Së fundmi, kritikët e filmit të BBC Culture, Nicholas Barber dhe Caryn James, zgjodhin 10 nga filmat kryesorë të këtij viti, shkruan BBC. Secili film në vete përmban tema interesante, edhe pse në kohë pandemie, relaizimi i tyre është përfunduar me shumë sukses.

Da 5 Bloods

Filmi i fundit i Spike Lee është një epikë pasionante, kinetike, gjithëpërfshirëse, duke ndërthurur një dramë intensive me zgjuarsi. Ndërsa katër veteranë amerikanë me ngjyrë kthehen në Vietnam për të rikuperuar trupin e mikut të tyre të humbur, si dhe një arkë prej ari, Lee paraqet pamje të gjatë, historike të SHBA–së dhe racizmit. Da 5 Bloods është një nga më të mirët e Spike Lee, që do të thotë shumë.

The Personal History of David Copperfield (Historia personale e David Copperfield)

Një nga padrejtësitë më të këqija të kinemasë është se Historia personale e David Copperfield, i cili u rrëzua në Baftas këtë shkurt. Edhe sipas standardeve të shkrimtarit-regjisorit të saj, Armando Iannucci, ky film i gëzuar dhe pafundësisht inovativ është një arritje vezulluese që ngrit nivelin për shkrimtarët e tjerë, kur vie puna për adaptimin në skenarë të librave të Charles Dickens.

Never Rarely Sometimes Always (Kurrë, rrallë, nganjëherë, gjithmonë)

Kjo dramë e thellë qetësisht tregon historinë e 17-vjeçares, Autumn(Sidney Flanigan), shtatzënë në një qytet të vogël në Pensilvani, ku aborti është i kufizuar, pasi ajo dhe kushërira e saj fshehurazi marrin një autobus në qytetin e afërt në New York për të kryer abortin. Larg një filmi me mesazhe, filmi i shkrimtarit dhe regjisorit Eliza Hittman është një histori inteligjente, elokuente, për zgjedhjet, sekretet dhe vendimet e trishtuara, të dëshpëruara, që gratë e reja ndonjëherë i marrin për të shpëtuar të ardhmen e tyre. Kamera në heshtje kap trishtimin në fytyrën e Autumn, si dhe strukturën e mërzitshme të qytetit të saj dhe realitetin e ndritshëm, dërrmues të Nju-Jorkut.

The Hunt (Gjuetia)

Një triler komedi në lidhje me një bandë të liberalëve të privilegjuar (përfshirë Hilary Swank) që rrëmben disa persona të krahut të djathtë (përfshirë Betty Gilpin) dhe i gjuan për qejf, publikimi i filmit u shty vitin e kaluar pas dy gjuajtjeve masive në Amerikë, dhe ajo u dënua nga presidenti amerikan Donald Trump në Twitter. Por kur doli më në fund këtë pranverë, pak para mbylljes së kinemave, filmi i Craig Zobel dhe Damon Lindelof doli të ishte një udhëtim emocionues që ju bën të hamendësoni se kush është në anën e kujt dhe kush duhet vrarë.

Bacurau

Një nga filmat më të çuditshëm, më shpikës të vitit është kjo perlë e mprehtë braziliane, e vendosur në një fshat të varfër dhe të izoluar të quajtur Bacurau. Komuniteti i ngathët, duke përfshirë Sônia Braga si mjekun e saj shpesh të dehur, është i shtypur nga një politikan i korruptuar dhe i hutuar se pse Bacurau është zhdukur papritmas nga çdo hartë, e shtypur apo në internet. Kur fshati pushtohet nga mercenarë, filmi shndërrohet në një homazh të përgjakur për perëndimorët. Ju mund të analizoni nëntekstin e filmit në lidhje me politikën braziliane ose thjesht të shijoni guximin e tij tërheqës, zhanër-lakues. Regjisorët Kleber Mendonça Filho dhe Juliano Dornelles fituan çmimin e jurisë në Kanë vitin e kaluar.

The Assistant (Asistentja)

Drama e mprehtë, e kontrolluar fort nga Kitty Green është vendosur në zyrat e rrëmujshme të Nju Jorkut të një manjati grabitqar të filmit. E strukturuar si një ditë e zakonshme në jetë, Asistentja me Julia Garner si punonjëse me përvojë të paktë që mundohet nga para agimit deri pas muzgut, duke iu përgjigjur telefonave, duke shtypur skriptet, duke shpërndarë shishe me ujë dhe duke i rregulluar të gjitha provat e lidhjeve të shefit të saj. Një drejtor si famëkeqi Winstein -njëlloj mund të jetë antagonisti i filmit, por filmi sheh përtej një burri për t’u përqëndruar në një kulturë më të gjerë korporative të seksizmit, kondensimit dhe bashkëfajësimit të heshtur.Nuk ka fjalime të mëdha apo konfrontime shpërthyese, por ka tension përgjatë gjithë kohës ndërsa presim që asistentja të rebelohet kundër shefit të saj… ose të pranojmë që ajo do të vazhdojë të punojë për të, sidoqoftë.

Emma

A kishte nevojë bota për një tjetër skenar të përshtatur nga librat Jane Austen? Në të vërtetë jo, por ky version tërheqës, i gjallë është një shtesë shumë e mirëpritur. Regjisori Autumn de Wilde nuk e rikrijon zhanrin e periudhës; ajo mbështetet në tërheqjen e saj të rehatshme dhe të modës së vjetër. Ndërsa Ema, Anya Taylor-Joy kap zemrën dhe ngrohtësinë e heroinës së tronditur të Austen-it dhe Bill Nighy vjedh me lavdi çdo skenë si babai komik tepër protektiv i Emës.

The Vast of night (Pafundësia e natës)

A po na shikojnë alienët? A po fluturonin ata në qiellin e New Mexico në vitin 1950? Ky mister fantastiko shkencor i qytetit të vogël i shtron ato pyetje, por u përgjigjet atyre me aq shumë entuziazëm dhe origjinalitet saqë duken krejt të reja. Gjatë një mbrëmje, The Vast Of Night paraqet DJ-in e një radio lokale  (Jake Horowitz) dhe një operator telefonik (Sierra McCormick) ndërsa ata hetojnë zhurmat e frikshme që po transmetohen nga diku afër. Filmi përfshin një komentim të mprehtë për margjinalizimin e grupeve të caktuara shoqërore, por është bravura e qartë teknike që e bën debutimin e Andrew Patterson shumë të këndshme. Ndërsa kamera paraqet të gjithë qytetin në kohë të gjata, të pandërprera dhe aktorët rrëmbehen përmes dialogut qesharak dhe idiosinkratik, ju e dini që po shihni shfaqjen e një talenti të ri jashtëzakonisht emocionues.

The Painter and the Thief (Piktori dhe hajduti)

Ky dokumentar i çuditshëm e bindës fillon kur Barbora Kysilkova, një artiste çeke në Oslo, ka dy piktura të vjedhura nga një galeri. Pasi hajduti, Karl Bertil-Nordland, është arrestuar, Barbora e kërkon atë dhe i kërkon të pikturojë portretin e tij. Ajo po përvetëson imazhin e tij ashtu si ai vodhi artin e saj, por ky është vetëm fillimi i një miqësie të vërtetë, nganjëherë pikante, pasi historia zgjerohet të përfshijë lidhjen e Barbora-s me të dashurin e saj dhe varësinë e drogës së Karl-it. Regjisori Benjamin Ree ndoqi subjektet e tij për vite me radhë për të krijuar këtë kronikë të pasur me shtresa, frymëzim, faj dhe rikrijimi.

True History of The Kelly Gang (Histori e vërtetë e Kelly Gang)

Biografia e Justin Kurzel nga Ned Kelly, burri famëkeq i Shekullit XIX, është vite dritë larg nga drama mesatare. Përshtatur nga romani i Peter Carey, ka një prekje nga punk-rock – një pamje tërheqëse e peizazheve të shkatërruara të Australisë në epokën koloniale, korrupsionit endemik, seksit dekadent dhe dhunës së përgjakshme. Vetë Kelly (George MacKay) mësohet të mbijetojë në këtë terren të egër nga nëna e tij brutale (Essie Davis), një bandit rrokullisës (Russell Crowe), një polic shfrytëzues (Charlie Hunnam) dhe një zyrtar anglez (Nicholas Hoult). Nën ndikimin e tyre, është pothuajse e pashmangshme që ai të bëhet udhëheqësi i një bande revolucionare. Kurzel dhe ekipi i tij e bëjnë Kelly-n më të egër dhe më të frikshme se kurrë, por edhe më simpatike. /Albinfo.ch / KultPlus.com