Qendrim Badalli

Asgjë s’ishte e zakonshme. Në hyrjen e Teatrit Kombëtar të Kosovës po shpërndanin maska. As sprej dezinfektues për duar nuk po mungonte. Kur hyrje në sallë, përgjegjës të teatrit, u kujdesën që ata të ftuarit që ishin ose anëtar të Këshillit Drejtues të Teatrit apo anëtar të komunitetit artistik, të uleshin me nga dy karrike hapësirë. Rregullat të imponuara nga pandemia po zbatoheshin në përpikmëri.

Asgjë s’ishte e zakonshme. Sepse në një situatë të zakonshme, premierat në Kosovë mbushin sallat plotë me publik. Edhe pse nën rrethana të jashtëzakonshme, duke respektuar distancën fizike salla u mbush plotë. Perdja u ngirt dhe shfaqja filloi.

Dashuria e seksualiteti si dhe mbi të gjitha ngarkesat morale për ta  të rrënjosura në çdo institucion shoqëror, nga familja deri tek shkolla, ishte tema e shtjelluar në këtë shfaqje që për gati dy orë mbajti frymën e publikut në sallë.

Të rijnë që nuk guxonin të flisnin lirshëm për seksin dhe dashurinë, pavarësisht se në një moshë që imponon këto tema.  Të reja që flisinin si për ideale të qenurit e lirë për të zgjedhur veshjet e tyre, apo për të prerë flokët si donin ata. Të rinjë që ndëshkoheshin dhunshëm për shtatëzani para martesore apo të rijnë që përjashtoheshin nga shkolla për shkak të vizatimeve ilustrative ‘ të cenzuruara’ nga familja e shkolla. Të rijnë që i nënshtroheshin skajshmërisht autoritetit brutal të mësuesit në shkollë apo të prindit në shtëpi për çështje seksualiteti. Ja, këto janë disa nga pjesët e shfaqjes që u dhanë plotë emocion nga aktorët: Hajat Toçilla, Valmir Krasniqi, Arta Muçaj, Shkelzen Veseli, Labinot Raci, Qëndresa Loki, Verona Koxha, Flamur Ahmeti, Armend Ballazhi. Shfaqje kjo që iu dedikuar të gjithë adoleshentëve të rënë në luftë, pa dallime identitare.

Në një intervistë për KultPlus, Koreografi i shfaqjes, Robert Nuha, e vlerësoi lartë shfaqjen teksa e quajti si një ‘rifillim’ pas pauzës shkaku i pandemisë.

“Shfaqja ke në një nivel shumë të lartë, ke prej kalimeve më të mira që kanë bërë aktorët ndonjëherë. Mungesa e audiencës për një kohë të gjatë e pat ndikimin e vetë dhe natyrisht edhe për aktorët ishte si një rifillim dhe ata ishin edhe më emocional se herave të tjera”.

Ai, pati vlerësim specifikisht edhe për aktorët dhe regjisoren Zana Hoxha.

“Pritshmërit e mija kanë qenë më të vogla krahasuar me këtë çfarë pamë. Unë besoj shumë se aktorët kosovar dhe regjisoret si Zana Hoxha janë e ardhmja e këtij vendi, në kulturë, në art dhe sidomos në teatër”.

Nuha, duke folur për motivin  e dhënies së një premiere pa publik tha se ‘dëshira dhe dashuria’ bëri gjithçka të mundur.

“Kjo ke situatë e jashtëzakonshme gjithkah dhe kjo situatë na preku edhe neve. Kjo ka qenë hera e parë që ne e kemi ditur se do të jemi pa publik por dëshira dhe dashuria për këtë shfaqje, për njëri-tjetrin na ka shtyrë që të vazhdojmë përpara”.

Në një intervistë për KultPlus, regjisorja e shfaqjes, Zana Hoxha, u shpreh e lumtur për shfaqjen teksa tregoi se kujt iu dedikua.

“Jam jashtëzakonisht e lumtur. Se kemi pritur një numër të publikut që kanë ardhur sonte, jam e lumtur që u pritë mirë nga kolegët nga publiku, po ndihem e emocionuar po ashtu sepse është 12 qershori, Dita e Çlirimit të Kosovës. Siç e patë në fund, shfaqja u dedikohet të gjithë adoleshentëve të rënë në luftë pa dallim gjinie, race e nacionalitetit”.

Pavarësisht se shfaqja ishte e mbyllur për publikun e gjerë, Hoxha tha se ajo ndihet e bekuar me ata që ishin.

“Jam shumë e emocionuar, shfaqja qe e mbyllur për shkak të pandemisë por sërisht ne e mbushëm një pjesë të mirë të sallës dhe me këtë publik kaq të mirë që ishte sonte, unë ndihem e bekuar” Në fund, Hoxha shprehu bindjen se ata ia kishin arritur qëllimit për trajtimin e temave që kishin planifikuar.

“Mendoj se nuk ka pasur mënyrë tjetër përpos kësaj çfarë pamë për t’i trajtuar ato tema. Jam shumë e kënaqur dhe mendoj se ia kemi arritur qëllimit”.  

Mbrëmja u mbyll me diskutimet e zakonshme të publikut në hollin e Teatrit Kombëtar ku regjisores Hoxha po i shprehnin përgëzimet e po i dhuronin buqeta lulesh. / KultPlus.com