Realizimi i ëndrrave ndërlidhet edhe me kushtet dhe rrethanat e vendit ku individi jeton. Përbrenda mundësive të pakta për personat me aftësi të veçanta në Kosovë, Betim Bregovina ka arritur të studioj bachelor dhe master në të njëjtën kohë dhe të jetë autor i disa veprave, shkruan KultPlus.

Bregovina i cili ka probleme me të pamurit e tij, nuk është ndalur asnjëherë. Ai ka arritur të diplomoj në bachelor në drejtimet e psikologjisë, pedagogjisë si dhe në master të vazhdoj në degën e psikologjisë. Gjithashtu ai mban autorësinë e disa veprave poetike.

Pikërisht në Ditën Ndërkombëtare të personave me aftësi të veçanta, Betimi ka vendosur që të ndaj një rrëfim të tijin në rrjetet sociale, e cila ka një mesazh të fuqishëm. Për të, realizimi i ëndrrave duhet të shkoj deri në vetmohim por, asnjëherë të mos ketë ndalje.

KultPlus ua sjell të plotë reagimin e Betim Bregovinës:

Për të tjerët e sidomos për njerëzit e zakonshëm(tipik) mund të jetë gjë e thjesht, madje mund të duket asgjë. Ishte dhjetori i vitit 2013 ku me disa vështirësi isha regjistruar ne nivelin Master Psikologji shkollore dhe Këshillim UP. Po thuaj gjithmon i kam ndjekur ligjeratat me rregull. Një shprehi apo nevojë e imja profesionale dhe për të përmbushur tiparin e saktësisë nuk më ka kushtuar gjithmon me çmim të zakonshëm. Një të mërkure kur isha student krahas Baçelorit të Pedagogjisë në vitin e tretë dhe në master siç e përmenda në vitin e parë. Të mërkureve si zakonisht ligjeratat e baçelorit të pedagogjisë fillonin në orën tetë, ndërsa ato të masterit të psikologjisë mbaronin në ora 20. Pra unë dilja nga shtëpia ende pa dal dielli mirë në horizon dhe kthehesha deri pesë orë pas errësimit. Një natë ligjeratat e masterit i përfunduam pak më heret se zakonisht dhe me aq sa më lejuan mundesit e mija u nguta për të dal në stacion që ta mbërrij autobusin e orës 19:10. Arrita ndoshta në kohën e saktë, ndoshta edhe me vonesë, sepse në atë kohë nuk kisha orë akustike që ta dija kohën e saktë. E di se kam pritur autobusin diku rreth 2 orë. Në një natë ku kishte mjegull, temperatura – (nuk e mbaj mend sa gradë). Me frikë se mos autobusi im ka kalu dhe shoferi apo kondukteri nuk më kanë pa që jam duke e prit autobusin. Diku pas rreth 1 orë pritje nëna më morri në telefon dhe më pyeti se ku isha dhe më tha “A vina të marrum me kerr”. Unë refuzova duke i thënë “tash vjen autobusi”.

Këtë e bëra që ta testoj vetën se sa jam në gjendje të pres dhe sigurisht për t’i kursyer prindrit, por edhe buxhetin familjar.

Kur vërtet u lodha dhe kisha të ftohtë u hap një derë autobusi dhe dëgjova që dikush më thirri. Duke hip në autobus i përshëndeta si zakonisht dhe pyeta për vonesën e termenive. Ata më than se ajo linjë e autobusëve kishte mungu. Kur i pyeta për orën. Ai kishte qenë nëse nuk gaboj diku afër orës 21.

Kjo histori më është përsëritur disa herë dhe disa herë jam lodh, jam mërzit, jam dëshpru, por asnjëher nuk kam mendu që të mos i vijoj ligjeratat me rregull.

Fal Zotit, përkushtimit të familjes, kolegëve, shokëve dhe shoqeve e në veçanti aksionerët dhe punëtoret e fimës Kastrioti(Obiliq), të cilët janë kujdesur dhe po kujdesën për mua njësoj sikur unë ta shihja numrin e autobusit. Kam arrit ta realizoj dëshirën time që të mbaroj dy herë baçelor, dy herë master dhe një semseter avancim të programit fillor.

Andaj ju porosis të gjithëve që ta ndiqni ëndrrën tuaja deri në vetëmohim

#3dhjetor #dita #ndërkombëtare #për #personat #me #aftësi #të #kufizuara . / KultPlus.com