologjike e klishetë që ndër vite e kanë munduar historiografinë shqiptare. Ai ka përmendur imponimin e Serbisë dhe historiografisë serbomadhe, si pengesë të fortë kurdoherë.

“Unë në libra merrem edhe me dimensionin e vrasjes së intelektualëve dhe atyre që kanë ideal shtetin e Kosovës dhe frymën perëndimore, duke u marrë me luftën e fundit. Një pjesë e intelektualëve e kanë tradhëtuar intelektualizmin, ndërsa klasa kriminale që sot ka ardhur në pushtet fuqinë e saj e ka në saje të intelektualëve” ka vazhduar Buxhovi.

Gjatë natës, pos pyetjeve të të pranishmëve dhe përgjigjeve nga historiani dhe autori, ka folur edhe Mensur Bytyqi nga Shtëpia Botuese ‘Pena’, duke treguar për privilegjin që kjo shtëpi botuese ka me botimin e këtij vëllimi të rëndësishëm për historinë e historiografinë. Qëndrim Badalli e ka moderuar këtë promovim.

Buxhovi krejt në fund është përkujdesur të flasë edhe për konceptin e bashkimit kombëtar dhe për shtetin shqiptar.

“Në Ballkan do të duheshin të ekzistonin dy shtete të fuqishme shqiptare, stabile, dhe me një politikë serioze e cila do ti ndalë pazaret. Shteti i Kosovës është arritja ma e madhe e shqiptarizmit. Shqipëria do të duhej që 17 shkurtin ta shpallte festë zyrtare, dhe flamuri i Kosovës të ishte barabar me flamurin e Shqipërisë, që të mos heqim flamunjtë e të luajmë hajgare” ka përmendur Buxhovi.

Jusuf Buxhovi ka nënshkruar libra për të pranishmit.

Jusuf Buxhovi lindi në Pejë më 4 gusht të vitit 1946. 

Pas punës së gjatë hulumtuese në arkivat gjermane publikon monografitë “Kongresi i Berlinit 1878” (2008) dhe “Kongresi i Berlinit dhe Lidhja Shqiptare” (2012), si dhe “Nga Shqipëria Osmane te Shqipëria Europiane” (2010). Suksesin më të madh si historian Buxhovi e shënon me veprën pesë-vëllimëshe “Kosova” (2012-2015), e cila pati shtatë botime. / KultPlus.com

Mirela Kumbaro dhe Edmond Tupja sjellin në shqip romanin “Persepolis”

Persepolis quhej kryeqyteti i Perandorisë Akaemenide në Persinë e lashtë, 550–330 Para Krishtit. 60 km në verilindje të qytetit të Shirazit në Iranin e sotëm.

Nën këtë emër të lashtë ka dashur të përmbledhë zakonet e Iranit të sotëm, e titullojë romanin e saj shkrimtarja iraniane, Marjane Satrapi, që vjen në shqip nga frëngjishtja prej përkthyesve Mirela Kumbaro dhe Edmond Tupja, i pari përkthim ky i librit në gjuhë të huaj, që trajton historinë vetjake të një vajze iraniane, që vuan gjithë pasojat e revolucionit iranian, e gjithë censurimet e përndjekjet e një regjimi e mentaliteti antidemokratik e anti të drejtave të njeriut, të cilit ajo i kundërvihet me rebelizëm të pzakontë.

Romani Persepolis është i gjithi në formën e tregimeve vizatimore.

Po ashtu ka edhe një film Persepolis,një bashkëprodhim ndërkombëtar frank-iranian, që ka marrë pjesë edhe në Festivalin e Filmit në Kanë në 2007, ku fitoi çmimin e Jurisë, e që ta kuptosh më mirë librin përkthyesit Kumbaro e Tupja këshillojnë edhe shikimin e filmit.

Si të bëjmë kulturë pa militantë partiak?

Në vend se të ishte institucioni më elit i Republikës, Ministria për Kulturë u përdor si strehë e fundit e militantëve partiak. Në secilën shoqëri, militantët partiak janë turma më injorante, e cila veç shpirtit anarkist dhe klithmave bezdisëse gjatë fushatave elektorale, në organizimin shtetëror nuk kuptojnë asgjë.

Bajram Mjeku

Kafenë e fundit me shkrimtarin më modernist shqiptar Anton Pashku, e kam pirë gjashtë muaj para se të ndërronte jetë në fundtetorin e vitit 1995 në Prishtinë. Pashku për aq sa ishte i madh në letërsi, po aq shquhej për modestinë e tij. Mbaj mend kur njëzetekatër vjet më parë mbi tavolinën ku pinim kafe, Pashku e kishte dorëshkrimin e një të ashtuquajturi shkrimtar për fëmijë. Pashku e redaktonte, më saktë rishkruante dorëshkrimin e shkrimtarit mediokër për të mbijetuar për bukën e gojës bashkë me familjen e tij.

Vështruar nga kjo distancë kohore, gjërat për një shkrimtar, piktor a skulptor të mirë nuk kanë ndryshuar fare, më saktë veçse janë acaruar më shumë. Udhëheqja politike në Kosovë, ka vendosur që assesi të mos heqë dorë nga tranzicioni në njërën anë, derisa në anën tjetër krijuesit e mirë, të cilët janë specie në zhdukje, veç krizës ekzistenciale e cila është duke i përcjellë njësoj si në kohën e okupimit, janë duke u përballur edhe me një rrezik tjetër. Është turma e frikshme e analfabetëve funksionalë, të cilët janë vendosur nga maja e kupolës së shtetit, deri në zyrtarin më të parëndësishëm të tij. Pikërisht kjo kastë politike, është produkt i të ashtuquajturave kolegje e universitete, të cilët tash dy dekada nga sportelet e tyre nxorën më shumë diploma, se dokumente formale nga sportelet e komunave më periferike të Republikës.

Sebep për të shkruar këtë kolumne u bënë premtimet e dy partive politike, të cilat u renditën të parat në zgjedhjet e fundit nacionale. Ato paralajmëruan që Ministrinë për Kulturë, Rini e Sport, do ta shkrijnë në Ministrinë për Arsim, Shkencë e Teknologji. Në fakt, Ministria për Kulturë nuk është dashur të themelohet asnjëherë. Në vend të saj është dashur të themelohet një agjensi me shumë më pak zyrtarë dhe shumë më pak harxhime koti, e cila do të merrej më profesionalisht me politikat, menaxhimin dhe zhvillimin e segmenteve të kulturës, të cilat në njëzet vitetet e fundit në vend që të ishin më kreative, veçse kanë degraduar më shumë.

Në përceptimin e njerëzve të komunitetit artistik, Ministria për Kulturë më shumë se për të prodhuar kulturë, u vu në përdorim të monedhës për kusuritje nga të gjitha partitë politike që ishin në pushtet. Në vend se të ishte institucioni më elit i Republikës, pikërisht kultura u përdor si strehë e fundit e militantëve politikë, të cilët më së paku kishin dëgjuar ndonjëherë për nocionin “kulturë” e aq më pak kishin thirrje të merreshin me menaxhimin e saj! Militantët partiakë, në secilën shoqëri të secilit komb janë turma më injorante, e cila veç shpirtit anarkist dhe klithmave bezdisëse gjatë fushatave të partive politike, në organizimin shtetëror nuk kuptojnë asgjë.

*

Aktualisht në Ministrinë për Kulturë, Rini e Sport, militojnë mbi 500 zyrtarë të ndryshëm, të cilët përjashto një të katërtën e tyre marrin paga koti. Janë këta zyrtarë, të cilët mbi supet e tyre morën përgjegjësi institucionale për të prodhuar politika kulturore, pastaj për t’i avancuar resurset njerëzore dhe ato të trashëgimisë kulturore të shtetit më të ri në Evropë.

Ministria për Kulturë Rini e Sport, nuk do të duhej të mbetej nën sqetullën e Ministrisë për Arsim, por të ristrukturohet në agjension, i cili do të duhej të ishte nën kujdesin e drejpërdrejtë të Kryeministrit të ardhshëm. Derisa duhet menduar për themelimin e një agjensie për kulturë, dhjetëra të tjera do të duhej të shuheshin, kur të kihet parasysh se aktualisht Kosova ka 54 agjensi koti, ndërkohë që disa shtete fqinje nuk kalojnë numrin prej 15 sosh!

Agjensia për kulturë, rini e sport (pse jo edhe për turizëm), me numër shumë më të vogël të zyrtarëve, por me cilësi dhe njohuri kreative të fushave ku do të menaxhonin, për dallim nga zyrtarët aktual të Ministrisë për Kulturë, do të duhej të shtonte kujdesin ndaj artistëve të paktë, të cilët deri tash kanë dëshmuar se prodhuan dhe mund të prodhojnë art në zhanret e tyre artistike, si dhe disponojnë kredenciale për të avancuar kulturën e shtetit. Që të jem edhe më transparent me publikun, në veçanti me njerëzit e komunitetit artistik, mbështes idenë se një artisti të mirë nuk i bën nder e privilegj vetëm subvencionimi herë gjysmak, herë më shumë se gjysmak i një vepre të tij, por Qeveria e Kosovës duhet të mendoj që së paku pesëdhjetë njerëz të artit t’i subvenciononte me paga jetësore dhe sigurisht që këta artistë, nuk do t’i jipnin llogari shtetit si dikur në kampin komunist. Këta artistë do të jipnin llogari vetëm për veprat dhe vlerat e tyre artistike, të cilat veçse do ta avanconin artin dhe kulturën e Kosovës edhe jashtë kufijve të Gadishullit të Madh.

Se a është më dinjitoze të favorizohen me paga jetësore së paku pesëdhjetë artistë apo qindra militantë partiak, të cilët marrin paga për kulturën e më së paku marrin vesh në këto punë, mbetet që këtë segment ta trajtojë Qeveria në ardhje?!

Sot, kemi pak shkrimtarë të modelit si Anton Pashku, por edhe më pak aktorë si Bekim Fehmiu, piktorë si Muslim Mulliqi, apo skulptorë si Agim Cavdarbasha, por ata pak krijues të mirë që kemi, fundja meritojnë jetë dinjitoze, të cilët do ta shpaguanin mundin e tyre duke lënë mbrapa vetes vepra elite dhe art dinjitoz.

Krejt në fund, një pyetje për komunitetin artistik dhe zyrtarët kulturorë. A e dimë si jeton doajenja e muzikës shqiptare, Nexhmije Pagarusha?! A përballet me çështje elementare ekzistenciale, apo na kujtohet vetëm kur e takojmë sa për të pozuar me të, më saktë për të provuar të vjedhim diçka nga hija dhe nami i saj!

Karl Gurakuqi flet mrekullueshëm për Ernest Koliqin

Karl Gurakuqi, drejtori i parë i Bibliotekës Kombëtare, arsimtar, gjuhëtar dhe pedagog shqiptar, kur u pyet për shkrimtarin shqiptar Ernest Koliqi, pati këto fjalë:

Nuk janë shum shkrimtarët t´onë, emni i të cilvet të njifët aq mirë në shtresat letrare shqipe sá ai i Koliqit; të pakët janë atá, prodhimet e të cilvet të kenë marrë aq hapt në çdo kând të Shqipnís, sá ato qi emnin e tij në çfaqje kulturore gjithëfarësh, në botime nëpër fletore e revista të ndryshme, disá prej të cilavet themelue dhe mbajt prej tij vetë, në botime veprash qi janë të pacaktueme të zánë nji vend të dukshëm, dashtas e padashtas, në historín e letrave t´ona.  

Ernest Koliqi ka qenë njëri ndër personalitetet e njohura të letërsisë e kulturës shqiptare në përgjithësi.

Koliqi u lind  në Shkodër më 20 maj të vitit 1903. Ishte i biri i Shan Koliqit dhe i Ages së Cuk Simonit, nip Parrucejsh,  familje shkodrane fort e kamur. Ndërsa nga babai kishte origjinën prej Lotajve të Shalës së Dukagjinit, të cilët kishin rënë në krahinën e Anamalit.

Ernest Koliqi

Një kontribut të veçantë i ka dhënë arsimimit në Kosovë, në vitin 1941, kur forcat italo-shqiptare kishin depërtuar në vendin tonë dhe kishin dëbuar forcat ushtarake e policore të Mbretërinë famëkeqe jugosllave, e cila gjatë tërë kohës së sundimit nga vitit 1913 e deri në vitin 1941 nuk kishte lejuar asnjë shkollë shqipe por as edhe një libër në gjuhën shqipe.

Më 1943, Koliqi vajti në Romë të vazhdonte punën si ordinar në universitet dhe u emërua ambasador në Vatikan, i fundit para regjimit që do të vinte. Nga një telefonatë merr vesh për kapjen e Petro Markos nga ana e gjermanëve, të cilit i shpëton jetën.

Nis të botojë nga viti 1954 deri më 1961, studimin krahasues “Dy shkollat letrare shkodrane – e Etënve jezuitë dhe e Etënve françeskanë”.

Më 1939 hapet në Universitetin Shtetëror të Romës Selia e Albanologjisë, ku Koliqi emërohet ordinar dhe qëndron i tillë derisa doli në pension. Ndërprerja e vetme disi e gjatë qe kur u emërua ministër Arsimi në vitet 1939-1941.

Karl Gurakuqi

Karl Gurakuqi qe sekretar i parë i Komisís Letrare, u ngarkua që me fondin e librave të bibliotekës së komisisë të formohej bërthama e një biblioteke albanologjike, që ishte baza e Bibliotekës Kombëtare. U caktua inspektor arsimi në Vlorë më 1921, ku u bë edhe sekretar i Federatës “Atdheu” deri vitin e ardhshëm. Më 1922, u bë drejtori i parë i Bibliotekës. Më pas qe shef Seksioni në Ministrinë e Arsimit, drejtor liceu, anëtar i Komisionit Teknik, profesor i shqipes dhe latinishtes në Institutin “Nana Mbretneshë”. / KultPlus.com

Mbahet takimi me poetet më të mira të konkursit “Poezi për Paqe”

Shkrimtaret dhe poetet që janë përzgjedhur si finaliste të konkursit të poezisë për paqen organizuar nga KultPlus dhe UNWOMEN janë bashkuar sonte në KultPlus Caffe Gallery.

Në bashkëbisedim me Ilire Zajmin – shkrimtare e gazetare dhe Arbër Selmanin – gazetar, poeteshat janë bërë pjesë e takimit dhe punëtorisë për të elaboruar më shumë mbi poezinë, por edhe për të lexuar poezitë e tyre të cilat janë përzgjedhur nga juria si më të mirat e këtij edicioni.

Sali Bashota, Agron Gashi dhe Jeta Zymberi kanë qenë pjesë e jurisë.

Albina Rushiti, Kaltrina Pacolli, Albana Muja, Vlora Konushevci, Veronikë Bucinca, Alketa Spahiu, Halime Olluri, Festinë Avdiu, Arta Maxhuni, Violeta Berisha, Diana Basholli, Fjolla Rabi, Flora Halimi dhe Burbuqe Latifi ishin pjesë e këtij takimi sonte, ku u fol për poezinë, për gruan, për paqen dhe luftën, por edhe për faktin se si mentaliteti ka ndikuar e vazhdon të ndikojë që gratë shpesh të hezitojnë të shkruajnë e të përkthejnë ndjenjat e tyre në fjalë.

Secila prej poeteshave ka lexuar poezinë e saj konkurruese duke debatuar më pas për poezinë dhe për ndjenjat që kanë sjellë deri tek poezia.

Javës tjetër, do të dihen dhjetë poezitë finaliste të cilat do të lexohen nga autoret në një mbrëmje në KultPlus Caffe Gallery, për të cilën ngjarje do të njoftoheni me kohë, sepse do të jetë e hapur për të gjithë e interesuarit, për tu takuar me shkrimtaret por edhe për të përjetuar emocionet e vërteta.

‘Shpia e Agës’ me dy çmime në Boğaziçi Film Festivali

Suksese të reja po pasojnë për filmin ‘Shpia e Agës’ me regji nga Lendita Zeqiraj.

Filmi u shpërblye sot me dy çmime në Boğaziçi Film Festivali në Turqi, me çmimin e jurisë dhe çmimin për aktoren më të mirë.

Katër aktoret e filmit: Melihate Qena, Shengyl Ismaili, Rozafa Çelaj dhe Adriana Matoshi janë përmendur në statujat e përgatitura nga festivali, për aktoret më të mira të festivalit, shkruan KultPlus.

‘Shpia e Agës’ zgjatë 107 minuta. Një djalë i ri që jeton në një shtëpi të grave duhet të nxitojë për të shpëtuar një grua që po e mëson atë serbisht, në mënyrë që të mund të vazhdojë kërkimin e tij për babanë e tij të zhdukur.

Arti Lokaj është aktori tjetër që ka rol kryesor në film.

Filmi “Shpia e Agës” është bashkë-prodhim në mes Kosovës, Kroacisë, Francës, dhe Shqipërisë me shtëpitë prodhuese N’ART FILMS mbështetur nga Qendra Kinematografike e Kosovës, bashkëprodhuesit ëOOF FILMS nga Kroacia; Sacrebleu productions nga Franca; si dhe Ska-Ndal Productions dhe SY13 Films nga Shqipëria mbështetur Qendra Kombëtare e Kinematografisë. / KultPlus.com

“Vërejtje me shkrim” për mësimdhënësin që publikoi foto me nxënësit e tij me përshëndetje ushtarake

Vetëm vërejtje me shkrim i është shqiptuar mësimdhënësit Selver Shantir një javë pasi publikoi një foto me nxënësit e tij, duke mbajtur flamurin turk dhe duke bërë përshëndetje ushtarake.

Drejtoresha e arsimit në Komunën e Prizrenit, Xhemile Thaçi thotë se vendimi u mor pas rekomandimeve të Inspektoratit të Arsimit bazuar në udhëzimin administrativ për ndërprerjen dhe ndalimin e punës, raporton KTV.

Derisa drejtori i shkollës “Motrat Qirazi” përmendi mundësinë që mësimdhënësi të dënohet edhe me gjobë, shton se Shantir vazhdon të jetë në monitorim.

Fotografia e mësuesit turk , me nxënësit e tij duke mbajtur flamurin turk në shkollën multi-etnike në Prizren, “Motrat Qiraizi” nxiti reagime të shumta javën e kaluar.

Ai më pas, kërkoi falje duke thënë se foto nuk ishte me asnjë paramendim politik, fetar apo racor.

Fotoja, sipas tij, ishte bërë me kërkesën e vetë nxënësve për të festuar sukseset kualif e kombëtares së Turqisë në futboll.

Përfundon aktiviteti simbolik për Astrit Deharin, me 5 nëntor do të marshohet

Babai i Astritit, Avni Dehari, adresuar të pranishmëve sot ka thënë se që nga 5 nëntori i 2016-ës, deri pak ditë më parë, organet shtetërore, përfaqësuesit e drejtësisë dhe pushtetarët e papërgjegjshëm e kriminel, kanë bërë përpjekjeje që t’ua mbushin mendjen se Astriti është vetëvrarë.

“Me ardhjen e raportit të ekspertëve të Zvicrës, konstatimi se Astriti është vrarë ka marrë fund. Tash janë të shtrënguar ta pranojnë se deri dje e kanë pasur plotë gojën për vetëvrasje. Në këtë raport, faza e parë e betejës, përgjegjësitë për vrasjen e Astritit, kanë ngadhënjyer dhe tash është faza e dytë e betejës për t’i nxjerrë para drejtësisë të gjithë ata që në mënyrë të drejtpërdrejtë dhe në mënyrë të tërthortë kanë marrë pjesë në vrasjen e birit tonë”, ka thënë Dehari.

Aktivitetit simbolik i cili po mbahet për Astrit Deharin, i është bashkuar edhe lideri i Lëvizjes Vetëvendosje, Albin Kurti.

Jeta Berisha nga grupi “Unë jam Astriti”, ka thënë se “mbrëmja e sotme le të jetë aktiviteti ynë i parë për t’ua bërë me dije institucioneve revoltën dhe zemërimin tonë për mos zbardhjen e rastit të Astrit Deharit për tri vjet rishtas.

“Publikimi i gjetjeve të raportit të ekspertëve të Mjekësisë Ligjore të Zvicrës i ka dhënë të drejtën kërkesës së familjes Dehari për hetim të ri për rrethanat dhe shkaqet e vdekjes së dhunshme të Astritit”, ka thënë ajo.

Sipas saj, raporti rrëzon hipotezën e ngritur për vetëvrasje nga prokurori i rastit dhe bënë thirrje për hetim të ri, duke përfshirë hetimin e personave të tjerë për vrasjen e tij, shkruan Koha.

Ajo tutje ka njoftuar se më 5 nëntor në orën 12:00 nga sheshi “Skënderbeu” do të mblidhen për të marshuar për të kërkuar Astrit Deharin.

“Caktimi i grupit të ri hetimor kredibil si dhe bartja e rastit nga prokuroria themelore e Prizrenit, në Prokurorin Speciale të Kosovës -Shkarkimi dhe hetimi i të gjithë personave përgjegjës, në zinxhirin institucional nga Qeveria, Policia, Drejtoria e Burgjeve, Prokuroria dhe Departamenti i Drejtësisë Ligjore si dhe fillimi i menjëhershëm i një hetimi të ri, kredibil, transparent, të pavarur dhe profesional mbi rrethanat dhe shkaqet e vdekjes së Astritit. Si dhe hetimin e rrethanave të vdekjes së dëshmitarit kryesor të rastit, Naser Makolli”, ka thënë ajo.

“Astrit Dehari është kthese për drejtësinë në Kosovë”, ka shtuar më tej ajo.

Një fjali emocionuese e ka shkruar i ati i Astri Deharit, Avniu, në emër të tij, të bashkëshortes së tij, Xhemiles dhe të të vejës së Astritit, Artës.

“Astrit, shëmbëlltyra jote për drejtësi gjithmonë do të jetë e gjallë dhe ngadhënjimtare”, ka shkruar ai, në muralin që është bërë në kujtim të aktivistit të ndjerë të Lëvizjes Vetëvendosje, i cili vdiq në Qendrën e Paraburgimit në Prizren, më 5 nëntor 2016.

‘Kur çuen elefantin në Shkodër’

Nji histori e rrefyeme prej te madhit At Zef Pllumi.

“Kur çuen elefantin në Shkodër”

Paska ardhë nji vezir i ri në Kala të Shkodrës edhe me vedi paska pru nji fil (elefant). Tue kjenë se fili atje në kala nuk ka pasë shka me hangër, e ka lanë poshtë në livadhe të Shkodrës, pak jashtë qytetit.

Mirë po fili tash e pare hinte në qytet, se secila shtëpi kishte bahçe të mira, edhe ai po i hante shumë pemët.

Prandej, kur nuk e xeshin dyertë e mdha, ai u vente shpatullat, hapte muret e hynte në bahçe, thente jo vetëm degë, por edhe pemë. Gra e fëmijë hikshin prej tij, se ishte aq i madh dhe aq i fuqishëm, sa të shtinte frigën. Këtë punë e bante çdo ditë: sot këtu, nesër atje, hinte në çdo shtëpi e në çdo bahçe e s’kishte shka i ban kush. Gjueje gur sa të duesh, ai s’ndiente; kush s’mund t’i delte para. Të gjithëve u hini hataja.

Prandej në nji ditë xhuma (e prende), gjatë Ramazanit, populli u mblodh i tanë te Xhamija e Tophanës. Si me ia ba e tek me ia ba punës t’atij filit të vezirit. Folën e folën, dikush thumbit, dikush patkoit, me shkue atje nalt në kala e me i thanë vezirit këto fjalë:

“Vezir i madhnueshëm, mileti i Shkodrës, i mbledhun sot te Xhamija e Tophanës, të gjithë bashkë e shqyrtuem çashtjen e filit që ke pru. Ai fil po then dyert e shtëpijave tona, po u shtjen frigen grave dhe fëmijëve, të cilët struken prej tij; hyn ndër bahçet tona, han, then e shkatrron. Të gjithë popullit i ka hy tmerri prej ati fili. Prandej të bajmë këtë kërkesë: largoje sa ma parë prej Shkodret këtë fil që shkatërron gjithshka, se nuk e durojmë ma”.

Populli i Shkodërs caktoi aty për aty dhetë vetat që të shkojshin te veziri në kala, të gjithë burra të mirë, njani mai mendshëm se tjetri gjithsejcili ma trim se shoqi. Populli u shpërnda; ata të dhetë u nisën përpjetë rrugës së kalasë. Atje nalt i priste veziri. Ata e dijshin që veziri, po i çove peshqesh, të priste mirë, por po i fole keq, nuk delshe ma i gjallë prej kalajet: shtatë shaljanët dikur kishin mbetë të gjithë dekun aty n’odë të vezirit. Kjo dihej.

Porsa filluen rrugën përpjetë, qe se njani prej të dhetëve po flet: “Ndigjoni, o burra, mue mbramë me diq nana. Gjenazen e kam aty në shtëpi e kush kujdeset për vorrin e saj? Ju lyp leje.” “Shko, nana asht nanë: e gjallë e e dekun.”

Porsa kaluen dhetë hapa, foli nji tjetër: “Burra, si dhetë, si tetë, nuk ka rëndësi. Kam niji hall të madh, se më ka ardhë miku në shtëpi e nuk kam si e la vetëm: a më lejoni?” “Shko!”

Mbas pak hapash që po ngjiteshin, po thotë një i tretë: “Më lejoni, o burra, se kam nji hall të madh: më ka mbetë dugaja e mbyllunnë Pazar sa me dorëzue çilsin: barabar si shtatë si gjashtë. A më lejoni?” Kështu me radhë, njanimbas tjetrit, praqitën arsyet e veta e u larguen. Kur mbërrijnë te dera e kalasë, kishin mbetë vetëm dy vetë.

Kqyrën njani-tjetrin: Cili po i bjen derës? “Ndigjo, tha njani prej tyne, dhetë kjemë që u nisëm e tash kemi mbetë vetëm na të dy? A e di si asht puna? Njato fjalë janë për me ia thanë vezirit: barabar si nji si dy, bile ç’ duhet i dyti? Njani ka për t’folë. A e qesim short kush me hi, o un o ti?” “Jo, u përgjegj tjetri, pse me qitë short? Sa me thanë njato fjalë, flas un.” “U, sa mirë, se edhe un kam pasë aq shumë punë sot.”; doli tjetri e u largue.

Ai që mbeti i ra derës. Roja ia hapi e ai foli se e kish dërgue mileti i Shkodrës i mbledhun te Xhamija e Tophanës për me folë me vezirin. Pasha e kishte zakon me i pritë mirë e me u qitë kafe atyne që vijshin me peshqesh në dorë. Ata që bijshin ankimet e popullit, jo vetëm që i priste me tureçka, por nganjëherë nuk e nxierrshin as kryet prej andej.

Shkodrani filloi me folë: “Vezir i madhnueshëm, mileti i Shkodrës, i mbledhun te Xhamija e Tophanës, më ka dërgue për me t’u falë nderës.” “Hë, ju bini dy kafe”, urdhnoi veziri. Shkodrani vazhdoi: “Më ka dërgue me t’u falë nderës për gëzimin e madh që i ke dhanë tue prue njatë fil. Aman, o Perëndi, sa gja të bukur që ke krijue! Fili! Fili i Pashës! Knaqen gratë e femija kur e shofin me sy. Frigë?… Frigohen nganjiherë, se asht gja e madhe, por mandej gëzohen sa s’ka kur shofin se nuk ka pemë në bahçe që e ndal. As nuk u dhimbsen degët e pemët e thyeme, as muret e dyerët e rrënueme, se e dijnë që asht Fili i Pashës.

Por i gjithë mileti ka nji marak të madh: Aman, o vezir i madhnueshëm, donë me dijtë se si e ka gruen e vet ky fili, se çajre pa grue as ky s’do të ketë! E i ka kapë nji marak i madh me e pa fileshën: si do të jetë ajo!” Ndërkaq erdh kafja e turkut, e gota e ujit në tabake e veziri foli: “Ndigjo, o burrë i mirë, thueji miletit të shkodrës se do të baj çmos me ua plotësue dishirin. Hiç mos u disproni, se sa ma parë që të mundem kam me u prue edhe fileshën!”

Mbas nja dy muejsh nëpër rrugët e Shkodrës po shifen tue ecë fili e filesha: shka lente pa rrënue njani, e plotësonte tjetri. Popullit i hini tmerri. U mblodh përsëri te Xhamija e Tophanës. Ku janë ata që dërguem me folë me vezirin?” “Un, u çue e tha njani, un kjeshë ai që fola me Pashën. Ju caktuet dhetë vetë, por te veziri shkova vetëm un. A mendoni ju se Pasha don ma shumë bahçet tuaja se filin e vet? Ju e kuptoni që për mue vlen ma shumë kryt tem se bahçet tueja.” “Po a ia ke thanë Pashës fjalët tona?” “Të gjitha ia thashë fjalet e miletit: se si fili hap dyer rrënon mure, then pemët me gjithë degë… Po ju kalanë njaty e keni, aty asht edhe vezir Pasha e, në kjoftëse bahçet tueja u dhimbsen ma tepër se kryet, aty në kala shkoni e folni me Vezir Pashën.”

Dhe kjo bukë që e thej

Dylan THOMAS

Dhe kjo bukë që e thej qe tërshanë
Dhe kjo venë në gixhën e huej diku
E njomte frytin e vet;
Dhe ditën njeriu ose natën era
E rrëxuen frytin, gëzimin ua prishën.

Njiherë në kët venë gjaku veruer
Rrahu në mish që u forcue në gixhe
Njiherë në kët bukë
Tërshana gëzohej n’erë;
Njeriu e thërmoi diellin, e shtypi erën.

Dhe ky mish që e shtrydh, ky gjak
Që shkretnon në dêjt,
Qenë tërshanë dhe kalavesh
Të rrâjës dhe të bërthamës së dalldisun;
Pinie venën time, thenie bukën time.

[Përk. Esad MEKULI, Jeta e re, 1958]