George Burns ishte një komedian, aktor, këngëtar dhe shkrimtar amerikan.

Ai ishte një nga argëtuesit e paktë, karriera e të cilit përfshiu me sukses, radio, film dhe televizion.

KultPlus sjellë një përmbledhje të shkurtër të thënieve më të bukura të tij.

Më mirë të jem një dështim në diçka që më pëlqen sesa një sukses në atë që urrej.

Lumturia është të kesh një familje të madhe, të dashur, të kujdesshme, të lidhur ngushtë në një qytet tjetër.

Shumë keq që të gjithë njerëzit që dinë të drejtojnë vendin janë të zënë me drejtimin e taksive dhe prerjen e flokëve.

Nëse jetoni njëqind vjeç, ia dolët. Shumë pak njerëz vdesin mbi atë moshë.

Ju nuk mund të mos plakeni, prandaj mos e merrni me këtë punë.

Kur isha fëmijë, Deti i Vdekur ishte vetëm i sëmurë.

Më kujtohet kur ajri ishte i pastër dhe seksi ishte i ndotur.

Sinqeriteti – nëse mund ta falsifikosh atë, ia hodhe.

Unë u rrita për të respektuar pleqtë e mi, kështu që tani nuk kam pse të respektoj askënd.

Mos qëndroni në shtrat, përveç nëse mund të fitoni para në shtrat.

Sekreti i një predikimi të mirë është të kesh një fillim të mirë dhe një fund të mirë; dhe që të dyja të jenë sa më afër njëra tjetres.

Unë shikoj drejt së ardhmes sepse aty do të kaloj pjesën tjetër të jetës sime.

Asnjë fije dëbore në një ortek nuk ndjehet kurrë përgjegjëse personalisht.

E dini që po plakeni kur përkuleni të lidhni lidhëset e këpucëve dhe pyesni veten se çfarë rregullimi tjetër mund të bëni sa jeni ashtu përkulur.

Aktrimi ka të bëjë me ndershmërinë. Nëse mund ta falsifikoni atë, e keni bërë atë.

Dikush që ju bën të qeshni është një komedian. Dikush që të bën të mendosh dhe pastaj të qeshësh është një humorist.

Lumturi? Një puro e mirë, një vakt i mirë dhe një grua e mirë – ose një grua e keqe; varet nga sa lumturi mund të përballosh.

Sinqerisht mendoj se është më mirë të jesh i dështuar në diçka që e do, sesa të kesh sukses në atë që urren.

Çdo gjë që ngjitet duhet të zbresë. Por vjen një kohë kur jo gjithçka që është poshtë mund të ngjitet lart.

Kur isha i ri më thërrisnin një individualist i thekur. Kur isha në të pesëdhjetat, më konsideronin ekscentrik. Këtu po bëj dhe them të njëjtat gjëra që bëra atëherë dhe jam etiketuar plak.

Eshtë folur pa mend për audiencat që kanë një mendje mesatare dymbëdhjetë vjeçare: thjesht nuk është e vërtetë. Ata janë më të vjetër se kushdo dhe më të mençur. / KultPlus.com