Arbër Selmani

Librin e parë ajo e ka botuar kur ishte vetëm 17 vjeçe. Poezi për Nënën Terezë, diku edhe për demokracinë. Më vonë, do të niste të shkruante në tema të tjera, gjithmonë pak e ndikuar nga komentet e lexuesve të librave të saj. Një profesoreshë, një shkrimtare, një gazetare, një nënë që nuk përton të blejë libra për historinë e këpucëve – dhuratë fëmijut të saj, Majlinda Bregasi tregon se të shkruarit e ka tërhequr gjithmonë dhe se kur fillon të shkruajë ajo kujdeset që ta ketë kohën e saj, rahatinë e saj, dhe mendjen me vete.

Bregasi sonte u përgjigj në pyetjet e audiencës në një ngjarje me shkrimtarë organizuar nga OJQ Etea, në Qendrën Informative dhe Kulturore të BE-së në Prishtinë.
“Të jesh shkrimtare ma kushtëzon jeten. Sidomos kur shkruan prozë, nuk dëshiron të të dalin shumë njerëz përpara. Por edhe për poezi është njëjtë, sepse ke nevoje për përqendrim maksimal derisa e zbërthen mendimin në fjalë. Në prozë të duhet një hapësirë e vogël për veten dhe ku je veç ti e bota jote, dhe kjo nuk është e mundur gjithmonë sidomos në ditën e sotme kur jemi duke bërë 100 punë” tregon Majlinda Bregasi.

Dy romane i ka të botuara, ndërsa të tretin po e bën gati. Tregon se në këtë të fundit do të ketë skena seksi, ndërsa në dy të parët i është larguar idesë së seksit dhe idesë së një grua a një vajzë është me zemër të thyer pasi e ka lënë i dashuri apo burri.

Po, do të donte që librat e saj një ditë të ktheheshin në filma. Në librin “Ikje” flet për Vjosën, Gurin, për UÇK-në, për hakmarrjen, për një fëmijë në karrocë, për plumbat dhe luftën në Kosovë.
A lexojnë shqiptarët, sipas Majlinda Bregasit?

“Shumica e njerëzve thonë shqiptarët s’lexojnë, shqiptarët s’lexojnë, shqiptarët s’lexojnë, dhe unë nuk mendoj fare ashtu, që nuk lexojmë. Kemi një dinamizëm të jetës më ndryshe se evropianët. Unë në Firence jam 1 orë në tren, dhe jam e detyruar të lexoj. Në Ferizaj nëse dëshiroj të shkoj nuk ka tren. Megjithatë jam e habitur shumë me nivelin shumë të mirë të një grupi studentësh me të cilët kam punuar” tregon Bregasi në këtë bashkëbisedim me publikun në kryeqytet.

Majlinda është linguiste, shkrimtare e regjisore. Pos “Ikje” ajo ka shkruar edhe “Fillimi i një fundi” ndërsa ka fituar çmimin për romanin më të mirë në vitin 2016, ndarë nga Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sporteve. Bregasi është edhe përkthyese e studimeve gjenerative të shqipes të Savoias e Manzinit, botuar nga Akademia e Shkencave dhe e Arteve e Kosovës. Gazetare dhe autore e disa filmave dokumentarë. Ajo është edhe autore e librit “Përtej Debatit Politik- Analizë e Bisedës”, që është edhe studimi i parë i këtij lloji në gjuhësinë shqiptare.

Në këtë bashkëbisedim mes tjerash kujton edhe intervistën e famshme me At Zef Pllumbin, një pasuri që i ka mbetur popullit shqiptar me At Zef Pllumbin dhe fjalët e tij të ëmbla.

“Më vjen keq sepse gazetarët tanë shpesh janë të matufepsur pas figurave politike dhe pak kohë u kushtojnë ngjarjeve që mund të jenë të rëndësishmë dhe nesër mund të kenë vlerë të jashtëzakonshme. Kur At Zef Pllumbi botoi “Rrno për me tregue” unë e lexova librin, dhe ishte nje proces jo i lehtë, traumatic për mua. Atyre ditëve telefonova dhe kërkova të bëja intervistë me At Zefin. Motrat më thanë se ishte i sëmurë, dhe u thashë se në këtë rast do të shkoja vetëm për ta parë si është. Pas tre minutave, At Zef Pllumbi vetë më telefonoi dhe më kërkoi të shkoja ta intervistoja me kamerë, në Shkodër. Kur e kam lexuar librin e tij jam tronditur sepse aty lexova për gjëra që ndryshe nuk do të dija e nuk do ta besoja se kanë ndodhur” tregoi tutje Majlinda Bregasi. / KultPlus.com