”Poezia mundet me qenë shumë gjëra. Mundet me qenë filozofike ose emocionale ose sentimentale. Mundet me pikturu tablo në një mënyrë përshkruese ose me tregu histori në mënyrë rrëfyese. Poezia mundet edhe me qenë satirike, ose komike, ose politike, ose informuese. Por asnjëra prej këtyre nuk është e lidhur specifikisht me poezinë dhe nuk na e zbulon si dallon poezia nga llojet e tjera të të shkruarit dhe të të folurit.
… poezia është gjuhë, e cila në çdo element përbërës – fjalë dhe rend fjalësh, tingëllim dhe pauzë, përfytyrim dhe jehonë – është domethënëse, në kuptimin që çdo element tregon ose përfaqëson një marrëdhënie të mëtejshme mes dhe përtej vetvetes. Poezia është gjuha që do me thënë gjithmonë më shumë…
Me mësu me lexu poezinë është kështu me mësu funksionin e çdo fjale brenda vendndodhjes së saj të veçantë në poezi: pse çdo fjalë është vendosur pikërisht aty? Pse pikërisht kjo fjalë?…”

nga The Art of Poetry: How to Read a Poem, by Shira Wolosky, Oxford University Press, 2001
marrë nga Entela Tabaku Sörman