Fragmente nga te ndriturit: Seneca, Popper dhe Freud

11 Qershor, 2020 - 8:00 pm

– Karl R. Popper

“Filozofia është një aktivitet i domosdoshëm sepse ne, të gjithë, shumë gjëra i marrim si të sigurta dhe shumë nga këto supozime janë të karakterit filozofik; ne veprojmë sipas tyre në jetën private, në politik, në punën tonë dhe çdo sferë tjetër të jetës – por përderisa disa nga këto pohime janë të vërteta të pa dyshuara, është e mundshme, që shumë prej tyre janë të gabuara, e disa madje edhe të dëmshme.

Prandaj, ekzaminimi vendimtar i kërtyre presupozimeve – që është filozofia – është moralisht dhe intelektualisht i rëndësishëm.”


– Seneca

“Do të vijë koha kur studimi i zellshëm për kohë të gjatë do të sjellë në dritë gjërat të cilat tani janë të fshehura. Një jetë e tërë, madje e përkushtuar e tëra ndaj qiellit, nuk do të mjaftonte për studimin e një subjekti të madh… njohja do të shpaloset vetëm përmes epokave të gjata dhe të suksesshme.

Do të vijë një kohë kur pasardhësit tonë do të habiten se si ne nuk i kemi ditur disa gjëra që për ta do të jenë shumë të thjeshta… shumë zbulime janë të rezervuara për gjeneratat që do të vijnë, atëherë kur kujtimi për ne do të zhduket.”


– Sigmund Freud

“Religjioni është tentimi për ta marrë nën kontroll botën shqisore, në të cilën ne jemi të vendosur, nëpërmjet mendimit për botën e dëshiruar, të cilin e kemi zhvilluar brenda nesh si rezultat i nevojave tona biologjike dhe psiqike. Por religjioni nuk mund të arrijë në fund të këtij synimi. Doktrinat e tij mbajnë brenda vetes vulën e kohës në të cilën u krijuan, ditët naive të fëmijërisë njerëzore. Ngushëllimet e tij nuk meritojnë besim.

Eksperienca na mëson se bota nuk është një qerdhe fëmijësh. Komandat etike, tek të cilat religjioni kërkon ta ngarkojë peshën e tij, kërkojnë edhe disa bazamente të tjera, për shkak se shoqëria njerëzore nuk mund të bëjë po ato, por është e rrezikshme shkrirja e bindjeve tek ato, pa besimin religjioz.

Nëse dikush tenton ta përcaktoj vendin e religjionit në evoluimin e njeriut, nuk duket më shumë përvetësim afatgjatë, se sa një paralele për tek neuroza, përmes së cilës individët e civilizuar duhet të kalojnë, gjatë rrugës së tyre nga fëmijëria tek pjekuria.”

Të ngjajshme