Poezi nga Sadete Tërnava Osmani

(Nga rrëfimi i një gruaje në strehimore)

SIKUR

Më mirë hiç mos t’isha ngjizë
As qumështin e nënës mos ta kisha pirë
Asaj udhe shkolle sikur të mos isha përvjedhë
Sot s’do ta dija durimin për vlerë

Më mirë kurrë mos t’kisha pandehur çka është dashuria
Në të vërtetë veç mashtruar paskam qenë
As erën kurrë s’ia paskam nuhatë
Ëmbëlsinë asnjë ditë
Freskinë kurrë një natë

Ah sikur fare vellon e nusërisë mos ta kisha vënë
Ti bija ime mos të më kishe nënë
S’di a do t’ia fal vetes pse e durova atë të bëmë
Atë lëmsh lotësh
Gjithë atë gjëmë

Atëbotë s’e kam kuptuar
Sa thjeshtë paska qenë
Të ikja me ty në krahë
Botës ashpër t’ia përplasja në fytyrë
S’bën të rrisësh fëmijë në mynxyrë

Tani s’kam si të kthehem në kohë
As jetën ta zhbëj në faqen tjetër të saj
Sikur veç një ditë të njëzetat t’i kisha
Testament lirie për të gjitha gratë
Dashurinë veç vetes dhuratë/ KultPlus.com