Në Panairin e 20-të të librit në Tiranë, librave të letërsisë shqipe do ju shtohet edhe një titull “Çka nuk tregohet nuk ka ekzistue” i poetes Manjola Brahaj, shkruan KultPlus.

Ky vëllim është i treti në radhë që vjen pas “Vajtimit të Kalipsosë” dhe “Na nuk jena t’ktuhit” që të dy këto vëllime të vlerësuara me çmime kombëtare dhe ndërkombëtare. Sipas vlerësimeve të bëra nga kritika ky libër i saj vazhdon të ruajë frymën dhe brumin e autenticitetit të menjëherëkapshëm nga lexuesi, ndaj këtu po sjellim edhe mendimet e Primo Shllakut dhe të Ag Apollonit për poezitë e poetes Manjola Brahaj.

“Ka ma se nji dekadë e gjysëm që në rrafshin e letrave shqipe asht shfaqë nji çetë poetesh, ose ma mire me thanë, poeteshash të cilat, në njifarë mënyre po shkruejnë nji letërsi “feministe”. Mbas zhvillimit të nji revolucioni gjinor ktu tek na, mbas viteve ’90, marrëdhaniet ndërgjinore u liberalizuen në të mire të çlirimit të energjive krijuese dhe lirive personale. Kjo çetë poeteshash që sot janë shumëzue në numër e që unë kam pas dëshirën me i quejtë “amazona”, amazona letrare gjithsesi, pa e matë se deri ku mund të ketë avancue ky revolucion gjinor, pa e ditë se ku ata ndodhen në raport me frontin e tij praktik, lëshojnë klithmen e tyne vetmitare ndaj lexuesit, me bindjen e plotë se të paktën janë ato që po e përçojnë këtë “revolucion” në sferën kulturore si sanksionim i nji statusi social që ai ka marrë edhe bekimin e arteve. ManjolaManjola Brahaj që ka librin e saj të tretë me poema, asht konseguente sa ndaj vetes aq edhe ndaj rrymës së “amazonave”, të cilës i përket me cilësinë e një elementi të skeletit të saj. Ajo sjell në vargje nji frymë të ngjeshun erotizmi konsumativ, plot me afrime deri në të gjitha zonat e rreptësisë së ksaj tabuje jo shum të vjetër të struktures mendore të shqiptarit. Manjola Brahaj buron kulturalisht nga nji zone folk-tradite ku vargnimi erotik asht ma i avancuemi i të gjithë trevave shqiptare, ajo buron prej nji gjuhë-tradite ku risitë letrare u shfaqen ma së pari e ma së forti se askund tjetër. Mbi shpinën e Manjolës Brahaj shtyjnë me brinat e tyne dy tradita lokomotiva : ajo e sensualitetit të guximshëm e sugjestiv dhe ajo e gjuhës kapilare që “ia merr saktë masën mendimit”. Manjola Brahaj e ka plot koshin me fruta të nxehtë të Shqipnisë së Epër. Manjola asht femën edhe në letërsi…”, shkruan Primo Shllaku për librin e Manjola Brahajt.

Ndërsa shkrimtari Ag Apolloni, thotë se Manjola Brahaj ka krijuar stilin e saj autentik në poezinë më të re shqipe.

“Manjola Brahaj poezinë e artikulon si palimpsest gjinocentrik, duke ia bashkuar zërit të saj edhe jehonën e zërave femërorë që vijnë nga miti për t’i folur njeriut bashkëkohor. Poezia e saj është lirikë e thelbit, jo e gëzhojës, prandaj shpërthen emocionalisht, duke shpërfillur skemat morale, strukturat formale dhe standardin gjuhësor. Në këtë mënyrë poetja Manjola Brahaj ka krijuar stilin e saj autentik në poezinë më të re shqipe”, ka shkruar Ag Apolloni./ KultPlus.com