Thënie të njohura nga Honore de Balzak.

Zemra e një nëne është një humnerë e thellë, në fundin e të cilës do të gjesh faljen.

Një grua e njeh fytyrën e njeriut që dashuron, ashtu si marinari njeh detin e hapur.

Një bashkëshort i mirë nuk shkon kurrë të bjerë për të fjetur i pari natën dhe nuk zgjohet kurrë i fundit në mëngjes.

Lumturia e një nëne është si një rreze drite, ajo ndriçon të ardhmen, por reflektohet gjithashtu në të kaluarën, në formën e kujtimeve të bukur.

Shumica e bashkëshortëve më kujtojnë një orangutang që përpiqet t’i bjerë violinës.

Kur gratë na dashurojnë, ato na falin për gjithçka, edhe për krimet tona; kur nuk na dashurojnë, nuk na njohin meritën për asgjë, as edhe për virtytet tona.

Dashuria është poezia e shqisave.

Kur zhytemi në thellësitë e kënaqësisë, ne nxjerrim lart më shumë llum, se sa perla.

Ndoshta virtyti nuk është asgjë më shumë, se sa mirësjellja e shpirtit.

Prapa çdo pasurie të madhe, fshihet një krim i madh.

Pasioni është humaniteti universal. Pa të, feja, historia, romanca, arti do të ishin të kotë.

Një burrë është një krijesë e gjorë, krahasuar me një grua.

Vetmia është e mirë, por gjithsesi të duhet dikush, që të të thotë se vetmia është e mirë.

Mençuria është kuptimi i atyre gjërave hyjnore, tek të cilat shpirti ngjitet përmes dashurisë.

Në atë kohë, vetëvrasja ishte në modë në Paris: e çfarë çelësi më të përshtatshëm mund të kishte, për të zbërthyer misterin për një shoqëri skeptike?

Armiqtë tanë më të mëdhenj janë të afërmit tanë. Mbretërit nuk kanë vëllezër, nuk kanë bij, nuk kanë nëna!

Çfarë është arti? Natyra e përqendruar./ KultPlus.com