Shtëpitë e lira në Itali po vazhdojnë të joshin qindra blerës të interesuar, pavarësisht situatës pandemike ku së fundmi Roy Patrick, një fanatik i makinave dhe motoçikletave 67-vjeçare britanike, ka blerë një shtëpi në fshatin malor verior të Carrega Ligure për rreth 16,500 dollarë, të cilën ai e konsideron si një aventurë me fatkeqësi por edhe një gëzim, shkruan CNN, transmeton KultPlus.

Pas një lundrimi mesdhetar në portin e Genova, Patrcik nga Oksfordi, takoi njerëz që i treguan për mrekullitë e fshatit që ishte i vendosur në kufirin e rajoneve të Piemonte dhe Ligure të Italisë, dhe kështu ai vendosi të vizitojë dhe të hedhë një vështrim dhe u magjeps nga ky vend duke rënë në dashuri me një ndërtesë e cila u krijua në vitin 1930 dhe në fund vendosi që ta blejë atë në vitin 2017.

“Shtëpitë e tjera ishin të këndshme, por nuk kishin asgjë të veçantë, ato mund të kishin qenë në ndonjë fshat të vogël italian të zhytur në rrugica. Por kjo ishte e veçantë, pamja është unike: mënyra se si dielli perëndon mbi male kur perëndon, ju do të thoni ‘wow’”, thotë Patrick.

“Është Arcadia ime personale, Nirvana ime, vend terapeutik ”, thekson ai.

Prona, e cila u shkarkua nga bashkia lokale e qytetit si pjesë e një iniciative për të rritur popullsinë e komuniteteve në rënie është e vendosur në lagjen e qetë të Connio, ku jetojnë vetëm 12 njerëz.

“Kryesorja e listës është mirëdashja e njerëzve vendas, e ndjekur nga pamjet mahnitëse që marr ndërsa vështroj nga dritaret duke parë përtej luginës. E imja është panorama më e mirë në fshat. Gjithashtu, unë jam jashtëzakonisht me fat që kam, disa metra larg, një burim i cili ushqehet nga uji gjallërues i ftohtë që zbret nga majat e maleve”, shpalos Patrick.

Por, takimi i tij fillestar me shtëpinë e tij të re ishte më pak se premtues. Ai ka kujtuar kur kryetari i bashkisë iu desh të ngjitej një shkallë për të hyrë në një dritare në mënyrë që të hapte ndërtesën për arsye se ishte e mbyllur për dekada dhe dera ishte bllokuar, me çelësat që askund nuk gjendeshin.

Po ashtu, një katastrofë strukturore e mëvonshme u kthye në një histori pozitive, kur në prag të Krishtlindjes, një oxhak i paqëndrueshëm u shemb për shkak të borës së madhe dhe një nga fqinjët e Patrikut doli vullnetarisht të ngjitej në çatinë e tij për ta bërë atë të sigurt.

Njerëzit po mirëpresin, tregon Patrick, ata duan të ndihmojnë të sapoardhurit dhe nuk duan asgjë në këmbim. Më së shumti, një gotë verë të kuqe kokërr për të gllënjkë së bashku. Miqësia me ta në fshat duket se ka pasuar edhe në darka italiane.

Në ndërkohë, gjatë rinovimeve minimale të nevojshme për ta bërë ndërtesën e vjetër të banueshme, është zbuluar një thesar zbulimesh historike.

Në papafingo, pronari zbuloi relike nga jeta e dikurshme e ndërtesës: grumbuj me pluhur të librave të vjetër, bojëra, shishe qelqi, regjistra nxënësish dhe sende të tjera të çuditshme që kalonin ditët e kaluara kur 20 nxënës mësoheshin në atë që tani është dhoma e jetesës së Patrick.

Në pragun e derës ka një mozaik me numra romakë që tregojnë vitin e shkollës, ndërsa pronari ka vendosur të mbajë dyshemetë origjinale të pllakave dhe muret e mbuluara me dru.

Në këtë vend konsiderohet se nuk ka absolutisht asgjë, vetëm pamje të shkëlqyera, heshtje të plotë, ajër të pastër, ahengje me muzikë me zë të lartë që vazhdon deri në mëngjes, cicërima zogjsh dhe një mjedis të pacenuar. Pa bare, supermarkete, dyqane apo restorante, por që një automjet është thelbësor për të lëvizur.

Kurse, rivendosja e kësaj shtëpie ishte mjaft e ndërlikuar, thotë pronari.

“Instalimet elektrike ishin tipike për një fshat të vogël të vjetër Italian, të hollë të frikshme dhe jo të përshtatshme për pajisje moderne të teknologjisë. Mund të ndezja vetëm dritat, asgjë tjetër, madje as mikrovalën. Kishte pak kilovat energji dhe vazhdonte të binte”, thotë ai.

Shtëpia kishte disa pajisje kur Patrick e bleu atë, por ai disponoi me aneks kuzhine “të tmerrshme” që ishte përdorur nga familja që jetonte atje pasi u mbyll shkolla. Për mobilje, ai vizitoi tregjet lokale të pleshtave, duke mbajtur kujdes për sendet e pazakonta.

“Dekori i brendshëm është eklektik, ka pak moderne dhe retro: një tryezë tipike mermeri italiane, mobilje të vjetra prej druri kuzhine, piktura bukolike, koka e një derri të egër të mumifikuar, një karrige e rehatshme divani. E kuqja është ngjyra mbizotëruese. Ka një sobë e kuqe, një mikrovalë e kuqe, kazan i kuq, karrige të kuqe. Unë kam një batanije të bukur dhe elektrike për të më ngrohur që është luksi im “.

Sipas tij, kur diçka nuk rregullohet, Patrick kalon kohën duke gatuar dhe duke dëgjuar muzikë dhe kur vendasit dëgjojnë meloditë që luajnë nga dritarja e tij, ata e dinë që ai është kthyer në qytet dhe është koha e festës.

Edhe pse rinovimi nuk i ka kushtuar atij një pasuri duke pasur parasysh se prona ishte larg shkatërrimit, nuk ka qenë e gjitha lundrim i thjeshtë. Ai thotë se i duhej të sillte skela për të rregulluar dhe pikturuar pjesën e jashtme, të cilën ai e kujton si “një detyrë të rrezikshme”, e pastaj duhej të vendoste një dush të ri në banjë pasi kishte vetëm një tualet.

Një tjetër kapje ishte se ai luftoi për të siguruar shtëpinë duke qenë se ajo ndodhet, si shumë pjesë të bukura të Italisë, në një zonë të prirur për tërmete. Këshilla më e mirë e tij që dëshiron të ndajë me njerëzit që mendojnë të blejnë një shtëpi në Carrega, është të mendojnë me kujdes paraprakisht.

“Përveç një shpërndarje javore të djathit me njerëz që trokasin në dyer, nuk ka absolutisht asgjë në fshat.”

Dispozitat duhet të blihen nga fshati aty pranë Cabella, i cili edhe pse më pak se 10 milje larg, kërkon më shumë se 30 minuta për të arritur përgjatë një rruge të mbushur me kthesa. / KultPlus.com