Në Edicionin e 24-të të San Gio Verona Video Festival, i cili mbahet nga data 23 – 27 korrik në Veronë të Italisë, në konkurrencë zyrtare do të shfaqen edhe dy filma kosovar të regjisores Lorena Sopi.

Filmi i shkurtër ‘Përjetësisht Fëmi’ /Eternally Child/ i cili deri tani është shfaqur në rreth 50 festivale ndërkombëtare dhe ka fituar 15 çmime kinematografike, si dhe filmi ‘Rreze’ /Ray/ i realizuar sipas një flete të ditarit të famshëm të Rreze Abdullahut dhe i cili në muajin maj është shfaqur premierë në Cannes Film Festival – Short Film Corner.

San Gio Verona Video Festival, konsiderohet si njëri ndër festivalet më të rëndësishme të filmit të shkurtër në Itali. I krijuar nga Carlo Rossi dhe Giorgio Trentin, ky festival ka shpërblyer dhe promovuar ndërkombëtarisht regjisoret me famë si Abas Kjarostamin, Aleksander Sokurov, Milto Manchevski, etj.

Në fjalën prezantuese të Edicionit të vitit 2018, drejtori i këtij festivali, Ugo Brusaporcoshkruan ka thënë: ‘Këtu jemi një fletë e bardhë përpara, fjalët që duhet të shkruhen në te, me filmat që ju thërrasin për t’u mbajtur mend, dhe ka shumë, 24 filma të këtij Festivali, imazhet e akumuluara që i kanë thurur së bashku me tregimet e tyre kohore, aq gjatë kohë të kaluar që nga ajo aventurë, e imazheve në lëvizje kur filmi ka filluar si magji.

Ne jemi ende me të njëjtat data, 23/27 korrik, do të jemi në Santa Marian e bukur në Chiavican. Si një moment reflektimi mbi gjendjen e kinemasë, se ky është kuptimi i festivaleve të vërteta, jo qilimat e kuqe ku kalojnë shifra të keqpërdorura, por momente në të cilat krahasojmë veten me risitë e magjishme të vizioneve të reja që quhen Kinema. Siç ndodh në çdo festë të shenjuar, sepse një Festival nuk është muze për të kapur një sponsor dhe një audiencë televizive të cilës nuk i pëlqen Kinemaja, të paktën jo Kinemaja që ai nuk e njeh, nuk e kupton, nuk e ndjen. Një audiencë që sheh njëqind kopje të Don Camillos dhe tmerrohet para Kiarostamit ose Sokurov-it. Festivali ynë, përkundrazi kërkon Kiarostamin e ri dhe Sokurovin. Ne nuk kërkojmë kopje të vazhdueshme e të afishuara si ato që i lanson Hollivudi si yje të rreme që shfaqen e shuhen për çdo ditë. Për ne janë të rëndësishme individualitetet krijuese , sikur atëherë kur erdhi Milço Mançevski, (fitues i ‘Leone d’Oro në Venecia’ në vitin 1994/ dhe u bë pjesë e vitit të lindjes së Festivalit tonë. Ai, tani ka zgjedhur për të marrë pjesë në Festivalin San Giò Verona 2018 për të hyrë në konfrontim me një botë të të rinjve dhe të moshuarve që synojnë të shfaqin vizionet dhe botëkuptimet e tyre të strukur prapa kamerës dhe jo aftësitë e tyre për të pozuar në një qilim të kuq. Gjatë përzgjedhjes së filmave, qesha dhe bërtita para veprave të mëdha si ajo e një Paolo Gallaglia-s së jashtëzakonshëm, i cili i jep një leksion kinemasë së verbër, dhe unë nuk them emra të tjerë sepse të gjithë e meritojnë një faqe të parë për të shkruar vlerën e artit të tyre. Në këtë rast po mendoj për Lorena Sopin, një 20-vjeçare nga Kosova e cila solli dy filma të pabesueshëm dhe mahnitës, një tashmë pjesëmarrës në Kanë, për Carla Andrade e harruar në shkretëtirën e Ataçama për të dëshmuar për qenien tonë sot. Mendoj për poezinë nga Aminatou Echard, e mrekullueshme në tregimin e botës së dhimbshme në një përrallë prej së cilës ka lindur si grua. Është një festival me tema të forta, ku u thuhet italianëve të cilët kanë dështuar ose nuk kanë dashur të largohen nga Istria, atyre që janë zhvendosur në Palermo në përpjekjen për të shpëtuar djemtë dhe vajzat nga një fat i shënuar në zemër Albergheria, diku prapa tregut historik të Ballarò-s. Atje ku shkojmë pa vetëdije me dy djem të rinj duke u fikur rreth në një zyrë të policisë në Ditën e Shën Valentinit, apo atje ku ju takoni frikën dhe tmerret e përgjakshme.
Festivali ynë është ky dhe më shumë, është zbulimi i imazheve të reja, disa provokuese, të tjerët të afta për të mahnitur, të gjitha me shumë emocione…’ . /KultPlus.com