Kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama, ka përkujtuar Petro Nini Luarasin, njërin nga figurat më të rëndësishmë të arsimit shqiptar, shkruan KultPlus.com

Kryeministri shqiptar, Rama, ka kohë që ka krijuar rubrikën e tij “Homazh” në rrjetin social Facebook, ku ditë pas dite përkujton figura të rëndësishme të popullit tonë.

Këtu keni statusin e tij të plotë:

PETRO NINI LUARASI, ishte një ndër të ndriturit e këtij vendi, në një kohë kur errësira që e kërcënonte asokohe Shqipërinë, ia mori jetën përmes të shiturve për pesë para, më 17 gusht 1911.

«Edhe 99 herë të rrëzohemi, përsëri do të ngrihemi!», pat kumtuar mësuesi i palodhur, një ndër shpëtimtarët e shqipes, që 99 herë u rrëzuan në përpjekjen e tyre dhe 99 herë u ringritën, mu si muret e shkollave në gjuhën amtare, të cilat u përhapën mes flakëve e tymit të urrejtjes e të pabesisë që ushqehej asokohe, ndaj shkronjave e ndaj shpërndarësve të tyre.

Nga shkolla e Qestoratit ku Koto Hoxhi luftonte fillikat për gjuhën tonë kundër të gjithëve, Petro Nini i Luarasit të Kolonjës, u nis misionar i shqipes në tërë ato vise ku shqipja nuk lëçitej e ku ungjilli veç në emër njihej. Ky patriot ortodoks i farës shqipe, e mbolli me shkolla në gjuhën tonë, për të mitur e për më pak të mitur, tërë djerrinën e Toskërisë së fundshekullit XIX, njësoj si Shën Andoni dhe Shën Benedikti, që farëzuan manastiret dhe mbrojtën kulturën gjatë barbarisë së mesjetës së hershme. E deshën Petro Ninin edhe agallarët e anës kombëtare, e deshi edhe opinga, siç i thoshin atëmot gjindjes së zakonshme. E përnderuan mësuesin e ndritur, qoftë uratët e thjeshtë të katundeve, mes të cilëve shenjtori theror i Negovanit, e qoftë baballarët e teqeve.

Plot tre herë e çkishëruan “heretikun” kolonjar që shpirtin e mendjen i kishte njësh me shqipen e mallkuar; si një Sokrat i përvuajtur, ai hartoi apologji të vërteta për shkronjat tona dhe u sha, u shty e u pështy nga plot derra tutkunë e të kënaqun të kohës, siç janë në fakt derrat e të gjitha kohëve. Drejtor i Mësonjëtores së Korçës dhe themelues i disa shoqërive shqiptare në Amerikë, në vitet 1904-1908, delegat në Kongresin e Manastirit, Luarasi i madh u sprovua në trup e në shpirt, nga kanosjet e burgosjet e një qeverie dudume dhe nga përdhosjet e një hierarkie klerikale halldupe. Asnjë e zezë nuk iu kursye.

99 herë u ringrit pas rrëzimeve, por më 17 gusht 1911, Petro Nini Luarasi u ngjit përfundimisht drejt Krijuesit që Rilindasit e quanin me emrin e bukur të « Zotit të Jetësë ». E kështu, një vit përpara se të ngrihej përgjithnjë flamuri i mëvetësisë, me misionin e tij plotësisht të përmbushur, ai u bë pjesë e gjakut dhe flakës gjithmonë të gjallë, në sfondin e shqipes dykrenare! Duke e kujtuar sot atë dhe natyrshëm, bashkë me të, tërë kalvarin e vuajtjeve e të sakrificave për gjuhën shqipe, në respekt edhe të besimit të tij e të rilindasve në Zot, është e pamundur të mos i drejtohesh Zotit, me lutjen që ta mbrojë shqipen e mrekullueshme nga kanosjet e përdhosjet e kohës së keqe të harbutshkrimit. / KultPlus.com