Gili Hoxhaj

I përcjellur me një gotë verë të kuqe, mes diskutimit nxjerrë edhe cigaren, e të pranishmit i mbante fort të koncentruar me ndërveprimin e fjalëve të tij me emocionet.

I veshur në të zeza, herë heqë xhaketën e herë e veshë atë. Është ky shkrimtari bullgar Yordan Slaveykov, i cili po qëndron për disa ditë në Kosovë ndërsa sonte në një mbrëmje lexoi kapitullin e parë të novelës së tij dhe ndau mendimet e tij në diskutim me të pranishmit.

Kjo mbrëmje e organizuar në hapësirën “Monet” nga Qendra Multimedia bëri që të pranishmit të zbulojnë mbi subjektivitetin e artin e Yordan Slaveykov, i cili me novelën e tij “Hapi i fundit” të botuar në vitin 2015 ka fituar dy çmime kombëtare të letërsisë në vitin 2016. Ai tashmë po bën hapa drejt novelës së tij të dytë, ndërsa qëndron në atë së nuk ka fund të lumtur dhe tenton t’i qëndrojë besnik këtij fakti. Sa i përket poezisë, ai thotë se nuk është që nuk e ka provuar por duhet ta pranojë që nuk është i mirë në poezi. Duke qenë se vjen nga një vend ku “korrupsioni” është kryefjala tash e disa vite, ai thotë se tanimë është e mërzitshme edhe të shkruash për të.

Ai ka lindur në Vratsa, Bullgari në vitin 1976. Njihet si regjisor i teatrit, ligjërues, dhe shkrimtar e dramaturg. Ka diplomuar si regjisor i teatrit nga Akademia Kombëtare e Teatrit dhe Filmit në Sofie në vitin 2001.Në vitin 2008 ka diplomuar si aktor në Moskë në Akademinë e Dytë Verore Ndërkombëtare të Teatrit. Dramën e tij të parë “Marimanga” e shkroi në vitin 2011, performancë që u shfaq në festivale në Moskë, Shën Petersburg, Nju Jork, Bruksel, etj.

Kishte filluar të shkruante derisa nuk pëlqente atë që lexonte nga autorët bullgarë. Ata nuk i kishin ngjallur asnjë ndjenjë për të tashmen dhe të ardhmen. Duke qenë një autokritik, ai thotë se është shumë i kujdesshëm me atë që shkruan dhe atë që vendos në skenë. Ai fillimisht kishte filluar të shkruante nga dëshira për të krijuar dhe për të nxjerrë energjinë e tij. Ai tregoi sonte për suksesin ndërkombëtar që pati drama e tij e parë “Marimanga” e cila në Bullgari kaloi pa u vërejtur si e tillë.

“Kam filluar të shkruaj novela sepse janë pjesë e jetës time, askush s’më ka ftuar të bëj një performancë për pesë vite dhe mendoja se a jam i mirë por ndodhi. Kur e vendosa fillimisht në skenë tekstin tim “Marimanga” pati një sukses internacional dhe shkruan media të njohura si NY Times por në Bullgari as që u cilësua si profesionale. Unë kam dëshirë që të krijoj diçka që qëndron në mua dhe dëshiron të dalë sepse e di që kjo energji është në trupin tim dhe duhet të zbulohet dhe mund të përdoret edhe për të keq andaj fillova të shkruaj novelën time të parë. Fillova të shkruaj novelën vetëm sepse dëshiroja të krijoja”, tregoi Slaveykov.

Sipas tij letërsia e mirë dhe teatri i mirë duhet t’i kenë sytë tek qeniet njerëzore. Tek njerëzit dhe jo tek idetë.
“Personi për të cilin shkruaj mund të mos jetë i vërtetë por duhet të ketër karakteristika të një personali real”, thotë mes të tjerash ai.

Ai po qëndron disa ditë në Kosovë në kuadër të rezidencës “Prishtina nuk ka lum” nga programi i Qendrës Multimedia. Edhe pse thotë se fillimisht nuk ka qenë edhe një javë shumë produktive, ai këtu ka gjetur një atmosferë të mirë për të krijuar dhe është impresionuar nga bukuria e disa vendeve.
“Ndihem më shumë se i mirëpritur këtu, i kam vizituar disa vende këtu, jam impresionuar nga “Ujëvara e Mirushës” dhe nuk kam ndonjë përshtypje të përgjithshme pasi që nuk kam kaluar edhe shumë kohë këtu por mund të them se këtu kam gjetur një atmosferë shumë të mirë për të shkruar, kështu që kam shkruar” tregon autori.

Mes idesë për të futur më shumë dashuri në novelën e dytë, ai thotë se edhe kjo vjen si një përgënjeshtrim dhe novela e dytë do të jetë vetëm një foshnjë e cila do të “mbijetojë”, ndërsa shpreson se gjenerata e ardhshme do të jetë më e zgjuar.
“Është e përzier, gjithmonë kam dashur të shkruaj një novelë me më shumë dashuri. Mendoj se nuk ka mjaftueshëm dashuri, dua të ndjehem që dikush në këtë botë më do gjatë gjithë kohës dhe nëse e arrij këtë do të jem një “person i mirë”. Si gjeneratë kemi dështuar, fokusi duhet të jetë në të ardhmen. Në çdo vend, kemi dështuar tërësisht”, shprehet Slaveykov.

Programi rezidencial “Prishtina nuk ka lum” mbështetet nga TRADUKI dhe Goethe Institut. / KultPlus.com