Konfuci (i lindur në 28 shtator 551 para Krishtit në Qufu, vdekur në 479 para KRishtit në Qufu, Lu) ishte një politikan, mësues, botues, filozof kinez. Në filozofinë e Konfucit, prioritet ka disiplina vetiake. Ai besonte se që të udhëheqë, një lider duhet të jetë i vetëdisiplinuar dhe i përulur ndaj ndjekësve të tij. Duke ruajtur disiplinën vetiake dhe dhembshurinë ndaj ndjekësve, ai ruante një mjedis pozitiv, dhe kjo i shtynte ata që ta ndiqnin pas.

Veprat e mëdha të Konfucit janë disa prej klasikeve më të rëndësishme kineze.

Ja disa shprehje për ndërgjegjësimin nga Konfuci, që jo vetëm e kanë ruajtur vlerën me kalimin e shekujve, por edhe kanë fituar gjithmonë e më shumë peshë.

 Urtësinë mund ta mësojmë me tre mënyra: Së pari, përmes reflektimit, që është më fisnikja; së dyti përmes imitimit, që është më e kollajta; dhe së treti përmes eksperiencës, që është më e hidhura.

Vullneti për të fituar, dëshira për të patur sukses, nevoja për të arritur potencialin e plotë… këto janë tre çelësat që do të hapin derën drejt përsosmërisë personale.

Kudo ku shkon, shko me zemër.

Zgjidh një punë që e dashuron, dhe nuk do të të duhet të punosh as edhe një ditë në jetë.

Çdo gjë ka bukurinë e vet, por jo të gjithë e shohin.

Eshtë e kollajtë të urresh dhe e vështirë të duash. Kështu funksionon e gjithë skema e gjërave. Të gjithë gjërat e mira janë të vështira të arrihen; dhe gjërat e këqia kapen kollaj.

Nuk ka rëndësi se sa ngadalë ecën, sa kohë që nuk ndalesh.

Lavdia jonë më e madhe qëndron jo në të mos rrëzuarit, por në të ngriturit sa herë që rrëzohemi.

Atij që i di të gjithë përgjigjet, me siguri nuk i janë bërë të gjithë pyetjet.

Unë dëgjoj dhe harroj. Unë shoh dhe kujtoj. Unë bëj dhe kuptoj.

Nëse bën një gabim dhe nuk e korrigjon, ky po që quhet gabim.

Nëse ajo që do të thuash nuk është më mirë se heshtja, atëherë mbaje gojën mbyllur.

Dituria e vërtetë është të dish madhësinë e injorancës tënde.

Jeta është vërtetë e lehtë, por ne këmbëngulim që ta ndërlikojmë.

Mbaj besnikërinë dhe sinqeritetin si parimet kryesorë.

Suksesi varet nga përgatitja e mëparshme, dhe pa këtë përgatitje, e sigurtë që do të vijë dështimi.

Ai që lëviz malin, e fillon duke hequr guralecë të vegjël.

Kur është e qartë se objektivat nuk mund të arrihen, mos ndrysho objektivat, por hapat që ndërmerr për t’i arritur.

Lëndimet harroji, por mirësinë mos e harro kurrë.

Njerëzit më argëtues janë njerëzit më të trishtë.

Studio të kaluarën, nëse do të përcaktosh të ardhmen.

Në një vend të qeverisur mirë, duhet të kesh turp nga varfëria. Në një vend të qeverisur keq, duhet të kesh turp nga pasuria.

Përpara se t’i hysh rrugës së hakmarrjes, hap dy varre.

Njeriu superior është i stresuar prej limiteve të aftësive të tij; ai nuk stresohet nga fakti që njerëzit nuk ia shohin aftësinë që ai ka.

Të shohësh çfarë është e drejtë dhe të mos e bësh, kjo është poshtërsia më e madhe.

Nuk është asgjë të të tregojnë se e ke gabim, nëse nuk vazhdon që ta kujtosh vazhdimisht.

Të dish atë që di dhe atë që nuk di, kjo është dija e vërtetë.

Respekto veten, dhe të tjerët do të të respektojnë.

Nëse mendon për një vit, mbill një farë; nëse mendon për dhjetë vjet, mbill pemë; nëse mendon për 100 vjet, mëso njerëzit.

Heshtja është një mik i mirë, që nuk të tradhëton asnjëherë.

Koha rrjedh si uji në lumë.

Më mirë një diamant që ka një të metë, se sa një guralec që nuk ka asnjë.

Nuk mundesh që të hapësh një libër dhe të mos mësosh diçka.

Arsimi ushqen vetëbesimin. Vetëbesimi ushqen shpresën. Shpresa ushqen paqen.

Mos u bëj të tjerëve, atë që nuk do të ta bëjnë ty.

Sulmo të keqen që është brenda teje, në vend që të sulmosh të keqen që kanë të tjerët.

Eshtë turp të jesh i pasur dhe i nderuar në një shoqëri të padrejtë.

Atë që kërkon njeriu i madh e ka brenda vetes; atë që do, njeriu i vogël e kërkon tek të tjerët.

Eshtë më e turpshme të mos u besojmë miqve tanë, se sa të mashtrohemi prej tyre.

Kur sheh një njeri të mirë, mendo që të bëhesh si ai/ajo. Kur sheh dikë jo dhe aq të mirë, reflekto për pikat e tua të dobëta.

Njeriu i madh mendon gjithmonë për virtytin. Njeriu i vogël mendon gjithmonë për rehatinë.

Ai që bën një pyetje është budalla për një minutë. Ai që nuk e bën pyetjen, është budalla për gjithë jetën.

Mos u anko për dëborën në çatinë e fqinjit, kur pragu yt është i mbushur plot.

Muzika prodhon një kënaqësi, pa të cilën natyra njerëzore nuk do të bënte dot.

Kur rritet zemërimi, mendo për pasojat.

Njeriu i mençur nuk ka kurrë dy mendje; njeriu dashamirës nuk shqetësohet kurrë; njeriu kurajoz nuk ka frikë kurrë.

Konsiderata dhe respekti për të tjerët është baza e një jete të mirë, shoqërie të mirë.

Guri i çmuar nuk pastrohet pa e fërkuar fort. Edhe njeriu nuk përsoset pa vështirësi.

Sa më shumë që njeriu mediton për gjëra të mira, aq më e mirë do të jetë bota e tij, por edhe bota në përgjithësi.

Jepi një njeriu një tas oriz, dhe do ta ushqesh për një ditë. Mësoji si të rrisë vetë oriz, dhe do t’i shpëtosh jetën.

Gjëja më e vështirë nga të gjitha është që të gjesh një mace të zezë në një dhomë të errët, sidomos kur nuk ka fare mace.

Ai që mëson por nuk mendon, është i humbur! Ai që mendon por nuk mëson, është në rrezik të madh! /bota.al/ KultPlus.com