Shtatë mëkate vdekatare, të simbolizuara në figura femërore joshëse dhe diabolike, të cilat përmbysin moralin kallp të shoqërisë konsevatore e patriarkale. Është ky subjekti i  “Diaboliket” , novela më e re e shtëpisë botuese Pegi, me përkthimin e Diana Çulit.

Diaboliket”, botuar për herë të parë më 1874, shkaktoi një bujë të madhe në Parisin e asokohshëm dhe të gjitha kopjet e librit u sekuestruan nga Ministria e Drejtësisë franceze, sepse përbënte kërcënim për moralin publik. Skandali i madh i siguroi librit një sukses të jashtëzakonshëm, por tani konsiderohet si një klasik i rëndësishëm dhe studiohet në shkollat franceze. Për lexuesin shqiptar vjen i përkthyer nga Diana Çuli, në logon e Botimeve Pegi.

“Diaboliket” është vepra më përfaqësuese e shkrimtarit Jules-Amédée Barbeyd’Aurevilly: krijesat e tij, perverse dhe tërheqëse, të përbindshme dhe të adhuruara, përshkruhen me kënaqësinë e atij që, teksa lë të shfaqet kudo dëshira dhe epshi, i jep rëndësierotike çdo detaji, dhe heronjtë e tij, dandy të lodhur e të zhgënjyer, verbohennga eleganca, sqima, luksi dhe nga të gjitha ëndjet e shqisave.

Libri, i përbërë nga gjashtë novela, rrëfen për një shoqëri viktoriane, borgjeze, patriarkale, me fjalët të tjera, një shoqëri e përqendruar te burrat, konservative, e dominuar nga arsyeja. Mirëpo, gjendet përballë faktit që jeta jonë ushqehet nga pasionet dhe emocionet, veçanërisht nga ato seksuale: tërheqja, eksitomi dhe natyrisht, dashuria erotike.

Barbeyd’Aurevilly, i pakënaqur me botën ku jeton, është i shqetësuar ngakontrasti i madh mesnjë morali të ngurtë katolik dhe një shijeje tëpanënshtruar për situatat dhe ndjenjat e sëmura, ai mëton të shfaqëaristokracinë nën dritat e një teatri me perversitete nga më të rafinuarat e dredharake.

“Ky është një kremtim i shtatë mëkateve vdekjeprurëse, pa iu vënë përballë shtatë virtyte kardinale. Për më tepër, është një kremtim i krenarisë, i krenarisë së aristokracisë së lashtë të së keqes..”, shkruan poeti frëng CharlesBaudelaire

“Diaboliket” ju flet gjithë lexuesve të letërsisë dekadente dhe gotike e sidomos atyre që u pëlqejnë romanet me gra fatale.

…dashuria jonë më e madhe nuk është as e para e as ajo e fundit, siç besohet së shumti: por e dyta. Mirëpo, kur është fjala për dashurinë, gjithçka mund të jetë e vërtetë e gjithçka mund të jetë e rreme…, shkruan autori.

Jules-AmédéeBarbeyd’Aurevilly lindi në Saint-Sauveur-le-Vicomte të Normandisë, më 1808. Në moshën 18-vjeçare shkoi në Paris, ku jetoi gjithë jetën e vet, duke shfaqur, falë një rente të lënë në trashëgimi nga xhaxhai i vet, shije aristokrate dhe sqimë të jashtëzakonshme, derisa, për shkak të varfërisë, u detyrua të punonte si gazetar dhe kritik letrar. Ishte i prirë drejt zhanrit të historive misterioze, që eksploronin shtytjen e brendshme të njeriut drejt së keqes, duke cekur madje dhe të mbinatyrshmen. Ai ishte liberal dhe ateist, por më vonë u konvertua në katolicizmin roman. Ai dha një ndihmë të madhe në promovimin e shkrimtarëve, që më vonë u bënë me famë botërore, si Stendhal, Flaubert dhe Baudelaire.

Ky libër vjen si pjesë e koleksionit “Skandal” të botimeve Pegi, mbështetur nga programi “Europa Krijuese”, nën sloganin se… çdo libër i ndaluar ia vlen për t’u lexuar.

/liberale.al/ KultPlus.com