Një mesazh si ky, shumë kuptimplotë, na rikthen në kujtimet më të bukura të jetës. Fëmijëria e pakthyeshme, fle përgjithmonë brenda nesh. Në thellësitë e shpirtit, secili prej nesh ruan portretin e ëmbël të atyre njerëzve të sakrifikuar që na mbajtën në prehër e përkëdhelën, me dashurinë më të veçantë në botë…atë të gjyshërve!

Qëllimi i parë i përparëses së gjyshes ishte të mbronte rrobat poshtë, por njëkohësisht: shërbente si dorezë, për të kapur tiganin e nxehtë nga furra;

Ishte e mrekullueshme për të tharë lotët e fëmijëve dhe në disa raste për të fshirë fytyrat e bëra pis;

Në kotec shërbente për të transportuar vezët e ndonjëherë edhe zogjtë e vegjël të pulave;

Kur vinin miqtë në shtëpi përparësja shërbente për të fshehur fëmijët e ndrojtur;

Kur bënte ftohtë gjyshja mbulonte shpatullat;

Ajo përparëse e mirë dhe e vjetër tundej për t’i fryrë zjarrit dhe druve;

Me të transportoheshin patatet dhe drutë e thatë për stufën në kuzhinë;

Në kopshtin e oborrit ajo shërbente si shportë për perimet, pas bizeleve e kishin radhën lakrat;

Në fund të stinës përparësja shërbente për të mbledhur mollët e rëna poshtë pemës;

Kur vinin papritur miq mahniteshim sesi ajo përparëse kthehej në leckë, për të marrë pluhurat;

Kur vinte ora për të ngrënë drekë gjyshet shkonin në fund të shkallëve dhe tundnin përparëset… dhe burrat në fushë, e dinin se kishte ardhur ora për të ngrënë;

Gjyshja e përdorte përparësen edhe për të vënë mbi parvazin e dritares, ëmbëlsirën me mollë, për t’u ftohur;

Do të duhen të kalojnë shumë vite, që ndonjë send apo shpikje tjetër, të zëvendësojë të pakrahasueshmen… përparëse të vjetër.

Bekuar, duarartat zemërbuta… gjyshet tona!!!/Konica.al/ KultPlus.com