Ka vdekur ditën e djeshme, avokatja dhe filozofja Gisele Halimi, një zonjë e rrallë në historinë europiane të gjysmës së dytë të shekullit XX. Për Giselen, feminizmi ishte humanizëm, shkruan KultPlus.

Në kuadër të sfidës ‘Women supporting Women’, e cila ka për qëllim mbështetjen e grave e që ka ditë që po qarkullon në rrjetet sociale, pedagogja dhe përkthyesja shqiptare Mirela Kumbaro, ndryshe nga figurat të tjera publike dhe jo publike që po publikojnë një fotografi personale bardhë e zi, ajo ka vendosur të publikojë pikërisht portretin Gisele Halimit. Ajo nderon këtë figurë të shquar që ishte e fundit nga 3 gratë musketiere të feminizmit frëng dhe atij europian.

“Në serinë e fotove bardh e zi që synojnë të sensibilizojnë zërin shoqëror të grave, me bindje postoj portretin e një zonje të rrallë në historinë europiane të gjysmës së dytë të shekullit XX.

Shuhet e fundit e 3 grave musketiere të feminizmit frëng dhe atij europian (bashkë me Simone de Beauvoir dhe Simone Veil) që shenjuan historinë e luftës për emancipim.

Ndahet nga jeta në moshën 93 vjeçare avokatja dhe filozofja Gisele Halimi, për të cilën feminizmi ishte humanizëm!

Yll ndriçues për të drejtën e GRUAS për të vendosur AJO vetë për vete, për trupin e jetën e vet. AJO dhe askush tjetër!

Pres duke luftuar diten kur shoqëritë e qytetëruara të ngrenë statuja në homazh të figurave të tilla! Atëhere nuk do të përleshemi më me gabimet e statujave e shkuara të Historisë por do të punojmë për të mbrojtur e siguruar fitoret e luftëtareve të emancipimit”, shkruan Kumbaro.

Gisele Halimi ishte një avokate dhe feministe. Ajo u lind në La Goulette, Tunizi, më 27 korrik 1927 nga një nënë hebreje dhe një baba që me profesion ishte berber. Ajo u shkollua në një lice Francez në qytetin Tunis, dhe më pas ndoqi studimet e larta në Universitetin e Parisit ku dhe diplomoj për filozofi dhe histori.

Fëmijëria e saj dhe mënyrat në të cilat ajo ndërton një identitet hebre-musliman diskutohen në kujtimet e saj, Le lait de l’oranger. Ajo ishte e martuar së pari me Paul Halimi, dhe më pas me Claude Faux. Në vitin 1948 Halimi u kualifikua si avokate. Ajo veproi si këshilluese për Frontin Nacional Çlirimtar Algjerian, më së shumti për aktivisten Djamila Boupacha në 1960, e cila ishte përdhunuar dhe torturuar nga ushtarët francezë, dhe shkroi një libër në vitin 1961 (me një hyrje nga Simone de Beauvoir) për të mbështetur çështjen e saj. Ajo gjithashtu mbrojti terroristët baskë dhe ishte këshilltare në shumë raste të lidhura me çështjet e grave, si gjyqi i abortit në Bobigny i vitit 1972 (i një 17-vjeçareje të akuzuar për shkaktimin e një aborti pasi ishte dhunuar), gjyq ky i cili tërhoqi vëmendje kombëtare.

Në vitin 1967, ajo drejtoi Tribunalin Russell, i cili u iniciua nga Bertrand Russell dhe Jean-Paul Sartre për të hetuar dhe vlerësuar veprimet ushtarake amerikane në Vietnam. Në vitin 1971 ajo themeloi grupin feminist Choizir (“Për të zgjedhur”), për të mbrojtur gratë që kishin nënshkruar Manifestin e 343 duke pranuar se kishin aborte të paligjshme. Në 1972 Choisir u formua në një organ të qartë reformistësh, dhe fushata ndikoi shumë në miratimin e ligjit duke lejuar kontracepsionin dhe abortin e kryer nga Simone Veil në 1974. Më 1981 ajo u zgjodh në Asamblenë Kombëtare Franceze, si një Socialiste e pavarur dhe ishte Zëvendëse për Isère deri në vitin 1984. Midis 1985 dhe 1987 ajo ishte një përfaqësuese e Francës në UNESCO. Në vitin 1998 ajo ishte një nga anëtaret themeluese të ATTAC. Halimi vdiq dje në moshën 93 vjeç. / KultPlus.com