Zonja Lirije Imeraj dëshmon në Tribunalin e Hagës si i vranë nëntëmbëdhjetë anëtarë të familjes Imeraj mes tyre burrin e saj dhe djalin e saj të vogël.

Afrimi ishte dy vjeç
kur ushtari ia këputi krahun me bajonetë
në atë moment fëmija filloi të qante dhe klithi
baba
ky njeri ma mori dorën
Ishte pranverë
duhej të shfaqej dhe të zhdukej nëntëdhjetë herë dielli
në dhé të huaj
për t’u kthyer njerëzit dhe për t’i varrosur
Tani të mbijetuarit kalojnë jetën e tyre
duke e pritur autobusin
për t’u kthyer në të kaluarën
ose për t´i mbartë në anën tjetër të jetës
Dhimbja është ende gjallë
mallkuar qoftë
gjëja më e keqe për ata që nuk munden të flenë
është se nuk mund të zgjohen

XHEVDET BAJRAJ / Lëngu i trëndafilave, Botimet KOHA, 2017