(Heshtje e gjatë. Sikur i dëgjon fjalët e dikujt).

…E di, e di… do të ma rrethojnë kullën, këtë kullë e kam ngritur me gurë të zgjedhur, një nga një si xhevahirët i mblodha gurët në Qyqavicë e Kosmaq, kam vajtur edhe në Dreth, atje i nxora qemerët, i kam gdhendur ngadalë e me kujdes, i kam përkëdhelur si djemtë, si vajzat e mia, i kam uruar… e di, e di: gurët e vatrës do t’m’i nxijnë, do të ma shkretërojnë truallin; në vend të luleve do të mbijnë ferrat; do të ma presin blirin, në vend të tij do të mbijë kaçë e dreqit… e di, e di: do të ma shterrin kroin, një kohë të gjatë nga ai nuk do të rrjedhë ujë – brevat mbi të do të bëjnë roje; do të m’i përmbysin arat; do të ma thajnë pyllin; si thitë do të ma buçkasin livadhin që të mos kenë ku të dalin lulet, ku të enden fluturat, që të mos kenë delet çka të kullosin… por nga trimat nuk ndahem. Më kanë dhënë besën. Ua kam dhënë besën se do t’i dua siç më donë, se do t’i dëgjoj siç më dëgjojnë, se do t’i mbroj siç më mbrojnë. Nga trimat nuk ndahem!…

_____

Nga monodrama “KOMANDANTI” – Hasan Dajaku. / KultPlus.com