Ese nga Arlinda Hajdaraj

Po t’drejtona ty pa e ditë kush je!
Çka nëse ti çdoherë nis ditën si i dehun, pa i ndalë britmat asnjëherë, tregohesh egoist me gruan tënde, e tërheq zvarrë nëpër dhomë, dhe vetëm godet atë.
Ajo do të vazhdojë me hesht se s’ka guxim me përballu ma shumë vujtje.
Ka me u mbyll n’dhomë e me qajt n’za.
Me facoletë ka me i fshi lotë, ama dhimbjen jo.
A ke mendu se çdo goditje n’trupin e saj, është një thikë n’zemrën e fëmiëjve tu.
Ata nuk mund të jenë të lumtur, e aq më pak kur shohin nënën e tyre n’atë gjendje.
Ata s’kanë me pas andrra, se andrrat jau ke shu ti.
Ty “babë” t’ka mbetë vetëm emri, se një baba nuk ua bën fëmijëve t’vetë këtë gja.
Se fëmijët duhet me t’i bëjnë vet me t’dashtë, e jo të bëjnë gjëra që ata me urrejt ekzistencën tënde.
E ti “femër” e dashur, mos lejo që tjerët me t’sundu, e fytyrës tënde t’ambël me i rrjedh lot.
Ti duhesh me qenë e fortë, se je femër.
Me u bë zonja e vetvetes, e prona e askujt.
Nuk t’kisha thënë me duru, ata që t’bëjnë m’u ndi keq.
Nuk është fund i jetës nëse ti i jep fund një martese.
Nganjëherë duhet t’i japim një gjëje fund, për të nisur diçka të re.
Çdo gjë që ka ndodhur, mirë apo keq, ishte thjesht një mësim për ty.
Nuk ka më humbje kohe, për njerëz që s’dinë ç’është vlera e femrës.
Mos e harro vetveten, e ëndrrat tua.
Mos harro se ti je mrekulli, e mrekullitë asnjëherë nuk shuhen.
Dhuna nuk nxit dashuri, por shkakton veç urrejtje.
Përdorimi i dhunës për çfardo problemi, është një zgjidhje e varfër që e përdorin fëmijët e vegjël dhe kombet e mëdha. (David Friedman) /KultPlus.com

Kjo ese ishte në mesin e dhjetë eseve në kuadër të punëtorisë “Pen For Culture” organizuar nga OJQ “ProPlus” dhe mbështetur nga Amasada Amerikane në Kosovë. /KultPlus.com