– “Duhej ta humbja të kuptoja sa vlente.”

Ishin fjalët e para të tij pas një heshtje dhe ofshame të thellë…

….

– Kemi dalë jashtë çdo mase, nuk na nxë më asgjë!

Nuk jemi më të dashur, as miq, as shokë.

Çudi por nuk ndihemi as të huaj….

Këto fjalë të saj më vijnë ndërmend….

– Si arritët deri këtu çfarë ndodhi?

– Si arritëm, hëm …

….

Fërkoi mjekrën për një çast i përhumbur.

….

– Nuk e di por nuk e mendoja kurrë se do ishim dy të huaj…ose jo, nuk jemi jo dy të huaj, nuk mund të ndodh kjo… Ndoshta koha na la në atë kornizën e ngushtë.

Duke bërë pyetje pa marr asnjē përgjigje…

– Çfarë mendoje kur e shikoje në sy?

– Nuk ka rëndësi kjo, mendojmë shumë… Do jemi përgjithmonë duke dëgjuar të njëjtën melodi… Kur shikon në sy atje lexon të vërtetën, ata nuk gënjejnë kurrë, nuk plaken.

Edhe kur gjithçka shuhet, venitet dashuria, thonë prap ato që goja nuk i shpreh …

Zgjidh dikë që të të shikoj në sy, të të plotësojë në lëkundjet e shpirtit tënd… Të qesh me marrëzitë e tua…

– E djeshmja sa fuqi ka mbi të sotmen tënde???

– E djeshmja???Një pyetje që pret një përgjigje të zgjuar. Nuk e di nëse jam i aftë të përgjigjem saktë..

Do të thoja se është një moment i të sotmes… Është një bisedë e çuditëshme që ndoshta përherë ka hapësira për vazhdim…

– Kjo lë shumë pikëpyetje…

– Ndoshta nuk e di… Por unë flas për atë dashuri e cila është e dëlirë. Të bën të largosh të gjitha dyshimet dhe mendimet e zymta… Atë që nuk dija ta vlerësoja kur erdhi në jetën time…

– Ka të tillë??

– Ka, por mos e prit nga njerzit e zhgënjyer, ata dashurojnë me dyshime. E kanë këtë si mbrojtje… Kanë një mënyrë të çuditëshme sjelljeje dhe veprimesh. Kur mendojnë se nuk i shikon të vëzhgojnë me vëmëndje, të skanerizojnë, thua se aty do të gjejnë gjithë përgjigjet e mëparshme të mbetura enigëm.

– Si e shpjegon këtë??

– Këta njerëz të vrarë në shpirt janë të ashpër të vrazhdë, mosbesuesues. Nuk dashurojnë, mos prit prej tyre fjalë të ëmbla, por edhe mos thuaj, kur ti thua: Sa e bukur është kjo të shohin shtrëmbër, duke thënë:

– Ku është bukuria?

Atë bukuri që ti gjen në një shprehje, një fjalë te një lule, ata e vrasin me indiferentizmin e tyre…

– Ke njohur dikë të tillë??

– Të tillë??

Heshtje…

– Nuk është e nevojshme të njoh…jam vetë i tillë… Ndoshta e fsheh sepse Zoti më ka fal një dhunti zgjuarsinë, fal saj fsheh dobësinë time… Prandaj dëgjom mua plakun djalosh, rri larg atyre njerëzve, sepse ata do të besojnë vetëm kur të shohin të zvarritesh…

Dhe e di përse??Se vetëm kështu dinë të dashurojnë….

Tërhoqi pas karrigen dhe foli duke më vështruar drejtë në sy…

– Ose më mirë të them nuk dashurojnë, sepse kanë frikë nga vetja…

Mori kapelen në dorë, nisi të largohej…

– Djalosh dashuro, beso,mos u zhgënje sepse atëherë… atëherë humbet gjithçka..

Hija e tij humbi në terrin e natës…

Dashuro, beso këto fjalë sa kuptim. Akoma tingëllojnë në vesh…./filozofia.al

– Silvana Dhori Xhelaj

KultPlus.com