Aforizma nga Marcel Proust

• Ne duhet të jemi mirënjohës ndaj njerëzve që na bëjnë të lumtur. Ata janë kopshtarët e zhytur në mundime dhe mendime, që e bëjnë shpirtin tonë të lulëzojë.
• Muzika është ndoshta shembulli më unik i asaj që mund të ketë qenë hyjnore, nëse nuk do të kishte ardhur shpikja e gjuhës, formimi i fjalëve, analiza e ideve, komunikimi i shpirtrave.
• Lumturia është e dobishme për trupin, por është dhimbja që zhvillon fuqitë e mendjes.
• Shpesh është mungesa e imagjinatës që e ndalon njeriun të vuajë shumë. Mos ndaloni së kërkuari atë dëshironi ose do të përfundoni duke dashur atë që arrini të gjeni.
• Në realitet, çdo lexues është çfarë ai po lexon, lexuesi i vetvetes.
• Puna e shkrimtarit është thjesht një lloj instrumenti optik, i cili i ofron lexuesit të mundësojë që ai të dallojë se çfarë është ai, pa këtë libër.
• Bota nuk u krijua një herë, por sa herë që vinte një artist origjinal.
• Ne punojmë vazhdimisht për të formuar jetën tonë, por pavarësisht nga vetë kopjimi, ne dizejnojmë tiparet e personit që jemi dhe jo atij që do të donim të ishim.
• Në dashuri nuk mund të ketë qetësi, sepse përparësia e fituar nuk është gjë tjetër veçse një pikënisje e re për dëshirat e reja.
• Librat e vërtetë duhet të jenë fëmijë jo të dritës dhe mashtrimit, por të errësirës dhe heshtjes.
• Leximi na mëson të rrisim vlerën e jetës, një vlerë që ne nuk kemi qenë në gjendje ta vlerësojmë dhe madhështinë e së cilës e realizojmë vetëm falë librit.
• Ju nuk e doni askënd kur jeni i dashuruar.
• Gjithmonë përpiquni të mbani një copë parajse mbi jetën tuaj.
• Le t’ua lëmë gratë e bukura burrave pa imagjinatë.
• Leximi është ajo mrekulli e frytshme e komunikimit në mes të vetmisë.
• Ne vuajmë nga vuajtjet vetëm duke e provuar atë në mënyrë të plotë.

Përzgjodhi dhe përktheu: Albert Vataj /KultPlus.com