Njerëz të zbrazët
Mistah Kurtz, ai i vdekur 1
Një qindarka për një burrë të vjetër 2
I
Ne jemi njerëz të zbrazët
Ne jemi njerëz të mbushur
Përkulur së bashku
Kokën plot kashtë. Alas! 3
Zërat tanë të ngjirur
Edhe kur pëshpëritim
Janë të qetë e pa kuptim
Si era në barin e thatë
Apo këmbë minjsh gjirizesh mbi xhama të thyer
Në bodrumin tonë të thatë.
Figura pa forma, hije pa ngjyra,
Forcë e paralizuar, gjeste pa lëvizje
Ata që kanë kaluar
Me sy drejtpërdrejtë
Në atë mbretërinë e vdekjes
Na kujtoni… nëse jo gjithmonë… tash sa s’kemi humbur
Shpirtra të dhunshëm
Si njerëz të zbrazët
Si njerëz të mbushur
II
Sytë s’guxojmë t’i takojmë as n’ëndrra
Në mbretërinë e ëndrrave vdektare
Këto nuk dihen:
Atje janë sytë
Rrezet e diellit mbi kolona të thyera
Nuk ka lëkundje pemësh
Edhe zërat
Mes të kënduarave të erës
Janë më të largëta e më solemne
Se sa yjet që veniten
Mos më lër të afrohem
Në mbretërinë e ëndrrave vdektare
Më lini të vishem

Të maskohem qëllimisht
Me pallto minjsh gjirizesh, me lëkurë sorrash,
që t’u shmangem pengesave
Në një fushë
Të sillem siç sillet era
Pa u afruar
Jo në atë takimin e fundit
në mbretërinë e muzgut
III
Kjo është tokë e vdekur
Kjo është tokë kaktusesh
Këto pamje të gurëzuara
Janë ngritur
Që të marrin lutje nga dora e njeriut të vdekur
Nën vezullimin e një ylli të venitur
Kështu e ka
Në mbretërinë vdektare
Zgjohesh vetëm
Në kohën kur ne jemi duke u dridhur me butësi
Buzët që do të puthnin
Nga lutjet te gurët që zhgurëzohen
IV
Sytë nuk janë këtu
Nuk ka sy këtu
Në luginën e yjeve të vdekur
Në luginën e zbrazët
Veç nofulla të thyera të mbretërive të humbura
Në pikëtakimin e fundit
Prekemi bashkë
E i shmangim bisedat
Të mbledhur të gjithë në plazhin e lumit të fryrë
Të verbër
Po s’na u shfaqen sytë
Si yll i përjetshëm
Trëndafil Multifoliat 4
I vdekjes në mbretërinë e muzgut
Vetëm si shpresë
E njerëzve të zbrazët

V
Ja ku shkojmë rreth pemëve me gjemba
Dardha gjembore, dardha gjembore
Ja ku shkojmë mes dardhave gjembore
Që në pesë të mëngjesit
Mes ideve
Dhe realiteit
Mes lëvizjeve
Dhe veprimeve
Bije hija
Sepse e jotja është kjo mbretëri
Mes konceptit
Dhe krijimit
Mes emocionit
Dhe përgjigjes
Bije hija
Jeta është tepër e shkurtër
Mes dëshirës
Dhe vrullit
Mes efektit
Dhe ekzistencës
Mes ecencës
Dhe rënies
Bije hija
Sepse e jotja është kjo mbretëri
Sepse është e jotja
Kjo jetë
është e jotja
Kështu përfundon bota
Kështu përfundon bota
Kështu përfundon bota
Jo me zhurmë, por me rënkim

Nga: T. S. Eliot
Përktheu: Rrona Jaka

Shënime:

1 Referencon novelën “Zemra e errësirës” ku karakteri kryesor Marlou e quan këtë tipin si njeri pa moral e
humanitet. Apo siç e quan Marllou si njeri i zbrazët, më saktë “hollow to the core”.
2 Referencon plakun Karon i cili për një monedhë u ndihmonte të vdekurve që të kalojnë lumin e Hadit
Gjithashtu ka të bëj me “gunpowderplot” ku ky farë Guy Fawkes përdor pluhur baroti për ta shpërthyer
parlamentin e mretit Xhejms I. Tradita na tregon se, tash, me 5 nëntor, fëmijët kërkojnë një monedhe për të
financuar këtë projekt shkatërrues
3 Pasthirrmë që tregon mjerim, keqardhje apo shqetësim.

4 “Multifoliate” është një lule me shumë petale. Me anë të kësaj Elioti referencon Danten dhe lulen që gjendet
në rrethin e fundit të parajsës. Kjo lulja simbolizon parajsën kurse petalet e saj janë njerëzit.