Nga 25 marsi Japonia do t’i heq vizat për shtetasit e Kosovës që posedojnë pasaporta diplomatike dhe zyrtare.
Kjo u bë e ditur nga kryeministri i Kosovës Albin Kurti, i cili mori pjesë në pritjen e organizuar nga Ambasada e Japonisë, me rastin e ditëlindjes së perandorit.
“I shprehim mirënjohjen e sinqertë Qeverisë japoneze për vendimin e saj për të hequr kërkesat për viza për mbajtësit e pasaportave diplomatike dhe zyrtare, duke filluar nga 25 marsi , një moment historik i rëndësishëm në marrëdhëniet tona dypalëshe”, tha ai.
Numri një ka vlerësuar raportet ndërmjet Kosovës dhe Japonisë, duke shpresuar në thellimin e tyre./ KultPlus.com
Si sot 62 vjet më parë Mona Lisa, piktura e famshme e kryzotit të mendimit, sprovës dhe penelit, Leonardo da Vinçit, ekspozohet për herë të parë në Shtetet e Bashkuara, në Galerinë Kombëtare të Arteve në Uashington , DC.
Mbi 2 mijë personalitete, duke përfshirë presidentin John F. Kennedy, shkuan atë mbrëmje për të parë pikturën e famshme. Ditën tjetër, ekspozita u hap për publikun, dhe gjatë tre javëve të ardhshme rreth 500 mijë njerëz erdhën për të parë atë.
Pastaj, Mona Lisa u ekspozua Muzeun Metropolitan të Artit në Nju Jork, ku u pa nga një milion njerëz të tjerë. Leonardo da Vinci, një nga piktorët më të mëdhenj të Rilindjes italiane, e kishte realizuar pikturën në vitin 1504.
Mona Lisa është portret i gruas së fiorentinasit të pasur Francesco del Gioconda. E njohur edhe si La Gioconda, piktura tregon një grua, portret, me një shprehje enigmatike të fytyrës që është edhe e ftohtë edhe tërheqëse. Zonja e Parë Jacqueline Kennedy dhe ministri francez i kulturës, Andre Malraux, me ndërhyrjen e tyre pranë zyrtarëve të Muzeut të Luvrit në Paris, bënë që Mona Lisa të vinte në Shtetet e Bashkuara për t’u ekspozuar përkohësisht. Ajo shënoi një nga ngjarjet artistike më të mëdha të asaj kohe.
Festivali Ndërkombëtar i Teatrove – Prishtina International Theater Festival “Burbuqe Berisha” dhe Teatri AAB “Faruk Begolli” kanë hapë thirrjen për aplikim për të gjitha teatrot, kompanitë teatrore që të aplikojnë për projektet e tyre për pjesëmarrje në edicionin e tetë të “Burbuqe Berisha” – PITF 2024, shkruan KultPlus.
KultPlus ju sjell të plotë thirrjen e hapur për këtë festival.
Festivali Ndërkombëtar i Teatrove – Prishtina International Theater Festival “Burbuqe Berisha” dhe Teatri AAB “Faruk Begolli” nga Prishtina, ftojnë të gjitha palët e interesuara (teatrot profesionale, kompanitë teatrore, kompanitë e pavarura teatrore dhe format e tjera të prodhimeve teatrore) të aplikojnë për pjesëmarrje në edicionin e tetë të Festivalit PITF 2024, i cili do të mbahet nga 20-26 Maj 2024.
Festivali ka karakter garues, me një juri profesionale si dhe dy juri të veçanta të studentëve dhe të medias. Festivali shpërblen aktorin/aktoren më të mirë si dhe ndan Çmimin për shfaqjen më të mirë, ndërsa nuk ka kufizim të zhanrit.
Qëllimi i festivalit është të prezantojë projektet teatrore me cilësi të lartë nga e gjithë bota dhe të shkëmbejë mendime, ide, plane dhe përvoja, si dhe bashkëpunimet e ardhshme në shkëmbimin e projekteve. Aplikimet mund të dorëzohen deri më 15 Prill 2024.
Përzgjedhja përfundimtare do të dihet gjatë fundit të muajit prill 2024.
Posta e Kosovës, përmes Filatelisë së saj, ka vë në qarkullim postar emisionin e pullave postare “15-vjetori i marrëdhënieve diplomatike Japoni-Kosovë”.
Në njoftim thuhet se përmes kësaj pulle postare nderojmë Japoninë, e cila është njëra ndër vendet e para që njohu pavarësinë e Republikës së Kosovës!
“Me vendosjen e marrëdhënieve diplomatike në shkurt të vitit 2009, Republika e Kosovës në korrik të vitit 2010 hapi ambasadën në Tokio, e cila njëkohësisht ishte ambasada e parë e Kosovës në Azi. Me përkrahjen e Ministrisë së Ekonomisë, respektivisht të ministres, Artane Rizvanolli, si dhe në bashkëpunim me Ambasadën e Japonisë, Komisioni i Pullës Postare në kuadër të Ministrisë së Ekonomisë, ka finalizuar përmbajtjen e motivit të pullës postare”, thuhet në komunikatë.
Posta e Kosovës vazhdon t’i promovojë të gjitha ngjarjet që shënojnë zhvillimin e vendit tonë, duke falënderuar dhe nderuar të gjitha vendet mike për përkrahjen e vazhdueshme./ KultPlus.com
Sekretari amerikan i Shtetit, Anthony Blinken, do të vizitojë sot për herë të parë Shqipërinë.
Sekretari Blinken do të jetë për disa orë në Tiranë, para se të marr pjesë në konferencën e sigurisë në Mynih.
Vizita e tij rreth 10-orëshe pritet të nise në orën 11:00 kur do të zbresë në aeroportin “Nënë Tereza” dhe nga ku do të nisë edhe turin e takimeve.
Presidenti Bajram Begaj dhe Kryeministri Edi Rama pritet të jenë zyrtarët më të lartë shtetëror, të cilët do të zhvillojnë takime kokë më kokë me kreun e Departamentit Amerikan të Shtetit, ku mesazhet që pritet të jepet do të jenë për të ardhmen e Shqipërisë, Ballkanit Perëndimor dhe Europës, gjatë një deklarate të përbashkët ndërmjet Ramës e Blinken.
ken pritet të takojë edhe kreun e Prokurorisë së Posaçme SPAK, Altin Duminin. Ndërkohë, në agjendë mungojnë takime me krerë të opozitës.
Gjatë vizitës së tij në Tiranë, Blinken do të ketë pjesë të delegacionit edhe ish-ambasadoren amerikane në Tiranë, Yuri Kim, e cila tashmë ka një detyrë më të lartë në DASH.
Agjenda e Blinken në Tiranë do të mbyllet me një takim me rreth 100 të rinj që kanë qenë pjesë e programeve mbështetëse të ambasadës amerikane.
Në Tiranë janë vendosur flamuj amerikanë për të mirëpritur sekretarin amerikan.
Edhe Policia e Shtetit ka përgatitur plan masash për garantimin e sigurisë gjatë vizitës së Sekretarit Amerikan të Shtetit, Antony Blinken, në Tiranë.
Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, në bashkëpunim me Drejtorinë Vendore të Policisë Tiranë, ka hartuar një plan të detajuar masash, për të garantuar rendin dhe sigurinë gjatë kësaj vizite.
Agjenda e plotë:
Rreth orës 11:00 Blinken do të takohet edhe me një grup prej rreth 100 të rinjsh, që kanë studiuar në programe të ofruara nga Shtetet e Bashkuara si Fulbright dhe Programi i Vizitorit Drejtues Ndërkombëtar, IVLP.
Ora 13:35 Blinken zhvillon një takim dhe përshëndet me punonjësit e Ambasadës Amerikane në Tiranë dhe anëtarët e familjes në Tiranë, Shqipëri.
Ora 14:15 Blinken takohet me aplikantët afganë për vizë emigruese speciale në Tiranë, Shqipëri.
Ora 15:05 Sekretari Blinken takohet me Presidentin shqiptar Bajram Begaj në Tiranë, Shqipëri.
15:35 Sekretari mban fjalime në një aktivitet të të rinjve dhe të diplomuarve me temë “ Festojmë të ardhmen e marrëdhënieve SHBA-Shqipëri” në Tiranë, Shqipëri.
Ora 16:15 Blinken takohet me kryeministrin shqiptar Edi Rama në Tiranë, Shqipëri.
Ora 17:55 Sekretari merr pjesë në një ceremoni nënshkrimi për një Memorandum Mirëkuptimi mbi Shkëmbimin Akademik Fulbright dhe një Memorandum Mirëkuptimi mbi Kuadrin për Kundër Manipulimit Informativ të Shtetit të Huaj në Tiranë, Shqipëri.
Ora 18:10 Blinken dhe kryeministri shqiptar Edi Rama mbajnë një konferencë të përbashkët shtypi në Tiranë, Shqipëri. KultPlus.com
Historiku i emancipimit arsimor, kulturor dhe kombëtar të Shqiptarëve në ish Jugosllavi si dhe procesi i shkëputjes politike nga Serbia nga fundvitet e gjashtëdhjeta të shekullit të kaluar, lidhet ngushtë me themelimin e Universitetit të Prishtinë, më 15 shkurt 1970.
Mund të thuhet se nga dita që u themelua Universiteti i Prishtinës, ky zhvillim historik u vu në binarët e pakthyeshëm.
Ato që tha rektori i parë i Universitetit të Prishtinës, akademik Dërvish Rozhaja, gjatë seancës solemne në Kuvendin e Kosovës, se vetëdija arsimore dhe kulturore e kultivuar në institucionet më të larta të dijës dhe të shkencës, siç është universiteti, përcaktojnë edhe atë shoqërore dhe politike, u kthyen në platformë politike të kthesës historike nëpër të cilën kaloi Kosova gjatë lëvizjes kombëtare të fundviteve të tetëdhjeta dhe atyre të nëntëdhjeta e deri te shpallja e pavarësisë shtetërore, më 17 shkurt 2008.
Andaj, nuk është e rastit që në listën e nismëtarëve të themelimit të LDK-së ishin edhe rektorët e Universitetit të Prishtinës: akademik Dervish Rozhaja dhe akademik Idriz Ajeti. Ndërsa akademik Gazmend Zajmi ishte njëri ndër ideatorët kryesorë të Programit politik të LDK-së si dhe dokumentve themelore të shkëputjues nga Serbia: Deklaratës Kushtetuese të 2 korrikut 1990 dhe Kushtetutës së Kaçanikut të 7 shtatorit 1990.
Në vazhdën e angazhimit të rektorëve të Universietit të Prishtinë në kuadër të lëvizjes kombëtare duhet përkujtuar edhe rolin e akademik Idriz Ajetit si Kryetari i parë i Parlamentit të Kosovës nga zgjedhjet e para parlamentare dhe presidenciale të vitit 1992 kur iu vunë themelet parlamentare shtetit të Kosovës.
Me këtë rast duhet përkujtuar edhe kontributin e madhe të rektorit të Universitetit të Prishtinës, profesor Ejup Statovcit, njëherësh edhe anëtarë i Këshillit Qendrot të LDK-së, për dinamizimin e lëvizjes së rezistencës kombëtare në tetoritn të viti 1997 me anën e protestave të studentëve, që i dhanë impulset vendimtare rezistencës së armatosur./ KultPlus.com
Akil Dashevci do të prezantohet me ekspozitë personale në KultPlus Caffe Gallery, i cili nëpërmjet kësaj ekspozite do të prezantojë shpirtin e tij artistik, shkruan KultPlus.
Dashevci me këtë ekspozitë po shënon ekspozitën e katërt personale, dhe në të njëjtën kohë ka marr pjesë edhe në ekspozita kolektive dhe në gara të artit pamor.
Akil Dashevci talentin e tij për ngjyrat dhe artin e ka zbuluar gjatë mbylljes në kohë të pandemisë, ngjyra që tashmë kanë shpërthyer përtej mureve të krijimtarisë dhe për tu prezantuar për publikun e gjerë.
Ekspozita e Akil Dashevcit do të hapet më 16 shkurt, në ora 19:00 në KultPlus Caffe Gallery dhe do të rri e hapur për dy javë.
KultPlus Caffe Gallery dhe Akil Dashevci ju ftojnë që të jeni pjesë e kësaj mbrëmje me ngjyra që do tu prezantohet një ditë para 16-të përvjetorit të Pavarësisë së Kosovës./ KultPlus.com
Shtëpia Botuese “Olymp” së fundi ka botuar librin më të ri të shkrimtarit të njohur nga Shqipëria, Stefan Çapalikut, shkruan KultPlus.
“Qyteti dhe letërsia: ese” është libër që sjell rolin e hapësirës urbane për krijimin e letërsisë, duke vënë theksin në Letërsinë Shqipe dhe Qytetin Shqiptar.
Në këtë promovim do të merr pjesë edhe vet autori Stefan Çapaliku, ku për librin do të flasin edhe shkrimtari i njohur Ag Apolloni dhe drejtoresha e KultPlus, Ardianë Pajaziti.
Stefan Çapaliku është shkrimtar, studiues, dramaturg dhe artist shqiptar. Andaj për një takim sa më të afërt me autorin, ju ftojmë që të jeni më afër kësaj mbrëmje letrare.
Takimi me autorin Çapaliku do të bëhet më 14 shkurt, në ora 19:00 në KultPlus Caffe Gallery në Prishtinë./ KultPlus.com
Rilindja e Shkodrës së legjendave dhe të mbretërve, ka nisur tashmë të behet një realitet i prekshëm dhe një shpresë që vjen të rizgjojë kapacitetet përtëritëse të këtij qyteti vlerash dhe kontributesh të pashoqe në historinë e gjatë të përpjekjeve të ngadhënjimshme për identitet dhe integritet. Janë projektet ambicioze të kryebashkiakut, Benet Beci, që po të bëjnë të mundur që Shkodra t’u kthehet shkodranëve, madhështia e kësaj kryeqendre të kryqkalimit të kulturave dhe pagëzimit të shpirtjeve blatuese, të jenë altar i kësaj vullnese për ndryshim, lartësim i kësaj kreshte të krenarisë shqiptare.
Që Shkodra të ketë vendin e merituar në aspiratat e ardhmërisë, që ju mohua padrejtësisht dhe pashpirtshmërisht, në betejat e gjatë dhe absurde të polarizimeve politike dhe ëndërrvrasjeve të atij shpirti të purifikuar idealesh. Po, si pjesë e ansamblit mahnitës që do të kurorëzojë madherishëm hyrjen e këtij qyteti, ka nisur puna për ndërtimin e “Albanian Key”, skulpturës monumentale që do të vendoset në një nga rrethrrotullimet kryesore të hyrjes së qytetit, në qendër të gjithëasaj që do të përbëjë solemnitetin e mirëseardherjes në Shkodër. Prezantimi e kësaj ngjarje artistike u bë në takimin që mjeshtri me famë botërore, italoshqiptari, Alfred Mirashi –Milot, i shoqëruar nga ambasadori italian në vendin tonë, Fabrizio Bucci, pati me kryebashkiakun e Shkodrës, Benet Beci, i cili garantoi se do të ishte prezent në çdo nevojë dhe përfshirje, në funksion të përmbushjes me sukses të këtij projekti ambicioz artistik, këtij arti që i bëhet Shkodrës dhuratë nga Konkursi Ndërkombëtarë, “Art në hapësirën publike”, shpallur nga ministria e Kulturës.
“Albanian Key” është një nga veprat artistike më të mëdhatë që do të vendoset në hyrje të qytetit të Shkodrës, implementimi i së cilës do të bëhet e mundur nga një kastë mjeshtrash të përbërë nga skulptori, Alfred Mirash – Milot, Drejtori Artistik, Michele Stanzione, kuratori, Albert Vataj, arkitekti, Suela Dragovoja, inxhinieri Valbona Calliku dhe Enver Zafeli, Michele Palumbo, dizajn i lehtë, Paolo Sandrini. Padyshim që kjo kryevepër e një shpirti krijues, nuk mund të përmbushej pa kontributin e bashkupunëtorëve, Lai Junjie dhe Albina Shkreli Mirashi. Një peshë të rëndë do të mbajë mbi supe VATA Kostruksion, MICULI Shpk, Associazione Mille Volti, Italy. Janë këto angazhime dhe përgjegjësi profesionale, këto përkushtime të përgjegjësisë artistike, cilat do të përfaqësohen në këtë ballafaqim, si në një sipërmarrje, që do të hyjë në historinë e artit shqiptar si një ngjarje. Dhe kush më denjësisht mund ta meritonte “Albanian Key”, këtë kolos arti, veç Shkodrës, qytetit që ka pararendur në Historinë e Shqiptar, si identitet unik i kulmimit të akteve përfaqësuese, si në aspektin historik, ashtu edhe në atë kulturor, artistik, etnografik, etj.. Kjo sfidë e kurajshme artistike e Milot është jo vetëm një vepër monumentale për Shkodrën e monumenteve të shpirtit krijues, por edhe përmbushje e amanetit, kujtimit dhe nderimit të të parëve të tij.
E si mund të vinte në rrënjët e gjakut mjeshtri, Alfred Mirash – Milot, përveçse me “Albanian Key”, një çelës si një hajmali fati në portat hyrëse të qytetit të Shkodrës, një çelës që vjen të dëshmojë përmes idesë dhe realizimit, se ne meritojmë një të sotme dhe të ardhme për ne dhe fëmijët tanë, pa dyer të mbyllura, pa ndalime, pa privacione. Dhe kush mund të flasë me një gjuhë më të pastër, më të sinqertë dhe më realiste se sa arti, krijimi, i cili vjen të komunikojë me të gjithë dhe të përfshijë të gjithë në këtë manifestim sublimiteti krijues dhe përjetues./ KultPlus.com
Shtëpia botuese “3SD”, me seli në Prishtinë, së fundmi ka botuar 3 libra për një temë të veçantë, Ukrainën dhe konfliktin që po ndodh atje.
Konkretisht, bëhet fjalë për librat e autorit Lutfi Bilalli, me titujt: 1. Historia e Ukrainës dhe e Krimesë 2. Ukraina – Përplasja Perëndim – Rusi dhe 3. Roli i diplomacisë botërore në konfliktin Rusi-Ukrainë.
Promovimi i librave do të bëhet të shtunën më 3 shkurt në ora 14:00, në ambientet e KultPlus Caffe Gallery, në lagjen Ulpiana në Prishtinë (te Fontana).
Për librat do të flasin: Prof. dr. Enver Hoxhaj, Prof. dr. Nexhmedin Spahiu dhe Prof. dr. Gëzim Qerimi Të nderuara media, si shtëpi botuese “3SD”, ju ftojmë ta ndiqni këtë aktivitet promovues./ KultPlus.com
Librat e babës në familjen tonë ishin një ceremoni në vete. Gjithçka sillej rreth librave të babës. Nuk mbaj mend të ketë qenë ndonjë temë më e shpeshtë se sa ajo për librat, rreth librave dhe me librat.
Edhe kërkimet brenda shtëpisë kanë pas pikë reference librat e babës. Ku janë syzet? – te librat e babës; Ku janë dokumentet? te librat e babës; ku, ku, ku- ka pas gjithmonë një përgjigje të njëjtë në shtëpinë tonë, te librat e babës.
Ky ishte komunikimi më i zakonshëm për familjen tonë. Librat e babës ishin bërë pjesë e jona, si të ishin qenie të gjalla.
Dhe ne asnjë nuk i referoheshim si bibliotekë, po krejt ato libra tashmë kishin marr epitetin “Librat e babës” se me të vërtetë ishin të babës.
Panairi i librit dhe blerja e një libri të ri ishte solemnitet për të. Kurrë se kam pa babën që një libër të ri ta merr me nguti. Vështrimi i tij mbi kopertinën zgjaste më shumë se sa duhej. E shikonte sikurse ta kishte dizajnuar vet, dhe se nëse Shtëpia Botuese ta ketë lëshuar ndonjë gabim. E krejt vonë, vonë pas një soditje të gjatë, ai fillonte ta shfletonte me një kujdes, që nuk e kam pa te një tjetër.
Baba lexoi shumë, deri në fund të jetës së tij. Disa prej librave i kanë mbete pa lexuar fare, ato nuk e patën fatin që të përzienin aromën e letrës me aromën e babës. Nuk do të mbeteshin në gjendje të tillë, sikur mos të kishte problemin me sy. Me një palë syze goxha të rënda, me ndihmën edhe të një llupe dhe me përshtatjen e rrezeve të diellit në rreshtat e librit, bukur sfidues, baba vazhdoi leximin e librave të tij deri në fund te jetës së tij.
Dhe tashti, sa herë që shoh një bibliotekë, e kam fjalën për bibliotekat personale, në shikim të parë më duket një bibliotekë e zakonshme, një bibliotekë e pluhurosur ose e pastër, por në fakt, këto biblioteka janë thesar të paçmuar, sepse, nëpërmjet kësaj biblioteke njoh shijen e personit që ka blerë përgjatë gjithë jetës së tij/saj, ndjej aromën e librit, diku-diku edhe aromën e personit koleksionues, shoh ndonjë shënim aty këtu: datë, vend, diku-diku ndonjë dedikim, dhe fletët e zverdhura të kohës, që dëshmojnë vjetërsinë.
Pata fatin të rritem në mes të librave, duke qenë vajza e një adhuruesi të madh të librit. Ku shumicën e shkrimtarëve, sidomos emrat, i mësova përtej moshës së vogël që kisha. E më pas të thellohesha edhe në krijimtarinë e tyre.
Të kesh fatin të rritesh mes librave është edhe një përparësi tjetër, se qysh herët e sofistikon shijen, jo se ti ke shije të hollë, por ke një gjeneratë para teje që të mëson të jesh një seleksionuese e thellë.
Sepse, në këtë kohë dinamike, ti falësh kohën një ‘libri’ apo ‘autori’ nuk është vetëm humbje kohe, është shtrembërim i shijes, e sidomos për ata që janë në ndërtim e sipër të përzgjedhjes së autorëve, zhanreve…
Po sikurse që ka përparësinë të rritesh mes një biblioteke, ka edhe defektin tjetër. Në raport me librat e babës kam një obsesion ta pashpjeguar. Librat e tij nuk dëshiroj që ti prek dikush tjetër. Mes tyre, përpos aromës së vjetërsisë së librit, më ngjason që nuhas edhe aromën e tij. Deri sa shpalosë fletët e librave, kam ndjesinë se më puqen prekjet me prekjen e tij. Dhe jo një gjësend tjetër ta jep këtë ndjesi, ku përpos tregimit që të sjell po ai libër, të sjell kujtimet e shtëpisë së vegjëlisë, hijen e rënd të babës dhe diskutimin për librin.
Më mësoi se si duhet të jemi të rreptë me përzgjedhjen e librit, përzgjedhjen e autorëve. Fatkeqësisht, jo të gjitha librat janë libra që vlen të shpenzohet për to, sikurse që ka libra që do të dëshiroje me çdo kusht ti kesh pjesë të bibliotekës.
Unë i përulem babës, se ai më ndërtoi një shije të mirë për librin, më ndërtoi një lidhje të mirë me librin, dhe ajo më e rëndësishmja, edhe përkundër faktit që nuk është më në mesin tonë, unë ende kam kontakt me të, po nëpërmjet librit. Dhe, sa herë që diskutohet për librin, unë humbem në mendime. Copëza të diskutimeve me të, gjithnjë dhe gjithmonë janë më dominuese se çdo diskutim në tavolinat e ditëve të sotme./ KultPlus.com
“Anja” dhe “Brenga e Prokurorit” janë dy romane të autorit Ahmet Prençi që kanë shënjuar një udhë të qartë për te lexuesi. Në Tiranë dhe në Shqipëri romanet, si rrallë kohëve të fundit, kanë tejkaluar autorin, aq sa shpesh ai thërritet në emrat e dy personazheve kryesor që mbajnë gjallë linjat e subjekteve, Anton Hilës dhe Martin Gurit. Pas pritjes jo me pak interes në qarqet letrare dhe më tej të veprave të tij, Ahmet Prençi vjen edhe në Prishtinë.
Më 3 shkurt, në KultPlus Caffe Gallery dashamirësit e letërsisë në përgjithësi dhe të romanit në veçanti do të njihen me një shkrimtar të rrallë.
Të rrallë për vetë faktin që ai vjen nga radhët e sistemit të drejtësisë dhe në fakt në të dy romanet që do të paraqiten për lexuesin fin të Kosovës, kanë në qendër të drejtën, betejën për të dhe fitoren nëpërmjet saj.
Nëse Anja është romani i dashurisë, Brenga është romani i dilemës së madhe ekzistenciale, është një manual të të bërit drejtësi, aq sa çdo punonjës i këtij sistemi, ndër ne, duhet ta ketë udhërrëfyes në çdo çastshmërinë e punës së tij. Ju ftojmë të ndajmë bashkë mendime mbi këto dy romane, që na diktojnë një autor të veçantë që duhet patur në vëmendje, jo vetëm nga lexuesi…
Promovimi i dy romaneve të Ahmet Prençit do të bëhet më 3 shkurt, në ora 11:00./ KultPlus.com
Këngëtaret ukrainase Jerry Heil dhe Alyona Alyona do të përfaqësojnë këtë vit Ukraininën në Eurovision 2024.
Është e vecantë se këto këngëtare në këtë festival të muzikës do të prezantohen me këngë që i kanë dedikuar Nënës Terezë dhe Marisë, nënës së Krishtit, këngë që edhe titullohet “Teresa & Maria”.
KultPlus ju sjell këtë këngë nëpërmjet videos. / KultPlus.com
Sopranoja e njohur shqiptare Ermonela Jaho është vlerësuar nga një juri prestigjioze e Spanjës, e cila është vlerësuar me çmimin për artisten më të mirë të huaj që ka kontribuar për operën e Spanjës përgjatë vitit 2022/23, çmim që për herë të parë ndanë Opera e Spanjës për një artist të huaj, shkruan KultPlus.
Jaho është vlerësuar për interpretimin e rolit në operën “Suor Angelica” nga “Il Trittico” të Puccinit.
Juria e këtij edicioni për ndarjen e çmimeve kombëtare të lirikës është përbërë nga kritikë dhe gazetarë prestigjiozë të muzikës të cilët janë aktiv brenda dhe jashtë Spanjës kurse ceremonia e ndarjes së çmimeve do të bëhet më 22 tetor të këtij viti nëpërmjet një mbrëmje gala në Teatro de la Zarzuela në Madrid.
Çmime për ata që kontribuuan në promovimin e operës spanjolle janë ndarë për disa kategori duke nisë prej regjisë e deri edhe te pjesa teknike, por Ermonela Jaho është artistja e vetme e huaj që po vlerësohet për kontributin e saj për operën spanjolle. / KultPlus.com
Në eventin filantropik “Bashkohu Shpëto Jetë” të organizuar nga Action for Health do të performojë Visar Kuçi Trio, grupi i mirënjohur i muzikës Jazz.
Me Visarin në kitarë, Enver Muhamedin në kontrabas, dhe Enes Bajramliqi në bateri, kjo trio ka performuar në ngjarje kulturore në skenën kombëtare dhe atë ndërkombëtare dhe kësaj radhe do të jenë pjesë e këtij koncerti filantropik për të nihmuar fëmijët me kancer.
Biletat mund ti blini në Librarinë Dukagjini, në KultPlus Caffe Gallery dhe në RAVE.
Koncerti do tw mbahet mw 8 shkurtin prej orës 19:00 në Atelienë e Pallatit të Rinisë dhe Sportit – Prishtinë./ KultPlus.com
Ardianë Pajaziti Fotografia në ballinë: Fahredin Spahija
86 vjet jetë po shpaloseshin fletë fletë në një nga hotelet e Prishtinës, rrëfim që po e shoqëronim me çaj gjingjer dhe shumë cigare. Takimin me të e kisha rezervuar shumë më herët dhe orët e vona të darkës tashmë i kishte ndarë për mua dhe po shprushnim të dyja në jetën e saj, unë me pyetje e ajo me përgjigje.Mbamendjen e ka shumë të freskët, sikurse edhe dukjen edhe përkundër moshës së madhe. Me kërkim falje se nuk e mësoi asnjëherë gjuhën shqipe, aktorja serbe Branka Petric, gruaja që kishte ndarë pjesën më të madhe të jetës me Bekim Fehmiun, burrin më të famshëm të Ballkanit dhe më gjerë, prekte herë pas here aksesorët e saj, gati gati si të ishin susta të kujtesës për të sjell jetën e saj nëpër etapa të ndryshme.
Gruaja flokëverdhë po mblidhte copëzat e jetës së saj prej vendit të saj të lindjes në Kroaci e deri në momentet kur po flisnim, jetë që ngërthente kushte jo të mira, sakrificë, kurajë, dashuri, sukses, humbje, dhimbje, shumë dhimbje e deri te kujtimet, kujtime që vazhdojnë ta shoqërojnë në çdo moment të jetës së saj.
Fëmijërinë e saj e kujton me karnavalin që mbahej atë kohë në Novi Vinodolski të Kroacisë, karneval që mbahej çdo vit në muajin shkurt. Maskat e atij karnevali, veshjet, lulet e shumta sikurse e kishin magjepsur imagjinatën e Brankës, të cilës i kishte pëlqyer aq shumë ajo paraqitje e karnavaleve, ndryshe prej motrës së saj, që sipas Brankës, asaj nuk i linin fare përshtypje.
“Mua më pëlqente të maskohesha, të vishja gjëra të ndryshme, të vendosja aksesorë” nis rrëfimin Branka për ngjizjen e botës së artit në shpirtin e një katër vjeçe të asaj kohe, po nga karnevalet e vendit të lindjes së saj që ishte buzë një lumi.
Se arti e tërhiqte pa masë, ajo kujton se si fëmijë, ajo shumë shpesh i kishte vesh rrobet e nënës së saj, taket e larta dhe shumë improvizime të tjera që pavetëdijshëm e dërgonin drejt skenës, pasion që do ta përcillte gjithë jetën e saj, deri në ditët e sotme, ku edhe sot, herë pas herë paraqitet në shfaqje të ndryshme teatrale në Beograd.
Dhe përfundimin e Luftës së Dytë Botërore ajo e kujton edhe me kontaktin e parë me teatrin, natyrisht jo në skenë, po në audiencë. Një trupë e Teatrit të Zagrebit kishte shkuar në Rjekë për të vënë në skenë shfaqjen e baletit “Sheharazade” sikurse edhe shfaqjen operistike “Madama Batterfly”, shfaqje këto që e kishin bërë të qaj pa reshtur.
Kur ishte në klasë të katërt e mësoi poezinë “Dvije Daske” (Dy dërrasa), me të njëjtën u pranua në Akademinë e Arteve në Beograd
Branka Petric e cila përgjatë karrierës së saj ka luajtur më dhjetëra role ne film, teatër e televizion, për herë të parë nisi rrugëtimin në këtë fushë kur ishte vetëm në klasë të katërt të shkollës fillore. Në shkollat e atëhershme në Serbi, sipas Brankës funksiononin seksionet e dramës, dhe në shkollën ku ishte ajo, ishte caktuar drejtuese e seksionit të dramës, aktorja e njohur serbe Marija Crnobori.
“Ajo ishte e re në moshë atëherë, dhe mbaj në mend që na pat dhënë që ta mësonim përmendësh poezinë “Dvije Daske” (Dy dërrasa), e cila ishte poezi e një poeti të njohur nga Istria. Unë e mësova përmendësh dhe më pati pëlqyer së tepërmi kjo poezi”, tregon Branka për njohjen e saj me botën e artit, edhe përkundër faktit se ishte vetëm në klasën e katërt, dhe pa e ditë saktë se cili do të ishte profesioni i së ardhmes.
Dhe kur ishte vetëm 11 vjet, familja e Branka Petric zhvendoset në afërsi të Beogradit, në një fshat pa ujë e pa banjo, dhe që për të vajtur në shkollë i duhej të ecte këmbë nga pesë kilometra veç në një drejtim. Vonesat e shpeshta në shkollë, për shkak të kilometrave të shumtë, Brankës ia kishin vën në pah edhe sajesat e ndryshme për mësuesit, duke sajuar lloj-lloj histori për të arsyetuar vonesat e saj. “Mbaj në mend që mësuesi i rusishtes më pat thënë se do të bëhem aktore”, tregon Branka duke qeshur, duke kujtuar copëzat e vogla që në tërësi ndërtuan dëshirën për të qenë pjesë e botës artistike.
Por askush nuk e kishte menduar se Branka Petric po me poezinë “Dvije Daske” (Dy dërrasat) që e kishte mësuar qysh e vogël, do të synonte edhe Akademinë e Arteve, poezi me të cilën hyri në provim pranues për të sfiduar 420 aplikantë që pritnin dritën jeshile për tu futur në akademi.
“Përpos që hyra në provim pranues, në të njëjtën kohë për herë të parë hyra në Teatrin e Beogradit, sepse deri më atëherë nuk më kishte rastisë të hyja në atë objekt. “Dvije daske” që e kisha mësuar nga Marija Crnobori me dialekt të Istrias, erdhi ndoshta bukur për faktin se profesori që na dëgjonte, vinte poashtu nga Kroacia. Sikur mos të ishte ai profesor atë ditë, ndoshta edhe nuk e kisha kaluar provimin. Por ai e kuptoi thellë interpretimin tim” tregon Branka, e cila doli triumfuese në këtë sfidë bashkë me shtatëmbëdhjetë studentë tjerë.
“Shumë më vonë, në një intervistë, një gazetar më pat thënë se dy dërrasat poetike (Dvije daske) paskan qenë dërrasat jetike për ty, sepse, koincidon edhe me dërrasat skenike” kujton Branka e cila në vitin 1955 edhe e fillon vitin e parë të studimeve në Akademi.
“Bekim Fehmiu ishte i rëndë, unë e ngacmoja atë, e gjuaja shpesh me letra, deri sa u bëmë miq”
Dhe vitin e parë të studimeve e filloi bashkë edhe me tetë vajza të tjera, e që sipas Brankës, në kohën e atëhershme kishte shumë më shumë liri sesa në ditët e sotme, dhe asnjë paragjykim i vetëm që si vajzë po studionte aktrimin.
“Sot ndoshta gratë janë më shumë zonja të vetes, por thellësisht brezi im ishim shumë më të lirë. Prandaj të gjithë patën reaguar shumë mirë në lidhje me studimet e mia në Akademinë e Arteve, edhe fqinjet mia, që më thoshin sa mirë që do të bëhesha aktore, edhe pse nuk e dinin saktë se çfarë ishte një aktore”, kujton atë periudhë, që sipas saj ishte një mbështetje e madhe sa i përket ndërtimit të ëndrrave.
Karnevalet që e ngacmuan qysh katër vjeçe në Kroaci për Branka Petric ishin një paralajmërim se ajo ka një shpirt artisti, po nuk e kishte besuar se po ato ëndrra do ti sjellin edhe një fat tjetër. Takimin me burrin më të adhuruar të ish Jugosllavisë, aktorin që preki edhe shkëlqimin e Hollywood e të shumë festivaleve prestigjioze.
Branka tashmë kishte përfunduar vitin e parë të studimeve dhe po vinin të rinjtë që ishin pranuar tashmë në Akademi. Branka kujton edhe pëshpërimën e studentëve të cilët po tregonin se kishte ardhë një djalë i pashëm nga Prishtina.
“Si tip ishte i rëndë, ai nuk u vardisej vajzave, dhe as më hidhte asnjë shikim”, tregon Branka e cila tregon që Bekim Fehmiu me moshë ishte një vit më i madh se Branka, por në studime kishte ardhë me pak vonesë.
“Unë e ngacmoja atë, e gjuaja shpesh me letra, deri sa u bëmë miq”, tregon Branka, e cila mënyrën se si ishte ofruar edhe më shumë me Bekim Fehmiun ishte gjuha serbe, pasi që, sipas saj, që të studioje atëherë në aktrim, duhej të dije gjuhën serbe mirë, dhe në këtë drejtim ajo e kishte ndihmuar shumë.
86 vjeçja edhe sot kur flet për shkëndinë e parë me Bekim Fehmiun, duket sikurse është një moment që e rinon. “Ishte një vështrim, vështrim shumë tërheqës”, kujton Branka atë shikim, që sipas saj ishte tërheqja që i dha tjetër dimension jetës së Brankës dhe Bekimit.
“Isha pranë diplomimit, kur Bojan Stupica na angazhoi mua dhe Bekimin në një shfaqje. Unë luaja rolin e bashkëshortes së tij. Shkëndija e dashurisë me Bekimin ishte një vështrim tërheqës, ishte viti 1959. Kishim një skenë ku ai ishte duke u rruar, kurse unë krihesha, dhe përderisa rruhej, më drejtohet duke më thirrë në emër të personazhit “Rozë, moj Rozë”, kujton Branka, e cila kujton se mundësi për tu ofruar me njëri tjetrin më shumë i dhanë provat në orët e vona, dhe kthimin për në shtëpi e bënin gjithmonë me regjisorin Stupica në një makinë.
“Këtu ndoshta patëm filluar të lidheshim, gjersa diku para Vitit të Ri më pati pyetur se nëse pranoja që të bëhesha e dashura e tij”, kujton Branka, e cila lidhjen e saj me Bekimin e kishte shtyrë edhe për dy vite më tutje, për të vazhduar me turne të madh me teatër, duke përfshirë shumë vende të ish Jugosllavisë, e mes tyre edhe Prishtinën. Distanca pastaj e krijuar mes tyre, me kryerjen e shërbimit ushtarak të Bekim Fehmiut në Shibenik, për Brankën ishte distancë që e zëvendësuan me letra, edhe pse, sipas saj ende vazhdonin të kishin vetëm miqësi mes tyre.
Bekimi më tradhtoi me aktoren ruse, për mua ishte tepër e dhimbshme
“Më tej mora një ftesë për të luajtur në një film, ndërkohë që regjisori më thotë që do të luaja rolin e një vajze të re që shkon me pushime diku, teksa do të më vardiseshin katër djem. Kisha nevojë t’i gjeja katër aktorët për këto personazhe, sepse regjisori do t’i pranonte. Filmi do të xhirohej në Opatija dhe ishte film i metrazhit të shkurtë. U mendova kë do të gjeja, dhe e dija ndërkohë se Bekimi së shpejti e mbaronte shërbimin ushtarak, dhe e pyeta nëse dëshironte të luante në një film me mua. Të gjithë do të takoheshim në shtëpinë time në Novi Vinodolski, vendlindjen time. Bekimi nuk e besonte dot se diçka e tillë do t’i ndodhte menjëherë pas ushtrisë. Bekimi erdhi i pari në shtëpinë time, përpara tre aktorëve të tjerë, dhe u njoh me prindërit e mi. Ai erdhi sikur t’i dinte paraprakisht të tëra, sikur ta dinte të ardhmen tashmë. Dhe dashuria jonë pati filluar në shtëpinë time familjare në vitin 1963, kur ai erdhi nga ushtria, kur dolëm bashkë në verandë”, tregon Branka.
Lidhja mes tyre, diplomimi i Bekim Fehmiut, përfshirja e tij në Teatrin Jugosllav të Dramës, pjesë e të cilës më veç ishte edhe Branka, shfaqje e turne të ndryshme tashmë ishin pjesë e përditshmërisë së tyre. Por diçka që nuk ishte përditshmëri, por një goditje bukur e rëndë, ishte dashuria e Bekim Fehmiut me Ljudmillën, lidhje që ndodhi gjatë qëndrimit të trupës së Beogradit në Rusi.
“Ljudmilla ishte një grua tepër e bukur, kurse ai pati treguar haptas tërheqjen që ndiente për këtë grua, ata patën rënë në dashuri” tregon Branka për atë periudhë të largët, e cila kujton edhe për mbështetjen e aktoreve dhe aktorëve të Beogradit që kishin treguar ndaj Brankës, pasi që, sipas saj, ata të gjithë e kishin lënë vetëm Bekim Fehmiun, për gjithë udhëtimin me tren përderisa ktheheshin nga Moska për në Beograd.
“Gjithsesi nuk mendoja të ndahesha nga ai vetëm për faktin se kishte shkuar me një grua tjetër. Edhe pse, për mua ishte tepër e dhimbshme, por në vitet e ardhshme lidhja jonë u bë shumë më e fortë”, kujton Branka atë moment, duke treguar më pas se viti 1968, ishte vit që edhe kurorëzoi dashurinë e tyre në Romë të Italisë.
Bekim Fehmiu po xhironte Odiseun, e thirra në telefon dhe e pyeta nëse do të martoheshim
Se po ndodhte një martesë mes një vajze serbe dhe një djali shqiptar, për prindërit e Brankës nuk paraqiste asnjë problem. Ajo me një siguri të madhe më tregon se askush, ama askush nuk i bëri asnjë pyetje të tillë, as prej teatrit, as familjes dhe as farefisit të gjerë.
Dhe nuk ishte vetëm martesa bekim për Brankën dhe Bekimin. Kjo periudhë e jetës po shënohej me shumë të mira në të gjitha anët. Branka ishte shtatzënë në muajin e katërt me djalin e saj të parë Uliksin, përderisa Bekim Fehmiu po xhironte Odiseun. “I telefonova Bekimit nga posta, meqë nuk kishim telefon në shtëpi. E pyeta se nëse do të martoheshim, dhe ai pranoi” shpjegon Branka, e cila kujton se për këtë kurorëzim dy herë iu desh të shkonte në Romë, sepse, herën e parë iu dështoi për shkak se nuk i kishin certifikatat e lindjes.
“Shkuam në Ambasadën e Jugosllavisë në Itali që të realizojmë martesën tonë, por aty e kuptova se për tu kurorëzuar na duheshin edhe certifikatat e lindjes, dhe në fakt ne nuk i kishim. Zyrtari i ambasadës na tha se pa dokumente nuk mund të na martonte. Dhe në fakt nuk u bë, por qëndrova shtatë ditë me Bekimin në Romë. Kur u ktheva sërish në Beograd që të marr dokumentet, shokët e mi më tallnin se tashmë mund të ndërrojë mendje Bekimi dhe nuk do të bëhej ceremonia”, kujton Branka.
Ajo për të dytën herë u nis për Romë, kësaj here me qëndrim vetëm për dy ditë, vetëm që të realizonin kurorëzimin, dhe ajo kujton se dëshmitare të martesës së saj kishte Zorica Budisavljeviqin, motrën e Jovanka Broz Titos, kurse Bekim Fehmiu ambasadorin e Jugosllavisë në Itali. Ajo kujton se si dëshmitarët e martesës talleshin me ceremoninë e martesës së tyre, duke e quajtur një ceremoni të shëmtuar. “Prandaj i thashë Bekimit që shpresoja që martesa jonë mos të ishte e shëmtuar si ceremonia e martesës”, kujton Branka ku pjesë të dasmës kishin edhe ekipin e filmit Odiseu.
Dhe duke u njohur me njëri tjetrin qysh nga fillimi i studimeve, Branka dhe Bekimi u rritën bashkë edhe profesionalisht. Sukseset me filmin “Odiseu”, suksesin e madh me “Mbledhësit e puplave”, shkëlqimin në Kanë dhe festivale të tjera, Branka thotë se i kishte përjetuar sikurse ato suksese të ishin të saj.
“Kur bëjmë art, ka gjithmonë njëfarë mëdyshje lidhur me aftësitë tonë, e ai gjithmonë më pati mbështetur mua” kujton Branka Petric për punën e tyre në botën e artit, ku Bekim Fehmiu jetoi shumë më furishëm e me më shumë suksese, por që edhe bëri një tërheqje më të shpejtë prej teatrit e filmit, kurse Branka edhe sot vazhdon të luaj herë pas here projekte të ndryshme.
Ndërkohë, “Madam Kolontajn” ishte shfaqja që luante Bekim Fehmiu, shfaqje në të cilën luante dy role, atë të Leninit dhe Stalinit. Në shenjë proteste, Bekim Fehmiu la shfaqjen në gjysmë, por jo vetëm atë shfaqje po gjithë paraqitjen e tij skenike. Këtë protestë e bëri në mes të Beogradit, në vitin 1987 si mospajtim me politikat serbe të cilat i ushtronin ndaj shqiptarëve të Kosovës. Branka e kujton guximin e Bekim Fehmiut, veprim që nëpërmjet të cilit edhe bëri shkëputjen skenike. “Por gjithnjë më ka përcjellë mua në shfaqjet e mia. Sa herë kam pas shfaqje, ai më ka pritë në njërën nga lokalet në afërsi të teatrit”, ka treguar Branka.
Branka Petric për familjen e Bekim Fehmiut: E pabesueshme si një nënë mundet të rrisë tetë fëmijë, me disiplinë të hekurt, porsi një ndërmarrje e organizuar në mënyrë të përkryer
“Për të mos thënë… unë mendoj se nuk ka asnjë martesë që nuk ka ulje-ngritjet e saj, po ashtu edhe tërmetet e veta, kur toka të dridhet nën këmbë, e të duket se gjithçka do të shkërmoqet, të gjitha janë gjëra që patjetër patën ndodhur edhe në martesën tonë, por gjithsesi përherë ne jemi sjellë në mënyrë të njerëzishme njëri me tjetrin, për shkak të dashurisë sonë që pati vijuar e njëjtë deri në çastet e fundit të bashkëjetesës sonë. Unë kam mësuar aq shumë prej tij, kurse po të ishte ndoshta gjallë ende, kushedi edhe ai do të thoshte se diçka ka mësuar edhe nga unë, sepse kemi qenë tejet të ndryshëm. Unë jam shumë më e lehtë si tip njeriu, dhe gjithmonë isha me vonesë, megjithëse dalëngadalë fillova të bëhesha edhe unë më e saktë. Akoma më pyetin nëse vonohem si dikur, kurse unë u them se tash e pesëmbëdhjetë vjet nuk vonohem më” tregon Branka.
Branka mes tjerash kujton edhe dashurinë e madhe të familjes së Bekim Fehmiut për njëri tjetrin, dashuri që nuk e kishte parë në familjet që kishte njohur në Beograd.
“Është diçka shumë e rëndësishme kur dikush rritet në gjirin e një familje të madhe si e Bekimit, detyrat atëherë janë të qarta për këdo, e pabesueshme si një nënë mundet të rrisë tetë fëmijë, me disiplinë të hekurt, porsi një ndërmarrje e organizuar në mënyrë të përkryer. Për mua kjo ishte diçka magjepsëse, sepse në rrethin tim nuk kish pasur diçka të ngjashme, që një anëtar i familjes të kujdeset edhe për motrat e veta, edhe për vëllezërit e motrat njëherësh”, kujton Branka e cila një kujdes të veçantë të Bekimit e tregon edhe me rastin e udhëtimeve të tij në vende të ndryshme, dhe ceremoninë e blerjes së dhuratave për anëtarët e tij të familjes.
‘Më kujtohet në Tunizi, kur Bekimi pati xhiruar filmin për Shën Jozefin, ai pati blerë katër palë veshje shumë të bukura për motrat e tij, pastaj edhe për një nuse të familjes së tij, domethënë pesë palë veshje. Domethënë hyri në Pazar dhe porositi pesë palë veshje femërore”, kujton Branka, e cila tregon edhe për kujdesin e tij për të shkolluar nioat dhe mbesat e tij. , ku sipas Brankës, të gjithë i kishte ndihmuar financiarisht për të përfunduar ata studimet.
Dhe Branka, nëna e Uliksit dhe Hedonit, e cila edhe më e mban revolen e Bekim Fehmiut, revole me të cilën aktori i madh i dha fund jetës së tij, në ndarjen e kujtimeve të saj për jetën e saj me Bekim Fehmiu thotë se aq gjatë kenë qenë bashkë, kaq shumë kanë përjetuar bashkërisht, saqë absolutisht, në një moment i është duk befasisht sikur të kishte gjetur shpirtin e saj binjak. “Ai ishte binjak edhe si shenjë horoskopi, prandaj kur ai ndërroi jetë, ishte sikur të ishte shuar edhe një pjesë e imja” kujton Branka” e cila mendon se pas vdekjes së tij, flitet mjaftueshëm për Bekimin.
Dhe krejt në fund, për krejt këtë jetë mes aktrimit dhe me aktrimin, Branka Petric, gruaja e aktorit të madh shqiptar Bekim Fehmiu vlerëson një përkushtim të madh të Bekim Fehmiut, që në një formë e la si dëshminë më të bukur. Librat që shkroi Bekim Fehmiu, Branka i vlerëson si punën më të mirë që la pas vete Bekim Fehmiu, kopje që vazhdojnë të kërkohen nga adhuruesit e tij.
“Unë pata menduar se do të mjaftonte një botim me disa tirazhë nga këta dy libra, por kërkesat akoma vazhdojnë. Njerëzit e duan dhe vazhdojnë ta lexojnë. Pastaj, çdo tre katër ditë unë marr ndonjë fjalë të mirë për bashkëshortin tim. E pamundur është që të më mos më thotë dikush se si Bekimi ishte një aktor i madh, se ai me të vërtetë ishte një legjendë.
Branka Petric që posedon edhe një numër të madh të dorëshkrimeve të Bekim Fehmiut dhe një numër të madh të librave të bibliotekës së Bekim Fehmiut, vazhdon të jetojë në apartamentin e njëjtë ku edhe ka jetuar më herët bashkë me Bekimin dhe fëmijët, ndërkohë, shpreh interesim se nëse mund të gjejë dikë që ta ndihmojë, që ato dorëshkrime të Bekimit ti sistemojë dhe ti botojë. / KultPlus.com
Balerini shqiptar Eno Peçi është shpërblyer me çmimin “Unaza e Nderit” nga Opera dhe Baleti Shtetëror i Vjenës, çmim për të cilin ka njoftuar vet balerini shqiptar, shkruan KultPlus.
Peçi ka shkruar se tashmë i janë bërë 24 vjet punë në këtë institucion të lartë kulturor, duke u shprehë se është i emocionuar për këtë nderë që i është bërë.
Më poshtë ju sjellim të plotë njoftimin e tij dhe videon e balerinit shqiptar Peçi me çmimin e sapo ndarë./ KultPlus.com
Përse mendohen këto male të larta, Ndërsa dielli tutje perëndon në xhade? Një malësor ecën buzë mbrëmjes, Pushka e gjatë Me qindra kilometra hije lëshon mbi dhé.
Vrapon hija e pushkës, Pret male, fusha, fshatra; Hija e tytës lëviz shpejt në muzg. Eci dhe unë në një pllajë të pjerrët Me një mendim në kokë Diku.
Hija e mendimit dhe hija e pushkës Kryqëzohen e përplasen në muzg.
2
Kështu ke ecur gjithmonë, Shqipëri, Mbi këmbët e gjata, Me një pushkë të gjatë. Ecje dhe s’dije ku veje ti Drejt një mëngjesi plot re e mjegull, Të hirtë e të turbullt, si e linte nata.
3
Tokën kur e gërryejnë rrebeshet, I dalin rrënjët rrëpirave, Ashtu ta gërryen trupin tënd shekujt Gjersa të dolën dejtë e brinjët. Dej, dej dhe brinjë, Vetëm shkëmbinj, gurë e male, Pak fushë, O, sa pak fushë, Shekujt të lanë! Shekujt si qentë të kafshuan, Ku mundën të të hanë.
Mes tyre tek shkoje, Ata të suleshin, Dhëmbët e kohërave Në ije të nguleshin, Po ti nuk ktheheshe, Po ti s’përkuleshe.
4
Nga supet Pushkën e gjatë s’e hoqe kurrë, Nga supet e tua plot plagë, Nga supet kockë e lëkurë.
Bukën e ngjyeje me shëllirë, Shëllirë dhe misër përnatë, E ruaje atë pak yndyrë, Oh, atë yndyrë të paktë, Për mikun dhe pushkën e gjatë, Për të lyer pushkën e gjatë!
Se gruaja lindte fëmijë, Por pushka lindte krisma, Dhe për shqiptarin ishin Po aq të shtrenjta të dyja: Dhe krisma dhe fëmija.
Fëmija do lëronte nesër me parmendë Dhe do ta mbronte netëve krisma. Mbi supet e Shqipërisë kohërat krisma hidhnin, Ashtu si mbi supet e nuses orizin.
5
Në këmbët e maleve shtriheshin fushat, Të urta si gratë, si gratë kokulura. Ç’të gatuanin fushat për gjigantët e uritur? Mbi fushë era vërshëllente “u”, Shtriheshin duajt e rrallë sipër tyre Si të vrarë, përmbysur aty-këtu. Ndaj malet bubulonin e lëshonin tatëpjetë Gurë e përrenj plot sherr e poterë. Ato, kokulurat, gjithçka duronin Duke ëndërruar tjetrën verë.
6
Ta tretën trupin rrebeshet, ethet, malarja; Të shurdhuan veshët Priftërinjtë dhe hoxhallarët, Dhe, si Saturni, Bijtë e tu i haje me gjakmarrje Dhe bekonin gjakmarrjen Minaret dhe kambanaret.
7
Kontaktet e tua të para me shpikjet, Me të rejat teknike të qytetërimit, Ishin markat dhe kalibrat e rinj të armëve, Që provoheshin në gjoksin e rreshkur plot brima.
Dhe pas luftërave mbeteshin varre malësorësh të vetmuar; Murana të trishtuara. Emra njërrokësh, Gjer vonë Një grumbull gurësh Dhe, në vend të luleve, Te koka një këngë monotone. Ngritur nga fisi i tij Një këngë monotone. Dhe tretej pranë gjymtyrëve të gjata Pushka, pushka e gjatë. Dhe pas gjymtyrëve të gjata Tretej emri i shkurtër, I binin rrokjet, Si boçet e pishës në shi, Dhe, pas të gjithave, E fundit tretej kënga, Kënga monotone e fisit të tij.
8
Dhe Shqipëria prapë strukej në kasolle, Në netët e saj të zeza mitologjike; Në ca tela lahute kërkonte të thoshte diçka Nga shpirti i pakuptueshëm i saj. Nga zërat e brendshëm, Që buçisnin shurdhër thellë tokës epike.
Kërkonte të thosh diçka, Po ç’mund të thoshin vallë Tre tela nën pesë gishta, që dridheshin prej urisë?
Duheshin qindra kilometra tela Dhe miliona gishta Për të thënë shpirtin e Shqipërisë!
9
Po ta vrisje në një breg, Në tjetrin dilte, Sikur mbinte nga toka, Shqiptari i thatë Dhe, përmbi trup, Si shtesë e hekurt, I rritej e zezë Pushka e gjatë.
Me të në krah, Në male e fusha Endej ai në këto vende. Më të gjatë shtatin ia bënte pushka, Megjithëse shpesh jetën më të shkurtër ia bënte.
10
Netët pillnin mëngjeset, Të turbullta, të hirta; Ditët mallkonin netët, Netët ditët. Shqipëria, nga ashpërsi e saj, Pillte fëmijë të bukur, Duke vënë në çdo fëmijë Një ëndërr, një shpresë, Gjinjtë e saj të shteruar duke ndukur; Pillte Shqipëria, Pillte ushtarë, Që vdisnin pastaj rërave të Saharës, Duke kënduar këngën e Urës së Qabesë.
11
Bijtë që dërgove qyteteve të Europës, Që njohën gëzimet e huaja, Erdhën një nga një, Duke gjetur n’atdhe trishtime, Re të ngarkuara me shi të verdhë. Monarkia si gurëthyese u thyente ëndërrimet Erdhën. Me valixhe plot iluzione Nën hije të minareve, të manastireve, U endën në vjeshtra deziluzionesh, Gjersa në gji toka i mori prapë, I kalbi nën këmbët monotone të shirave.
Frutat e hershme e kanë çmimin të shtrenjtë, Por frutat e hershme i rrëzon shpesh ngrica, Ato Shqipëria i futi prapë në gji. “Është herët”, tha, Duke vështruar agimin e zymtë. Dhe prapë u përkul mbi parmendë të lërojë, Duke mbjellë në brazda të gjata lotët e saj të athët, Nën një qiell të zi e të pafund injorance Mbillte lotët e saj Për furtunat dhe rrebeshet e ardhshme.
12
Himnizonin poetët zanat dhe shtojzovallet, Por ato qëronin morra ndanë ujërave, Zanave, shtojzovalleve u dilnin kokallat, Shtriheshin për lekë prapa shkurreve.
Ndonjëherë qëllonte që i braktisnin Zanat e shtojzovallet bjeshkët epike, Në lokalitete Një nga një zbrisnin E një nga një futeshin Në shtëpitë publike. Në shtëpitë publike, që u qepeshin maleve Mbi shpinat e lodhura Si plagë, Si tallje.
13
Në pallat mbreti Zog jepte ballo përnatë Buzëqeshnin princeshat, Vallëzonin çengitë; Në qelitë e qeta të manastireve të ftohta Bënin studime për sufikset priftërinjtë.
Në kafe “Kursal” Orkestrat binin, Lyheshin me pudër damat e plakura, Ndërsa Shqipëria lehonë Dështonte ditët Në pelena resh të përgjakura.
14
Pati njerëz që deshën t’i tërheqin malet Si kuaj të bindur për kapistalli, Dhe i tërhoqën një copë udhë, Porse në terr e humbën udhën. Vinin vargmalet e tmerrshme vërdallë Nëpër natë e mjegull, Të verbra, Të frikshme.
Si të trembura me klithma të lashta, tragjike, Hingëllinin nëpër ëndërr malet kreshnike.
15
Përse mendohen këto male të larta, Këto enigma me kurriz që zgjaten jug-veri? Vazhdoj udhën time Nën hijen e pushkës së gjatë; Kjo pushkë e gjatë: Leva e Arkimedit për ty, Shqipëri.
Nëpërmjet shënjestrës së pushkës së tij, Shqiptari vështronte horizontet dhe kohët, Vërshëllima e vetmuar e maliherit të tij I detyronte shekujt të ulnin kryet.
Kjo tyta e pushkës Mbi shpinë të shqiptarit Si një eshtër e gjatë, e mprehtë ka mbirë, Mbi kurriz e ngulur nga fati i vështirë, Vazhdim i shtyllës së tij vertebrale, Kjo e hekurt, e tmerrshme gjymtyrë, Atavizëm krenare e kohëve të para.
Me këtë fat mbi shpinë të tij Mes shekujve ka lëvizur i patrembur shqiptari, Duke shkelur me opingën e lashtë të tij Këtë tokë të stërlashtë me të gjyshërve varre.
Këtë tokë që më shumë heroizma sesa grurë Ka prodhuar gjatë shekujve, Këtë dhé… Ja përse mendohen këto male të larta, Ndërsa muzgu po bie tutje në xhade.
Koleksioni i Galerisë Kombëtare të Kosovës është pasuruar me mbi 60 vepra të reja nga 40 artistët e përzgjedhur përmes thirrjes së këtij viti për blerjen e veprave, të cilët kanë filluar dorëzimin e veprave në GKK.
Me një fokus të fortë në diversifikimin e koleksionit dhe duke përfshirë artistë dhe mediume të nënpërfaqësuara dhe të reja, blerjet e fundit përfshijnë vepra si nga artistë të njohur ashtu edhe në zhvillim dhe mbulojnë një gamë të gjerë te temave dhe mediumeve që variojnë nga skulptura dhe piktura te video dhe instalimet, punimet në letër, grafikat, fotografia, zëri dhe tekstili.
Këto vepra shihen si një mundësi për ta bërë koleksionin më të larmishëm, për të adresuar boshllëqet ekzistuese dhe për të prezantuar narrativa të reja që forcojnë veprat historike brenda koleksionit kombëtar.
Komisioni i jurisë profesionale për këto blerje është përbërë nga kuratore të shquara, përfshirë Övül Ö. Durmusoglu, kuratore, profesoreshë, HBK Braunschweig (Bashkëkuratore, Autostrada Biennale), Hana Halilaj, kuratore, Galeria Kombëtare e Kosovës, Joanna Mytkowska, Drejtoreshë e Muzeut të Artit Modern në Varshavë, Cathrine Nichols, kuratore, Hamburger Bahnhof – Nationalgalerie der Gegenwart (Kuratore në Manifesta 14), dhe Eriola Pira, kuratore dhe drejtoreshë e programeve, Vera List Center for Art and Politics, The New School./ KultPlus.com
Këngëtarja shqiptare me famë botërore, Rita Ora do të performojë në një nga ngjarjet më të mëdha në nder të festës së “Vitit të Ri” që organizohen në “Times Square”
Këngëtarja shqiptare me famë botërore, Rita Ora do të performojë në një nga ngjarjet më të mëdha në nder të festës së “Vitit të Ri” që organizohen në “Times Square” të New York-ut.
Lajmin e ka bërë me dije vetë ylli i popit, e cila shkruan se ndihet e nderuar që do të performojë në “Rockin Eve”, teksa do të shfaqet edhe në rolin e prezantueses, krah personazhit të famshëm televiziv amerikan, Ryan Seacrest.
“Është nder të jem bashkë-prezantuese e mbrëmjes së Vitit të Ri ‘Rockin Eve’ me Ryan Seacrest drejtpërdrejt nga ‘Times Square’”, shkroi ajo në X./ KultPlus.com
Kontributi i skulptorit Luan Mulliqi është i madh në fushën e artit dhe të nivelit akademik, dhe vdekja e tij padyshim që ka lënë një zbrastësi të madhe te komuniteti artistik, edhe përkundër faktit se gjurmët e tij artistike janë kudo dhe në vende shumë të spikatura.
Dhimbjen për humbjen e Luan Mulliqit së fundi e ka shpreh edhe bija e tij Luriana Mulliqi, e cila nëpërmjet një shkrimi ka potencuar rolin e tij si baba dhe si artist, duke kujtuar edhe veprat e tij artistike, duke përfshirë edhe bustet e figurave të njohura që kanë dhënë kontribut të madh për bërjen e shtetit të Kosovës.
KultPlus ju sjell të plotë letrën e hapur të Lurianës.
Me mungon, Bab!
40 dite pa Ty, si 40 vite.
Nuk di prej nga te filloj te shkruaj per ty, Bab! Po filloj prej fjaleve qe s`i thash kurre e qe gjithmone kom dashte me t’i thone.
Shume e shume vepra i ke lene ketij vendi e sa here dal ne qytet e ndjej prezencen tende me shume se kurre. Nisem per ne zyret e Rilindjes e me del perpara Ti permes Ismail Qemalit. Rruges te gjej permes bustit te Madeline Albright, Bob Dole, e Fehmi Aganit. Sa here me merr malli per ty eci rrugeve te Prishtines e te shoh ty. Shkoj ne atelene tende e ta ndjej prezencen me shume se asnjehere permes Balerines e Hasjanes, Skenderbeut e Isa Boletinit e shume shume veprave tjera qe iu dhe jete! Veprat e mija te preferume i kam vendos ne dhomen time. Nenen Tereze ne te majte te shtratit tim, permes se ciles cdo mengjes lutem per ty e qe shpirti yt i bardhe te gjeje paqe e qetesi kudo qe eshte, ndersa Feniksin e kam ne anen tjeter, permes te cilit lutem per ne qe dhimbjen e madhe dhe hirin e merzise se shpirtrave tona te djegur ta kthejme ne force, te ringritemi e te behemi edhe me te fuqishem, e me krenar qe patem nje babe si TI.
E zhytur ne mendimet e kujtimet per ty, rrugen e vazhdoj ne kahje te Fakultetit te Arteve e Galerise Kombetare te Kosoves, shtepine tende te dyte, ku sherbeve 10 vite pa e kursy vetveten. Prej aty vazhdoj per te Akademia e Shkencave dhe e Arteve e mezi marr forcen te hy ne sallen kryesore ne te majte. Me duket qe te degjoj zerin e te shoh neper salle duke u siguru qe cdo gje po shkon sic duhet, ashtu sic beje Ti ne evenimentet qe organizoje aty. E shoh hijen tende duke levize neper salle. Hy ne zyren tende ne ASHAK e me merr malli edhe me shume per ty, sepse ndjej eren tende ende prezente, por ty te gjej vetem permes Monografive tua ne rafte.
Bab, sa here qe ta kaloj kufirin me Shqiperine do ta kthej koken ta shikoj skulpturen tende te Nene Terezes qe del nga toka si shigjete me duart drejt qiellit. Me duket sikur ben lutje qe te mos kete me ndarje mes shqiptaresh, te mos kete me kufi! Me pamje nga Nena Tereze do t’i recitoj vargjet e tua te preferuara (te gjyshit tim) “… aty ne Qafthane, aty ne Qafthane, ndahet Shqiperia nga Shqiperia…” e do te lutem per ty, per ne, e per fatin e popullit tone! Sa fuqi ta jepin veprat tua! Sa strateg ke qene ne diplomaci kulturore!
Ke lene vepra kudo ne Shqiperi, Kosove e pertej kufijve por kryeveprat i bete bashke me Mamin. Me ke konsideru e trajtu si kryvepren tende te pare e te madhe. Ashtu sic ke gdhend skulpturat tua me butesi, durim, dhe kembengulje, deri ne perfeksionizem, ashtu gdhende sukseset dhe personalitetin tim, e jetes time i dhe kuptim, shpirt e gjalleri njejte si veprave tua. Me mesove me besu ne vete e me qene e pavarur qysh ne moshe shume te re dhe vendimet e jetes time me lejove t’i marr vet, por gjithmone duke me shiku e analizu nga larg, pa u imponu, tamam ashtu si shikohet e adhurohet nje kryeveper! Krenoheshe shume me sukseset e mija e gjithmone me thoshe “mencuria e babes je ti”. Kete ja kishe percjell edhe kolegeve tu te Akademise, te cilet vazhdimisht me tregonin se ju kishe fol shume per mua, e une mezi iu permbahesha loteve.
Si femija i madh ne familje me mua ke pas nje raport te vecante. Kete raport bab-bije e shprehje gjithmone me krenari tek familjaret e miqte e tu, dhe siguroheshe qe te tjeret te ishin koshient qe per ty isha e vecante. Me ke vlersu e adhuru ashtu si adhurohet nje kreyveper. Cdo gje qe beja une ty te dukej e perkryer. Kishe deshire qe une me qene si Ti e kete e shprehje haptazi. Mbas cdo ekspozite ose interviste kerkoje mendimin tim. Ke qene baba i devotshem dhe e ke cmu familjen shume.
Veprat tua e artin tend jo cdokush e kupton. Shija jote e holle ka kalu kufinjte e asaj tradicionales ku skulpturat tua metaforike, ne te cilat integrohen detaje
e simbole, thone shume. Ke qene nismetar i zhvillimit te diplomacise kulturore, trashegemise kulturore, pranimit te Kosoves ne Unesco, themelimit te politikave te Ministrise se Kultures e shume projekteve te tjera. Me ore me flisje per rendesine e diplomacise kulturore dhe brengen qe kishe per vemendjen e pakte qe po i ipej nga kreret e vendit tone, te cilet edhe sot kane mangesi rreth kuptimit te drejte te ketij nocioni.
Do te me mungojne ekspozitat, premieret e shfaqjeve e bisedat konstruktive me ty. Qysh ne adoleshencen e hershme ma mesove kulturen e debatit dhe artin e komunikimit. Ndersa ne femijeri, ende pa fillu shkollen, me ke mesu si kapet brusha e si perdoren ngjyrat. Cdo here ma ke potencu talentin e sidomos koheve te fundit insistoje shume, qe perpos profesionit, edhe talentit tim t’i kushtoj me teper rendesi. Kishim shume plane bashke.
Naten e pare kur u ktheve nga NYU H. me the “ shume je e forte, nuk njoh njeri ma te forte se ti”. U ktheva nga Ti e u pergjigja duke qeshe “t’kom ngja ty”. Javen e fundit te jetes, insistove “ulu veç nje minut qetu,” e fillove me m`i kujtu shume gjana nje nga nje. Fillove me m’i numru sakrificat, qe i kisha kalu
si femija me i madh i familjes. Sjelljet jodinjitoze te disave, qe asesi nuk donin te punonin me veten e tyre, po na bezdisnin mua e ty sepse gjithmone kishin vendos veten ne plan te pare. Ti m`i numerove edhe pse une mendoja qe ti nuk ishe koshient . Ti i kishe pa te gjitha, Bab. I kishe verejte te gjitha edhe kush te kishte qendru afer e kush jo. Ma shprehje vazhdimisht mirenjohjen e vleresimin per menyren e hijshme, te drejte, etike dhe te qendrueshme qe kisha treguar perballe situatave.Te mundonte mendimi qe koheve te fundit shume deshira e plane i kisha lene anash, “jepi vetes prioritet ” me the. Ti kishe qene ne dijeni rreth planeve e deshirave te mija dhe u shprehe falenderues ndaj meje per perpjekjet e mundimet e mija per ta balancu kohen mes familjes dhe qellimeve profesionale . M`i dhe disa porosi e keshilla shume te forta qe s’do t’i harroj kurre.
Ate nate vazhdimisht e shprehje vleresimin tend se si sprovat qe sjell jeta i kisha kaluar me un te farte e pa u nenshtruar. Kishe qene koshient per ata qe kishin perfituar nga toleranca e mirekuptimi im. Madje kete nuk hezitove te ma perserseritje disa here mua por edhe atyre haptazi. Te vinte keq qe nuk me kishe mbrojt me teper e me the “I ke mendimet e thella, edhe i thu troç. Kjo ka me te kushtu ne jete. ”
Ishe shume i vemendshem, Babi. Ndonese ne heshtje Ti kishe vezhgu me kujdes qendrimin tim dinjitoz perballe provokimeve. Rrugen e suksesit e njihje shume mire, Bab dhe e dije mire se sukseset e mija nuk do te vinin lehte. Ma shprehje vleresimin qe ne asnje menyre une nuk i nenshtrohesha askujt pavaresisht pasojave. Me asnje cmim kurre nuk i theva principet e mija, sepse kete ma mesove Ti. Ta kom dashte shume ate shpirtin rebel kur dikush mundohej t’i thente parimet! Rebeloheshe shume!
I ke njoft ambicjet e qellimet e mija ma shume se cdo kush tjeter. Te dyte kemi pas etike dhe disipline te forte ne pune. Here pas here me ke kritiku qe po punoj ose mesoj shume e qe duhet te kujdesem me teper per veten. “ Mos e jep kaq shume veten mbas punes,” por une nuk dija ndryshe se gjith jeten te kisha pa ty duke punu ashtu. Per ata qe ju pengonte ambicja, disiplina, e principet e mija ti ndije keqardhje. Mbase ndiheshin te pasigurte perball meje apo kishin nevoje te punonin me veten e tyre. Ndoshta ju pengonte qendrimi im, vendoshmeria, e uni i forte dhe perpiqeshin qe autoritetin e respektin ta merrnin me force, pikerisht per arsyjen qe nuk isha lajkatare ndaj tyre. Sa perpjekje per te me nenshtruar mua, dikur edhe ty, por ishte perpjekje e kot. Besimi i plote qe kishe ne mua me bente shume te forte por edhe shume me te pergjegjshme.
Bab, semundjen e luftove me hir e me pozitivitet deri ne momentet e fundit. Dy muajt e fundit te jetes tende qe i kalova prane teje, mbeten mesimi me i rendesishem se si luftohet pa u tremb, me shume kurajo, pa iu dorezu asnihere dhimbjeve te forta qe ta kapluan trupin. Vdekja jote beri shume buje e familjaret, shoket e populli yt po e vuajne humbjen tende. Sa e sa njerez na kane fol fjale te mira per ty! Sa e sa njerezve ju kishe ndihmu bre Bab! Kurre s`e ke permend, kurre! Dhe kjo tregon shume, tregon se para se me qene artist, ke qene njeri mbi te gjitha. Ishe shume i dashur, tolerant dhe gentleman me plotkuptimin e fjales.Sharmin dhe humorin e kam trasheguar nga ti por edhe thellesine dhe mendimin kritik.
Babi, ne momentet e minutat e fundit te jetes ata syte e tu te kaltert si qielli, s`do t’i harroj kurre. Syte e tu mbeten me shikim nga une deri sa i mbylle pergjithmone. Ate shikim ta njoh shume mire. Eshte shikimi qe thote: vazhdo aty ku e kam lene e une do te te shikoj nga lart. Sa here ndihem e dobet, e kujtoje ate pamje, e cdo dhimbje shenderrohet ne krenari dhe marr forcen per te vazhdu!
Ndonese nuk je fizikisht me ne Ti do jetosh pergjithmone permes veprave tua! Gjeneratat qe do te vijne, do te pyesin per ty, per veprat tua te shkrira ne bronze qe vulosin historine tone si popull. Ke lene nje trashegimi te pasur artistike por mbi te gjitha na le neve, mua vajzen tende te madhe, qe te kujton cdo dite e mundohem te te perfaqesoje denjesisht qe te bej krenar ty! Por qe te perfaqesoj ty eshte e veshtire dhe pergjegjsi sepse ke qene jo vetem i yni por i gjithe Kosoves.
Babi, kam qene dhe mbetem e privilegjuar qe jam vajza jote. Fale mbështetjes dhe inkurajimit tend jam kjo qe jam sot. Na le atehere kur na duheshe shume. Ishe shtylla e shtepise tone dhe nuk e di ku ta gjej forcen te jetoj pa butesine dhe mbrojtjen qe pata nga ti. Ke qene e do te mbetesh inspirimi e dashnija por edhe dhimbja ime ma e madhe ne jete.
Kosova është renditur pothuajse në vendet e fundit në rezultatet e testit të PISA-s për vitin 2022. Kosova ka zënë vendin e 76 nga 80 shtete pjesëmarrëse për lexim, ndërsa është në vendin e 77-të nga 80 për shkencë.
Rezultatet e testit “PISA 2022” u publikuan të martën.
Ministrja e Arsimit, Arbërie Nagavci, ka theksuar se këto kanë qenë rezultate të pritshme duke pasur parasysh problemet me mësimin gjatë pandemisë.
“Rezultatet të cilat janë bërë publike kanë qenë të pritshme, duke marrë parasysh që e kemi pasur një situatë pas pandemisë, ku mësimi është zhvilluar me probleme. Kjo ka qenë e pritshme. Këtu e shtojmë që pandemia ka sjell sfida të tjera të mësimdhënësit e nxënësit për shkak të mungesës së kushteve. Këtu e shtojmë edhe ndërrimin e qeverisjeve. Por ne e kemi pasur fokus në zhvillimin e politikave për përmirësimin e cilësisë në arsim”, ka thënë Nagavci në një konferencë për shtyp.
