“Barbie” i Greta Gerwig mund të jetë filmi më i suksesshëm financiarisht i drejtuar ndonjëherë nga një regjisore femër dhe filmi me fitimin më të madh gjatë vitit 2023.

Por ai u mposht në të ardhura në Itali nga një film tjetër, i realizuar gjithashtu nga një grua dhe që flet drejtpërdrejt në lidhje me përvojën femërore.

‘There’s Still Tomorrow’ (C’è Ancora Domani), nga aktorja, shkrimtarja dhe këngëtarja 50-vjeçare Paola Cortellesi, tani po publikohet në të gjithë Evropën, përfshirë Britaninë e Madhe. Filmi u bë një fenomen në Itali vitin e kaluar, duke marrë prodhuar më shumë para se Barbie dhe Oppenheimer.

Që nga muaji i kaluar, ai kishte nxjerrë rreth 31.5 milion paund në kinema, ishte filmi më i madh në vend i vitit 2023 dhe filmi më i suksesshëm i realizuar ndonjëherë nga një grua italiane. Cortellesi i thotë BBC News se ende nuk mund ta besojë suksesin e tij.

“Askush nuk mund ta kishte parashikuar ndonjëherë valën e pjesëmarrjes dhe dashurisë nga audienca për këtë film,” thotë ajo.

“Unë kam qenë aktore për gati 30 vjet, dhe kam shkruar skenarë për 10 vitet e fundit, tani kam bërë filmin tim të parë në moshën 50-vjeçare. Dhe për të ndarë ekranin dhe paratë me një film të madh si Barbie, që gjithashtu ka të bëjë me përvojat e grave, duhet të jetë një gjë e mirë.”

Megjithatë, një pjesë e arsyes që ‘There’s Still Tomorrow’ mund të ketë arritur një rekord të tillë në Itali, është se heroina, Delia, (e luajtur gjithashtu nga Cortellesi) vuan abuzim të dhunshëm fizik dhe emocional nga i shoqi.

Në film, Delia është një shtëpiake dhe nënë që jeton në varfëri në Romën e pasluftës në vitin 1946, viti kur gratë italiane morën për herë të parë pjesë në votime.

Megjithatë, historia e filmit rezonon me audiencën bashkëkohore italiane. Sipas statistikave të fundit të policisë, 120 gra u vranë në Itali në vitin 2023 , rreth një në çdo tre ditë. Raporti tha se pak më shumë se 50% e tyre u vranë nga partnerët ose ish-partnerët. Një e katërta e tyre u vranë nga fëmijët e tyre – në 89% të atyre rasteve, ishte djali i tyre.

Çështja e femicidit shpërtheu në Itali në nëntor 2023, disa javë pas publikimit të ‘There’s Still Tomorrow’. Protesta masive u zhvilluan për vrasjen e studentes 22-vjeçare Giulia Cecchettin, e dyshuar se u vra nga ish-i dashuri i saj, i cili është në pritje të gjyqit.

Funerali i saj u ndoq nga mijëra njerëz dhe vdekja e saj shkaktoi protesta të mëdha dhe thirrje për më shumë mbrojtje për gratë. Cortellesi thotë se filmi i saj tenton pjesërisht të eksplorojë një mentalitet kulturor që ajo argumenton se “ka vazhduar për mijëvjeçarë”.

Të ashtuquajturat “krime pasioni” u kriminalizuan në Itali vetëm në vitin 1981 dhe në korrik 2023, gjyqtarët në Romë u bënë tituj në mbarë botën kur një kujdestar shkolle u lirua nga akuza për përkëdheljen e një nxënëseje 17-vjeçare, sepse sulmi seksual zgjati më pak se dhjetë sekonda.

Një “kërkim i shkurtër” është bërë trend në Instagram dhe TikTok në Itali, së bashku me hashtagun #10secondi.

“Tema e vrasjes së grave është fatkeqësisht shumë, shumë aktuale, veçanërisht në Itali,” shpjegon Cortellesi.

“Por femicidja është shpesh fundi tragjik i diçkaje që nuk fillon në atë mënyrë. Ajo që ne nuk dimë është historia që kulmon me një akt të tmerrshëm dhune dhe një vdekje të një gruaje çdo 72 orë në Itali. Ne mundemi vetëm konkludojmë një histori dhune e cila shpesh as nuk u paraqitet autoriteteve para se të përshkallëzohet.”

Regjisorja thotë se temat e dhunës ndaj grave kanë qenë pjesë e skenarit të saj prej vitesh, si dhe në punën e saj në skenë dhe ekran si aktore, ndonëse thotë se nuk e ka përjetuar vetë.

“Doja të bëja një film bashkëkohor të vendosur në të kaluarën në mënyrë që të krahasoja çfarë ka ndryshuar dhe çfarë ka mbetur e njëjtë,” shpjegon ajo.

“Ne tani, si gra, mund të kemi disa të drejta dhe garanci, por ajo që nuk ka ndryshuar në shoqëri është ky mentalitet që shtrembëron dashurinë dhe e kthen atë në zotërim. Kjo është arsyeja pse ne kemi nevojë për edukim më të mirë.”

“There’s Still Tomorrow” mund të zhvillohet në vitin 1946, xhiruar bardhë e zi (një shenjë për kineastët klasikë italianë të periudhës) dhe trajton një temë si dhuna në familje, por një humor ironik ende përshkon historinë, diçka që regjisorja thotë se beson se ka ndihmuar audiencën të lidhet me filmin.

“Kur kam shkruar skenarë në të kaluarën, kam përdorur të njëjtën lloj gjuhe,”, thotë ajo.

“Nuk është komedi në vetvete, është përdorimi i gjuhës së komedisë për të folur për disa tema shumë serioze. Mendoj se duke përdorur humorin mund t’i hapni këto tema. Ju e dini që njerëzit do të shpresojnë të empatizohen dhe të marrin anën e heroinës suaj, pa qenë unë konfrontues në gjuhën time kinematografike.”

Kur ‘There’s Still Tomorrow’ u shfaq për herë të parë në Itali, botimi i industrisë në gjuhën angleze Screen Daily e quajti atë “një përrallë sentimentale të vuajtjes dhe vetëflijimit”, duke shtuar se Cortellesi “e ekzekuton atë me stil”.

“Dhuna në familje… nganjëherë koreografizohet në një kërcim grotesk dhe befasues,” tha kritiku i Screen Daily, Allan Hunter , duke shtuar: “Momentet romantike më të tej mbushura janë nën ndikimin e … humorit të thatë”./BBC/KultPlus.com