Kur i tregova adresën taksistit, ai ma ktheu: “Pih, sa e urrej atë adresë!”

E pyeta: “Pse?”

“Paj, aty jeton ai shiptari, he nënën ia q*sha, dhënët Zoti të jetë shpërngulur në Kosovë”.

Ia kthej: “Ai është babai im”.

Ai: “Ja, e dh*va!”

Kështu thotë, ndër të tjera, në një intervistë për gazetën “Nedelnik” të Beogradit Uliks Fehmiu, aktor e djali i artistëve Bekim Fehmiu e Branka Petriq, në të cilën pohon të ketë gjak shqiptar, serb e kroat.

-Në fund të vitit të tretë të Akademisë kishte ikur turi i ortakëve të mi. Tashmë kishte nisur “revolucioni i trungjeve” dhe unë fillova të mendoja për largim. vera e parë kur nuk shkuam në detin kroat ishte 1991-shi. Atë verë shkuam në Ibic dhe që atëherë e bëm mendjen të kërkojmë viza amerikane në Ambasadën e SHBA në Barcelonë, por ishte festë, ambasada ishte e mbyllur, dhe u kthyem në Beograd. Atëbotë më priti njëra nga ofertat e para për të luajtur në një film, “Bulevardi i revolucionit” – ka rrëfyer për javoren “Nedelnik” aktori Ulisk Fehmiu, duke rikujtuar largimin në atë kohë nga vendi, transmeton Koha.net.

Ndërkohë ishte mbyllur kufiri, ndërsa ai kishte mbetur në Serbi, kurse ftesat për të shkuar në ushtri e për stërvitje ushtarake kishin nisur t’i rreshtohen.

– Nga Beogradi ishi larguar aktorët Rade Sherbexhia dhe Haris Burina. Një mbrëmje po kthehesha natën me taksi bashkë me një shokë dhe dy shoqe nga “Nana”. Kur ia tregova taksistit adresën, ai m’a ktheu: “Pih, bre, sa e urrej atë adresë!” – “Pse? e pyeta. “Paj aty jeton ai shiptari, nënën ia q*sha, dhënët Zoti të jetë shpërngulur në Kosovë”. Unë i them: “Ai është babai im”, ndërsa ai ma kthen: “Auh, ja që e dh*va!”

-Por për mua kjo nuk ishte gjë e re. Nuk jam larguar për këtë arsye. Nuk doja të shkoja ushtar, nuk kam dashur të shkoj në asnjë ushtri. Shokët e mi kishin nisur (jetën – v.j) në Amerikë me furrë. Më pyetën nëse mund të ndihmoja dhe Bekimi më dha ca para për t’iu dërguar. Kështu u bëra hisedarë i asaj furre derisa ende isha këtu, ka treguar ndër të tjera Ulisk Fehmiu.