Nga Jusuf Buxhovi

Në pjesën ballore te kodrinës, ku tufa bagëtishë kishin zënë pjesën ku do të përfundonte  Koloneli, Vlera e çmendur u ndal.

“Kolonelin  e vrarë do ta hudhin në gropën e coftinave…”

Gazetari amerikan, ende me tronditjet në kokë kur te lapidari i fundit turma e militanteve  me çirrjet shfrenuese “vdekje tradhëtarit”, arkivolin e Kolonelit e   mbuluan me një flamur të madh jugosllav,  sikur të kërkonte shpjegime, një copë herë, derdhi shikimin nga Vlora.

“Kjo është një hakmarrje ndaj njeriut që i kishte mbrojtur nga paramilitarët në çastet më të vështira, kur të tjerët ia kishin mbadhur…”

Gazetari amerikan deshi t’i thoshte se një poshtërim të tillë nuk mund ta merrte me mend, meqë të vdekurit edhe në vendet më mizore, së paku, sa për sy e faqe nderohen, por Vlera e çmendur i tha se në këtë botë të çoroditur skajshmërisht, ku e keqja merret si e  mirë dhe e mira e keqe, ç’e do që shpëtimtarët urrehen, ndërsa vrasësit kremtohen!

(Shkëputje nga romani “Mona”, Prishtinë, 2021)./ KultPlus.com