Të gjithë jemi të lodhur. Çdo ditë kalon njëjtë, orë të stërzgjatura duke qëndruar para ekranit dhe me raste, dalje në rreze të diellit për të rimbushur energjitë.

Rutina e kaluar ka marrë pamje tjetër: takime nëpërmjet kamerave, mirëmbajtje dhe vendosje të maskave para se të dalim, aktivitete të përbashkëta të ridefinuara në mënyrë që të realizohen në izolim. Ndoshta, ne nuk kemi ngecur në kohë, por krijohet kjo përshtypje, shkruan “The Verge”. Një ditë e gjatë me shumë pak ndryshime dhe ku ne jemi të stresuar gjatë gjithë kohës. Shkruaje: “Palm Springs” është një film për gjendjen mendore të këtij viti.

Në shikim të parë “Palm Springs” është i ngjashëm më “Groundhog Day”: Nyles (Andy Samberg) është një djalosh i pafat që i duhet ta rijetojë të njëjtën ditë, transmeton KOHA. Mirëpo, ajo që e bën “Palm Springs” që të dallohet është fakti se sa pak është i bazuar në argumente.

Sigurisht, ngecja në kohë është gjithëpërfshirëse dhe gjithmonë prezentë, por gjithashtu është një fakt i jetës. Në fillim, Nyles ka qenë duke jetuar në këtë gjendje që një kohë të gjatë; ne mësojmë për këtë gjendje dhe sesi ajo funksionon vetëm pasi që diçka e çuditshme i ndodh, Sarës (Cristin Milioti), motrës së nuses, që ngec po ashtu.

Komedia e re nga “Hulu” mund të befasojë disa shikues, sidomos ata që kërkojnë një film të realizuar nga trioja e “The Lonely Island” – një ekip që përtej “Saturday Nigh Live” apo filmit si “Hot Rod” dhe “Popstar” u bë i njohur për paroditë e muzikës pop dhe humorin plotësisht të marrë. “Palm Springs” është definitivisht qesharak, por është një lidhje më e errët dhe e mjegullt.

Sarah kalon nëpër një tronditje të kuptueshme dhe refuzuese pasi që mëson për situatën në të cilën gjendet, por është në shërbim të shikuesve, që ata të mësojnë disa rregulla të ashpra sesi funksionon ngecja në kohë. Pasi që gjithë kjo është kuptuar, filmi gërmon brenda karaktereve dhe aty qëndron ritmi i tij.

Të dy, edhe Sarah edhe Nyles kanë anën e errët të tyre që nuk i pengojnë komedisë. Milioti e luan shumë mirë rolin e Sarës duke i dhënë intensitet dhe kompleksitet një karakteri që shumë lehtë mund të luhet si një vajzë maniake dhe jo aq e rëndësishme. Sambergu i jep një errësim të pazakonshëm personazhit të tij naiv, dhe në mënyrë të befasishme është efektive. /KultPlus.com