Nga Charles Bukowski

Një grua që të vret me vetëbesimin e saj, madhështinë, hijen e rëndë të një sundimtareje,
një grua që peshon karakter e që të vret
me mendimet e saj, e sigurtë për botën e saj;
një që është pronare e trupit dhe shpirtit të saj.

Një që duket e ftohtë dhe egër, por që mund të të vrasë me ëmbëlsinë e zemrës.

Një që adhurohet nga burrat e mëdhenj dhe urrehet nga gratë e vogla.

Një që thotë jo aty ku nuk ka vend për vlerën dhe respektin e saj, një që vështirë thotë po, jo nga frika as nga guximi i tepruar.

Një që nuk admirohet vetëm për bukuri, sepse bukurinë e ka si bonus dhe jo si shkallë arritje, as si mjete joshje për t’i marrë gjërat që i do.

Ajo mundohet shumë për veten dhe punon që të jete dikush në jetë, që nesër asnjë, askush mos ta shkelë.

E kështu nuk ka gjë më të bukur se sa një grua tmerrësisht e pavarur dhe vetvetja.

E kur të vijë dita që një mashkull do që të ndërtojë një jetë me te, t’i ketë cilësitë e duhura dhe jo vetëm vlera luksoze. / KultPlus.com