“Toka është e bukur. Ajo pjell gjithmonë , ku një herë në vit e ku dy herë. Pjell bukën që të mban në këmbë , pjell rrushin që t’i lëkund këmbët. Ajo është plot me plantacione të begata.
Po pak plantacione të begata ka gruaja? Kodra, lugina, lule…
Edhe gruaja të deh e t’i lëkund këmbët. Lind si toka.
Toka dhe gruaja kërkojnë mbrojtje ndaj pushtuesit. Prandaj unë them në një poemë :”Për gruan dhe tokën lë kokën”/ Dritëro Agolli.