Sfidat e rrugëtimi i Uta Ibrahimit nëpër majet më të larta të botës, asnjëherë nuk ka qenë i lehtë. Së fundi, Ibrahimi humbi edhe babain e saj, shkruan KultPlus.

Përmes një statusi në rrjetin social Facebook, Ibrahimi ka treguar për momentin kur e ka kuptuar për humbjen e babai të saj, e ndër të tjera ka shpalosur edhe sfidat e të qenurit një alpiniste e pothuajse gjithmonë larg familjarëve.

Më poshtë gjeni statusin e plotë të Ibrahimit.

Pas ngjitjes dhe suksesit në Majen Anapurna, e vendosa me vazhdu ma tutje edhe ne ngjitjen ne Majen Dhaulagiri …

U ndijsha mire, edhe e forte … baba e nana veq kishin bo ma mire, mas Covidit .. e kisha shpirtin e qete edhe pse ngjitja ne Annapunra ishte shume e veshtire fizikisht dhe mentalisht …

Gjeta perkrahjen e shume njerzve per me vazhdu ma tutje … edhe pse ende nuk i kisha siguru mjetet financiare, me publikimin neper rrjete sociale dhe me ndihmen e Federates Bjeshkatare te Kosoves dhe disa Shoqatave Bjeshkatare ne Kosove, u sigurua 20% i mjeteve … e me pas edhe 20% tjeter nga shoqesia ime dhe organizata te tjera … ( do ta publikoj listen ne ditet ne vazhdim).

Ishim tu e prit motin e mire, per me shku drejt majes … edhe pse ende nuk jane fiksuar litaret .. por kishim te gjithe energji te mire, kisha shume shpresa qe do te ja dalim majes se bashku … e gjithashtu isha e sigurt qe gjithcka ne shpi eshte mire …

Kur e mora lajmin per vdekjen e babes, ishim bashk ne tent me shoqen time meksikane Viridiana me te cilen u bam si motra dhe e kem perkrah njona tjetren ne secilin gezim e dhimbje per keto dy muaj …

E para qe dojsha me bo me gjith zemren ke me mujt me kthy kohen veq 1 dite ma perpara, e me ja ni zanin veq edhe nji here … e tani ja nisa menjiher me mendu se qysh me u kthy … e tek vone dikur mendova, nashta edhe mundem me nejt edhe me vazhdu ekspediten ..
Ke teper e veshtire me vendos cka me ba … nana me tha shko drejt majes, e zemra me thojke shko te nana … e gjithashtu, e dijsha qe bibi jem kish dasht qe une me e njek andrren tem …
Me vendos me u kthy, perveq qe e humba mundesine me e ngjit nje maje shpejt e mire, gjithashtu isha e obligume ndaj donatoreve per pagesen qe e kishin ba, e gjithashtu ende jam e obligume me pagu edhe 50% te pageses tjeter, te cilat as nuk i kom e as skom qysh me i siguru me ..

Me vendos me vazhdu ma tutje, per 2 dite qendrimi ne Kamp Baze, s’ma thojke as zemra e as menja!
Kisha qef me mujt me ja lon kete vendim dikujt tjeter .. ja nisa me ju lut qjellit, gureve edhe malit!
Dhaulagiri, ne mengjes ne diten kur e lash, ishte e mbyllun me mjegull edhe e merzitun … mu dok qe po e bashkendjen me mu!

Sa isha tu fol me telefon satelitor me Mingmen nga kompania e Helikopterave – me tha qe ka me sjell ushqime ne Kamp Baze dhe nese du me u kthy, mundem me u kthy me helikopter ne Kathmandu — por tha, nuk mundet me u nis sepse moti eshte i keq gjithkah neper male .. dhe shpresat per me ardh ishin shume te vogla! …
U gezova qe vendimin tem, ja lash nones natyre … edhe sa isha tu fol me Vi-ne, veq ja nisi me rrezu djelli … edhe per 40 min erdh helikopteri ne kamp dhe u ktheva ne Kathmandu!
Tash, sa po pres qe neser me u kthy ne shpi, po mendoj se cili u kan vendimi i duhun!

Gajte dites se djeshme, edhe sot, kam marr mijra mesazhe, nga shoqe e shok, edhe nga njerez te tjere, te cilet ose e kan njoft Bibin tem, ose veq e kane pa ne fotografite e mia, apo veq e kane percjell jeten tem … e disa prej tyne, kane qene mesazhe qe une jam e forte edhe mundem me vazhdu ekspediten … e duhet me shty veten .. etj …
E shume te tjera kane qene mesazhe qe kane ndje dhimbjen bashk me mu, e qe bibi jem asht krenar me cka bej, e shume prej tyne qe une duhet me qene krenare se cfare bibi kom pas, … e qe, krejt ne fund nuk e paskna dijt qe paskna qaq shume njerez, qe perveq qe e gezojne suksesin tem, edhe e ndjejn dhimbjen tem!
E krejt keto mesazhe, m’kan bo me kuptu qe Bibin tem edhe veprat e tij duhet me ja kujtu tu kesh, se qashtu ka qene Bibi jem!
I lumtun, i gzum, i qeshun, gjithmone i ka konsideru krejt njerzt ne rreth, ska dasht kurr kerkujt me i bo keq, gjithmone mka msu mos me fol keq per njerez, gjithmone e gjejke nje arsyetim per nje veprim jo te mire te dikujt, e sa here ma zbutke egon edhe me bojke me e nal veten! E qe na ka msu me dasht natyren, me mbjell bashqen, me e rujt teshen e huj, me e vleresu njersen e njerzve … e ma e shumta, me e dasht jeten edhe me ju gezu cdo momenti ne jete ❤

Kurr nuk e harroj, pasi e paten largu nga puna gjate viteve 90′, e shume mundimeve per mbijetese deri sa u rritem e ja nisem me punu … e ja nisa me kuptu ma shume per jeten .. me pat than: Qika jem, mas 90′, s’jemi tu e jetu jeten, po jemi tu e harxhu – e tha mos harro, qe jeta duhet me u jetu!
E une, gjithmone jom mundu me i njek mesimet e tij … Me jetu jeten, me i njek andrrat e mia.
Bibi jem, edhe pse ne fillimet e mia ne ngjitjet ne Himalaya, ka refuzu me me perkrah, per shkak te frikes se ka me me humb, ai edhe Ana, jane dy njerzt qe mu m’kan ba qe une me luftu, me i mri majat e botes, me i bo krenar ata edhe vendin tem!
Tash, sa po pres me u nis per Kosove, hala po mendoj se a asht kjo cka une duhet me ba, a asht Bibi i gezum qe une po kthehna apo isha dasht me vazhdu ngjitjen!
Jam shume e sigurt qe mali ka me kon aty, edhe qaq sa ekziston kjo toke, por, menja jem edhe zemra jem sot ka shume nevoje per Anen tem, e motrat e mia, edhe torin tem! E ma se shumti, njerzt e mi, vendi jem ka nevoje une me kon gjalle edhe e shnosh!
Edhe per fund, ju faleminderit shume qe keto dy dite m’keni shkru, ma keni zbut dhimbjen edhe m’keni kallxu qe duhna me u bo e forte se qashtu ka qef Bibi jem me na pa, e ju qe e keni njoft, ma keni kujtu se sa krenare po ndihna per veprat e Bibit tem ❤
Ju boft shnet e jete!
Uta,

(Teksi është publikuar pa ndërhyrje). / KultPlus.com